Sanhredrin

Θυμάμαι τον ενθουσιασμό που με διακατείχε όταν είχα ανακαλύψει το ντεμπούτο των Sanhedrin, μερικά χρόνια πριν. Αυτός ο ωμός, έντονος ήχος τους, που βασιζόταν στις power trio δυναμικές τους, υπήρξε αποκαλυπτικής φύσεως, με τα "A Funeral For The World" και "The Poisoner" να στέκουν ως underground διαμάντια αυτού του πρωτόλειου, κλασικού metal ήχου.

Μολονότι, σε βάθος χρόνου, το "Lights On" που ακολούθησε δεν στάθηκε στο ίδιο επίπεδο με τους προκατόχους του, οι Αμερικάνοι διαθέτουν μια συνέπεια σε αυτό που παρουσιάζουν, και το ίδιο πράττουν κι εδώ, στην τέταρτη κατά σειρά κυκλοφορία τους. Χωρίς διαφοροποιήσεις στο hard & heavy ύφος τους, πάντα με αιχμή του δόρατος την Erica Stoltz και τη ζεστή, με όμορφα ψεγάδια φωνή της, και με κιθαριστική δουλειά λιτή, λειτουργική και στακάτη, οι Sanhedrin κάνουν αυτό που ξέρουν – και το κάνουν τίμια.

Παρόλα αυτά, προσωπικά στέκομαι ανικανοποίητος με τα όσα διαδραματίζονται, αφού τα όσα διαφαίνονταν ήδη από το προηγούμενο άλμπουμ, εδώ συνεχίζονται. Γενικά, το συνθετικό μοτίβο του σχήματος είναι αυτό που είναι, αναβιώνοντας το ύφος του late ‘70s/early ‘80s heavy metal. Ως προς αυτό, δεν υπάρχει καμία αντίρρηση – τουναντίον. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός της ποιοτικής πτώσης στη σύνθεση, όχι σε τεχνοκρατικούς όρους, αλλά σε αντιληπτικό επίπεδο.

Τα κομμάτια του "Heat Lightning" μοιάζουν λίγο κουρασμένα, δεν σου μένουν εύκολα, δεν σου δίνουν εκείνη την αβίαστη ανατριχίλα του "Meditation (All My Gods Are Gone)", φερ’ ειπείν, αλλά σε βάζουν σε σκέψεις γιατί δεν δρουν ανάλογα πάνω σου. Η φόρμουλα είναι η ίδια, τα άτομα επίσης, και η συνολική ατμόσφαιρα της μουσικής των Sanhedrin φαντάζει πραγματικά θελκτική. Εδώ, όμως, δεν βλέπω πως θα μπορούσα να επιστρέψω μελλοντικά για ακροάσεις, όπως συμβαίνει κυρίως στις δύο πρώτες δουλειές τους – και, τμηματικά, στο "Lights On" – με ελάχιστες εξαιρέσεις στη ροή του δίσκου.

Σε μια αντιστοιχία με τον πιο πρόσφατο δίσκο των Christian Mistress, οι Sanhedrin τα κάνουν όλα σωστά στο νέο τους δίσκο – τόσο, που, τελικά, καταλήγουν να ηχούν ως ακόμη ένα σχήμα αυτού του ηχητικού σιναφιού. Σίγουρα, συνεχίζουμε να τους παρακολουθούμε, ελπίζοντας σε μια επιστροφή στη φόρμα που είχαν προτού υπογράψουν με μια κραταιή δισκογραφική. Επί του παρόντος, όμως, παρά τις καλές προθέσεις, το προσεγμένο layout και ό,τι άλλο θετικό μπορούμε να πούμε για αυτούς, θέλουμε και μπορούνε περισσότερα.

Bandcamp