Hem

Παίρνουμε ένα μέρος Bob Dylan, δύο μέρη Joan Baez, προσθέτουμε λίγη Enya και έχουμε στα χέρια μας ένα πολύ ενδιαφέρον μίγμα μουσικών αποχρώσεων που ακούει στο όνομα "Eveningland". Το εν λόγω album είναι το τελευταίο πόνημα των αμερικανών Hem, οι οποίοι αποτελούνται ούτε λίγο ούτε πολύ από 8 άτομα, αλλά αν κρίνουμε απο τα ονόματα κάτω από τους τίτλους των τραγουδιών είναι εύκολο να αντιληφθούμε πως τα "κεφάλια" πίσω από το group είναι οι Dan Messe (στο πιάνο και τα πλήκτρα) και Gary Maurer (στις κιθάρες), που είναι και οι παραγωγοί του δίσκου. Στα φωνητικά ακούμε την Sally Ellyson η οποία με την καθαρή, κρυστάλλινη φωνή της χρωματίζει τα τραγούδια.

Σε γενικές γραμμές μιλάμε για έναν καθαρά ακουστικό δίσκο, με όμορφες μελωδίες, νοσταλγικό και μελαγχολικό, που όμως δυσκολεύεται να κρατήσει τον ακροατή συγκεντρωμένο. Ομολογώ πως χρειάστηκα δύο με τρεις ακροάσεις μέχρι να μπορέσω να αποκτήσω μια συμπαγή άποψη για το album, αφού οι χαλαροί ρυθμοί του δε με άφησαν να τον ακούσω προσεκτικά από την αρχή ως το τέλος. Ορισμένα ξεσπάσματα (για παράδειγμα το τέταρτο κομμάτι "Redwing") απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα της "κοιμισμένης" προσέγγισης που ακολουθούν οι συνθέτες. Αυτό θεωρώ πως είναι και το μειονέκτημα σε ένα κατα τ' άλλα πολύ συναισθηματικό και "γλυκό" cd.

Τα τραγούδια συνοδεύονται από άφθονα μουσικά όργανα που όμως δεν κάνουν ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους, με την κιθάρα να έχει κυρίως ρόλο ρυθμικό αν και σε ορισμένες περιπτώσεις θα ακούσουμε κάποια μικρά solos και μερικές μελωδίες. Πέρα από αυτό έχει δοθεί βάση και χώρος στο ξυλόφωνο, το μαντολίνο, μπάντζο, όμποε και βιολί. Με δεδομένο ότι τα παραπάνω χρησιμοποιούνται χωρίς να τους δίνεται ιδιαίτερη έμφαση, ακολουθώντας τους "υποτονικούς" ρυθμούς των συνθέσεων, το συμπέρασμά μου είναι πως το album προσφέρεται κυρίως για χαλάρωση (ναι, είναι πραγματικά stress-killer) με όλα τα αρνητικά που αυτό συνεπάγεται. Δε μπορώ να βρω καλύτερη χρήση παρά μόνο σε προχωρημένες ώρες σε κάποιο bar, όταν λιωμένοι πελάτες και προσωπικό ψάχνουν το κουράγιο να ξεφορτωθούν ο ένας τον άλλο. Βέβαια υπάρχει και το ενδεχόμενο να βάλετε το cd αυτό σαν background όταν έχετε προσκαλέσει μια κοπέλα σπίτι σας, αφού σίγουρα θα βοηθήσει τον πονηρό σκοπό σας (τελικά είμαι όντως πεζός, καλά μου τα 'λεγε η Μαρία)... Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν πάντως υπάρχουν και είναι τα "Receiver", "Redwing", "Hollow" και "The Beautiful Sea".

Το album περιλαμβάνει το γνωστό σιχαμένο copy protection της EMI που δε θα σχολιάσω, άλλωστε όλοι ξέρετε για το μέγεθος της ανοησίας. Όσον αφορά την παραγωγή, στο σύνολo της είναι καλή, κάποιος στο καλλιτεχνικό τμήμα πρέπει να έχει ψύχωση με τους πολυέλαιους βέβαια, που κάνουν 2-3 εμφανίσεις στο βιβλιαράκι. Αυτό περιέχει στίχους για όλα τα τραγούδια. Το εξώφυλλο δε, άγνωστο με ποια λογική, γράφει αλφαβητικά τους τίλους όλων των κομματιών.

Όσα έγραψα παραπάνω για τους Hem δε θέλω να θεωρηθούν θάψιμο, αν και σίγουρα πολλοί από εσάς ούτε που θα σκεφτούν να αγοράσουν το δίσκο, αλλά τα μουσικά μου ακούσματα (όπως πιστεύω και των περισσότερων επισκεπτών του rocking) δε μπορούν να δείξουν "κατανόηση" σε 52 λεπτά τόσο ήρεμων ρυθμών! Όσο ενδιαφέρουσες κι αν είναι οι μελωδίες και όσο καλή κι αν είναι η φωνή της Ellyson, δεν πιστεύω πως το cd θα κατέβει πολλές φορές από το ράφι μου ξανά. Κι αυτό είναι το κριτήριο με το οποίο συνήθως κάνω ένα review.