Grian Chatten

Τρία άλμπουμ σε τέσσερα χρόνια, στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον, μοιάζουν σαν ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα. Πόσο μάλλον όταν και τα τρία έχουν πάρει διθυραμβικές κριτικές κι έχουν φιγουράρει σε όλες τις σοβαρές λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ κάθε χρονιάς. Το γεγονός λοιπόν ότι ο Grian Chatten των Fontaines D.C. αποφάσισε να επιστρέψει φέτος με τον πρώτο του προσωπικό δίσκο, από μόνο του αποτελεί ένα μικρό θρίαμβο της ανθρώπινης ύπαρξης πάνω στον χρόνο.

Η γνώμη μου είναι σαφής. Ο Chatten είναι ίσως η σπουδαιότερη φωνή της γενιάς του. Και αυτό γιατί μέσα σε πέντε μόλις χρόνια έχει εδραιωθεί με έναν τρόπο που άλλοι δεν κατάφεραν σε μια ζωή καθώς η χροιά του, οι στίχοι του, κι ο τρόπος που χτίζει τις μελωδίες του, φανερώνουν έναν άνθρωπο που έχει μια σπουδαία τραγουδιστική αντίληψη ενώ, παράλληλα, έχει δουλέψει πολύ.

Και ως ένας καλλιτέχνης που έχει δείξει να σέβεται την τέχνη του και το κοινό του, η πρώτη του solo απόπειρα, χωρίς αμφιβολία έχει λόγο ύπαρξης αφού απέχει αρκετά από τις δουλειές του με τους Fontaines D.C.. Το άλμπουμ γράφτηκε την περίοδο που το συγκρότημα περιόδευε για την προώθηση του "Skinty Fia" και, σύμφωνα με τον Chatten, ήταν ένας τρόπος να εκτονώσει την πίεση, το συνεχές άγχος, και την ένταση που του δημιούργησε η ζωή στο δρόμο τα τελευταία πέντε χρόνια. Παράλληλα όμως, ήταν κι ένας τρόπος να έρθει σε καλύτερη επαφή με τα συναισθήματά του αλλά και με που ο ίδιος στέκεται καλλιτεχνικά, έξω από το γκρουπ με το οποίο έγινε γνωστός.

Το αποτέλεσμα είναι μια δουλειά που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με post-punk ή θορυβώδεις ανησυχίες. Οριακά θα έλεγα δηλαδή πως βρίσκεται στο φάσμα του alternative. Και όσο προχωράει ο δίσκος τόσο περισσότερο δείχνει να προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από rock φόρμες και ηχητικά τοπία που έχει ήδη εξερευνήσει ο καλλιτέχνης στο παρελθόν. Με εξαίρεση δηλαδή το "Fairlies", το οποίο θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται σε κάποιον από τους τρείς δίσκους των Fontaines D.C., το άλμπουμ δεν ακολουθεί την πεπατημένη και αποκαλύπτει έναν ανήσυχο μουσικό που, αυτή τη στιγμή, μοιάζει αστείρευτος από ιδέες και με έντονη διάθεση να πειραματιστεί.

Έτσι, παρόλο που η ακουστική κιθάρα αποτελεί τον βασικό συμπρωταγωνιστή της φωνής του Chatten, το "Chaos For The Fly" αν και μοιάζει με ένα folk άλμπουμ, απέχει αρκετά από αυτό αφού εδώ συναντάμε trip hop beats να συνυπάρχουν με ντραμς, chamber pop ευαισθησίες, μπόλικα synths, κι ενορχηστρώσεις που, παρά τη minimal προσέγγισή τους, χάρη στα ορχηστρικά μέρη μοιάζουν πάντα γεμάτες και καλοδουλεμένες. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε ο Dan Carey, παραγωγός μεταξύ άλλων των Fontaines D.C., Black Midi, Wet Leg, Slowthai και των Squid, ο οποίος, μέσα σε δύο εβδομάδες, ηχογράφησε μαζί με τον Chatten το δίσκο και, στη συνέχεια, μαζί έκαναν και την παραγωγή, ενώ στο άλμπουμ επίσης συμμετέχει και η Georgie Jesson, αρραβωνιαστικιά του Chatten.

Παράλληλα, στιχουργικά ο Grian είναι για άλλη μια απολαυστικός, αποδεικνύοντας πως είναι ένας πραγματικός ποιητής που έχει πολλά να πει. Και παρόλο που ο λόγος του, εκ πρώτης όψεως, δεν μοιάζει ιδιαιτέρως περίτεχνος, ο τρόπος που τοποθετεί τις λέξεις τη μία δίπλα στην άλλη είναι ιδιαιτέρως εφευρετικός και καταφέρνει να αιχμαλωτίσει μια στιγμή στο χρόνο και να την μεταδώσει σε αυτόν που τη διαβάζει. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τον τρόπο με τον οποίο καταφέρνει να δώσει μελωδία στο λόγο και να δημιουργήσει τόσο όμορφα τραγούδια σαν αυτά που συναντάμε στο "Chaos For The Fly", νομίζω πως γίνεται ξεκάθαρο γιατί ο 29χρονος μουσικός, ακόμη κι αν αύριο τα παρατούσε όλα και πήγαινε να ζήσει σε ένα βουνό, ήδη θα είχε αφήσει πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη.

Πολλά ονόματα μου ήρθαν στο μυαλό ακούγοντας το δίσκο. Nick Drake, Leonard Cohen, Burt Bacharach, Lee Hazlewood, Elliott Smith, Baxter Dury. Μπορεί κανένας από αυτούς να μην περιγράφει ακριβώς τι προσπαθεί να κάνει εδώ ο Grian Chatten, όμως η σύνθεση των παραπάνω μέσα από το προσωπικό του φίλτρο, σε μεγάλο βαθμό προσδιορίζουν το πλαίσιο στο οποίο κινείται ο δίσκος. Και νομίζω πως η πρώτη του αυτή απόπειρα παρουσιάζει ένα διόλου ευκαταφρόνητο εύρος που, ειδικά αν το προσθέσουμε στην μέχρι τώρα καριέρα του, φανερώνει έναν καλλιτέχνη που μπορεί να κάνει με επιτυχία πάρα πολλά πράγματα.

Νομίζω όμως πως θα υπέρβαλλα ελαφρώς αν υποστήριζα πως όλα εδώ λειτουργούν τέλεια. Παρόλο που ο δίσκος έχει κάποιες εντυπωσιακές κορυφαίες, με το "Season For Pain" που κλείνει το δίσκο να αποτελεί μάλλον το αγαπημένο μου αυτή τη στιγμή τραγούδι για το 2023, η αλήθεια είναι πως επίσης εμπεριέχει και 1-2 λιγότερο ενδιαφέροντα κομμάτια ή, μάλλον πιο σωστά, κομμάτια που πιθανά να έπρεπε να έχουν δουλευτεί λίγο περισσότερο καθώς, στο δικό μου αυτί τουλάχιστον, ακούγονται κάπως ανολοκλήρωτα και ατελή.

Αυτό όμως δεν αλλάζει τη μεγάλη εικόνα του δίσκου, η οποία, όσο αυξάνονται ειδικά οι ακροάσεις, γίνεται απολύτως ξεκάθαρη. Το "Chaos For The Fly" είναι ένα από αυτά τα άλμπουμ στο οποίο θα αναφερόμαστε τα επόμενα χρόνια, όταν θα συζητάμε για όλα όσα έχει πετύχει ο Grian Chatten. Λόγω της πιο εσωστρεφής προσέγγισης του, το πιο πιθανό είναι πως δύσκολα θα βρει μεγάλη απήχηση έξω από το ήδη υπάρχον κοινό των Fontaines D.C.. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός πως με αυτό βάζει ισχυρές βάσεις για την απαρχή μιας ένδοξης παράλληλης διαδρομής στην οποία ο δημιουργός μπορεί να βαδίσει προκειμένου να μας χαρίσει κι άλλα πανέμορφα τραγούδια, σαν αυτά που εμπεριέχονται στην πρώτη του solo δισκογραφική δουλειά.