Glenn Tipton

Η ιστορία της ηχογράφησης του "Baptizm Of Fire" ξεκινά το 1994 όταν ο Glenn Tipton νιώθοντας παροπλισμένος μετά τη διάλυση των Judas Priest ξεκινά να γράφει καινούργια τραγούδια ενώ ταυτόχρονα ψάχνει τους μουσικούς για μια καινούργια μπάντα. Ο πρώτος που πλησίασε ήταν ο Cozy Powell (Rainbow, Black Sabbath κτλ) και έπειτα οι δυο τους σκέφτηκαν σαν ιδανική επιλογή τον John Entwistle (The Who) για τη θέση του μπασίστα.

Η επαφή έγινε πολύ εύκολα μιας και Tipton και Entwistle είχαν τον ίδιο manager εκείνη την εποχή. Ο Entwistle δέχθηκε να συμμετάσχει αφού βρήκε ενδιαφέρον στα μέρη που του έπαιξε ο Tipton και έτσι τα τραγούδια ετοιμάστηκαν και παρουσιάστηκαν στους υπεύθυνους της Atlantic Records. Δυστυχώς το υλικό θεωρήθηκε πολύ αξιόλογο αλλά παλαιομοδίτικο και η Atlantic αντιπρότεινε στον Tipton να βρει καινούργιους μουσικούς και πιο "μοντέρνο" υλικό (το project Tipton / Entwistle / Powell έμεινε τελικά στο ράφι μέχρι που η Rhino αποφάσισε να το κυκλοφορήσει μαζί με τη remastered έκδοση του "Baptizm Of Fire" φέτος. Ο τίτλος του: "Edge Of The World". Επειδή όμως η συγκεκριμένη κριτική έχει σα θέμα το "BOF", για το "ΕΟΤW" θα μιλήσουμε σε λίγες μέρες, μόλις έχουμε στα χέρια μας το cd).

Έτσι ο Tipton ξεκίνησε να δουλεύει σε νέο υλικό με πιο "φρέσκα" ονόματα από τη metal σκηνή. Εκτός από 3 τραγούδια στα οποία παίζει drums o Powell (ένα από αυτά με τον Entwistle επίσης στο μπάσο), σε όλα τα υπόλοιπα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως βασικοί συντελεστές οι Billy Sheehan (μπάσο), Robert Trujillo (μπάσο), Brooks Wackerman (drums), Shannon Larkin (drums) και C.J. De Villar (μπάσο). Με τις κιθάρες και τα φωνητικά ηχογραφημένα από τον ίδιο τον Tipton, το αποτέλεσμα ήταν ένα καλό heavy metal άλμπουμ που είχε πάρει θετικές κριτικές όταν κυκλοφόρησε (1997).

Ακούγοντας το cd, το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνεις είναι πως δεν ακούς Judas Priest σε καμία περίπτωση, ενώ είναι φανερό ότι ο Tipton προσπάθησε να αφουγκραστεί τα πράγματα και να πιάσει τον ήχο και το σφυγμό που κυριαρχούσε τότε στη σκληρή μουσική.

Επίσης χαρακτηριστικό του άλμπουμ είναι η ποικιλομορφία, αφού οι συνθέσεις καλύπτουν αρκετά μεγάλη γκάμα heavy ιδιωμάτων ενώ κιθαριστικά δεν κυριαρχεί η φλυαρία που συνήθως παρατηρούμε σε σόλο δουλειές κιθαριστών, το αντίθετο μάλιστα.

Στα βασικά αρνητικά του "BOF" πρέπει να σημειώσουμε την απουσία μιας μεγάλης φωνής που θα εκτόξευε τις συνθέσεις σε άλλα επίπεδα. Ο ίδιος ο Tipton δηλώνει ότι η φωνή του είναι 1.000.000 έτη φωτός μακριά από τα standards του Halford και δυστυχώς θα πρέπει να συμφωνήσω. Αν και προσπαθεί πολύ και μάλιστα τα φωνητικά στο σύνολο της δουλειάς αυτής δεν είναι καθόλου μονοδιάστατα, λείπει αυτή η ιδιαίτερη χροιά και φυσικά οι μεγαλύτερες δυνατότητες που θα έκαναν κάτι περισσότερο από διεκπεραιωτικό το ρόλο της φωνής του.

Συνθετικά τώρα, τα πράγματα καλυτερεύουν όσο προχωρά η ακρόαση, με κορυφή τα δύο τραγούδια με Powell / Sheenan ("Extinct" και "Baptizm Of Fire) και το "The Healer" με Powell / Entwistle. Πολύ καλό και το "Voodoo Brother" με τον Whitfield Crane στα δεύτερα φωνητικά να δίνει τη δική του πινελιά. Όσον αφορά τη διασκευή στο "Paint It Black" των Rolling Stones θα τη χαρακτήριζα μάλλον αδιάφορη.

Στην καινούργια έκδοση έχουμε και δύο προσθήκες, το "Himalaya" με το δίδυμο Cozy Powell / Neil Murray στο rhythm section και το "New Breed", μια σύνθεση της κόρης του Tipton (Korina) με τον υιό (Rick) στα τύμπανα. Οικογενειακή υπόθεση δηλαδή. To πρώτο είναι αρκετά αξιόλογο ενώ το δεύτερο μάλλον μέτριο.

Αρκετά αξιόλογη κυκλοφορία για φίλους κυρίως της heavy μουσικής που χωρίς να φτάνει σε κορυφαία επίπεδα συνθετικά θα σας κρατήσει καλή παρέα με αξιόλογους μουσικούς σε πολύ καλή φόρμα να "delivering the goods". Προσωπικά θα μου επιτρέψετε να περιμένω το "Edge Of The World" με αγωνία αφού το "The Ηealer" μου άνοιξε για τα καλά την όρεξη (όποιος με γνωρίζει ξέρει ότι αν ανοίξει δεν κλείνει εύκολα!).