My Morning Jacket

Το συγκρότημα από το Louisville κατείχε την υφή της alt - country μελωδίας από την πρώτη κιόλας κυκλοφορία του, "The Tennesse Fire" το 1999. Αυτή η θερμή ενέργεια ακολουθεί τη μπάντα μέχρι και σήμερα. Πρωταγωνιστής της είναι ο ευσυγκίνητος Jim James, ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία να δημοσιοποιήσει ηχογραφήσεις που δεν συμπεριλήφθηκαν στο δίσκο "Waterfall" του 2015. Η μπάντα δεν σκόπευε να φέρει στην επιφάνεια αυτά τα τραγούδια, αλλά η πανδημία στάθηκε σαν ευκαιρία να αντιμετωπίσει το αίσθημα της αδυναμίας που προκαλεί η ταραγμένη εποχή που διανύουμε. Πρόκειται ουσιαστικά για κομμάτια τα οποία δεν συμπεριλήφθηκαν τότε στο άλμπουμ γιατί θα ήταν υπερβολή και όχι γιατί δεν είχαν αξία για τα μέλη της μπάντας. Όλο το διάστημα του εγκλεισμού τους εξαντλήθηκε στην επανεξέταση των τραγουδιών που συγκροτούν το "Waterfall II".

Βρισκόμαστε μπροστά σ' έναν καταρράκτη, παρακολουθούμε την πτώση του νερού και το μυαλό μας κατευθύνεται σε εκατοντάδες σκέψεις. Η μελωδία των τραγουδιών αυτών επαφίεται στο συναίσθημα του ανθρώπου όταν βρίσκεται κοντά στο νερό και αντλεί ενέργεια απ' αυτό και γενικότερα από το φυσικό περιβάλλον. Πιο συγκεκριμένα, με βάση τα λόγια του James είναι εύκολο να υποθέσει κανείς ότι ήθελε να δημιουργήσει μουσική ίδια με αυτή που άκουγε στο κεφάλι του ο Christopher McCandless, στην ταινία "Into The Wild", όταν στεκόταν μπροστά στην άγρια ομορφιά της φύσης. Αυτή η ομορφιά παρασέρνει τους ανθρώπους, φτιάχνουν ζωντανά και σουρεαλιστικά τοπία με την βοήθεια της φαντασίας τους και ξαφνικά πέφτουν απότομα στην πραγματικότητα μέχρι να ακούσουν μια μελωδία σαν αυτή του "Climbing The Ladder" και μαζί με τις αυξομειώσεις του ρυθμού της να μπουν ξανά στα παιχνίδια του μυαλού.

Μοναχικά πλήκτρα, όπως αυτά στο κομμάτι "Beautiful Love (Wasn't Enough)", αρμονίες και διαφόρων ειδών συνθέσεις, προσανατολισμένες πάντα στην country κουλτούρα, συντονίζουν ένα αποτέλεσμα που αποτελεί ιδανικό εγχειρίδιο για τις προσωπικές καραντίνες που μας περιμένουν στο μέλλον. Αν ρίξει κανείς μια πρόχειρη ματιά σ' αυτό το δίσκο και τον εξετάσει επιφανειακά θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα συνονθύλευμα "κλαψιάρικων" τραγουδιών για μια σχεσούλα που έληξε άδοξα. Προτιμώ να ανήκω στους εξίσου επιφανειακούς ακροατές που νομίζουν ότι η μουσική των My Morning Jacket κουβαλάει ένα συναισθηματικό φορτίο και με τον τρόπο αυτό το συγκρότημα αφήνει πίσω του ένα κεφάλαιο και ετοιμάζεται να φορέσει και άλλα μουσικά πρόσωπα. Tο "Waterfall II" προσανατολίζεται στο πλούσιο περιβάλλον των Tame Impala φορτίζοντας την ψυχεδελική pop με λίγο παραπάνω συναίσθημα. Αποπνέεται ρομαντισμός στο "Feel You" και πλανάται η ευαισθησία του Father John Misty πάνω από την φωνή και την αισθητική του "Spinning My Wheels", μετατρέποντας έτσι το δίσκο σε γλυκό ποτό που συνοδεύει τη θερινή στοχαστική φυγή. Στις εκκλήσεις της ζωής για λύπη και δυστυχία το συγκρότημα στέκεται μπροστά στις δυσκολίες με τον πιο ηλιόλουστο τρόπο και αν διαβάσετε πρόσφατες συνεντεύξεις τους θα δείτε ότι σκέφτονται την επόμενη μέρα από την μεριά του ακροατή και του θεατή των συναυλιών αλλά και γενικότερα το μέλλον της live μουσικής. Αναμένουμε τα χειρότερα λοιπόν ακούγοντας alternative rock με ψυχεδελικό υπόβαθρο.