Funebrarum

Μας κάνανε μάγκες. Αυτό έχω να πω εγώ. Μας φτιάξανε όσο δεν πάει. Μας φέρανε στα ίσια μας. Μπορώ να πω πολλές μ^΅$#@ς ακόμα, αφού ειλικρινά οι Funerbrarum για άλλη μια φορά - και το τονίζω αυτό - μας θύμισαν αρχικά τους λόγους για τους οποίους ξεκινήσαμε να ακούμε death metal και στη συνέχεια πως ακριβώς πρέπει να παίζεται αυτό. Καλά θα πει κάποιος, μήπως υπερβάλλεις λίγο; Εγώ ούτε καν τους ξέρω. Φυσικό είναι αγαπητέ μου, πού να τους ξέρεις, αφού βγάζουν καινούργιο full length album μετά από οκτώ χρόνια. Και στην τελική αν  υπερβάλλω λίγο, λίγο όμως, δεν φταίω εγώ, είμαι ακόμα υπό την επήρεια του "The Sleep Of Morbid Dreams".

Επιτέλους ακούσαμε ένα old-school death metal album που μας ταρακούνησε για τα καλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνει μια μπάντα αυτό που κάνουν οι Funebrarum και μάλιστα με τέτοια επιτυχία. Παίρνουν όλο τον ήχο των early 90's, τόσο από Αμερική όσο και από Σουηδία, αναμοχλεύουν τις πατροπαράδοτες «τεχνικές» και συνετά τον εκσυγχρονίζουν. Αν δηλαδή υπάρχουν συγκροτήματα που  λέγεται ότι έχουν επηρεαστεί από τους Incantation για παράδειγμα, τότε αυτοί εδώ θα πρέπει να έχουν πάρει το βινύλιο του "Onward To Golgotha",  να το έχουν λιώσει στη φωτιά και μετά να κάνουν ενέσεις στους εαυτούς τους με αυτό! Όπως εύκολα αντιλαμβάνεστε μετά το όχι και τόσο πετυχημένο παράδειγμα, το "The Sleep Of Morbid Dreams" είναι σάπιο. Είναι το album το οποίο σε αρπάζει από το σβέρκο και σε βουτάει στους βάλτους, είναι αυτό που σε ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και σε κάνει να αναρωτιέσαι το λόγο για τον οποίο τόσα λίγα συγκροτήματα σήμερα νιώθουν πραγματικά στο πετσί τους το death metal που παιζόταν πριν είκοσι περίπου χρόνια.

Thrash άδικα riff, καραbrutal περάσματα, κολλητικά lead, αργόσυρτες doom γέφυρες θα συναντήσετε σε όλα σχεδόν τα τραγούδια του δίσκου κάνοντας πολύ δύσκολο το έργο, του να ξεχωρίστε κάποιο από αυτά. Τραγούδια εθιστικά, άκρως «ευκολόπιοτα» παρόλο που τα περισσότερα έχουν διάρκεια από πέντε λεπτά και πάνω, που καταδεικνύουν περίτρανα την υψηλή ποιότητα των συνθέσεων. Για να βγει αυτό το old-school feeling πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η παραγωγή και ευτυχώς και εδώ οι Funerbrarum παίρνουν άριστα. Σωστά ζυγισμένα όλα τα όργανα και καθόλου γυαλισμένα, κολλάνε γάντι με τον υπερβόθρο τραγουδιστή που χωρίς αναρροφήσεις τοποθετεί την φωνή του σε ανεξερεύνητα υπόκωφες συχνότητες.

Όπως και να έχει μην κάνετε το λάθος και σας ξεφύγει αυτό διαμαντάκι. Είναι πολύ λίγες αυτού του είδους οι κυκλοφορίες που πραγματικά αξίζουν και το "The Sleep Of Morbid Dreams" ορθώνει περήφανα το ανάστημα του σαν μία από αυτές και εσείς οφείλετε να του δώσετε την δέουσα προσοχή. Το νου σας λοιπόν...