Fragile Vastness

Πέρασαν κιόλας δώδεκα χρόνια από την τελευταία δουλειά των Fragile Vastness, εκείνο το καταπληκτικό "A Tribute To Life", που τους παρουσίαζε ως την μπάντα με ίσως τις μεγαλύτερες προοπτικές μέσα από την τότε εγχώρια προοδευτική μεταλλική σκηνή. Δώδεκα χρόνια σιωπής κι εσωστρέφειας, τα οποία δεν επέτρεψαν σε εκείνο το άρτιο μουσικό σύνολο να φτάσει τον πήχη των προσδοκιών που το ίδιο είχε υψώσει σε δυσθεώρητα ύψη, αλλά, αντιθέτως, οδήγησαν στη μερική λησμονιά του ονόματος του.

Ωστόσο, το όραμα παρέμενε στον βασικό πυρήνα της μπάντας, τα τρία μέλη που συνεχίζουν να βρίσκονται στο σχήμα από το 2000 μέχρι και σήμερα. Προφανώς, αναφερόμαστε στους Μπάμπη Τσολάκη κι Εύη Κατσαματσά, αλλά και τον Βαγγέλη Γιαλαμά, με τους τρεις τους να είναι κι εκείνοι που διασώζονται από τα προηγούμενα line-up κι αποτελούν την κυρίαρχη συνθετική δύναμη της μπάντας.

Ουσιαστικά, τα δύο τελευταία χρόνια ήταν αυτά που έδειξαν πως κάτι αρχίζει να κινείται ξανά στο εσωτερικό του σχήματος, με την οικοδόμηση της νέας σύνθεσης μουσικών να γίνεται με προσεκτικές κινήσεις. Πορευόμενοι πλέον με κιθαριστικό δίδυμο, οι επιλογές του Βασίλη Μπατίλα και του Γιώργου Θανάσογλου κρίνονται εκ του αποτελέσματος ιδανικές, παρά το μελωδικό death metal υπόβαθρο που έχουν να επιδείξουν και οι δύο. Παρά το γεγονός πως οι κιθάρες του άλμπουμ δεν διεκδικούν παρά σε ορισμένα μόνο σημεία την πρωτοβουλία των κινήσεων, τελικά είναι αυτή η άψογη συμπληρωματικότητα τους που τις αναδεικνύει σε τελική εικόνα, αν και αυτή η ανάδειξη απαιτεί αρκετές ακροάσεις για να φανεί.

Περνώντας στην ετέρα κι εξίσου σημαντική αλλαγή που επιτελέστηκε στη θέση πίσω από το μικρόφωνο, η προσθήκη της Έλενας Στρατηγοπούλου αποτέλεσε μια απροσδόκητη, μα καθόλα ευχάριστη έκπληξη. Έχοντας αναμενόμενα αρκετά διαφορετικό ερμηνευτικό ύφος από τον προκάτοχο της (τον εξαιρετικό Γιώργο Εικοσιπεντάκη, που πλέον βρίσκουμε στους InnerWish) και μακριά από την οπερατική λογική πολλών γυναικείων παρουσιών στο μεταλλικό χώρο, δίνει τα ερμηνευτικά διαπιστευτήρια της, ελισσόμενη υποδειγματικά αναλόγως των απαιτήσεων της εκάστοτε σύνθεσης. Έτσι, έστω κι αν σε πρώτο χρόνο και δίχως να έχω ακούσει ακόμη τον δίσκο, η επιλογή της μου είχε φανεί τολμηρή και ίσως αταίριαστη με το πρότερο υλικό της μπάντας, η εδώ μερική στροφή σε πιο alt-prog περιοχές δείχνει πως σχεδόν απαιτούσε την παρουσία της.

Παρ' όλα αυτά, η ουσία του δίσκου βρίσκεται στις συνθέσεις του. Εκεί, το rhythm section των Γιαλαμά και Τσολάκη κυριαρχεί εμφανώς έναντι των υπολοίπων οργάνων, με την ευρηματικότητα των ρυθμών που εναλλάσσονται ανάλογα με τις διαθέσεις να είναι για σεμινάριο. Οι μπασογραμμές του Γιαλαμά αποτελούν τη ραχοκοκαλιά σε κάθε σύνθεση, τολμώντας να πάρουν όσο περισσότερο χώρο χρειάζονται για να οδηγήσουν τη ροή του δίσκου εκεί που εκείνες θέλουν, ενώ τα τόσο περίτεχνα τύμπανα του Τσολάκη δεν χάνουν ουδέποτε σε ουσία, παρά το πολυσύνθετο των θεμάτων τους.

Υφολογικά, το ηχητικό υπόβαθρο του δίσκου μοιάζει να προσπαθεί να μπλέξει την επιρροή των Dream Theater της "Awake" περιόδου και των Queensryche (κυρίως) του "Promised Land" με την εναλλακτικότητα του alt-prog, ενώ τα διακριτικά πλήκτρα προσδίδουν μιαν ευπρόσδεκτη Pink Floyd αύρα συνολικά. Οι πολλές κι εκλεκτές guest συμμετοχές, σύνηθες φαινόμενο και των προηγούμενων δίσκων, χαρίζουν μια πολυσυλλεκτικότητα στο υλικό, ενώ κορυφώνονται στη συμμετοχή του Terry Gorle των θρυλικών Heir Apparent στο "Wall Of Glass". Εκείνο, πάλι, αποτελεί μια σύνθεση που μέσα από τη σύζευξη των δομών της "One Second" περιόδου των Paradise Lost με τον neo prog χαρακτήρα της μπάντας, παρουσιάζεται ως ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα των νέων προοπτικών των Fragile Vastness, ξεχωρίζοντας μαζί με τα εξίσου θεσπέσια "Heaven On Mars" και "World Distorted" ως οι κορυφές της νέας αυτής εκκίνησης της μπάντας.

Για το τέλος, σίγουρα αξίζει να αναφερθούμε στο εξαιρετικό εξώφυλλο του δίσκου, το οποίο θα μπορούσε άνετα να αποτελεί δημιούργημα του περίφημου Storm Thorgerson. Λεπτομερέστατο, αλληγορικό και με έναν ξεκάθαρο, νοσταλγικό αέρα, δημιουργεί την ιδανική οπτικοποίηση ενός εξαιρετικού δίσκου, τον οποίο μπορεί να αναμέναμε καιρό, αλλά αυτή η αναμονή δεν επέδρασε στην αξία του ούτε στο ελάχιστο.

Μπορείτε να το ακούσετε εδώ.