Felled

The Intimate Earth

Transcending Obscurity Records (2021)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 14/07/2021
Με το βιολί σε πρωταγωνιστικό ρόλο, το ντεμπούτο των Felled προορίζεται για να συγκινήσει όσους φοβούνται τον χειμώνα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεν είναι εύκολο ιδίωμα το folk black metal. Για την ακρίβεια, στα αυτιά μου συνήθως ηχεί διφορούμενο. Όσοι καλλιτέχνες επιχείρησαν να συνδυάσουν κλίμακες, τονικότητες, μουσικά όργανα, χωρία και κυρίως ατμόσφαιρες της εκάστοτε folk παράδοσης με την ωμή ειλικρίνεια του ήχου, είτε θα πετύχαιναν ένα βαθύτερο συνδυασμό που στον πυρήνα του απηχούσε συγκεκριμένη αισθητική, είτε παρασέρνονταν από την ορμή των επιμέρους προς μια αμφιλεγόμενη, κυρίως αισθητικά, σύζευξη. Οι Felled με το ντεμπούτο τους τείνουν προς την πρώτη πλευρά, έχοντας ως όχημα και lead όργανο το βιολί.

Τo "The Intimate Earth" είναι ένας ελεγειακός δίσκος. Τα metal όργανα καθώς και η αισθητική των ενορχηστρώσεων είναι άγρια, δημιουργώντας ένα δύσβατο μονοπάτι, το οποίο φαντάζει βαθιά χαραγμένο στο χώμα της παράδοσης της σκηνής του. Προεξαρχόντων των Aggaloch, καθώς και εν συνεχεία της πιο επικής οπτικής σχημάτων όπως οι Falls Of Rauros και Panopticon. Ο πιο ωμός ήχος, θα φέρει και στη μνήμη τα έργα των Saor, ενώ οφείλω να ομολογήσω, πως, παρά τον ιδιαίτερα μελαγχολικό τόνο, οι παραγνωρισμένοι, και συγκριτικά πιο επικοί, Windfaerer και δη οι συμβολικές τους αλληγορίες. Η, σχεδόν ολοκληρωτική όμως, απουσία κιθαριστικών leads, δημιουργεί ανά στιγμές πιο post ηχοτοπία, υπό ένα μελαγχολικό πρίσμα, το οποίο αντανακλά μια άλλη ανερχόμενη μπάντα των τελευταίων ετών, τους Σκωτσέζους Ashenspire.

Η προσέγγιση των Felled όμως, παρά τους αισθητικούς και ηχητικούς της συνειρμούς, εγκλωβίζει εντός ενός δικού της μικρο-σύμπαντος. Οι προαναφερθείσες ηχητικές επιρροές λένε μόνο ένα μέρος της «αλήθειας» του "The Intimate Earth". Το black metal στοιχείο, πέραν του αφιλόξενου του ηχητικού χαρακτήρα του ντεμπούτου, υφίσταται ως γόνιμο έδαφος από το οποίο εκλύονται πνιγηρές και δυσθυμικές ατμόσφαιρες. Τα γυναικεία φωνητικά και οι μελωδίες του βιολιού, δίνουν έναν πιο αιθέριο τόνο αλλά ταυτόχρονα εντείνουν και μια μάταιη αύρα που πλανάται πάνω από τις πέντε συνθέσεις. Το "Fire Season On The Outer Rim" για παράδειγμα, ξεδιπλώνει τις πιο ονειρικές του πτυχές αξιοποιώντας αυτή την τεχνοτροπία, καταλήγοντας σε ένα, σχεδόν, επικό, συναίσθημα.

Παρά τα 40 λεπτά του όμως, το ντεμπούτο των Αμερικανών ανά στιγμές φαίνεται πως στροβιλίζεται γύρω από μια στασιμότητα. Το "The Rite Of Passage" δεν δικαιολογεί τη διάρκειά του, λειτουργεί όμως, αντιθετικά, ως μια ταιριαστή εισαγωγή στην κορυφαία στιγμή του άλμπουμ, το "Sphagnum In The Hitherlands". Στα έντεκα λεπτά του, το εν λόγω κομμάτι αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του άλμπουμ. Οι ελάχιστες στιγμές όπου οι κιθάρες συντονίζουν τον μελωδικό παλμό τους με το βιολί, καθώς και η σπονδυλωτή ανάπτυξη, ξετυλίγουν τη μελοδραματική χροιά που υποβόσκει μεν στον πυρήνα του "The Intimate Earth", αλλά δεν κυριαρχεί εξ’ ολοκλήρου. Θαρραλέο, και σίγουρα μελετημένο, το τραγούδι αντανακλά τον χαρακτήρα ολόκληρης της πρώτης ολοκληρωμένης προσπάθειας των Felled.

Με το ποιοτικό επίπεδο να διατηρείται και στο κλείσιμο του "The Salt Binding", καθίσταται σαφές πως το "The Intimate Earth" είναι ένας δίσκος που ρίχνει κατακόρυφα τις θερμοκρασίες. Αν αρέσκεστε στην οπτική των Sojourner, αν ο ατμοσφαιρικός (black) metal ήχος θεωρείτε πως δεν ηχεί απλώς στάσιμος και προσιτός αλλά συνάμα επικίνδυνος, τότε αυτός ο δίσκος θα σας ανταμείψει. Οι Felled, πατούν πάνω στις επιρροές τους αλλά αποσκοπούν προς ένα πιο προσωπικό αποτέλεσμα. Παρουσιάζουν μια ωριμότητα, δεδομένης και της εμπειρίας των μελών της μπάντας, η οποία, όπως αυτό το lead έξι λεπτά πριν τη λήξη του δίσκου, βρίσκει στόχο δίχως συμβιβασμούς. Στον όλο και πιο περίπλοκο χώρο του folk black metal, μπάντες που δεν αναζητούν την εύκολη λύση είναι περιζήτητες. Οι Felled, αν ειδικά επιβεβαιώσουν τις δυνατότητές τους στο μέλλον, εδώ θα έχουν βάλει τα θεμέλια μιας όμορφης σταδιοδρομίας. To μαλακό χιόνι κρύβει παγίδες.

Bandcamp
Youtube

  • SHARE
  • TWEET