Exciter

Thrash, Speed, Burn

Massacre (2008)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 28/03/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Exciter αποτελούν ένα μεγάλο και ξεχωριστό κεφάλαιο στο βιβλίο του thrash metal, όχι μόνο λόγω μουσικής ποιότητας αλλά και συνολικού attitude, μιας και έμειναν πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, δηλώνοντας 'παρών' με τις κυκλοφορίες τους και όχι με το βεντετισμό τους στα media και δίνοντας μια αγνή εικόνα καλλιτεχνών που ο κόσμος αγάπησε αμέσως. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι albums τους όπως τα "Heavy Metal Maniac", "Violence And Force", "Long Live The Loud" και "Unveiling The Wicked" θα μείνουν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη τον οπαδών.

Όταν πήρα το νέο τους cd στα χέρια μου δε μπορούσα να φανταστώ ότι θα περικλειόταν τόση ποιότητα μέσα του. Βλέπετε το εν λόγω είδος έχει πια μπασταρδευτεί αρκετά με είδη που τελειώνουν σε -core, κάνοντας κάποια groups του είδους να ακούγονται παράξενα τώρα πια. Θεώρησα λοιπόν ότι και οι Exciter θα πέσουν στην παγίδα της δημοτικότητας, έστω και στα «γεράματα» τους, θέλοντας να φάνε και αυτοί ένα κομμάτι από την πίτα της επιτυχίας.

Πόσο λάθος έκανα! Όλο το album αντικατοπτρίζεται στις πρώτες δυο λέξεις που έχουν επιλέξει για τον τίτλο του δίσκου. Thrash / Speed metal από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο! Ούτε βαβούρα, ούτε mid tempo χοροπηδηχτές συνθέσεις συνονθυλευμένου ύφους βοριάς μορφής μουσικής των ζουλού, ούτε άναρθρες κραυγές που ανά στιγμές γίνονται απόκοσμες, παρά μόνο κραυγές ηδονής (για να μην αναφερθώ στην κακιά λέξη που ξεκινάει από "κα") από τους οπαδούς για το τελικό αποτέλεσμα. Οι Exciter ευτυχώς δεν έχουν πέσει στην παγίδα του εύκολου περιστασιακού κέρδους, αλλά δημιούργησαν ένα δίσκο που όριζε η καρδιά τους.

Κλείνοντας τα μάτια νομίζεις ότι ακούς δουλειά του group κάπου εκεί στα τέλη '80s, όταν ήδη οι Slayer, Venom και τόσοι άλλοι κυκλοφορούσαν μουσικά διαμάντια, και όχι περίπου 20 χρόνια μετά. Όλες οι συνθέσεις, εκτός μερικών στιγμών, είναι τόσο in your face που σε καθηλώνουν, αφού σίγουρα δεν περιμένεις τέτοιο αποτέλεσμα, ειδικά μετά από 8 χρόνια απραγίας αλλά και λόγω της μορφής που έχει πάρει στις μέρες μας ένα ιδίωμα που μεσουράνησε πολλά χρόνια πριν. Τουλάχιστον εγώ έμεινα άναυδος, αφού δεν περίμενα εν έτει 2008 τέτοιο album. Τα 45 λεπτά διάρκειας του δίσκου φαντάζουν πολύ λίγα για το μουσικό ποιόν του album. Μεγάλο ρόλο παίζει η προσεγμένη παραγωγή που έχει γίνει στα τραγούδια, κάνοντας τα να ακούγονται τόσο καθαρά, σαν οδοστρωτήρας έτοιμος να σε πατήσει. Σίγουρα η τεχνολογία τους έχει βοηθήσει, αν και δε νομίζω ότι το χρειάζονται αφού το ταλέντο και η μουσική ευφυΐα τους είναι περίσσια.

Πραγματικά τα λόγια είναι περιττά. Η ακρόαση του album επιβάλλεται σε όποιον ακολουθεί το ιδίωμα αλλά και γιατί πρέπει επιτέλους να αναγνωριστούν στο ευρύ κοινό groups που συμβάλλουν τα μέγιστα από τη σκοπιά τους εδώ και 25 χρόνια, χωρίς τυμπανοκρουσίες, μη έχοντας κάποιο καλό manager, promotion ή κάτι άλλο να τους κάνει υπερόνομα. Άλλωστε όταν κάτι είναι καλό, ο οπαδός το εκτιμά είτε είναι μπάντα μεγαθήριο, είτε όχι.

  • SHARE
  • TWEET