Thou: «Είναι αδύνατον να ζεις στον μοντέρνο κόσμο χωρίς να κουβαλάς πόνο»

Αρκετός κόσμος ίσως να μην έχει καταλάβει ακόμα την καλλιτεχνική σπουδαιότητα των Thou, τα δεκάδες διαφορετικά τους πρόσωπα και τη σημασία τους για το αμερικανικό extreme metal underground. Οι διοργανωτές του Roadburn Festival το έχουν πάντως καταλάβει απολύτως, προσφέροντας στους Thou την τιμητική θέση των Artists In Residency για τη φετινή έκδοση - της μπάντας δηλαδή που θα εμφανιζόταν όλες τις μέρες του φεστιβάλ σε διαφορετικά μεταξύ τους show.

Σάββατο πρωί της 13^ης Απριλίου - τρίτης μέρας του φεστιβάλ - και έχω ραντεβού με τον τραγουδιστή Bryan Funck στο ξενοδοχείο που διαμένουν. Είπαμε πάρα πολλά στην ωριαία μας κουβέντα αλλά όπως ήταν λογικό επικεντρωθήκαμε στο Roadburn, στη συνεργασία τους με την Emma Ruth Rundle, στη λογοτεχνία, τον μοντέρνο κόσμο και στην κατάδυση μέσα στο πολυστυλιστικό σύμπαν των Thou. Ο Bryan αποδεικνύεται ένας πολύ άμεσος συνομιλητής, με φοβερό χιούμορ και ξεκάθαρα «αγωνιστική» διάθεση στο να ξεκαθαρίσει το πολιτικό και μουσικό ποιόν της μπάντας του.

Διαβάστε τον και αντικρίστε με νέα μάτια την απαιτητική τους μουσική!

Καλωσορίσατε στο Rocking.gr, πρώτη φορά έχουμε συνέντευξη σας!

Δεν έχουμε παίξει ποτέ στην Ελλάδα, πολύ θα το ήθελα.

Νομίζω θα είχατε αρκετό κόσμο και σίγουρα το κοινό δεν θα ήταν ήσυχο, πολύ ήσυχοι δεν ήταν χθες? (σσ: η ερώτηση αναφέρεται στο κοινό σετ με την Emma Ruth Rundle κατά τη 2^η μέρα)

Χαχαχα, ναι, ήταν. Για να δούμε, ίσως ζωντανέψουμε περισσότερο τα πράγματα σήμερα... (σσ: αναφέρεται στο cover σετ της 3^ης μέρας, όπου τα γκρέμισαν όλα!)

Το κοινό μας έχει αλλάξει, τώρα έχουμε συλλέκτες δίσκων!

Ίσως το κοινό πια θέλει περισσότερο να προσέχει τη μουσική.

Συμφωνώ και νομίζω ότι προς τα εκεί πηγαίνει το metal κοινό τα τελευταία χρόνια, σίγουρα το δικό μας κοινό είναι έτσι, είναι πολύ περίεργοι και θέλουν να ακούν προσεκτικά. Παλιά ήταν αλλιώς, έχουμε punk background, εγώ έρχομαι από το hardcore και τα shows ήταν διαφορετικά. Τα venue γέμιζαν με hardcore kids, ξέρεις τώρα, ραφτά, κονκάρδες και τέτοια. Οι συναυλίες ήταν πολύ δυνατές τότε. Τα τελευταία χρόνια βλέπω ότι το κοινό μας έχει αλλάξει, τώρα έρχονται συλλέκτες δίσκων!

Μάλλον μεγαλώνει και ο μέσος όρος ηλικίας των metal fans.

Σίγουρα, όλοι μεγαλώνουμε. Τα παιδιά από την μπάντα μου γκρινιάζουν καμιά φορά, μου λένε «Έι Bryan, δεν χορεύεις και χτυπιέσαι όπως παλιά!»

Ας πούμε λίγο για το Roadburn. Φέτος είσαστε μια πολύ σημαντική μπάντα για το φεστιβάλ ως artists in residency. Πως προέκυψε αυτό και πόσο σκληρά χρειάστηκε να προετοιμαστείτε; Τέσσερα διαφορετικά show σε τέσσερις μέρες δεν πρέπει να είναι και εύκολο πράγμα.

Ο Walter, promoter του φεστιβάλ, απλά μας το ζήτησε. Ήταν μεγάλη έκπληξη διότι παίξαμε και πέρσι και δεν περιμέναμε να μας το ζητήσει τόσο γρήγορα ή κι ότι θα μας το πρότεινε έτσι κι αλλιώς. Πειραματιζόμαστε αρκετά στους δίσκους μας οπότε ίσως σκέφτηκε ότι θα ήταν ενδιαφέρον να κάνουμε μια live εκδοχή των περσινών μας δίσκων.

Είναι πολύ διαφορετικές δουλειές μεταξύ τους..

Ναι, είναι, χαχαχα! Κι έτσι ήταν εύκολο για μας να πούμε ότι θα κάνουμε ένα κανονικό Thou σετ και ένα ακουστικό show - γιατί βγάλαμε έναν ακουστικό δίσκο έτσι κι αλλιώς και κάναμε μερικά ακουστικά show, ήμασταν προετοιμασμένοι κι άνετοι με αυτό. Όσο για το συνεργατικό σετ, τη στιγμή που ο Walter μας πρότεινε για artists in residency, είχαμε ήδη τη σκέψη να συνεργαστούμε με την Emma Ruth Rundle...

Α, ώστε ήταν δική σας η ιδέα!

Ω, ναι. Βασικά είμαστε οπαδοί της μουσικής της και σκεφτόμασταν πως μπορούμε να τη φέρουμε πιο κοντά στον δικό μας κύκλο. Εκείνες τις μέρες που μιλήσαμε με τον Walter είχαμε παίξει με την Emma σε ένα φεστιβάλ στο Seattle, οπότε ήδη την είχαμε γνωρίσει. Μιλήσαμε μαζί της τότε. Βασικά, εμείς είμαστε γκρουπ που χρειαζόμαστε να έχουμε συγκεκριμένα deadline για να δουλέψουμε σε κάτι. Έχουμε όλην την ώρα πολλές ιδέες αλλά χρειαζόμαστε συγκεκριμένο πλάνο και στόχο για να δουλέψουμε, να έχουμε μια ημερομηνία ότι πρέπει να έχουμε τελειώσει κάτι μέχρι τότε. Τότε μόνο εμβαθύνουμε στο project και κινούμαστε προς τα εκεί. Αφού λοιπόν είπαμε «Ναι, θα παίξουμε τέσσερα σετ στο Roadburn», αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε.

Θέλουμε να κοιτάμε πίσω και να είμαστε περήφανοι για τους δίσκους μας

Σας πήρε μήνες να προετοιμαστείτε;

Ναι, βασικά… όχι και τόσο, χαχαχα! Κοίτα, οι περισσότεροι από εμάς μένουμε στη Νέα Ορλεάνη αλλά δύο μέλη ζουν σε άλλα μέρη και η Emma ζει σε άλλο, είμαστε απομακρυσμένοι. Δεν είναι το στυλ μας να γράφουμε μουσική από απόσταση, το δοκιμάσαμε, καμιά φορά μπορεί να βγει και κάτι της προκοπής αλλά σε γενικές γραμμές πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί στον ίδιο χώρο, να παίξουμε όλοι μαζί και να το νοιώσουμε. Ήταν λοιπόν θέμα να βρούμε κάποιες ημερομηνίες που θα μπορούσαμε να βρεθούμε όλοι και να γράψουμε υλικό. Δεν φαίνεται πολύ το ξέρω αλλά χρειαστήκαμε μια βδομάδα για να το γράψουμε. Είχαμε και εφεδρικό πλάνο, αν δεν καταφέρναμε να βγάλουμε πολλά τραγούδια μαζί με την Emma, θα μάθαινε μερικά δικά μας, εμείς μερικά δικά της, κάπως θα τη βρίσκαμε την άκρη! Δεν αγχωθήκαμε πολύ. Απλά μας ένοιαζε να γράψουμε υλικό. Καλά είναι τα shows κι όλα αυτά, εμείς όμως πάντα επικεντρωνόμαστε στο υλικό και στους δίσκους. Θέλουμε να κοιτάμε πίσω και να είμαστε περήφανοι για τους δίσκους μας.

Το οποίο με οδηγεί στην επόμενη ερώτηση, θα βγάλετε δίσκο μαζί της; To live χθες ήταν πολύ καλό.

Αλήθεια, σου άρεσε; Πώς σου φάνηκε;

Πολύ καλό. Μουσικά ήταν πιο κοντά σε εσάς αλλά ήταν κι η δική της προσωπικότητα εκεί.

Λοιπόν, ναι σίγουρα θα βγάλουμε δίσκο με την Emma. Έχουμε ήδη το υλικό, χρειάζεται ακόμα λίγο δουλειά, σκεφτόμαστε να γράψουμε και λίγο υλικό ακόμα. Νομίζω πως πρέπει να το υπολογίζουμε για τα τέλη του καλοκαιριού. Έχουμε ήδη demos. Εκεί που προβάραμε για μια βδομάδα είναι βασικά στο υπόγειο του μηχανικού ήχου μας, όταν τέλειωσε η βδομάδα στήσαμε μικρόφωνα και ηχογραφήσαμε.

Ωραία που θα το κάνετε, υπάρχει καλή χημεία!

Ναι κι είμαι ενθουσιασμένος. Πρέπει λίγο να το δουλέψουμε να μην ακούγεται τόσο Thou. Δεν φταίμε εμείς, είναι τα πετάλια που χρησιμοποιούμε, άσε που κι εγώ μόνο ένα στυλ τραγουδάω και δεν είναι εύκολο να ξεφύγουμε από αυτό. Αλλά πιστεύω θα βρούμε κάποιο κοινό έδαφος.

Είδα και το ακουστικό σετ κι ήταν πολύ παράξενο, ακουγόταν ακριβώς όσο heavy και σκοτεινό όσο ένα κανονικό σας σετ.

Χαχαχα, ναι!

Θέλω να γινόμαστε βαρύτεροι και πιο ενοχλητικοί όσο μεγαλώνουμε

Το σκοτεινό στοιχείο είναι κάτι από το οποίο δεν μπορείτε να ξεφύγετε; Θα μπορούσατε να γράψετε μουσική που να έχει άλλη διάθεση;

Μου αρέσει να βλέπω τη μουσική μας περισσότερο σαν μελαγχολική παρά σαν σκοτεινή, evil ή κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι μέσα στα άλμπουμ μας υπάρχουν ψήγματα αισιοδοξίας ή ανάτασης. Το δικό μου όραμα για την μπάντα ήταν πάντα να μπορούμε να δοκιμάζουμε πράγματα διατηρώντας όμως έναν κεντρικό και συνεκτικό ήχο. Δεν θα ήθελα με τίποτα να γίνουμε μια από αυτές τις μπάντες που μαλακώνουν με τον χρόνο. Θέλω να γινόμαστε βαρύτεροι και πιο ενοχλητικοί όσο μεγαλώνουμε! Όσο για την ακουστική μας οπτική, νομίζω ότι μόλις αφαιρέσεις τις παραμορφώσεις φαίνεται πολύ η grunge πλευρά μας και βγαίνει αυτή η κάπως παράξενη διάθεση. Επίσης για το σκοτεινό στοιχείο, είμαι ο μόνος υπεύθυνος για αυτούς τους φριχτούς σκοτεινούς στίχους, μπορείς να με κατηγορήσεις γι αυτό!

Δεν είμαι αρκετά έξυπνος για να γράψω στίχους βασισμένους σε κάτι

Θέλω να πάμε στους στίχους. Σε μια ακόμα καθαρά προσωπική άποψη, ήθελα να πω ότι βρίσκω τους Thou να είναι μια εντελώς μη-κινηματογραφική μπάντα, με την έννοια ότι δεν μου γεννάει εικόνες. Μου γεννάει όμως λέξεις. Συνδέεστε με τη λογοτεχνία, είσαι επηρεασμένος από εκεί;

Ω, ναι, εντελώς. Τα περισσότερα από αυτά που γράφω εμπνέονται από κάτι που διαβάζω, βλέπω ή ακούω. Όταν μπήκα στην μπάντα πέρναγα εκείνη τη φάση όπου διάβαζα όλους τους κλασικούς, ήταν ακριβώς η περίοδος που εξελισσόμουν από τη fantasy και science fiction φάση μου. Το θέμα είναι ότι δεν είμαι αρκετά έξυπνος να γράψω στίχους βασισμένους σε κάτι με ενδιαφέρον τρόπο, στους στίχους μου καταλαβαίνεις αμέσως σε τι αναφέρομαι. Προσπαθώ να προσθέσω μια αμφισημία. Περισσότερο εμπνέομαι από κάτι και προσπαθώ να χτίσω συναίσθημα γύρω από τη βασική ιδέα, αλλά συνήθως δεν μπορώ να το πω ευθέως.

Υπάρχει κάποιος συγγραφέας ή συγκεκριμένο στυλ γραφής που θεωρείς ότι σε επηρέασε αρκετά;

Πραγματικά δεν ξέρω. Δεν θα έλεγα ότι επηρεάστηκα από στυλ όσο από τη διάθεση που μου προκαλούν συγγραφείς όπως ο William Blake ή ο Emil Cioran, συγγραφείς που πιάνουν μεγάλες ιδέες και τις βάζουν σε κάτι πιο μικρό κι έπειτα αυτό το μικρό συμβολίζει άλλα πράγματα και ούτω καθεξής.

Πρέπει να κάνουμε ένα άλμπουμ που θα λέει κάποια πράγματα ξεκάθαρα και πολιτικά

Κάτι ακόμα σχετικά με τους στίχους. Όπως είπες κι εσύ έχεις ένα hardcore υπόβαθρο, υπάρχει κάποιο μήνυμα στους στίχους σου προς τον ακροατή ή αποτελούν απλώς προσωπική έκφραση;

Λίγο κι από τα δύο, αλλάζει με τα χρόνια και αλλάζει αναλόγως και τον δίσκο που γράφουμε. Υπάρχουν πράγματα που λέω κωδικοποιημένα αλλά δεν είναι ότι προσπαθώ να προσηλυτίσω κόσμο. Είναι περισσότερο τα πράγματα που αισθάνομαι και πρέπει να βγουν. Είμαι πολύ τυχερός που έχω ένα όχημα που δίνει φωνή σε αυτά που θέλω να πω στον κόσμο. Δεν γράφω για πράγματα του στυλ, ξέρεις «είμαι Metal, βλοσυρός και σκοτεινός»! Υπάρχει κάτι βαθύτερο που θέλω να πω, για ποιον άλλο λόγο θα έγραφα εξάλλου; Παρόλα αυτά, έχουμε συζητήσει με την μπάντα ότι πρέπει να κάνουμε ένα άλμπουμ που θα λέει κάποια πράγματα ξεκάθαρα και πολιτικά. Που θα λέει καθαρά την άποψη μας για κάποια θέματα. Ξέρεις, για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι είμαστε προοδευτικοί στις απόψεις μας και θεωρούμε δεδομένο ότι αυτό είναι και το κοινό μας. Παρόλα αυτά, κατά καιρούς επικοινωνούν μαζί μας διάφοροι σκιώδεις, κακοί τύποι που θα προτιμούσαμε να μην είναι στο κοινό μας και να μην έρχονται στα live μας, χαχαχα! Νομίζω αν γινόμασταν λίγο πιο ξεκάθαροι, θα διώχναμε και τους ανεπιθύμητους. Κάνουμε τόσες συνεντεύξεις και βάζουμε τόσα πράγματα στους δίσκους που κάνουν ξεκάθαρο σε ποια πλευρά στεκόμαστε, κι όμως, διαπιστώνω ότι πολλές φορές οι άνθρωποι ακούν αυτό που θέλουν.

Είναι τρομερά δύσκολο να ζεις στον μοντέρνο κόσμο και να μην κουβαλάς κάποιο είδος πόνου

Χθες στο panel των Triptykon, ο Tom Warrior έλεγε ότι όταν ήταν νέος δεν έφτιαχνε συνειδητά extreme metal μουσική αλλά ότι απλώς μετέτρεπε τον πόνο της παιδικής του ηλικίας σε ήχο. Σκεφτόμουν ότι και οι Thou κουβαλούν πολύ πόνο.

Ω, ναι, εντελώς.

Είναι πόνος που έρχεται από τις εμπειρίες σας ή θα μπορούσε να είναι απλώς μια φανταστική κατασκευή;

Είναι τρομερά δύσκολο να ζεις στον μοντέρνο κόσμο και να μην κουβαλάς κάποιο είδος πόνου, νομίζω όλοι θα συμφωνήσουν σε αυτό. Σίγουρα για κάποιους τα πράγματα είναι χειρότερα, αλλά δεν υπάρχει μονοπώλιο στον πόνο. Κάποιες φορές βλέπεις τον πόνο των άλλων και τον περνάς στους στίχους για να τον προσέξει το κοινό. Δεν ξέρω, είναι παράξενο. Ακούς pop μουσική και απλώς δεν μπορείς να την πάρεις τόσο σοβαρά όσο κάποια heavy μουσική, δεν υπάρχει η ειλικρίνεια. Η ειλικρίνεια των κραυγών και των παραμορφωμένων οργάνων που κάνουν τα πράγματα να μοιάζουν άμεσα. Βέβαια, καμιά φορά ακούω Jim Groce και θέλω να βάλω τα κλάματα με τις ακουστικές κιθάρες, οπότε φαντάζομαι εξαρτάται από τον καλλιτέχνη.

Η αποτυχία της μέτριας μουσικής είναι στο να μην περνάει ο δημιουργός τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του

Δηλαδή μπορεί να υπάρχει ακραία μουσική χωρίς κάποιος να έχει ζήσει μια ζωή με προβλήματα;

Η αποτυχία της μέτριας μουσικής είναι στο να μην περνάει ο δημιουργός τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του. Μου φαίνεται ακόμα πιο παράξενο κάποιος να έχει φριχτή ζωή και να μην τη βγάζει στην τέχνη του. Ίσως γι αυτό δεν μου αρέσει το 99% της μουσικής που υπάρχει εκεί έξω.

Δεν με βλέπω σαν performer, έρχομαι από το punk, η αλληλεπίδραση με το κοινό είναι το παν

Ψάχνεις την κάθαρση κάθε φορά που βγάζεις ένα άλμπουμ ή που έχεις ένα show;

Λιγάκι. Είναι περισσότερο μια συνεχής διαδικασία. Όταν ήμουν νεότερος, το αναζητούσα περισσότερο. Τώρα, η έλλειψη ανταπόκρισης από το κοινό μπορεί να είναι πολύ εκνευριστική! Προσπαθείς να ταΐσεις το κοινό αλλά πρέπει να σε ταΐσουν κι εκείνοι, αν δεν συμβεί μπορεί να σε βγάλει εντελώς εκτός κλίματος. Δεν με βλέπω σαν performer, έρχομαι από το punk, η αλληλεπίδραση με το κοινό είναι το παν. Χωρίς αλληλεπίδραση δεν νοιώθω καλά, δεν ξέρω, ίσως είναι το κοινωνικό μου άγχος, χαχαχα!

Μόνο το 2018 είχατε 5-6 κυκλοφορίες, τα EP σας είναι αμέτρητα! Για ποιο λόγο κυκλοφορείτε μουσική έτσι; Είναι αυτός ο τρόπος που σκέφτεστε; «Να κάνουμε τρία τραγούδια με τους τάδε, να γράψουμε τέσσερα ακουστικά» και τα λοιπά;

Αλλάζει λίγο όσο περνάει ο χρόνος. Κοίτα, όταν κάνουμε ένα full length είμαστε απολύτως επικεντρωμένοι στο τι θέλουμε ακριβώς να είναι αυτός ο δίσκος, στα μεσοδιαστήματα όμως θέλουμε να υπάρχει χώρος και χρόνος να πειραματιστούμε και να «απλώνουμε» λίγο τα πράγματα. Το κάθε άλμπουμ είναι η βασική μας δήλωση, οι μικρές κυκλοφορίες είναι εύκολες κι ένας καλός τρόπος να εξερευνείς διάφορες άλλες πλευρές, τις κάνεις και μετά απομακρύνεσαι λίγο, τις βλέπεις από απόσταση και τις αξιολογείς. Μια ζωή έτσι κάναμε. Τελευταία και οι μικρές μας κυκλοφορίες γίνονται λίγο πιο δύσκολες γιατί είμαστε επικεντρωμένοι και στα μικρά πράγματα.

Προσπαθούμε να είμαστε ταπεινοί και να κρατάμε τα Εγώ μας υπό έλεγχο

Πέραν του δημιουργικού κομματιού, νοιώθεις ότι η μπάντα μεγαλώνει σε δημοτικότητα;

Είναι δύσκολο να πει κανείς. Οι περιοδείες μας πάντα έχουν τα πάνω και τα κάτω τους, τη μία παίζουμε σε ένα μεγάλο κοινό και λέμε «Ουάου, τα πάμε καλά!» κι αμέσως μετά παίζουμε κάπου στη μέση του πουθενά χωρίς κόσμο και μας φεύγει το υφάκι, χαχαχα! Εμένα μου αρέσει πολύ αυτό, ερχόμενοι από το punk σε αυτήν την μπάντα προσπαθούμε να είμαστε ταπεινοί, να κρατάμε τα Εγώ υπό έλεγχο και να μην νομίζουμε ότι είμαστε τίποτα σπουδαίοι. Δεν ξέρω λοιπόν αν μεγαλώνουμε, σίγουρα όμως έχουμε περισσότερες ευκαιρίες τώρα. Προσπαθούμε πάντα να είμαστε έξω από τα διάφορα κουτάκια, το να παίζεις heavy μουσική συνήθως σε τοποθετεί σε μια γωνίτσα κι εμείς κάποιες φορές δεν θέλουμε να είμαστε σε κάποια συγκεκριμένη γωνίτσα! Θα δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια.

Είναι οι ακροατές σας άνθρωποι που σας ακολουθούν σε κάθε διαφορετική μουσική κατεύθυνση ή έχετε διάφορα είδη ακροατών;

Νομίζω οι περισσότεροι έρχονται μαζί μας όπου πάμε. Υπάρχουν σίγουρα αρκετοί που ενδιαφέρονται για εμάς απολύτως σαν metal μπάντα και δεν ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο. Ξέρεις, κάποιοι είναι εντελώς δυσαρεστημένοι στα ακουστικά μας show διότι δεν περιμένουν κάτι τέτοιο από εμάς αλλά υπάρχουν και άλλοι που το λατρεύουν! Δεν ξέρω, είναι δύσκολο να πω. Στο τέλος της μέρας, δεν μας νοιάζει κιόλας. Δεν γράφουμε μουσική για κάποιον έξω από εμάς τους 5-6, πρέπει να αρέσει σε εμάς και να εκφράζει εμάς, αν αρέσει και σε άλλους έχει καλώς.

Συμφωνώ, έχουμε 2019 και δεν μπορεί κανείς να είναι επικεντρωμένος στα στυλ και στη βιομηχανία. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν είναι πολύ συνηθισμένο για μια μπάντα να αλλάζει τόσα πρόσωπα όσο εσείς.

Ναι, είναι ότι σου έλεγα πριν. Έχουμε έναν ήχο, τον ξέρουμε και τον σπρώχνουμε σε ακραίες κατευθύνσεις, πειραματιζόμαστε και ψάχνουμε νέους τρόπους να τον εκφράσουμε. Αν βρούμε κάτι που μας αρέσει, το κάνουμε. Αν δεν αρέσει σε κάποιους, τι να κάνουμε, να πάει να…! Δεν είσαι υποχρεωμένος να σου αρέσει.

Έχουμε την επιθυμία να μην μας ακούνε μονοδιάστατοι άνθρωποι

Σε κάποιο δελτίου τύπου για τους Thou έλεγε ότι «πρέπει να δεις επιμέρους τα πρόσωπα τους για να αντιληφθείς τη μεγάλη εικόνα» αλλά νομίζω το αντίθετο είναι πιο σωστό. Να δεις τη μεγάλη εικόνα των Thou και μετά τα επιμέρους. Τι λες εσύ;

Εγώ συμφωνώ μαζί σου αλλά δεν ξέρω πως λειτουργεί γενικά. Οι Thou είναι πολύ μυστήρια περίπτωση μπάντας, είμαστε πολύ διαφορετικοί μεταξύ μας, δεν ξέρω πως τα πηγαίνουμε καλά! Προσπαθούμε να πετύχουμε μια στιλιστική ισορροπία. Νομίζω έχουμε την επιθυμία να μην μας ακούνε μονοδιάστατοι άνθρωποι που θέλουν πάντα κάτι πολύ συγκεκριμένο. Δεν είμαστε μονοδιάστατοι και πιστεύω ότι κι όσοι μας ακούν δεν είναι μονοδιάστατοι επίσης. Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε!

Μια «παραδοσιακή» ερώτηση, βλέπεις διαφορές στις μέρες μας ανάμεσα στο αμερικάνικο και το ευρωπαϊκό κοινό; Μήπως οι Ευρωπαίοι είναι λίγο πιο δύσκολο να πειστούν και λιγότερο αυθόρμητοι;

Όχι και τόσο πλέον. Παλιότερα στις ΗΠΑ το κοινό ήταν λίγο πιο άγριο και πιο τρελό. Νομίζω ότι οι Ευρωπαίοι έχουν μεγαλύτερη περιέργεια. Οι Γερμανοί είναι λίγο αυστηροί και λίγο δύσκολο να τους «σπάσεις», χαχα! Πάντα είχαμε καλή ανταπόκριση στην Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι λίγο δύσκολη για εμένα προσωπικά επειδή είμαι vegan κι επειδή μπορώ να διαβάσω μόνο Αγγλικά, αυτό είναι το παράπονο μου, χαχαχα! Χρειάζομαι κάποιον γλωσσομαθή να μου εξηγεί τα συστατικά! Δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Επίσης, γίνομαι λίγο παρανοϊκός στο να μην χαθώ, χθες κάποιοι από την μπάντα χάθηκαν στον δρόμο για το ξενοδοχείο, χαχαχα!

Μάλλον έφταιγαν οι μπύρες ή κάτι τέτοιο..

Δεν νομίζω οι μπύρες, μάλλον έφταιγε το «κάτι τέτοιο», χαχαχαχαχα!

Πριν σε αφήσω, είδες τίποτα στο φετινό Roadburn που να σε κατέπληξε;

Ναι, και τα δύο show των Lingua Ignota ήταν απίστευτα. Ήμουν στην πρώτη σειρά χτες και ήταν εκπληκτικά. Η Anna Von Hausswolff ήταν πάρα πολύ καλή, ήταν τρομερό που έπαιζε σε γεμάτη αίθουσα και ότι τόσος κόσμος ενδιαφερόταν να δει ένα τέτοιο στυλ. Αυτά είναι τα πράγματα που κυρίως ακούω κι εγώ. Ήταν πολύ cool. Είδα την Emma φυσικά, τους Vile Creature, θέλω να δω τους Have A Nice Life.... δεν μπορείς να τα δεις όλα. Είδα κάνα-δυο panel κι ήταν τρομερά, θα ήθελα να δω κι άλλα τέτοια στο μέλλον. Είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούς συζητήσεις σχετικές με τη μουσική. Πέρσι είχαν ένα και φέτος έχουν πολλά, μακάρι να συνεχίσουν.

Τα άμεσα πλάνα των Thou; Πόσες κυκλοφορίες θα βγάλετε φέτος;

Πιστεύω ότι θα είναι λίγο πιο σταθερά τα πράγματα φέτος. Θα κάνουμε τον δίσκο με την Emma και μετά θα ασχοληθούμε με νέο υλικό, έχουν έρθει και νέα μέλη στην μπάντα (σσ: Tyler Coburn και KC Stafford) και δεν έχουμε ακόμα γράψει πολύ υλικό μαζί, επίσης μια μικρή κυκλοφορία με ένα είδος μικρότερων, πιο rock τραγουδιών. Τελευταία έχουμε γράψει πολύ μακροσκελές, μελοδραματικό υλικό οπότε χρειαζόμαστε πιο σύντομα τραγούδια για να το ισορροπήσουμε. Στα live πάντα υπάρχει αυτή η ισορροπία. Υπάρχουν επίσης μερικά μυστικά project που δουλεύουμε στα κρυφά…

Μην μας πεις γι αυτά! Εγώ θα περιμένω τον «πολιτικό» δίσκο! Ευχαριστούμε πολύ, man!

Ω, δεν θα είναι punk αλλά θα κάνει κάποια πράγματα πολύ ξεκάθαρα! Ευχαριστώ πολύ, το εκτιμάμε πολύ!

Φωτογραφίες: Craig Mulcahy