Dead Cross

Πάνε πέντε χρόνια από το ομότιτλο ντεμπούτο των Dead Cross. Ήταν το 2017, όταν οι αξιότιμοι άρχοντες του σκληρού ήχου που ακούνε στα ονόματα Mike Patton, Dave Lombardo, Justin Pearson και Michael Crain ένωσαν τις καλλιτεχνικές δυνάμεις τους και παρέδωσαν ένα τσιτωμένο crossover hardcore/thrash έπος. Η άφιξη του δεύτερου δίσκου τους λοιπόν, καταφθάνει μέσα σε ενθουσιασμό, αλλά όχι μόνο. Η περίοδος που μεσολάβησε δεν ήταν εύκολη.

Το "II", είναι ένα άλμπουμ που διακατέχεται εξίσου από οργή όσο και αλληλεγγύη. Στο ενδιάμεσο, η πανδημία και οι πολιτικές της προεκτάσεις, ο εγκλεισμός, και κυρίως η μάχη του Crain με τον καρκίνο άφησαν το στίγμα τους στο άλμπουμ. Συνυπολογίζοντας και την πάλη του Patton με τους προσωπικούς του δαίμονες, γίνεται αντιληπτό πως το "II" είναι ένας δίσκος βουτηγμένος στο βίωμα και το συναίσθημα. Όπως μας εξομολογήθηκε και ο ίδιος ο Michael στη συνέντευξή μας, το δέσιμο μεταξύ των τεσσάρων ήταν έντονο κατά τις ηχογραφήσεις, με τον ίδιο να τις θεωρεί ζωτικής σημασίας.

Εν μέρει βέβαια, είναι αναμενόμενο ένα άλμπουμ των Dead Cross να διακατέχεται από πάθος. Όπως επίσης είναι και λογικό να συνεχίσουν να τιμούν τη μουσική τους καταγωγή και νιότη. Αυτό όμως που δεν γίνεται να θεωρηθεί δεδομένο ουδεμία στιγμή, είναι πως η προσωπική τους σφραγίδα και ιδιότυπη άποψη δεν θα κατέκλυε το άλμπουμ. Μια ακρόαση μόνο στην παρανοϊκή γκρούβα και τις εναλλαγές του κορυφαίου mid-tempo "Strong And Wrong" και πείθει και το πιο δύσπιστο.

Οι Dead Cross κατάφεραν ξανά να μετατρέψουν μια οικεία αίσθηση σε μια περιπετειώδη ακροαματική διαδικασία. Από την εκκίνηση με το ιδιαίτερο, και απρόβλεπτο, "Love Without Love", μέχρι το φινάλε με το εκπληκτικό και άκρως Patton-ικό "Imposter Syndrome" ο δίσκος επί 35 λεπτά κυλάει εξαιρετικά και ακατάπαυστα. Η τετράδα δεν δομεί αυστηρά τις επιρροές και τις ιδέες της, αλλά τις αφήνει να εμπλακούν με τρόπο ώστε το διαστημικό φινάλε του "Ants And Dragons" να εισάγει αβίαστα στον όλεθρο του "Nightclub Canary". Τα έγχορδα ηχούν πλήρως κονιορτοποιημένα, τα τύμπανα του Lombardo είναι σεμιναριακά, διατηρώντας στο ακέραιο την πολυρυθμία που τον χαρακτηρίζει, και ο Patton ξέρεις ακριβώς πως θα ηχήσει. Ίσως πιο ακραίος. Τον αδικείς με όσα πέρασε;

Το "II" είναι ορμητικό. Ηχεί ως ένα ακομπλεξάριστο safe space, που όμως δεν φοβάται να κατακεραυνώσει. Η δυάδα των "Christian Missile Crisis" και "Reign Of Terror", του μεγαλύτερου και μικρότερου σε διάρκεια κομματιού του δίσκου δηλαδή, είναι το αμάγαλμα της προσωπικότητας των Dead Cross. Riffs που μεταβαίνουν ανάμεσα σε ιδιώματα για πλάκα, όγκος, αίσθημα μυστηρίου, σπιρτάδα και ιδιοφυία, όλα σε ένα πακέτο ακατάπαυστου κοπανήματος. Οι Dead Cross είναι μια μπάντα που γνωρίζει τι θέλει και πώς να φτάσει εκεί. Είναι παράλληλα, ένα σχήμα που διαθέτει την, σπάνια, ικανότητα, να αντιλαμβάνεται τη μουσική του σε ένα βαθύτερο επίπεδο, προσφέροντας έτσι πολλαπλά κέρδη στις ακροάσεις.

Κοινώς, οι συνθέσεις των Dead Cross παρά το ισοπεδωτικό τους πέρασμα δεν παραλείπουν την πληροφορία. Η ενέργεια και η διάθεση για ζωή που τους ώθησε στα άκρα κατά τη συνθετική διαδικασία αποτυπώνεται στο δέσιμό τους. Ακούς το "Heart Reformer" και αντιλαμβάνεσαι πως το δέσιμο τους καθοδηγεί την ένταση και ενυπάρχει στις εναλλαγές ρυθμών. Ξεσπάσματα με λόγο ύπαρξης, riffs με ποιότητα και αισθητική που ενώνει παρελθόν και παρόν. Οι Dead Cross επέστρεψαν και οφείλουμε να τους ακούσουμε. Γιατί όσα έχουν να πουν, μουσικά και μη, βιωματικά ή κοινωνικά, υπενθυμίζουν την κρισιμότητα της ασυμβίβαστης τέχνης με ρίζες και αξίες στην κοινότητα και την αλληλεγγύη. Όχι και τόσο αυτονόητο, σωστά;

Bandcamp
Youtube
Spotify