The Rolling Stones

Το Hackney είναι μια όχι και πολύ καλόφημη περιοχή του Λονδίνου, της πόλης δηλαδή από την οποία κατάγονται οι Rolling Stones. Τα «διαμάντια» στα οποία αναφέρεται ο τίτλος είναι τα υπολείμματα που αφήνουν συνήθως πίσω οι διαρρήκτες πίσω τους, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε σίγουρα με κάτι πολύ καλύτερο. Οι Rolling Stones σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν είναι βαμπίρ, μιας και καταφέρνουν να ρουφάνε νεότητα και ζωή και να τη μεταδίδουν με τη μουσική τους ακόμα και εξήντα χρόνια από τότε που ξεκίνησαν την απαράμιλλη καριέρα τους και σχεδόν είκοσι από τότε που έβγαλαν τον τελευταίο τους δίσκο με πρωτότυπο υλικό.

Οι υπερβολές του τύπου «ο καλύτερός τους δίσκος από την εποχή του "Some Girls"» πιστεύω ότι περισσότερο γράφονται στο πλαίσιο μιας μανιώδους, αέναης και ενίοτε έως και ιδεοληπτικής προσπάθειας σύγκρισης με το παρελθόν. Αυτό συμβαίνει μάλλον επειδή οι Rolling Stones είναι η πιο επιτυχημένη διαχρονικά μπάντα/επιχείρηση. Ασχέτως του επιχειρηματικού τους δαιμονίου, οι μουσικοί που τους αποτελούν έχουν και το ταλέντο να επιλέγουν κατάλληλους ανθρώπους για να συνεργαστούν. Αποτελώντας την τελευταία πίστα στην οποία μπορεί να φτάσει ένας μουσικός, δίπλα στην εμπειρία του Stevie Wonder ή του Elton John που τους βοηθάει περισσότερο στη μαρκίζα, έβαλαν τη νεανική ορμή της Lady Gaga ή του Andrew Watt, που τους βοηθάει περισσότερο στην ουσία.

Τι έχουν να μας πούνε λοιπόν τα νέα τραγούδια των ογδοντάχρονων φίλων μας; Βλέποντας το "Angry" είναι η Sydney Sweeney αυτή που κλέβει περισσότερο την παράσταση, αλλά ακούγοντάς το μόνο συνειδητοποιείς ότι είναι ένα ωραίο και μοντέρνο contemporary hit. Προχωρώντας στα "Get Close" (με σαξοφωνάκι) και "Depending On You", τα ωραία ρεφραίν και ο σύγχρονος αλλά μαζί και οικείος ήχος επιτείνουν την αίσθηση ότι ακούμε κάτι που είναι ταυτόχρονα φρέσκο και κλασσικό. Σημείωση, ο Andrew Watt έχει συγγράψε αυτά τα τρία κομμάτια μαζί με τον Jagger και τον Richards.

Τα δύο επόμενα κομμάτια είναι από sessions του 2019 και είναι οι τελευταίες ηχογραφήσεις με τον Charlie Watts. Στο "Mess It Up" μπορεί τα εφέ στη φωνή του Jagger να πήραν φωτιά, το τραγούδι όμως απειλεί να μην αφήσει ούτε δαχτυλάκι σου να μην κουνιέται. Το rock riff της αρχής μεταμορφώνεται στο σχεδόν disco ρεφραίν, το οποίο συνεπικουρεί το χορευτικό μπάσο. To αγαπημένο μου "Live By The Sword" έχει τον Bill Wyman στο μπάσο και αναβιώνει τόσο μια παλιά και μακρόβια σύνθεση των Stones, όσο όμως και έναν ήχο που είχαν κάπου εκεί στα '70s. Ο συνεχής του ρυθμός και τα leads προς το τέλος είναι σαν υπογραφές του κιθαριστικού διδύμου Richards και Wood.

Στο επιθετικό και ωμό "Bite My Head Off", ο έμπειρος Paul McCartney συνεισφέρει μια παραμορφωμένη στα όρια της διαστροφής μπασογραμμή. Στο bluesy "Dreamy Skies" έχουμε slide κιθάρες και η χαρακτηριστική χροιά και προφορά του Mick του Jagger ξεδιπλώνεται φιλικά και γνώριμα στ' αυτιά μας. Τα "Whole Wide World" και "Driving Me Too Hard" είναι τα λιγότερο αγαπημένα μου, χωρίς να είναι αδιάφορα ή να υστερούν. Στο "Tell Me Straight" τα φωνητικά του Keith ακούγονται λίγο γερασμένα, αλλά η ειλικρίνεια του στίχου “is my future all in the past?” του δίνει πόντους.

Το "Sweet Sounds Of Heaven" ήταν το δεύτερο single του δίσκου και είναι ένα από τα καλύτερά του κομμάτια. Η Lady Gaga κυνηγά την αγωνία που έδωσε στο "Gimme Shelter" η Merry Cleyton (για την οποία υπάρχει η πληροφορία πως όταν γύρισε σπίτι της μετά την ηχογράφηση, απέβαλε το παιδί που κυοφορούσε) και καταφέρνει να δέσει πάρα πολύ καλά με τον Jagger, προσφέροντάς μας ένα κομμάτι με blues ρίζες και πολύχρωμα κλαδιά. Ο δίσκος κλείνει με το "Rolling Stone Blues", μια διασκευή στο κομμάτι του Muddy Waters που έχει βαφτίσει τη μπάντα. Ουσιαστικά είναι μόνο ο Mick στα φωνητικά και τη φυσαρμόνικα και ο Keith στην κιθάρα και φαίνεται μια στιγμή αναπόλησης και απολογισμού. Θα μπορούσε να ήταν και ο επίλογος της τεράστιας καριέρας τους, αλλά εφ’ όσον ισχύουν τα όσα διαβάζουμε, ο επόμενός τους δίσκος είναι ήδη έτοιμος κατά 75%.

Άνθρωποι έχουν γεννηθεί και έχουν πεθάνει κι εμείς ακούμε ακόμα νέα μουσική από τους Rolling Stones. Δεν ξέρω αν ήταν ο Jagger, ο Watt ή κάποιος άλλος που είχε την ευφυΐα να κάνει τους Rolling Stones του 2023 απλώς να ακούγονται σαν Rolling Stones, πάντως το κατάφερε. Τα κομμάτια τους προφανώς έχουν ηχητικά σχέση με το παρελθόν τους και το θυμίζουν, αλλά φαίνονται πολύ καλά προσαρμοσμένα στο σήμερα. Η επιτυχία του "Hackney Diamonds" έγκειται στο ότι είναι ένας άχρονος rock δίσκος που δε δείχνει την ηλικία των δημιουργών του, αλλά δείχνει την κλάση τους.