Damian Wilson & Adam Wakeman

Σε ένα μικρό niche ακροατηρίου που κινείται γύρω από τον prog χώρο και ειδικότερα από τα δρώμενα της σκηνής στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Damian Wilson κι ο Adam Wakeman δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Γνωστός από τις άπειρες συμμετοχές του σε διάφορα σχήματα - αλλά κυρίως από τους Threshold και τους Ayreon - ο πρώτος και υιός του θρυλικού Rick Wakeman των Yes - μα και άτυπο πέμπτο μέλος των Sabbath (και τυπικό της μπάντας του Ozzy) εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια - ο δεύτερος θα θέλαμε ολόκληρο τόμο για να αναφέρουμε τα μουσικά τους πεπραγμένα.

Όντας φίλοι από παλιά έχουν συστήσει παρέα τους φανταστικούς Headspace εδώ και μερικά χρόνια, με τους οποίους έχουν κυκλοφορήσει δυο καταπληκτικά άλμπουμ. Όμως, το βεβαρημένο πρόγραμμα των «βασικών» δουλειών τους καθιστά σχεδόν ανέφικτο το να τους διατηρούν σε πλήρη λειτουργία, και κάπως έτσι προέκυψε η μεταξύ τους συνεργασία ως ντουέτο, μέσω της οποίας συνθέτουν απλά τραγούδια, με βάση την ακουστική κιθάρα και το πιάνο.

Το πρώτο άλμπουμ της εν λόγω σύμπραξης, "Weir Keeper's Tale", κυκλοφόρησε πριν δυο χρόνια (τον Ιανουάριο του 2016) και τώρα επανακάμπτουν με το "The Sun Will Dance In Its Twilight Hour". Αυτήν τη φορά υπάρχουν κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις, αλλά επί της ουσίας η μουσικής πρόταση που παρουσιάζουν παραμένει ίδια.

Η βασική διαφοροποίηση έχει να κάνει με τις guest εμφανίσεις (φίλων τους) μουσικών, όπως του Andy Dunlop των Travis στην κιθάρα, του Ash Soan (Adele, Robbie Williams) στα drums, του Tony Woolard στο τσέλο και της Haley Sanderson σε κάποια επιπλέον backing vocals. Όπως είναι εύλογο να συμπεράνει κανείς οι ενορχηστρώσεις αυτή τη φορά είναι λίγο πιο «πλούσιες» σε σχέση με το ντεμπούτο, αλλά και πάλι όχι σε βαθμό που να αλλοιώνει τον ακουστικό χαρακτήρα του άλμπουμ.

Γενικά, επικρατεί και πάλι η - ομολογουμένως ακαταμάχητη μερικές φορές - Εγγλέζικη μελαγχολία, ειδικά σε συνθέσεις όπως το "Blackpool Clip Joint Racket" ή το "Red Socks", αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν συνθέσεις όπως τα "The Last American Hero" και "Better Than That" που κλείνουν το μάτι στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Ενδιάμεσα, βρίσκονται οι καλύτερες συνθέσεις του άλμπουμ: το "Always The Lonely One" με το πανέμορφο πιάνο, το γλυκόπικρο "Laugh In Time" και το "Shining A Light On A Miracle" που φέρνει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τραγούδι το πρώτο άλμπουμ στο νου.

Καθώς ήμουν και παραμένω μεγάλος οπαδός και των δυο μουσικών απολαμβάνω κι αυτή την σύμπραξή τους, καθώς το άλμπουμ που κυλάει αβίαστα. Μπορεί η ακουστική προσέγγιση και το χαλαρό ύφος του "The Sun Will Dance In Its Twilight Hour" να ταιριάζει σε όλες τις ώρες, αλλά υπάρχουν εκείνες οι στιγμές της ημέρας ή της εβδομάδας που επιτάσσουν ένα τέτοιο άκουσμα.

Για αυτές ακριβώς, τις στιγμές η εν λόγω δουλειά αποτελεί μια ενδεδειγμένη επιλογή, καθώς φέρει την εγγύηση δυο υπέροχων καλλιτεχνών και χωρίς απαραίτητα να εντυπωσιάζει βρίσκει πιο συχνά από ότι θα περίμενε κανείς την θέση του στον player.