Candlemass

Η επιστροφή των Candlemass στην κανονικότητα, κοινώς με παρόντα όχι μόνο τον αδιαμφισβήτητο mainman τους, Leif Edling, αλλά και του Johan Langquist, τραγουδιστή του μυθικού "Epicus Doomicus Metallicus" ντεμπούτου τους, υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα των τελών της δεκαετίας για τον doom χώρο, ένα γεγονός που κεφαλαιοποιήθηκε με την κυκλοφορία του πρόσφατου "The Door To Doom". Με το μελάνι, λοιπόν, να μην έχει στεγνώσει στα όσα είχαν αναφερθεί για το άλμπουμ - επιστροφή της θρυλικής epic doom μπάντας, η δισκογραφική επανεμφάνιση της με το "The Pendulum" EP ξαφνιάζει, μέχρι τουλάχιστον τη συνειδητοποίηση πως το υλικό που περιέχει αποτελεί προϊόν της συνθετικής διαδικασίας που οδήγησε στη δημιουργία του τελευταίου Candlemass δίσκου.

Προφανώς, αναφερόμαστε στους Candlemass και όχι σε κάποια τυχαία, random μπάντα, οπότε και τα συνθετικά τους απομεινάρια έχουν το δικό τους ενδιαφέρον, όσο κι αν είναι δεδομένη η παραδοχή πως αποτελούν... απομεινάρια, κοινώς, τραγούδια ή ιδέες που για τον ένα ή τον άλλο λόγο έμειναν εκτός του tracklist του πιο πρόσφατου τους δίσκου. Έτσι, ας δούμε τί επιπλέον προσφέρουν τα τρία συν τρία κομμάτια που περιέχει το εν λόγω EP…

Το ομότιτλο τραγούδι φανερώνει μεμιάς πως αποτελεί προϊόν των πιο πρόσφατων συνθετικών εμπνεύσεων του Leif Edling, καθώς η δημιουργική μανιέρα που ακολουθεί ο Σουηδός μουσικός τα τελευταία αρκετά χρόνια είναι ιδιαίτερα διακριτή. Σίγουρα, μιλάμε για μια ενδιαφέρουσα σύνθεση με μια πολύ καλή ερμηνεία από τον Langquist, η οποία ίσως θα μπορούσε να χωρέσει στον προηγούμενο δίσκο της μπάντας, αν και προσωπικά, αν έπρεπε να τη χωρέσω κάπου, θα την τοποθετούσα εντός του ομότιτλου άλμπουμ των Candlemass από το 2005.

Το, δε, "Porcelain Skull" υπήρξε ήδη γνωστό από τον τελευταίο δίσκο των Avatarium, στον οποίο ο Edling είχε συνεισφέρει συνθετικά με τρία τραγούδια του. Στην εδώ εκδοχή του, μουσικά δεν ακούμε ιδιαίτερες διαφορές από τη σύνθεση που υπήρξε εντός του "The Fire I Long For", με τη διαφοροποίηση να έχει να κάνει με το πολύ καλύτερο lead κιθαριστικό μέρος του τραγουδιού στην επανεμφάνιση του. Ωστόσο, τείνω να προτιμώ λίγο περισσότερο την ερμηνεία της Jennie Ann Smith έναντι του Langquist σε αυτό, ίσως λόγω συνήθειας ή εξαιτίας της πιο αισθαντικής προσέγγισης της τραγουδίστριας των Avatarium.

Στο τρίτο «κανονικό» τραγούδι του EP, το "Snakes Of Goliath", έχουμε και την πιο ενδιαφέρουσα στιγμή του, με τον φόρο τιμής του Edling στις Sabbath-ικές του ρίζες και το "Electric Funeral" να οδηγεί σε μια δυναμική κλιμάκωση των heavy/doom διαθέσεων. Προσωπικά, μάλιστα, ήταν κι εκείνο το τραγούδι που ήθελα να ξανακούσω από τα τρία «καινούργια», αλλά κι αυτό που θεωρώ πως θα είχε θέση στο "The Door To Doom", όσο κι αν κατανοώ τους λόγους που το αφήσαν εκτός.

Τα υπόλοιπα τρία κομμάτια αποτελούν μάλλον ανολοκλήρωτες ιδέες, με κάποια από αυτές να μπορούσε πιθανόν να αξιοποιηθεί και να εξελιχθεί σε μια αυτούσια σύνθεση, ίσως στο μοτίβο του πανέμορφου "Bridge Of The Blind", αλλά στη μορφή που παραθέτονται εδώ δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω τη χρησιμότητα τους. Προφανώς, μιλάμε για μια κυκλοφορία που απευθύνεται ως επί το πλείστον στους οπαδούς της μπάντας, χαρίζοντας τους σπάνιο υλικό σε μια πιο τακτοποιημένη και σουλουπωμένη συσκευασία, αλλά, και πάλι, θεωρώ δύσκολο να ασχοληθούν ακόμη κι αυτοί περισσότερο των κάποιων ακροάσεων με ιδέες που δεν έχουν βρει την ολοκλήρωση τους.

Όπως και να ‘χει, το "The Pendulum" δεν είναι κάτι περισσότερο από ένα EP που γεμίζει το μεσοδιάστημα μεταξύ του "The Door To Doom" και του επόμενου δίσκου των Candlemass και ως τέτοιο πρέπει να κρίνεται και να εκλαμβάνεται. Έτσι, ως μια άτυπη συλλογή από rarities, αποτελεί μια κυκλοφορία καθαρά για το οπαδικό κοινό του σχήματος, το οποίο και δεδομένα θα εκτιμήσει την προσφορά περισσότερου ακυκλοφόρητου υλικού από την αγαπημένη του μπάντα.