Moonspell, Sorrowful Angels, SadDoLLs, Fallen Arise @ Gagarin 205, 29/09/12

Κάποια στιγμή ο Fernando Ribeiro αναρωτήθηκε πόσες φορές έχουν επισκεφτεί οι Moonspell την Αθήνα για να πάρει την απάντηση ότι πρέπει να ήταν η όγδοη φορά που μας έρχονται. Η σχέση του ελληνικού κοινού με το συγκρότημα χρονολογείται από τα πρώτα βήματά τους, μόνο που αυτή τη φόρα για τους Χ, Ψ, Ζ λόγους που είναι χιλιοειπωμένοι καμιά 600αριά οπαδοί βρέθηκαν στο Gagarin για να τους απολαύσουν. Πριν από τους Moonspell υπήρχαν τρία ελληνικά συγκροτήματα που μάλιστα πριν από λίγες μέρες είχαν κυκλοφορήσει το "Reborn - A Greek Tribute To Moonspell".

Λίγα λεπτά μετά τις 19:30, οι Fallen Arise έκαναν την εμφάνισή τους. Από την ίδρυσή τους το 2009 μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει το ''Eternal'' EP και ετοιμάζουν το πρώτο τους άλμπουμ με συμμετοχές από μέλη των Septic Flesh και των Innerwish. Το μουσικό τους ύφος είναι στα μονοπάτια του symphonic metal με μπροστά τα keyboards από τον Gus και τα φωνητικά να εναλλάσσονται από αντρικά σε γυναικεία. Στα 25 λεπτά που είχαν στην διάθεσή τους ακούσαμε πέντε τραγούδια, με το "Never Forget Me" να κλέβει την παράσταση καθώς είναι μια μπαλάντα με φωνητικά και keyboards και μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε τις φωνητικές ικανότητες της Spyla.

Για τη συνέχεια είχαμε τους SadDoLLs που με το gothic ύφος τους προσπάθησαν να ξεσηκώσουν το κοινό. Καθώς στο παρελθόν είχαν ανοίξει για τους Paradise Lost, διασκεύασαν φιλότιμα το "Erased", ενώ δεν παρέλειψαν να «αφιερώσουν» και το "Pussy" των Rammstein σε μια αγαπητή κυρία που νομίζει ότι κρατάει στα χέρια της την Ευρώπη. Φυσικά δεν έλειψαν και τα δικά τους τραγούδια, όπως τα "Down Of Love" και "Bloodred" με το μουσικό τους ύφος να μην είναι μακριά από το "Razorblade Romance" των Him με περισσότερα heavy και ηλεκτρονικά στοιχεία.

Τελευταίοι από τα support group ήταν οι Sorrowful Angels που βρέθηκαν στην σκηνή στις 21:15. Μέχρι τώρα δεν είχα αναφέρει καθόλου το θέμα του ήχου και περίμενα ότι έστω αυτοί θα είχαν τον καλύτερο ήχο από τα support. Μιλώντας μαζί τους στη συνέχεια, διπλωματικά μου ανέφεραν ότι για τον ήχο δεν ευθύνονται τα ελληνικά συγκροτήματα, αλλά κάποιοι άλλοι παράγοντες. Βεβαία, αυτό δεν πτόησε το συγκρότημα να παίξει με πολύ κέφι πάνω στη σκηνή, καθώς τα τραγούδια τους είναι ιδανικά για live καταστάσεις. Ξεκίνημα με το "Mistress Of Desire" και γενικότερα έδωσαν έμφαση στην τελευταία τους κυκλοφορία, "Omens", χωρίς να παραλείψουν και το "Ship In Your Trip" άλμπουμ τους καθώς και την καθιερωμένη διασκευή τους στο "Leaving Earth" των Code 64. 45 λεπτά κράτησε η εμφάνισή τους και μας αποχαιρέτησαν με το "Denial" ολοκληρώνοντας την δυναμική τους εμφάνιση.

Setlist: Mistress Οf Desire/ Unspeakable Cult/Shores Of Capture/ Right Of Way/Suicidal Manners/ Leaving Earth /Omens/ Mourn/ Denial

Πρέπει να είμαι η μειοψηφία αλλά το "Alpha Noir / Omega White" δεν μου άρεσε τόσο όσο περίμενα. Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι τα τραγούδια που ακούσαμε από αυτό το άλμπουμ έχουν ενσωματωθεί με τον κατάλληλο τρόπο στο χορταστικό setlist και πουθενά δεν έγινε κάποια κοιλιά.



Στις 22:30 η ώρα για την εμφάνιση των Moonspell είχε έρθει με τρία δυναμικά τραγούδια από την τελευταία τους δουλειά, τα "Axis Mundi", "Alpha Noir" και "Love Is Blasphemy". Το πρώτο ταξίδι στο παρελθόν έγινε με το "Night Eternal" για να ακολουθήσουν τραγούδια από όλους τους δίσκους τους εκτός από το "The Antidote" που δεν ακούσαμε τίποτα από αυτό. H μπάντα είναι όπως την ξέρουμε, ο Pedro Paixão στον διπλό του ρόλο σε keyboards/κιθάρα, οι Ricardo Amorim και Aires Pereira σε κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα, ο Miguel Gaspar στα drums και φυσικά ο ομιλητικότατος Fernando Ribeiro. Τα τελευταία χρόνια τα ξένα συγκροτήματα που έρχονται στην Ελλάδα μας λένε για την οικονομική κρίση και το πόσο μας καταλαβαίνουν, αλλά εάν υπάρχει ένα συγκρότημα που όντως πραγματικά νιώθει το τι συμβαίνει στην Ελλάδα είναι οι Πορτογάλοι που βιώνουν τα ίδια με εμάς.



Ανάμεσα στους λόγους που έβγαζε ο Ribeiro σε σχεδόν κάθε τραγούδι δεν παρέλειψε να χαιρετίσει τους αγαπητούς του φίλους από τους Rotting Christ και Septic Flesh, ενώ μας είπε και τον λόγο που κυκλοφόρησαν το "Omega White" που είναι ένα μουσικό tribute στις επιρροές τους, με το "New Tears Eve" να είναι αφιερωμένο στον Peter Steele.



Μετά από την φοβερή εκτέλεση του "Alma Matter" ο Ribeiro αστειεύτηκε για το θέμα του encore, λέγοντας ότι «τώρα εμείς θα φύγουμε, εσείς θα φωνάζετε και μετά από πέντε λεπτά θα βγούμε για να παίξουμε μερικά τραγούδια ακόμα», μόνο που δεν έφυγαν αλλά συνέχισαν με τα "Wolfshade (A Werewolf Masquerade)", "Grand Stand" και έκλεισαν με το "Full Moon Madness" που έχει καθιερωθεί ως το τελευταίο τραγούδι των Moonspell στα live τους. Για το τέλος οι κλασικές υποκλίσεις, χαιρετούρες και στις 00:20 αρχίσαμε σιγά σιγά να πηγαίνουμε προς την έξοδο όπου μοίραζαν γνωστό energy πότο.



Κανονικά, με 20 τραγούδια και περίπου 110 λεπτά συναυλίας δεν πρέπει να υπάρχει κάποιο παράπονο. Να μην αρχίσω να απαριθμώ συγκροτήματα με 70 λεπτά συναυλίας και να γίνω κακός. Κι όμως μου έλειψαν ένα-δυο πράγματα όπως ένα γυναικείο guest στο "Scorpion Flower" όπως είχαν κάνει με την Maxi Nil το 2009. Ειδικά αφού είχαν πληροφορηθεί για το "Reborn", θα μπορούσαν να έκαναν κάτι με τα support συγκροτήματα. Επίσης το 2009 είχαν προτζέκτορες που συνόδευαν οπτικά τα τραγούδια τους ενώ τώρα δεν είχαν. Μικρολεπτομέρειες θα πει κάποιος και μάλλον θα έχει δίκιο σε μια επαγγελματική συναυλία με χορταστικό setlist, με αρκετή καλή απόδοση απ' το συγκρότημα που απλά ήθελε μερικά «καρυκεύματα» για να γίνει ακόμα καλύτερη.

Setlist:

Axis Mundi
Alpha Noir
Love Is Blasphemy
Night Eternal
Finistera
Opium
Awake
Mephisto
Lycanthrope
Scorpion Flower
Nocturna
Abysmo
New Tears Eve
Em Nome Do Medo
Vampiria
Ataegina
Alma Mater
-------------
Wolfshade (A Werewolf Masquerade)
Grand Stand
Full Moon Madness

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com