Bonjour Tristesse

Από το όνομα της μπάντας, τον τίτλο του δίσκου, καθώς και το εξώφυλλο, αντλώνται άμεσα κάποια συμπεράσματα. Το γερμανικό black metal σχήμα του Matthias, ευρύτερα γνωστού ως κιθαρίστα των King Apathy, παίρνει το όνομά του από τη νουβέλα της Françoise Sagan, έργο επιτομή της καταθλιπτικής συμφόρισης της αστικής ζωής. Φυσικά, προϋπήρξε ως στίχος σε ποίημα του σουρρεαλιστή πρωτοπόρου και ντανταϊστή Paul Éluard. Ο νέος του δίσκος, πρώτος έπειτα από πέντε χρόνια, αντλεί το όνομά του από το έργο του οικοαναρχικού συγγραφέα Fredy Perlman. Το εξώφυλλο, αποτελεί ευθεία αναφορά στην διάθεση για επικράτηση του οικοσυστήματος ενάντια στην ανθρώπινη τεχνοκρατική και καπιταλιστική παρεμβατικότητα. Αν ανατρέξετε στη συνέντευξη μου με τον Matthias το 2019 με αφορμή το τρομερό "Wounds" των King Apathy, θα καταλάβετε πως η καλλιτεχνική του προσήλωση είναι στοχευμένη και πολιτικά φορτισμένη.

Όχι, το ατμοσφαιρικό, οριακά καταθλιπτικό, black metal των Bonjour Tristesse δεν είναι μια επιφανειακή, κοινότυπα ακραία προσέγγιση του δόγματος "reject modernity, embrace tradition". Το σχήμα, χρησιμοποιεί τις παραδοσιακές, μεγαλοπρεπείς, μακροσκελείς και μελωδικές black metal συνθετικές φόρμες, δίχως διάθεση νοσταλγίας και ωραιοποίησης του παρελθόντος. Δεν αναζητεί απλούστερες εποχές, πιο «πνευματικές», δεν επικαλύπτει φαντασιακά μεγαλομανίας και εκμετάλλευσης ως αθώα και αγνά. Δεν χαρίζεται στην αισθητικοποίηση της ακροδεξιάς ρητορικής. Επιχειρεί έναν επαναπροσδιορισμό. Αυτή η ιδέα, είναι διαδεδομένη μεταξύ των νεότερων red anarchist black metal σχημάτων. Φέτος μόνο, οι Trespasser κυρίως, και οι Dawn Ray’d δευτερευόντως, την τελειοποίησαν στην εντέλεια. Παραδοσιακό black metal με ανατρεπτικές διαθέσεις. Στόχευση του μίσους, της νοσταλγίας και της απομόνωσης ενάντια στον καπιταλισμό και την ασφυκτική πραγματικότητα.

Το "Against Leviathan!" όμως, δεν είναι απλώς ένα μανιφέστο από νέρντουλες οπαδούς του Unabomber, που λέει ο λόγος. Διαθέτει έντονα το προσωπικό στοιχείο του αδιεξόδου, της συμφόρησης και της προσωπικής καταπίεσης, το οποίο ενώνει σε συλλογικό και κοινωνικό πλαίσιο. Τα υπέροχα riffs και leads του εναρκτήριου "Turmoil", που εκτιμά ιδιαίτερα το "Ravishing Grimness" των Darkthrone, ντύνονται με στίχους όπως "We are the filth, those who chose darkness over light". Το παιχνίδι με τις αμφισημίες και τα στερεότυπα του ιδιώματος, είναι υπέρ των Bonjour Tristesse, αφού αισθητικά έχουν τελειοποιήσει την προσέγγισή τους. Μουσικά βέβαια, δεν πάνε πίσω.

Οι τέσσερις συνθέσεις του "Against Leviathan!" δεν είναι απλώς καλοπαιγμένο black metal. Οι βίαιες εκτονώσεις του "Nightbringer" συνάδουν ιδανικά με τα μελαγχολικά χωρία, τα σκισμένα φωνητικά βγάζουν μια βιτριολική προσέγγιση που ακόμη και τις στιγμές γαλήνης και ονείρου τις καθιστούν εν δυνάμει εφιαλτικές. Στο ομότιτλο άσμα, και κορυφαία στιγμή του δίσκου, το κασκάδιο πνεύμα των Wolves In The Throne Room, Panopticon και Falls Of Rauros έρχεται στην βαυαρική φύση και συνθέτει ένα από τα πιο επιβλητικά leads της χρονιάς στο ιδίωμα.

Ωμοί, γοητευτικοί, ελπιδοφόροι και ατμοσφαιρικοί, οι Bonjour Tristesse δεν κυκλοφορούν ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της χρονιάς στο χώρο, αλλά σίγουρα ένα από τα πιο πειστικά. To "Against Leviathan!" όταν όλα τα επιμέρους στοιχεία του βρεθούν σε συναστρία φορτίζει την ψυχή και κάνει το αίμα να βράζει. Σε κάνει να θες να επιστρέψεις στο δάσος, στο βουνό, στο σκοτάδι, για να οργανωθείς ενάντια στην αποξένωση. Σου προσφέρει μια εναλλακτική που υπόκειται σε πολιτική κριτική μεν, δεν παύει δε να λειτουργεί ως μια αντεπίθεση, μια επανακατάκτηση, ένα reclaim, αυτού του προαιώνιου συναισθήματος, αυτού του ενταφιασμένου σε φέρετρο παλαιού πνεύματος που βάλθηκε να γίνει έρμαιο της απολίτικης υπεραισθητικοποίησής του. Δείχνει πως μπορείς να αντιμετωπίσεις τη μοναξιά και το ατομικό σκοτάδι δίχως να αποκοπείς από τους συλλογικούς προβληματισμούς σου, φτύνοντας τον ψευδεπίγραφο πολιτισμό. Στέκεται όρθιο. Είναι black metal. Του σήμερα.

Bandcamp
Youtube