Better Lovers

Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, σίγουρα κόστισε πολύ στους απανταχού οπαδούς του μελωδικού hardcore, mathcore ή ευρύτερου κλωτσοπατιναδοροκ αρχικά η διάλυση των The Dillinger Escape Plan αρκετά χρόνια πίσω μα και σε δεύτερο χρόνο, αυτή των Everytime I Die. Ναι μεν οι μισοί Everytime I Die παρέδωσαν τη δική τους δουλειά μέσα από των δίσκο των Many Eyes, δεν κατάφεραν όμως να συναρπάσουν. Από την άλλη, οι The Dillinger Escape Plan επανενώθηκαν με την αρχική τους σύνθεση και παναγία μου, τι ήταν αυτό που ζήσαμε οι λίγοι τυχεροί που τους κυνηγήσαμε στην Ευρώπη, δεν φαίνονται ωστόσο να προτίθενται να γράψουν καινούρια μουσική. Η δίψα κατά συνέπεια για νέο υλικό υπήρξε ακόρεστη και μια ελπίδα όασης μέσα στην έρημο εμφανιστηκε πέρυσι τέτοια εποχή με το EP των Better Lovers, "God Made Me An Animal", της σύμπραξης δηλαδή του Greg Puciato στα φωνητικά με τους Jordan Buckley, Steve Micciche και Clayton Holyoak των Everytime I Die, όπως και του Will Putney των Fit For An Autopsy (διόλου τυχαία κι αυτοί κυκλοφόρησαν δίσκο αστραπή την ίδια ακριβώς ημερομηνία).

Ήταν αναμενόμενο να περιμένουμε το δίσκο σαν βάλσαμο στις στερημένες ψυχές μας και πλήρως ταιριαστά με το όνομά του, το "Highly Irresponsible" έρχεται τελείως ανεύθυνο, χωρίς αίσθηση συνεπειών για το τι θα προκαλέσει στην ψυχική μας ηρεμία. Τα δείγματα που προηγήθηκαν βέβαια, δεν προσπάθησαν να κρύψουν και πολλά. Το "A White Horse Covered In Blood" ήταν μια καλή εισαγωγή για τις προθέσεις, παρ' όλα αυτά κάπως παραπλανητική καθώς θύμισε αρκετά ύστερους Dillinger, πράγμα που δεν ήταν ακριβώς γραφτό να βρούμε μπροστά μας. Το "Future Myopia" που ακολούθησε, μας έδωσε το στοιχείο ότι θα έχουμε να κάνουμε με πολύ πιο Everytime I Die, τρελαμένες και μελωδικές κιθάρες, ενώ λίγο αργότερα, το "At All Times" παραχώρησε κι άλλη μια λεπτομέρεια - τις φωνητικές γραμμές του Greg Puciato που κινούνται σε αυτό το σχεδόν pop κλίμα όπως και οι καταπληκτικές προσωπικές του δουλειές Child Soldier: "Creator Of God" και "Mirrorcell", που βρήκε τον δικό του προσωπικό Mike Patton μέσα στην ψυχή του.

Με ολόκληρο το "Highly Irresponsible" να πέφτει στα χέρια μας, είναι φανερό ότι κανένα κομμάτι αυτού του παντοδύναμου supergroup δεν επαναπαύθηκε στο παρελθόν ή τη μέχρι τώρα φήμη του στη σκηνή του. Ο δίσκος είναι γεμάτος συνθέσεις που σε βαράνε αλύπητα με μια παραγωγή που φωτίζει την κάθε λεπτομέρεια με δέος. Ο κύκλος που ανοίγει με τα βίαια "Lie Between The Lines" και "Your Misplaced Self" κλείνει με τον ίδιο τρόπο στο καταιγιστικό "Love Is An Act Of Rebellion". Τρία κομμάτια με τόσες κιθαριστικές ιδέες που άλλοι δεν θα έγραφαν σε περίπου μία ολόκληρη δισκογραφία χωρίς να ακούγονται ούτε κατά διάνοια φλύαρα και στη μέση του τελευταίου, το μπάσο να σηκώνει τη μελωδία; Είναι δυνατόν; Το "Highly Irresponsible" σου σκάει στη μούρη ακριβώς όπως η στρακαστρούκα (sic) στο εξώφυλλό του, με αντίστοιχα αποτελέσματα ξεμυαλίσματος.

Εντός του βίαιου κύκλου μας δίνει στιγμές χαλάρωσης το "Deliver Us From Life" που φανερά είναι πεδίο ανάπτυξης των καθαρών φωνητικών του Greg, και λίγο αργότερα εμφανίζεται το προαναφερθέν "At All Times" που είναι γραμμένο σε παρόμοια λογική. Με μια ανάσα όμως στο μεταξύ τους, η τριπλέτα "Drowning In A Burning World", "Everything Was Put Here For Me" και "Superman Died Parallyzed" δεν λυπούνται λεπτό τον ακροατή. Μελωδίες που σπάνε κόκαλα, mathcore μουσικές ακολουθίες που στην πραγματικότητα δεν ακολουθούνται (τουλάχιστον από το αγύμναστο αυτί), τα φωνητικά του Greg να υιοθετούν όλες του τις πιθανές προσωπικότητες, τα κρουστά του Holyoak να παθαίνουν παράκρουση στο "Superman Died Paralyzed" και μια αστείρευτη ανάγκη για moshpit με ανθρώπους ή και τον ίδιο τον τοίχο δεν σταματούν ούτε για δευτερόλεπτο για τα περίπου δέκα λεπτά που διαρκούν τα τρία τους.

Με μια θεματολογία που συνοπτικά θα ονόμαζα “fuck this shit” αλλά αναλυτικά ως την συνεχή άγονη κατάσταση της κοινωνίας που ζούμε να μας προσφέρει ευκαιρίες για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και την αδιαφορία στην οποία αυτή αναπόφευκτα κάποιους από εμάς θα οδηγήσει όταν έχουμε χάσει κάθε ελπίδα, το "Highly Irresponsible" τσούζει με απαισιόδοξη ειλικρίνεια. Σαν άλλος Joker όμως, εκεί που πάει να το χάσει αρχίζει να στροφάρει, αρχίζει να χορεύει και να βρίσκει την έμπνευση περιγράφοντας τις στιγμές που όταν συνειδητοποιήσεις πως δεν χρειάζεται να σε νοιάζει, αυτόματα βρίσκεις λόγο να ζήσεις. Το "Highly Irresponsible" είναι μια κυκλοφορία υπόδειγμα για το πως πέντε πολύ μεγάλες μουσικές προσωπικότητες στο χώρο τους βρήκαν την ισορροπία τους και συνέθεσαν με πλήρη σεβασμό απέναντι στον άλλον αλλά και στις μουσικές τους καταβολές μα και επιδιώξεις, ένα δίσκο τόσο συνεκτικό που χτυπάει σαν γροθιά. Είναι μια αστείρευτη κανάτα, που γεμίζει τα στεγνά ποτήρια όσων με υπομονή περιμέναμε και παρακαλούσαμε για κάτι hardcore εκ μέρους τους. Μπορεί να τους αναζητούσαμε τον καθέναν ξεχωριστά, εκείνοι όμως ενώθηκαν στο σχήμα των Better Lovers και όχι απλά πλήρωσαν τις υπερβολικές απαιτήσεις για ένα σχήμα σαν και του λόγου τους, μα και ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία τίμησαν το όνομά τους - είναι ο νέος, καλύτερος εραστής που έχει ανάγκη για να βρει η ζωή σου λίγο χρώμα. Δεν με νοιάζει αν οι Better Lovers θα βγάλουν άλλο δίσκο ή αν θα είναι καλύτερος από το "Highly Irresponsible", αφού αυτό είναι ήδη κλασσικό, όπως και όλα όσα τολμήσαμε ή φοβηθήκαμε να περιμένουμε.

“I think we've reached the conclusion
Of a species astray
When success becomes an illusion
How will you live your day?
No metric left except love and survival
Will not be anything more

So, don't lie awake waiting for dreams
Go force them out of your mind
Life passes by, don't stay asleep
You won't be given a sign when it's your time

Crippled by our fear
With empty attention for blood
Created God but still we remain human
So let the worst of us inherit earth
Dying just begins our birth”

Spotify