Solace

Το σωστό, το σοβαρό το stoner metal - με έμφαση στο metal συνθετικό. Αν κάποιος ξέρει πώς να το παραδώσει στον ακροατή με τον πλέον τίμιο τρόπο, δίχως εντυπωσιασμούς και φανφάρες, αυτοί είναι οι Solace, οι οποίοι ξύπνησαν από τον λήθαργο και μοιάζουν όσο παρωχημένοι και εκτός εποχής πρέπει. Αρχικά, θυμόμαστε τα δύο πολύ καλά δισκάκια τους στις αρχές '00s, όταν ο ήχος ξεκινούσε τη χρυσή του εποχή, και έπειτα το αποκορύφωμά τους, "A.D.", το 2010, με το οποίο και τους μάθαμε οι περισσότεροι.

Εν συνεχεία, όμως, σιγή και διάλυση. Φυσικά, η είδηση επανασύστασης και νέου άλμπουμ από τις παλιοσειρές εξ Αμερικής ήταν από μόνο του κάτι το αξιοσημείωτο για τον μικρόκοσμο αυτό. Το αποτέλεσμα, δε, αμφίβολο, αφού στις τάξεις της μπάντας απέμειναν μόνο οι δύο κιθαρίστες: ο Justin Daniels και ο ιθύνων νους, Tommy Southard. Οι υπόλοιποι τρείς είναι νέες προσθήκες, συμπεριλαμβανομένου του τραγουδιστή, Justin Goins. Μεγάλο το στοίχημα, αλλά οι Solace το κέρδισαν. Δεν γινόταν και αλλιώς, αφού τα βαριά και άκρως επιθετικά riff του Southard κάνουν όλη τη δουλειά από μόνα τους, χτίζοντας μαεστρικά την ραχοκοκαλιά και ουσία κάθε σύνθεσης.

Οι Solace μπορούν με περισσή ευκολία να πάνε από σχεδόν Metallica/Annihilator στιγμές (βλέπε "Desert Coffin") σε κλασικές stoner/heavy rock φόρμες (βλέπε "Dead Sailor's Dream") δίχως παύση και δίχως εκπτώσεις σε ένταση και πάθος. Η φωνή του Goins μοιάζει να ήρθε για να μείνει. Δίχως να ξεχωρίζει ιδιαίτερα, ταιριάζει γάντι σε καθεμιά από τις έντεκα χορταστικές συνθέσεις του "The Brink"... Ακριβώς όπως το "The Brink" δεν εντυπωσιάζει, αφού οι ήχοι αυτοί έχουν ήδη εξερευνηθεί εις βάθος, αλλά δεν χωλαίνει πουθενά, δείχνοντας μια αξιοσημείωτη άνεση στην παραγωγή τραγουδιών με πηγαίο, βαρύ groove.

Σε εποχές που το μπαρουτοκαπνισμένο stoner metal/heavy rock έχει να πει αντιστρόφως ανάλογα πολλά σε σχέση με το τι του προσφέρουμε πλουσιοπάροχα στη χώρα μας, ένας δίσκος σαν το "The Brink" δύσκολα θα συγκλόνιζε. Το ίδιο δύσκολα, όμως, θα μπορούσε να περάσει το τεστ μιας διεξοδικής, ψύχραιμης ματιάς - δεδομένου πως είναι ένας διπλός δίσκος τέτοιου ύφους. Οι Solace ξέρουν πολύ καλά τη συνταγή και τα δόντια τους είναι ακόμα κοφτερά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.