Σε διαρκή εξερεύνηση μουσικών που εμπίπτουν στην κατηγορία του "Ηχητικού Εξτρεμισμού". Έχει εισέλθει, οικειοθελώς, στην αιώνια φλόγα της αναζήτησης συναισθήματος στον ακραίο ήχο, πάντα ευγνώμων για...

Beehive Revolt
HVSK
Το χαμένο avant-garde black metal κομμάτι των τελών των ‘90s βρέθηκε στα μέρη μας
Περίεργη περίπτωση το ντεμπούτο των εγχώριων Beehive Revolt. Διάφοροι διαδικτυακοί ψίθυροι προμήνυαν την άφιξή τους πριν καν δώσουν επίσημο δισκογραφικό στίγμα. Αυτό, επίσημα ήρθε στις 29 Νοεμβρίου 2024, όταν και κυκλοφόρησαν ψηφιακά το πρώτο τους full length, "HVSK". Η τριάδα, που αποτελείται από ενεργά μέλη της extreme metal σκηνής μας, επιχειρεί με το νεοσύστατο αυτό σχήμα να αιχμαλωτίσει και να τιμήσει ένα πολύ συγκεκριμένο black metal ηχόχρωμα.
Ομολογουμένως, οι Beehive Revolt δεν κρύβουν τις επιρροές τους, και ορθά. Το "HVSK" είναι έντονα επηρεασμένο από τις κυκλοφορίες της Moonfog των τελών των ‘90s, καθώς και τους κυριότερους εκφραστές/συνεχιστές του μηχανιστικού, δυσαρμονικού avant-garde black metal, όπως το εξέφρασαν διεστραμμένα οι Νορβηγοί. Ως βασικότερα σημεία αναφοράς των οκτώ συνθέσεων, συνολικής διάρκειας 44 λεπτών δηλαδή, πρέπει να αναλογιστεί κανένα μνημειώδη άλμπουμ όπως το "Rebel Extravaganza" των Satyricon, με τα φωνητικά των Beehive Revolt να προσεγγίζουν πολύ τις διεστραμένες ερμηνείες του Satyr, το κολοσσιαίο "666 International" των Dodheimsgard, (και από κοντά το "Satanic Art" EP), το "Thorns" των Thorns.
Βέβαια, riffs όπως η απόκοσμη αλλαγή στο δεύτερο μισό του υπερφορτωμένου "Rise Of The Gatherer" θα ενώσουν τους Emperor της μεσαίας περιόδου με τα ανδραγαθήματα του Vicotnik. To "HVSK" όμως, δεν είναι απλώς ένας διαρκής φόρος τιμής σε μια περίοδο και έναν ήχο που άλλαξε το παγκόσμιο extreme metal underground. Κατά μήκος των, ιδιαίτερα δουλεμένων συνθέσεων, δεδομένου πως πρόκειται για ντεμπούτο, ξεδιπλώνεται και το όραμα των Beehive Revolt (αλήθεια, εξαιρετικό όνομα, επιτρέψτε μου να κάνω συνειρμούς με τους Plebeian Grandstand), οι οποίοι εντάσσουν έντονα στοιχεία από την κληρονομιά των Abigor, το "Grand Declaration Of War" των Mayhem, τα ψυχωμένα έργα των Blut Aus Nord πριν 20 χρόνια, πάντα υπό το πρίσμα μιας βίαιης, black metal προσέγγισης.
Σε στιγμές όπως το "Cavernous Psalm", που λειτουργεί επί της ουσίας ως ένα υποβλητικό και εφιαλτικό ατμοσφαιρικό χωρίο, το αστικό στίγμα των Beehive Revolt εντείνεται και ψυχολογικά. Προηγουμένως, το εναρκτήριο, Lovecraft-ικό "The Quiet Death Of Samuel Perkins" θα δώσει το στίγμα. Η Aldrahn-ική θεατρικότητα, το πυκνό riffing, και η αυστηρά black metal οπτική, μπορεί να μην αφήνουν πολλά περιθώρια για πειραματικούς ελιγμούς, αλλά συνδυάζονται ιδιαίτερα εθιστικά. Σε κομμάτια όπως το "In Ruthless Descent", οικοδομείται μια παραδοσιακή ‘90s black metal κορύφωση, η οποία όμως διαπερνά μέσα από γυαλόχαρτο.
Ανά στιγμές πυκνό, το "HVSK" (σ.σ. "husk" - «άδειο κέλυφος») ενδίδει περισσότερο του ιδανικού στις σκιές των ηρώων του, ενώ, όταν επιχειρεί να δαμάσει την αφοσίωσή του στο όραμά του, όπως στο "Mapping The Abyssal Plain", τότε αφήνει σημαντικές μελλοντικές υποσχέσεις. Το φινάλε του δίσκου με το οκτάλεπτο ομότιτλο, που κλείνει το μάτι στο "Underneath The Universe Pt.2" και τους ύστερους DHG, αποτελεί την πιο πειραματική στιγμή του άλμπουμ, και προσωπικά την αγαπημένη μου. Φέρνοντας κατά νου εγχώρια σχήματα όπως οι Angstridden ή οι VOAK, οι Beehive Revolt αναζητούν σε σκοτεινές πτυχές της μητρόπολης πύλες προς τον κοσμικό, υπαρξιακό τρόμο.
Μεταφέρουν με τα ακανθώδη ηχοτοπία τους το ακροατήριο από ερημικά ξέφωτα σε ψυχοτρόπες παράνοιες εντός τεσσάρων τοίχων, και ενώ πραγματοποιούν το ταξίδι τους σε παραποτάμους του ιδιώματος, έχουν το βλέμμα στον αισθητικό του πυρήνα. Το εντυπωσιακό του εγχειρήματος, είναι πως πρόκειται για ντεμπούτο. Έτσι, παρά το γεγονός πως πολλά μουσικά δάνεια και ηχητικά αλχημικά μείγματα είναι εύκολα εντοπίσιμα, η γοητεία που μου ασκεί η εν λόγω προσέγγιση με κάνει να έχω σημαντικές προσδοκίες για ένα φιλτράρισμα και μια υπέρβαση στο μέλλον. Μέχρι τότε, το "HVSK" των Beehive Revolt είναι ένα εγχώριο black metal άλμπουμ που μέσα από τις ακροβασίες του διαχωρίζεται αισθητά από την πεπατημένη της σκηνής τα τελευταία χρόνια, γεγονός εκτιμητέο ιδιαίτερα.