[Gaming]: Everything not saved will be lost

25 αγαπημένες rock στιγμές σε video games

Από τους Νίκο Καταπίδη, Αντώνη Μαρίνη, 10/12/2018 @ 13:23

Για τις ταινίες τα διαβάζετε παντού. Για τις σειρές δεν αργεί η στιγμή. Αν θεωρήσουμε ότι δεν την έχουμε περάσει ήδη. Ζούμε στον εικοστό πρώτο αιώνα, όμως, και η αφήγηση δεν περιορίζεται σε παθητικά μέσα. Ας κοιτάζει υπεροπτικά το ευρύ κοινό τα video games κι ας τα λέει «παιχνιδάκια». Τόσα ξέρει, τόσα λέει. Πέρα από το καθαρά fun κομμάτι, στο οποίο αντικειμενικά στηρίζεται η συντριπτική πλειοψηφία της σύγχρονης τέχνης, τα τελευταία χρόνια έχουμε βιώσει ιστορίες σε ψηφιακούς κόσμους, των οποίων η ένταση και η αμεσότητα δεν θα μπορούσε να αποδοθεί με οποιοδήποτε άλλο τρόπο.

Απότομο flashback στο 1993 και το "Doom" της Id Software. Αυστηρά μιλώντας, δεν έγινε τότε η πρώτη συνεύρεση rock και video games. Ήταν, όμως, η πρώτη φορά που ο συνδυασμός τους δημιούργησε κάτι τόσο αξιομνημόνευτο. Μπορεί να ευθύνεται η μείωση των τεχνολογικών περιορισμών ή ότι η gaming βιομηχανία είχε περάσει το πρώιμο στάδιό της. Μπορεί η επίδραση του παιχνιδιού να είναι τόσο μεγάλη που να μας κάνει να παραγνωρίζουμε παλιότερες προσπάθειες ή να είναι απλά η δύναμη μιας καλής ιστορίας. Όπως και να έχει, το soundtrack του Bobby Prince, που σύμφωνα με το μύθο δημιουργήθηκε κατ' εικόνα δίσκων των Slayer, AC/DC κι αρκετών ακόμα, ξεχωρίζει όσο λίγα.

Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι από τον ευρύτερο χώρο της σκληρής μουσικής δείχνουν την αγάπη τους για το gaming, ενώ η βιομηχανία το ανταποδίδει με το παραπάνω. Ποιος θα πίστευε στις αρχές της περασμένης δεκαετίας ότι θα κυκλοφορούσε ποτέ παιχνίδι σαν το "Brütal Legend"; Ή ότι θα βλέπαμε μια metal μπάντα να γράφει theme songs για ένα από τα μεγαλύτερα franchises όλων των εποχών; Ή ότι οι Metallica (όχι με το στάτους του 2003) θα έπαιζαν ζωντανά στα πλαίσια ενός convention; Ή ότι κάποιος θα μπορούσε να βλέπει ζωντανά gaming sessions του αγαπημένου του μουσικού, ενώ εκείνος βρίσκεται σε περιοδεία;

Σε αυτό το αφιέρωμα προσπαθήσαμε να μαζέψουμε στιγμές και κομμάτια που μας έκαναν να ροκάρουμε με το gamepad (ή ποντίκι/πληκτρολόγιο) στο χέρι. Από απλά ηχητικά περάσματα, μέχρι σημεία όπου η μουσική παίζει ως ξεχωριστό σώμα, δίνοντας στο σύνολο επιπλέον βάθος. Για ευνόητους λόγους, τα μουσικά παιχνίδια αποκλείστηκαν αυτομάτως, παρά τις ώρες που έχουμε περάσει ποζεριάζοντας σαν άλλοι guitar heroes. Αντίστοιχα, από τα αθλητικού/racing περιεχομένου προσπαθήσαμε να κρατήσουμε τα ελάχιστα δυνατά. Για ελλείψεις δεν υπάρχει νόημα να γίνει αναφορά. Ευελπιστούμε να επιστρέψουμε με sequel. Μέχρι τότε, come at us στα σχόλια.


1. Trent Reznor - "Persia Invasion"
στο "Quake" (1996)

Quake

Σωστό και δίκαιο ξεκίνημα με Quake. Ο πνευματικός διάδοχος του Doom ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα spin-off ή μια κυκλοφορία της Id για να μείνει μέσα στα πράγματα. Από το σήμα κατατεθέν στυλ μέχρι τα real-time τρισδιάστατα γραφικά και το online multiplayer, το δημιούργημα των John Romero, John και Adrian Carmack, και της υπόλοιπης παρέας τους, κέρδισε με το machine gun του την επιτυχία και την αιώνια αναγνώριση. Αν χρειαζόταν κάτι παραπάνω για την cult classic σφραγίδα, το soundtrack είχε την υπογραφή του Trent Reznor· πολύ πριν το ρίξει στο Hollywood.


2. Nobuo Uematsu - "One-Winged Angel"
στο "Final Fantasy VII" (1997)

Final Fantasy VII

Καλοκαίρι στα τέλη της δεκαετίας του '90. Φίλος έχει πάρει Playstation. Έχει ήδη μερικά παιχνίδια, αλλά εκείνο που τον τρώει περισσότερο είναι κάποιο που έχει κάνει παραγγελία και μετράει μέρες για να παραλάβει. Τω καιρώ εκείνο η λέξη hype δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό μου, αλλά το FFVII ήταν το πιο hyped παιχνίδι στον κόσμο μου. Χειμώνας στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Βλέπω για πρώτη φορά το "Advent Children". Στην πειραγμένη εκδοχή του "One-Winged Angel" και το άκουσμα του "Sephiroth!" η τρίχα σηκώνεται κάγκελο. Χειμώνας στα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας. Ακόμα περιμένω το remake.


3. Blur - "Song 2"
στο "FIFA '98" (1998)

FIFA '98

Τα FIFA δεν έχουν καμία σχέση με μουσική. Το μόνο που χρειάζονται είναι καλή παρέα, σουβλάκι/πίτσα, μπύρα και χαβαλέ. Όλα, όμως, γίνονται καλύτερα με ένα γουστόζικο soundtrack. Ως πολυεθνική που σέβεται τον εαυτό της, η EA πάντα έκλεινε μεγάλα ονόματα για να γεμίζουν τον κενό χρόνο πριν και μετά τους αγώνες. Αναμενόμενα το βάρος συνήθως πέφτει σε περισσότερο poppy ήχους, αλλά με Kasabian και The Hives μεταξύ άλλων, η rock δεν έμεινε ποτέ παραμελημένη. Κι επειδή σαν τη νοσταλγία δεν έχει, τα nineties ροκάρανε με Blur και το κάνανε με περηφάνια.


4. Megadeth - "Duke Nukem"
στο "Duke Nukem 3D" (1999)

Duke Nukem 3D

Ο πιο badass χαρακτήρας των videogames δε θα μπορούσε να έχει ένα λιγότερο αλήτικο main theme, και χωρίς να είναι δική τους σύνθεση, οι Megadeth έκαναν ένα εξαιρετικό cover στο "Risk" σαν bonus track. Ένα απλό μεν ριφφ, πιασάρικο όμως που φέρνει στο μυαλό αναμνήσεις μιας άλλης, πιο απλής και αθώας εποχής, όσο και αν το παιχνίδι κάθε άλλο παρά αθώο ήταν. Θα μπορούσε άνετα να αποτελεί και intro στις συναυλίες των Megadeth, ως αγνό headbanger.


5. Millencolin - "No Cigar"
στο "Tony Hawk's Pro Skater 2" (2000)

Tony Hawk's Pro Skater 2

Υπάρχουν στυλ μουσικής που μοιάζουν φτιαγμένα για συγκεκριμένες περιστάσεις. Το rock 'n' roll του '50 και του '60 για χορό. Η υπεραπλουστευμένη jazz για ασανσέρ. Το post-rock για συναυλίες που πετυχαίνεις κάποιον γνωστό που έχεις να δεις πέντε χρόνια και αναλύετε για το υπόλοιπο της βραδιάς τα νέα από αυτό το διάστημα. Το μελωδικό, ευθύ punk της δεκαετίας του '90 για skate. Το τελευταίο κάποιος νοήμων άνθρωπος στη Neversoft το είχε καταλάβει εγκαίρως , κι όταν έφτασε η κατάλληλη στιγμή το χρησιμοποίησε ως κερασάκι. Γιατί το "No Cigar" συγκεκριμένα; Κάντε μας τη χάρη.


6. Frank Klepacki - "Hell March 2"
στο "Command & Conquer: Red Alert 2" (2000)

Command & Conquer: Red Alert 2

Τα τελευταία χρόνια νιώθω ότι στη gaming βιομηχανία έχει ξεχαστεί σε μεγάλο βαθμό η δύναμη μιας καλοστημένης εισαγωγής. Το πέμπτο κατά σειρά C&C της Westwood Studios (να ζήσουμε να τη θυμόμαστε) είναι ένα από τα παραδείγματα που έρχονται πάντα στο μυαλό για το συγκεκριμένο ζήτημα. Δυόμιση λεπτά, ένας τηλεφωνικός διάλογος και τρεις ατάκες είναι αρκετές για να σε τραβήξουν στον εναλλακτικό κόσμο του Red Alert. Στο fade in με τα Kirov, υπό τους ήχους του πειραγμένου "Hell March" που ακολουθεί, πρέπει να είσαι αναίσθητος για να μην αισθανθείς το μεγαλείο. Comrade Premier, it has only begun.


7. Poets Of The Fall - "Late Goodbye"
στο "Max Payne 2" (2003)

Max Payne 2

Θα μπορούσα να γράψω κατεβατό-αποθέωση για την Remedy Entertainment. Μόνο τα δύο παιχνίδια με πρωταγωνιστή τον Max Payne θα ήταν ικανός λόγος. Μπορεί να μην έλαβαν ποτέ αναγνώριση από το ευρύ κοινό ή να είχαν εντυπωσιακή εμπορική επιτυχία, αλλά αυτό δεν είναι κάτι απρόσμενο. Είναι στιλιζαρισμένα χωρίς να είναι νερωμένα, έχουν over the top mechanics αλλά το στήσιμό παραείναι σκεπτόμενο. Πίσω από το αξεπέραστο bullet-time, την τρομακτική αφήγηση και την αποπνικτική noir ατμόσφαιρα, το πρώτο κομμάτι των Poets Of The Fall είναι μόνο μία από τις άπειρες λεπτομέρειες που δίνουν στο "The Fall Of Max Payne" μια θέση ανάμεσα στις κορυφές του gaming.


8. Trivium - "Like Light To The Flies"
στο "Sims 2" (2004)

Sims 2

Τα Sims πρέπει να είναι από τα τελευταία πράγματα που οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος σκέφτεται ακούγοντας τις λέξεις rock ή metal. Η αλήθεια είναι ότι μέσα στην καζουαλιά, τα χίλια στραβά (κυρίως σχετικά με marketing ή με τη γενικότερη λογική της EA), τα άπειρα χαζοχαρούμενα στοιχεία τους και τα ακόμα περισσότερα expansion packs, κατά καιρούς υπήρξαν μερικές ευχάριστες πινελιές. Τα περάσματα των Trivium και των Lacuna Coil, στο δεύτερο και το τρίτο παιχνίδι της σειράς αντίστοιχα, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα· και τα δύο με Simlish στίχους, βεβαίως βεβαίως.


9. Rage Against The Machine - "Killing In The Name"
στο "Grand Theft Auto San Andreas" (2004)

Grand Theft Auto San Andreas

Το κατάλληλο κομμάτι στο κατάλληλο video game. Το franchise από μόνο του μπορεί να γεμίσει άπειρες μουσικές λίστες, καθώς η Rockstar ποτέ δεν προβληματίστηκε οικονομικά. Με το δίκιο της, αφού το GTA εδώ και χρόνια έχει αναδειχθεί σε μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές σειρές, ίσως τη μεγαλύτερη, εκεί έξω. Αν υπάρχει ένα κομμάτι που να ταιριάζει γάντι, δεν είναι άλλο από το σουξέ των Rage Against The Machine· οργισμένο, mainstream, κολλητικό, ιδανικό για γκάζια, με parental-advisory-explicit-content αυτοκόλλητο. Άξια αναφοράς τα DJ περάσματα του Iggy Pop, της Juliette Lewis και του Max Cavalera, μεταξύ άλλων.


10. Snoop Dogg feat. The Doors - "Riders On The Storm"
στο "Need For Speed Underground 2" (2004)

Need For Speed Underground 2

Η αλλαγή πλεύσης των Need For Speed σε μια περισσότερο street αισθητική στα μέσα των zeroes ήταν πλήρως εναρμονισμένη με τις επιταγές της εποχής, αλλά το αποτέλεσμα ήταν τόσο πετυχημένο που δε σήκωνε αμφισβητήσεις. Το δεύτερο "Underground" διατήρησε την ποζεριά και το "Fast & Furious" attitude, άλλαξε τα μενού με μια ανοιχτή πόλη κι ανέβασε τις εντάσεις. Η λίστα ξεκινούσε με Xzibit και Terror Squad, κατέληγε σε Rise Against και Killing Joke, και κάπου ανάμεσα ο Snoop Dogg έκλεβε την παράσταση. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει σχετικό ρητό στα διαδίκτυα.


11. Godsmack - "Straight Out Of Line"
στο "Prince Of Persia: Warrior Within" (2004)

Prince Of Persia: Warrior Within

Μετά την επιτυχία του "Sands Of Time", η σκοτεινή στροφή του "Warrior Within" ήταν από τα πιο απροσδόκητα gaming twists της περασμένης δεκαετίας. Ο Jordan Mechner (aka ο δημιουργός του πρωτότυπου Prince) το αποκήρυξε, και δεν είναι να απορείς γιατί. Ο καλός, συνεσταλμένος Πρίγκιπας ξαφνικά γέμισε προβληματισμούς κι έγινε βίαιος. Όχι παράλογα, δεδομένων των γεγονότων του παιχνιδιού, αλλά και πάλι. Όπως και να 'χει, το αποτέλεσμα παρέμεινε κορυφαίο. Το combat system από μόνο του είναι ροκ, τα οργανικά περάσματα των Godsmack και το σβήσιμο με το "Straight Out Of Line" έρχονται ως επιβεβαίωση.


12. Vader - "Sword Of The Witcher"
στο "The Witcher" (2007)

The Witcher

Η σειρά της CD Projekt Red μοιάζει αρκετά με τον κεντρικό χαρακτήρα των βιβλίων του Andrzej Sapkowski· σκληρή, χαμηλών τόνων, και ανά πάσα στιγμή έτοιμη να ρίξει στο έδαφος όποιον σταθεί απέναντί της. Μεγάλα παιχνίδια, από κάθε άποψη, με indie καρδιά και στήσιμο που μυρίζει σλάβικο ατσάλι. Τα "Assassins Of Kings" και "Wild Hunt" καθιέρωσαν τον Geralt ως μια από τις πιο αναγνωρίσιμες gaming φιγούρες όλων των εποχών, ωστόσο οι βάσεις είχαν μπει ήδη από την πρώτη κυκλοφορία. Το soundtrack των Adam Skorupa και Pawel Blaszczak έδινε τον σκοτεινό τόνο, η συνεισφορά των Vader ήταν το κερασάκι.


13. UNKLE - "Lonely Soul"
στο "Assassin's Creed" (2007)

Assassin's Creed

Πριν την αρχαία Ελλάδα, τον Michael Fassbender και τη Marion Cotillard, υπήρχαν το Masyaf, ο Nolan North και η Kristen Bell. Το 2007 το Assassin's Creed ήταν απλά ο υποσχόμενος πνευματικός διάδοχος του Prince Of Persia και απείχε πολύ από το σημερινό franchise. Σίγουρα, από τότε είχε περισσότερα κοινά με μια χολιγουντιανή παραγωγή απ' ότι με ένα indie παιχνίδι. Στον ίδιο παραλληλισμό, όμως, έμοιαζε περισσότερο με μια τίμια πρώτη απόπειρα, παρά με ένα απρόσωπο blockbuster. Κι αν το concept και οι πρώτες αντιδράσεις του τύπου είχαν δημιουργήσει προσδοκίες, το trailer με το άσμα των UNKLE και τα slow-mo τις ανέβασε στα μεγαλύτερα ύψη.


14. Blind Guardian - "Sacred Worlds"
στο "Sacred 2: Fallen Angel" (2008)

Sacred 2: Fallen Angel

Υπάρχουν theme songs καλά, theme songs βαρετά και theme songs που ακούγονται ευχάριστα χωρίς να είναι κάτι το συγκλονιστικό. Η περίπτωση του "Sacred 2" δεν ανήκει σε καμία από αυτές τις κατηγορίες. Αναμενόμενα, αφού μιλάμε για σύνθεση των Blind Guardian για ένα RPG με fantasy setting. "A match made in heaven", που λένε οι αγγλομαθείς. Μοναδικό μη άψογο στοιχείο, ότι στην αρχική εκδοχή του τραγουδιού κάτι έλειπε. Περίπου ένα χρόνο αργότερα ακολούθησε το "At The Edge Of Time", με τις ορχήστρες και την τεράστια παραγωγή, και όλα τα κομμάτια μπήκαν στη θέση τους.


15. Dream Theater - "Raw Dog"
στο "God Of War 3" (2010)

God Of War 3

Ποιος να το πίστευε πως το τελευταίο κομμάτι που θα έγραφαν οι Dream Theater με τον Mike Portnoy στα τύμπανα θα ήταν για videogame. Ένα βαρύ αλλά και jazzy instrumental κομμάτι, γεμάτο σόλο και riffs, μοιάζει με κολλάζ ιδεών που δεν μπήκαν στο "Black Clouds & Silver Linings". Ταιριαστό στον επιθετικό χαρακτήρα του παιχνιδιού, με αναμενόμενες ανταλλαγές σόλο και μερικές κλασσικομεταλλικές μελωδίες, χωρίς να ξεχωρίζει είναι καλή συντροφιά ρίχνοντας ξυλίκι με τον Kratos σε μαγικά πλάσματα του Ολύμπου.


16. David Bowie - "Space Oddity"
στο "Alan Wake" (2010)

Alan Wake

Κάτι έλεγα για κατεβατό-αποθέωση για την Remedy. Αν τα δύο αριστουργήματα με τον Max Payne δεν ήταν υπεραρκετά, υπάρχει ο Alan Wake για να στείλει κάθε αμφιβολία στη σκοτεινή πλευρά. Ένας συγγραφέας που έχει χάσει κάθε έμπνευση, μια εκδρομή με τη σύζυγό του σε μια μικρή πόλη που κρύβει περισσότερα απ' όσα αφήνει να φανεί, και δεν χρειάζεται να αναφερθεί κάτι παραπάνω. Μαεστρικά στημένη ιστορία από τον Sam Lake, υποδειγματικός σχεδιασμός χώρων, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, αναφορές που ξεκινούν από "Twin Peaks" και φτάνουν μέχρι Steven King, τρομακτικά ταιριαστό πέρασμα από τον ύμνο του David Bowie. It's not a lake. It's an ocean.


17. Coheed And Cambria - "Deranged"
στο "Batman: Arkham City" (2011)

Batman: Arkham City

Οι Arkham τίτλοι της Rocksteady αναμφισβήτητα έχουν μια θέση ανάμεσα στα κορυφαία action-adventure της τελευταίας δεκαετίας. Στον άτυπο comic-book-related χώρο βρίσκονται ακόμα ψηλότερα. Η ιστορία μοιάζει βγαλμένη από χάρτινες σελίδες με πολύχρωμα strips, το gameplay είναι απολαυστικό όσο σε ελάχιστα άλλα παιχνίδια και η παρουσίαση του Σκοτεινού Ιππότη είναι ό,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει (χρονικά και σε μη κόμικ  μορφή) μετά την τριλογία του Christopher Nolan. Προσθέστε σε αυτά την μελοποιημένη δια χειρός Claudio Sanchez εκδοχή της σχέσης Batman/Joker, κι αν το geekometer σας δεν εκραγεί, να το κοιτάξετε, είναι χαλασμένο.


18. Alela Diane - "Take Us Back"
στο "The Walking Dead" (2012)

The Walking Dead

Οι ιστορίες της Telltale παραήταν καλές γι' αυτόν τον κόσμο. Πείτε ό,τι θέλετε για την υπερβολική πίστη στην φόρμουλα που η ίδια καθιέρωσε ή για την άρνησή της να κυνηγήσει κάτι μεγαλύτερο. Η ψυχή των παιχνιδιών της βρισκόταν πάντα στις αφηγήσεις, και είναι μετρημένες οι περιπτώσεις που στη σύγχρονη βιομηχανία συμβαίνει κάτι τέτοιο. Προφανώς υπήρξαν στραβοπατήματα και κάποιες επιλογές άφησαν υποσχέσεις που ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν. Αλλά αρνούμαι να πιστέψω ότι υπάρχει άνθρωπος που έπαιξε την πρώτη σαιζόν του Walking Dead και δεν ένιωσε την καρδιά του να βαραίνει στο "Take Us Back". Και όχι μόνο τότε.


19. Avenged Sevenfold - "Carry On"
στο "Call Of Duty: Black Ops 2" (2012)

Call Of Duty: Black Ops 2

Η αγάπη του M. Shadows για τα video games είναι γνωστή. Από εμφανίσεις επί σκηνής με Zelda-themed μπλουζάκια και αναλύσεις σε σχετικές εκπομπές, μέχρι αναφορές σε συνεντεύξεις για το πόσο τα παιχνίδια τον βοήθησαν μετά τον θάνατο του Jimmy 'The Rev' Sullivan, ο τραγουδιστής ποτέ δεν έκρυψε τις geeky αδυναμίες του. Έτσι, όταν η Treyarch ζήτησε από τους Avenged Sevenfold να γράψουν ένα κομμάτι για το πρώτο "Black Ops", ο Shadows το πήρε προσωπικά. Το αποτέλεσμα φαίνεται στο "Not Ready To Die". Από τότε ακολούθησαν αρκετές προσθήκες στα A7X/COD mash-ups, με πιο πρόσφατη το "Mad Hatter", και το "Carry On" να κερδίζει στο νήμα.


20. Survivor - "Eye Of The Tiger"
στο "Rayman Legends" (2013)

Rayman Legends

Το "Rayman Legends" είναι ένα παιχνίδι γεμάτο μουσικές αναφορές, με αξιομνημόνευτα τα επίπεδα που είναι βασισμένα απόλυτα στο ρυθμό και απαιτούν συντονισμό και αφομοίωση των κομματιών. Η απόδοση του "Eye Of The Tiger" σε ύφος mariachi είναι κατά έναν περίεργο τρόπο ξεκαρδιστική αλλά και απολαυστική. Η δε ευχαρίστηση που αποκομίζει ο παίκτης ολοκληρώνοντας μια κατά γενική ομολογία απαιτητική πίστα σε συνδυασμό με τον κωμικό παράγοντα είναι από τις περιπτώσεις που το gaming γίνεται πραγματικά μαγικό.


21. Misha Mansoor - "Breaking The Covenant"
στο "Halo 2" (2014)

Halo 2

Το δημιούργημα της Bungie δεν είναι σαν οποιοδήποτε άλλο FPS. Καλοστημένο σύμπαν, ισορροπία ανάμεσα στο solo και το multiplayer κομμάτι, ένας εμβληματικός πρωταγωνιστής, και πάνω απ' όλα το εθιστικό, αλλά σε καμία περίπτωση νερωμένο, gameplay. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ έχουν περάσει σχεδόν δυο δεκαετίες από τις πρώτες κυκλοφορίες, η κοινότητα που ασχολείται μαζί τους παραμένει από τις πιο ενεργές εκεί έξω. Το μόνο κρίμα είναι ότι τα ιδιότροπα, χαμηλοκουρδισμένα riff του Misha Mansoor ακούγονται μόνο στο remaster του "Halo 2" για το Xbox One και όχι και στα υπόλοιπα.


22. Karen O - "I Shall Rise"
στο "Rise Of The Tomb Raider" (2015)

Rise Of The Tomb Raider

Ήταν αδύνατο να λείπει η Miss Croft από τούτη τη λίστα. Όπως κι από οποιαδήποτε λίστα σχετίζεται με gaming και σέβεται τον εαυτό της, για να λέμε την αλήθεια. Από τα πρώτα πράγματα που έρχονται στο μυαλό με τον συσχετισμό Tomb Raider και rock είναι η (πρωτοφανής για τα '90s) εμφάνιση τη εικόνας της Lara σε περιοδείες των U2 και το κομμάτι των Ιρλανδών στην κινηματογραφική μεταφορά του μακρινού 2001. Το κομμάτι από τη συνέχεια του πρόσφατου reboot, με τη φωνή των Yeah Yeah Yeahs, ωστόσο, μοιάζει υπερβολικά ταιριαστό με την αισθητική της διασημότερης fictional αρχαιολόγου για να χάσει στη σύγκριση.


23. Mick Gordon - "BFG Division"
στο "Doom" (2016)

Doom

Δεν έχεις ζήσει μέχρι τη στιγμή που έχεις έτοιμο το Big Fucking Gun, σκάνε δαιμονικές ορδές από παντού και πέφτει το "BFG Division" με τέρμα την ένταση. Από τα πωρωτικά boss-fights μέχρι τις κρυμμένες Doomguy φιγούρες, το δημιούργημα της Id Software είναι μια καταραμένη (έπρεπε) τελειότητα. Σημαντικό μερίδιο ευθύνης αναλογεί στον Mick Gordon. Ανάμεσα στις χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες και τα αρρωστημένα synth, ο Αυστραλός κατάφερε να φτιάξει ηχοτοπία που βρωμάνε αδρεναλίνη και οργή από χιλιόμετρα, απόλυτα ταιριαστά με την αισθητική του παιχνιδιού. Ένας σωστός φόρος τιμής στους ήχους του franchise. Ο ορισμός του iconic.


24. 65daysofstatic - "Asimov"
στο "No Man's Sky" (2016)

No Man's Sky

Αν έβγαινε κάποιος τη δεκαετία του '90 κι έλεγε ότι στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον ένα rock συγκρότημα θα έφτιαχνε ένα procedurally generated/πρακτικά άπειρο soundtrack για ένα παιχνίδι επιστημονικής φαντασίας, ελάχιστοι θα τον έπαιρναν στα σοβαρά. Ο δημιουργός του "No Man's Sky" είχε δηλώσει εξαρχής ότι οι ψηφιακοί ήχοι των 65dos αποτέλεσαν έμπνευση για εκείνον, οπότε η συμμετοχή των Εγγλέζων έμοιαζε μοιραία. Κι αν το hype και οι φιλοδοξίες του Sean Murray παραήταν μεγάλες για το καλό του ίδιου του δημιουργήματός του, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το καλλιτεχνικό κομμάτι είναι τουλάχιστον μαγευτικό.


25. Machinae Supremacy & Dan Bull - "The New Colossus"
στο "Wolfenstein II: The New Colossus" (2017)

Wolfenstein II: The New Colossus

Το αφιέρωμα δεν θα ήταν πλήρες χωρίς Machinae Supremacy. Οι Σουηδοί είναι βαμμένοι gamers και το αποδεικνύουν με κάθε ευκαιρία. Έχουν γράψει τραγούδι-φόρο τιμής στο "Half-Life 2", έχουν ανέβει επί σκηνής μαζί με ορχήστρα παίζοντας το #2 της λίστας, έχουν διασκευάσει το "Gerudo Valley" από το "Ocarina Of Time" και έχουν συμμετάσχει στη δημιουργία ενός indie game. Ξεχάστε τα παραπάνω, είναι η μπάντα που αντί για synth χρησιμοποιεί το SID chip του Commodore 64. Είναι τόσο μερακλήδες που μετά την κυκλοφορία του "The New Colossus", πήραν έναν από τους πιο αβανταδόρικους μονολόγους του BJ Blazkowicz και τον έκαναν ρεφρέν.

Listen

  • SHARE
  • TWEET