Bad Breeding

Το βρετανικό anarcho-punk είναι ένα από τα υπο-ιδιώματα του σκληρού ήχου που από την εμφάνισή του και μετέπειτα, δεν ξεθώριασε στιγμή. Μπορεί τα ιστορικά μεγαλεία των πρώτων ετών, που διαμόρφωσαν συνειδήσεις και γέννησαν σκηνές σε όλο τον πλανήτη, να μην επαναλήφθηκαν, αλλά το μήνυμα, η αισθητική και η ηχητική προσέγγιση των Crass και λοιπής συνομοταξίας, συνεχίζουν μέχρι και σήμερα, να γεννούν πνευματικά τέκνα και να διατηρούνται ακμαία. Εν μέρει λογικό, αν αναλογιστείς πως ζούμε ακόμη σε μια καπιταλιστική κοινωνία.

"With silence and inaction we bury the spark
That tomorrow lies in flux, this is just the start
Will you submit or learn to fight?"

Ανάμεσα στους επιφανείς εκπροσώπους της τελευταίας δεκαετίας, όπου η εν λόγω άποψη διανύει μια εξαιρετική αναζωπύρωση, είναι οι Bad Breeding. Οι Άγγλοι, που ηχητικά γέρνουν στην πλευρά των Icons Of Filth, Flux Of Pink Indians, Crass, Rudimentari Peni, Conflict, όσον αφορά τα «ιερά τέρατα», με κάθε τους δίσκο τραβούσαν τα βλέμματα όσων παρακολουθούσαν τις εξελίξεις του punk στο underground. Το 2022, το τέταρτο άλμπουμ τους, "Human Capital", μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες του έτους, τους βρήκε να αποκτούν μεγαλύτερη αναγνώριση, στο καλλιτεχνικό τους απόγειο. Οι ζωντανές τους εμφανίσεις δε, όπως διαπιστώσαμε και εμείς, αποτελούν τρομακτικό σημείο αναφοράς. Αυτές τις ημέρες, το σχήμα επιστρέφει με τον νέο του δίσκο, "Contempt", εκ νέου μέσω της One Little Independent, με όση ιστορική βαρύτητα φέρει αυτή η επιλογή, και δεν επαναλαμβάνει απλώς το προ διετίας κατόρθωμά του, αλλά προσφέρει απλόχερα ένα εντυπωσιακό μουσικό και πολιτικό μανιφέστο.

Οι δέκα συνθέσεις του "Contempt" δεν αλλάζουν δραματικά την εκρηκτική ηχητική συνταγή των Bad Breeding, αλλά τη διευρύνουν με χαρακτηριστική άνεση. Το πειραγμένο punk/hardcore, όπως το όρισαν οι σημαίες τους, παραμένει στο προσκήνιο. Οι Bad Breeding όμως, που ανέκαθεν περιείχαν post-punk στοιχεία στο μείγμα τους, δεν παραμελούν την αγάπη τους για το noise rock. Τα 38 λεπτά του "Contempt" ηχούν θορυβώδη, με τις εντάσεις υψηλά, η παραμόρφωση και το feedback, η προσέγγιση του μπάσου, η εκπληκτικά ταιριαστή παραγωγή, προσδίδουν στο άλμπουμ μια τρομερή αίσθηση. Αν συνυπολογίσεις και τα φωνητικά, που πέρα από το πάθος με το οποίο εκφέρουν τους στίχους, ή την άρθρωση η οποία ακολουθεί τους anarcho-punk συλλαβισμούς, διαθέτουν και ένα βάθος ικανό να πυρπολήσει το σύμπαν, τότε μπορεί και να διακρίνεις μέχρι και sludge επιρροές. Οι Bad Breeding, εν ολίγοις, εκμοντερνίζουν αποφασιστικά τη διαχρονική τους προσέγγιση, με τη διαφορά πως αυτή τη φορά, παρουσιάζουν και τις πιο «γεμάτες» και ενδιαφέρουσες συνθέσεις τους.

"Because these days are ours to take
Seize them with union, love and rage
Picture their fall, don’t let it fade
Build them free of rot, free of hate
Organise your pain, don’t take the bait"

Μην κάνεις το λάθος να προσεγγίσεις το "Contempt" ως ένα ακόμη punk δίσκο - δυναμίτη. Από το τρομερό εξώφυλλο, φωτομοντάζ του ακτιβιστή Peter Kennard, μέχρι το συνοδευτικό fanzine στο οποίο πέραν των εντυπωσιακών στίχων παρατίθενται και άρθρα γύρω από τις κοινωνικοπολιτικές θεματικές που θίγονται από μια ελευθεριακή σκοπιά (με μια συνεισφορά να έρχεται από τον Alasdair των αναρχικών avant-garde metallers Ashenspire), οι Bad Breeding αγγίζουν το μνημειώδες. Από την πρώτη κιόλας ακρόαση, όταν το εναρκτήριο "Temple Of Victory" σε ταρακουνήσει συθέμελα, ηχώντας βγαλμένο από τις θρυλικές στιγμές της Crass Records (δώσε προσοχή στα leads), μέχρι το φινάλε του δίσκου με το σχεδόν εξάλεπτο ομότιτλο κομμάτι, το οποίο ηχητικά φαντάζει ως ένα από τα οράματα του Nick Blinco, η περιπλάνηση στα αντιεξουσιαστικά θορυβώδη ηχοτοπία, είναι επεισοδιακή, ma λυτρωτική, απελευθερωτική.

Με κάθε ακρόαση, το "Contempt" αποκαλύπτει την πραγματική του δυναμική, η οποία εδράζει σε μια αδυσώπητη ηχητική επίθεση, η οποία διεγείρει το νου και τα επαναστατικά αισθήματα. Το δίλεπτο φλεγόμενο "Liberty", που θεματικά καταπιάνεται με την αστική δημοκρατία ως δούρειο ίππο του ιμπεριαλισμού, ηχεί παροξυσμικό. Το "Discipline" που έπεται, όπως και το "Survival" νωρίτερα, εξερευνά, με ένα σχεδόν βιομηχανικό (ω, τι ειρωνία) μοτίβο, στην εκμετάλλευση του ατόμου και πλανήτη από το κεφάλαιο, σε μια από τις πιο διαφοροποιημένες στιγμές του άλμπουμ. Εκεί όμως που οι Bad Breeding τείνουν χείρα συμπαράστασης και αλληλοβοήθειας προς όσα άτομα βρίσκουν καταφύγιο στην επαναστατική τέχνη, είναι στο "Gilded Cage / Sanctuary". No-wave/post πειραματισμός, field recordings, νεοφιλελεύθερη ερήμωση και αλλοτρίωση κάθε κοινωνικού και διαπροσωπικού δεσμού, τσιμεντένιες καταθλιπτικές φυλακές για το άτομο.

"Visualise a future beyond this gilded cage"

Οι Bad Breeding εκκινούν μεν από τη διάλυση της βρετανικής εργατικής τάξης και την καταπίεση νεολαίας και περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων, αλλά ξέρεις πως θα κάνεις τη σύνδεση. Αναλύοντας τις θεματικές των κομματιών της, η μπάντα δεν φοβάται να κάνει τις δύσκολες συνδέσεις. Ο πολιτικός τους λόγος, καταγγελτικός μεν, παραμένει οξυδερκής, εκσυγχρονισμένος αλλά όχι χαμένος σε μια διαλεκτική δυστοπία αποδόμησης. Αφήνομαι ξανά στο χάος του "Idolatry" και συνειδητοποιώ εκ νέου πως στο τέλος της ημέρας, εκείνα τα ατέρμονα βράδια μιας καθημερινής μες το κατακαλόκαιρο, η στόχευση της οργής και της δυσφορίας σε μουσική που κεντρίζει το ενδιαφέρον, η προσήλωση σε κάθε πτυχή ενός έργου τέχνης, ειδικά όταν αυτό συγκρούεται με την ίδια του τη φύση ως εμπορευμαιτκό προϊόν, θα παραμένουν πηγές φωτός για οράματα και ελπίδες που σβήνουν.

"Contempt" μεταφράζεται ως «περιφρόνηση», αυτή που δείχνει κράτος, κεφάλαιο και εθνικός κορμός εν γένει, για τα θύματα της μηχανής. Οι Bad Breeding εδώ όμως προσφέρουν λύτρωση μέσω της κατανόησης, συμπαράσταση μέσω του δαμασμένου θορύβου, ευφάνταστες anarcho-punk εκρήξεις στην εποχή της κοινοτυπίας. Δεν έχει σημασία αν είναι ο punk δίσκος της χρονιάς, σημασία έχει να το ακούσεις και να επενδύσεις σε αυτό. Δεν θα σε απογοητεύσει. Πώς θα μπορούσε άλλωστε. Τα δομικά του στοιχεία είναι φτιαγμένα από το ίδιο καλούπι με εσένα, εμένα, τις διεκδικήσεις και τα όνειρά μας, τις απογοητεύσεις και τις συντριβές μας. Από το βιομηχανικό Λονδίνο μέχρι το εξευγενισμένο Παγκράτι, μερικά ακόρντα δρόμος. Και ένα μπλουζάκι Hellhammer.

"So if this is to be the last call before the fences climb
dismantle their contempt because there will be no peace without violence
Harness the anguish of our collective memory
and fight with an open heart and sharpened mind"

Bandcamp
Spotify