Beardfish

Έβδομος δίσκος αισίως για τους Σουηδούς Beardfish, οι οποίοι πλέον έχουν αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στον σύγχρονο «Progressive Rock χάρτη» και φαίνεται να βρίσκονται σε μια περίοδο διαρκούς έμπνευσης, αφού οι δίσκοι τους διαδέχονται ο ένας τον άλλον με εξαιρετικά σύντομη συχνότητα και την ανάλογη ποιότητα στην ηχητική τους κατεύθυνση. Και σε περίπτωση που το "Sleeping In Traffic Pt.2" θεωρείται το μέχρι το τώρα αριστούργημά τους, το νέο, ολόφρεσκο "The Void" έχει να διαδεχτεί ένα πραγματικά εξαιρετικό "Mammoth", με το οποίο οι Beardfish έκαναν τα απαραίτητα βήματα μπροστά.

Από τις πρώτες ακροάσεις λοιπόν του "The Void", ο ακροατής αντιλαμβάνεται μια αισθητή πιο heavy κατεύθυνση, όχι βέβαια παράταιρη και άγνωστη στους οπαδούς του συγκροτήματος, αλλά ίσως εγγύτερα σε μια Dream Theater-ική λογική, η οποία στα πρώτα τρία-τέσσερα κομμάτια του άλμπουμ φαίνεται να πρωταγωνιστεί και να ισορροπεί με τις γνωστές επιρροές. Έτσι λοιπόν, μετά την εισαγωγή του Andy Tillison (The Tangent) τα riffs και η διάθεση για μια επιμεταλλωμένη στροφή βρίσκεται σε πλήρη ισορροπία με τις γνωστές Yes ή Gentle Giant επιρροές, οι οποίες φερ' ειπείν στο "Seventeen Again" φαίνεται να αποτελούν ακόμα το βασικό συστατικό του ήχου των Σουηδών.  Η ικανότητα των Beardfish να παίζουν με εξαιρετικά πολύπλοκες δομές και να παραδίδουν κομμάτια σαν το "Turn To Gravel" ή το "They Whisper", τα οποία εν τέλει αφήνουν μια διαφορετική εικόνα, πιο προσιτή σε συμβατικά ηχητικά πλαίσια, είναι αδιαμφισβήτητη. Η εξαιρετική δουλειά στις ενορχηστρώσεις, με βασικό συστατικό την εντυπωσιακή δομή γύρω από τα πλήκτρα, οδηγεί σε κομμάτια σαν το "Note", τα οποία παρά την μεγάλη τους διάρκεια καθηλώνουν με τις διαρκείς εναλλαγές τους και τις παραπομπές στις θρυλικές εποχές του prog rock των 70s.

Η κοινή περιοδεία τους με τους Pain Of Salvation, στα πλαίσια και του πρόσφατου "Road Salt" των έτερων Σουηδών, ενδεχομένως να επηρέασε και τους Beardfish ώστε να σπρώξουν τον ήχο τους ακόμα πιο μακριά, με αποτέλεσμα το "The Void" να καταφέρνει να ακούγεται αφενός ένα ακόμα εξαιρετικό παράδειγμα Progressive Rock τεχνοτροπίας, αλλά και αφετέρου να περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους προηγούμενους έξι δίσκους τους. Και αν η πιο heavy κατεύθυνση δεν αρκεί για να εντάξει τους Beardfish στο Progressive Metal πλαίσιο, τότε οι μοναδικές μελωδικές γραμμές τους και οι jazz προσθήκες στα ορχηστρικά σημεία τους καθιερώνουν ακόμα περισσότερο ως πρωταγωνιστές στης σύγχρονης προοδευτικής σκηνής. Φιλόδοξο άλμπουμ, με μια παραγωγή που αναδεικνύει το ζωντανό παίξιμο της μπάντας χωρίς παρεμβάσεις ψηφιακές και γενικά διαφορετικό από ότι συνηθίζουν οι Beardfish να κάνουν, μέσα από τις δαιδαλώδεις συνθέσεις τους. Όχι το καλύτερο άλμπουμ τους, αλλά σε μια εξαιρετική συνθετική φόρμα, το "The Void" θα φιγουράρει και αυτό, όπως οι προκάτοχοί του στις λίστες με τις κορυφαίες κυκλοφορίες του είδους. Πλέον αποτελούν ένα δυνατό χαρτί της InsideOut και ο κλασικότροπος αλλά ανανεωτικός ήχος τους έχει αποκτήσει ρεύμα. Οι Beardfish είναι ένα εκ των κορυφαίων προοδευτικών συγκροτημάτων της τελευταίας δεκαετίας και αναμενόμενα το νέο τους άλμπουμ προτείνεται για εισαγωγή στον θαυμαστό τους, πολύπλοκο κόσμο.