Automaton

Είχαμε ακούσει παλιότερα το "Echoes Of Mount Ida".Τους απολαύσαμε πρόσφατα στην συναυλία των Yob και για καλή μας τύχη πολύ σύντομα σκάει και ο νέος δίσκος τους. Μια ώρα περίπου βαριάς, θορυβώδους και ψυχεδελικής, από μία άποψη, doom metal μουσικής χωρίς περιορισμούς. 

O Τάλως ήταν ένα κατασκεύασμα των θεών και έδρασε ως μυθικός φύλακας της Κρήτης. Ήταν γιγάντιος, ανθρωπόμορφος και με σώμα από χαλκό. Έτσι είναι και ο δίσκος. Γιγαντιαίος, επιβλητικός, βαρύς και απόκοσμος. Η συμμετοχή του Ψαραντώνη στο "Ο Τάλως Ξυπνά (Talos Awakens)" είναι μια ευχάριστη έως και εντυπωσιακή έκπληξη, καθώς οι φωνές του κ. Ξυλούρη ταιριάζουν αφάνταστα πολύ στον ήχο του κομματιού. Είναι διαφορετικό και σίγουρα θα μείνει καθώς συνθετικά περιέχει τις καλύτερες ιδέες. To εισαγωγικό κομμάτι του δίσκου "Trapped In Darkness" είναι και το πιο μεγάλο σε διάρκεια. Χτίζεται σταδιακά με την συνταγή των παλιών post-metal κομματιών και δημιουργεί όμορφα κρεσέντο που το καθιστούν εκρηκτικό. Στο "Giant Οf Steel" η ατμόσφαιρα παίρνει τον βασικό ρόλο. Επίσης δυναμικό, προχωράει σταδιακά και με ηχογραφημένες samples ομιλίες δημιουργεί μια κινηματογραφική αίσθηση. Σου αφήνει μια αίσθηση ανεκπλήρωτου καθώς κάπου σβήνει εντελώς άδοξα και ξαναμπαίνει με λίγα βόθρικα φωνητικά και θόρυβο από τις κιθάρες. Παρακάτω στο "Automaton Marching" η παρέλαση ξεκινά. Όμορφα τύμπανα και ένα ορχηστρικό κομμάτι που θυμίζει πολύ έντονα Neurosis. Του λείπει μια μελωδία ή ένα riff στην κιθάρα που θα σου μείνει και θα το κρατήσει ζωντανό σαν σύνθεση. Ευτυχώς το "The Punisher" αλλάζει στιλ κι έρχεται απευθείας με επίθεση και ένταση. Τα καλύτερα φωνητικά και η πιο προσεγμένη ενορχήστρωση στον δίσκο. Αλλάζει ρυθμό εκεί που πρέπει και καταλήγει σε ένα ανελέητο σφυροκόπημα που συναρπάζει. Στο επίσης ορχηστρικό "Submerged Again" επί επτά λεπτά ακούμε πειραματισμούς και θορύβους πίσω από μια σταθερή και απαράλλαχτη νότα μέχρι τον τελικό βρυχηθμό που λυτρώνει. Τέλος, το ακουστικό "Epilogue" δεν δείχνει να ταιριάζει με τα προηγούμενα, αλλά καταφέρνει να κλείσει γλυκά και ήρεμα έναν δίσκο με έντονες στιγμές.

Οι Automaton έκαναν καλή δουλειά. Τα κομμάτια στηρίζονται στον θόρυβο και ο παχύς ήχος τους τους κρατάει αρκετά ψηλά στα αυτιά μας. Δεν βρίσκω σε όλες τις συνθέσεις ενδιαφέροντα πράγματα και μερικές στέκουν κάπως άγουρα μέσα στον δίσκο. Το σύνολο όμως ακούγεται ευχάριστα, δημιουργεί σκοτεινές ατμόσφαιρες και όταν δυναμώνει καταφέρνει να συναρπάσει.

Bandcamp