Autarkh

Form In Motion

Season Of Mist (2021)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 03/03/2021
Ένα ηχητικό φλερτ που εδράζει στο extreme metal, αλλά εμπνέεται από τον ηλεκτρονικό ήχο, φτάνει στην πιθανή κορύφωσή του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η σχέση του ακραίου metal με την ηλεκτρονική/industrial μουσική είναι μακροχρόνια. Ο πειραματισμός με εντάσεις και συχνότητες, καθώς και η δημιουργία πελώριων και επιβλητικών ηχοτοπίων που πρεσβεύει η δεύτερη, βρήκαν πρόσφορο έδαφος στην, sui generis αισθητική ακρότητα του εν λόγω παρακλαδιού. Στον αντίποδα, το extreme metal, από τα ‘80s μάλιστα, είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται, όντας πέρα από απλή μουσική και ένα μήνυμα συγκεκριμένης αισθητικής, πως όλα μπορούν να αξιοποιηθούν στον βωμό της αναζητούμενης ατμόσφαιρας.

Βέβαια, αυτό το φλερτ ήταν όχι απλά βραδύκαυστο, αλλά και μη καθολικά αποδεκτό. Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90, είδε τα συγκεκριμένα ρεύματα να αποκτούν κυρίαρχη σάρκα και οστά, ηγούμενα των εξελίξεων του ευρύτερου χώρου όπου ανήκουν. Είναι λογικό, η εμπορική κυριαρχία της ηλεκτρονικής/industrial μουσικής εκείνα τα χρόνια, που καθόρισε εν πολλοίς τις εξελίξεις στον σύγχρονο ήχο του αιώνα μας, να συναντήθηκε ουσιωδώς με τις πρωτοπόρες metal μπάντες, οι οποίες, μέσω πειραματισμών πήγαν αυτή τη σύμπραξη ένα βήμα μακρύτερα. Πλέον, το λεγόμενο avant-garde metal, σε αρκετές απολήξεις του, δεν ήταν απλώς μακρινός ξάδερφος του industrial metal ή του τεχνικού/προοδευτικού. Ήταν η μετουσίωση, η σύζευξη ετερόκλητων στοιχείων σε ένα δύστροπο ον, το οποίο δοκίμαζε δημιουργούς και ακροατές.

Η προηγούμενη δεκαετία, όπως ίσως έγινε αντιληπτό και από το αφιέρωμά μας σε αυτή, είδε τον ακραίο ήχο να κυριαρχεί. Μάλιστα, σε συνδυασμό με την αναζωπύρωση του progressive metal, υπήρξαν αμέτρητες μπάντες που αποφάσισαν να θολώσουν τις γραμμές, σε βαθμό πέραν της αναπαραγωγής των κεντρικών ιδεών των ινδαλμάτων τους. Μια από αυτές, και προσωπική μου αγαπημένη, ήταν οι Dodecahedron. Το δυσαρμονικό, και συχνά υπερβατικό τους extreme metal, είχε χώρο τόσο για επιρροή κλασικής σύνθεσης όσο και industrial απολήξεις. Δίσκοι όπως το "Kwintessens" για μένα όρισαν εν πολλοίς τον, μετά τους Deathspell Omega, black metal χώρο.

Από τις στάχτες τους, προέκυψαν οι Autarkh. Ο ιθύνων νους Michel Nienhuis, επέλεξε με την συνδρομή εκλεκτών συμπαικτών, να ολοκληρώσει αυτό που είχε αρχίσει να διαφαίνεται από το κύκνειο άσμα της προηγούμενης μπάντας του. Το ντεμπούτο τους ως Autarkh, "Form In Motion", τους βρίσκει να εμβαθύνουν στην ηλεκτρονική/industrial πτυχή του ήχου, να δομούν συνθέσεις πάνω στο IDM σε σημείο όπου απουσιάζει «παραδοσιακός» ντράμερ, ενώ ταυτόχρονα το χαρακτηριστικό δυσαρμονικό riffing είναι παρόν. Το αποτέλεσμα, είναι ένας δίσκος, πολυεπίπεδος, ο οποίος, επιχειρεί μέσω της ηχητικής ταξινόμησης σε όλο το ακουστικό φάσμα που εδράζει, να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο έργο σύγχρονης μουσικής.

Ο τελευταίος όρος, παρά την ελαφριά αφέλεια που χρησιμοποιείται εδώ, κρύβει και το ποιόν των Autarkh. Οι ίδιοι, επιλέγουν εξαιτίας ακριβώς αυτής της συνθετικής νοοτροπίας, να ονομάσουν τον ήχο τους ως "contemporary (extreme) metal". Αντλώντας επιρροές από την κλασική παιδεία του, o Nienhuis, εμπιστεύεται τους Joris Bonis, David Luiten και Tijnn Verbruggen, οι οποίοι διαθέτουν είτε υπόβαθρο, είτε σπουδές σε παραγωγή και ηλεκτρονική μουσική. Ταυτόχρονα, επιχειρεί να μετατρέψει αυτό το πληροφοριακό χάος σε ένα αποτέλεσμα συμπαγές και ευδιάκριτο, ικανό έπειτα από τις απαραίτητες ακροάσεις να καταστεί προσβάσιμο. Στον εν λόγω τομέα, συμβάλλει τα μέγιστα η φωνητική προσέγγιση με τα semi-clean vocals, θυμίζοντας τα πεπραγμένα του Aldrahn. Επιπρόσθετα, η δουλειά στην παραγωγή είναι εντυπωσιακή, τόσο σε επίπεδο δυναμικών, όσο και καταμερισμού χωρίων και θεμάτων σε ηχητικά κανάλια.

Οι Autarkh επιχειρούν το επόμενο βήμα σε μια φυσική εξέλιξη, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί από τον προκάτοχό τους. Στα λόγια του ίδιου του Nienhhuis, όπως το διατύπωσε στη συνέντευξή μας, «Το "Form In Motion" είναι ένας δίσκος για την διαδικασία της εξέλιξης, του μετασχηματισμού και της ωρίμανσης, μια ιστορία για το σπάσιμο ενός κύκλου και την μετακίνηση μπροστά, ανοίγοντας τους ορίζοντες προς μια ευρύτερη κατάσταση». Η ίδια δύναμη που καθοδηγεί τον συνθετικό οίστρο κάθε εμπλεκόμενου, νοηματοδοτεί και στιχουργικά το άλμπουμ, παρέχοντας του ένα ξεκάθαρο θεματικό πλαίσιο. Οι Autarkh, υπό μια έννοια, κυκλοφορούν ένα άλμπουμ το οποίο κινείται στον δρόμο του περσινού πονήματος των Oranssi Pazuzu. Αντιλαμβανόμενοι τον ακραίο ήχο ως ψυχολογική και ατμοσφαιρική κατάσταση, παγιδεύουν εντός 48 λεπτών τους ακροατές.

Ανοίγοντας ένα παράθυρο στο χάος, επιχειρούν μέσω των ανορθόδοξων συνθέσεων τους, να αποτυπώσουν μια εσωτερική πάλη. Πίσω από το ελαφρώς επιστημονικό/φιλοσοφικό concept και την αναζήτηση εκ των έσω της εξέλιξης, κρύβεται μια ατέρμονη πορεία προς την υπέρβαση. Η ανησυχία της έμπνευσης, η ανασφάλεια του προσωρινού και η ρευστότητα της υποκειμενικής άποψης, μετατρέπονται μέσω της ηχητικής επίθεσης των Autarkh από τρωτές ευαισθησίες σε αυθύπαρκτα προτερήματα. Η ακροβασία του "Clouded Aura", μεταδίδει ένταση, ακριβώς επειδή είναι προσιτό υπό μια ευρύτερη έννοια. Τα ιντερλούδια του δίσκου, ή τα πιο πειραματικά μουσικά θέματα, που συχνά αγκαλιάζουν το ambient, επιτρέπουν την ανάδειξη μανιακών σημείων όπως το "Cyclic Terror".

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα με έπιασα να συγκρίνω, καθαρά ηχητικά, το "Form In Motion" με το μυθικό "666 International". Πράγματι, τα δάνεια και ο σεβασμός που αποπνέει το έργο των Autarkh, σε αυτό το μνημείο, όπως συμβαίνει στο "Turbulence", είναι εύκολα αντιληπτά. Η ανεύρεση της ραχοκοκαλιάς καταδεικνύει όμως πως, σε κομμάτια όπως το εντυπωσιακό "Lost In Sight", το προσωπικό ύφος της μπάντας, πέραν των προαναφερθέντων αναφορών, εδράζει στην σύγχρονη αιχμή του δόρατος του ήχου. Το avant-garde/industrial metal των Autarkh, αναδεικνύει μια, υπό όρους κορύφωση αυτής της ιστορικής πορείας της εν λόγω σύμπλευσης, ακριβώς επειδή δαμάζει την metal συνθετική νοοτροπία, αντλώντας από αυτήν την διαχρονική της απείθεια προς την σύμβαση.

Οι Autarkh ξεπερνούν με το ντεμπούτο τους τα πεπραγμένα των Dodecahedron δίχως να τα αποτινάσσουν από πάνω τους. Ταυτόχρονα, αποδεικνύουν πως, σε μια εποχή που το avant-garde/δυσαρμονικό metal κυκλοφορεί τη μία δισκάρα μετά την άλλη, τα σύνορα δεν έχουν ακόμη βρεθεί. Πιθανώς, η υπερβολικά τεχνική, και ανά σημεία, στυλιζαρισμένη, οπτική και άποψη των Autarkh να είναι απωθητική. Αν όμως επιχειρηθεί να συγκριθεί ο δίσκος με τα έργα των Strapping Young Lad ή των black metal ηρώων τους, θα χαθεί το πιο κρίσιμο στοιχείο του. Το "Form in Motion", εν πολλοίς, είναι ο ήχος του extreme metal στο σήμερα, παραμένοντας δυσπρόσιτο, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να τοποθετήσει εαυτόν στις εξελίξεις της σύγχρονης μουσικής. Το αν θα το καταφέρει, επαφίεται στην κρίση καθενός/καθεμιάς καθώς και στο πώς θα αντιμετωπιστεί. Ο χρόνος, μπορεί να είναι μια ψευδαίσθηση. Η δυναμική και η ανανεωτική αύρα που φέρνουν όμως οι Autarkh είναι γεγονός. Σημαίνον και εξέχον.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET