Shinedown

Somewhere In The Stratosphere

Atlantic (2011)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 14/06/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Το περίμενα πραγματικά πολύ καιρό αυτό το DVD και οι λόγοι πολλοί: το τελευταίο άλμπουμ των Shinedown ("The Sound Of Madness") το ακούω συνεχώς επί τρία χρόνια και έχει μεγαλώσει επικίνδυνα μέσα μου, ο Brent Smith διαθέτει μια από τις καλύτερες φωνές των ημερών μας, ενώ είχα περιέργεια να δω πώς αποδίδουν ζωντανά τα τραγούδια τους και πώς γράφουν στο φακό. Η προσμονή μου έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν έμαθα ότι το διπλό DVD (και διπλό CD) θα περιέχει δύο εντελώς διαφορετικές συναυλίες, παρουσιάζοντας δύο εκ διαμέτρου αντίθετες πλευρές της μπάντας, μια «business as usual» ηλεκτρισμένη εμφάνιση από την "Carnival Of Madness" περιοδεία και ένα ακουστικό show από την "Anywhere & Everywhere" περιοδεία που ακολούθησε. Τι πιο ωραίο από ένα πλήρες πακέτο μιας μπάντας που βρίσκεται στην εμπορική και ποιοτική κορυφή της καριέρας της, το οποίο απεικονίζει τη συνολική της εικόνα.

Στο πρώτο DVD, γυρισμένο στη Washington, οι Shinedown ως τετράδα αποδίδουν τραγούδια από τα τρία άλμπουμ τους και ιδρώνουν τη μεγάλη σκηνή που καλύπτουν. Με τις ιδιόμορφες ενδυμασίες (ειδικά του Brent Smith), τα φωτορυθμικά, τις φωτιές και τα video wall, δίνουν μια αίσθηση ολοκληρωμένου show, ενώ η σκηνοθεσία κάνει σχεδόν κάθε τραγούδι να μπορεί να σταθεί ως video clip. Οι Shinedown χρησιμοποιούν την ορμή των "Sound Of Madness" και "Devour" για να ανοίξουν τη συναυλία, ενώ με το "Cyanide Sweet Tooth Suicide" αναγκάζουν όλο το κοινό να χοροπηδά στο ρυθμό τους. Είναι λογικό σε κάποια τραγούδα να χρειαστούν προ-ηχογραφημένα πλήκτρα και, παρόλο που ποτέ δεν ήμουν υπέρ αυτών, η χρήση τους είναι απαραίτητη. Τρομερό προσόν οι vocal harmonies που παρέχουν οι Zach Myers και Eric Bass (κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα), συνοδεύοντας τις μεγάλες ερμηνείες του Smith, ενώ όλη η σκηνική παρουσία της μπάντας είναι αρκούντως πορωτική. Εξέχουσα θέση στο setlist έχουν παλιότερα τραγούδια, όπως το "Save Me", η πρώτη τους επιτυχία, "45", και φυσικά το "I Dare You", αλλά οπωσδήποτε highlights αποτελούν το "Diamond Eyes" από το soundtrack της ταινίας "The Expendables", όπως και το "Her Name Is Alice" από το "Alice In Wonderland", σε μια εμφάνιση που συνολικά κρίνεται πλήρης και εντυπωσιακή.

Εκεί όμως που η μπάντα λάμπει και το ταλέντο αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο είναι στο ακουστικό show, που γυρίστηκε σε ένα πανέμορφο θέατρο του Kansas. Μαγεία και μόνο μαγεία, σε ένα project που θυμίζει πολύ το εκπληκτικό "Skin And Bones" των Foo Fighters, τους οποίους μάλιστα τιμούν, αποδίδοντας το "Times Like These". Επιπλέον μουσικοί σε κρουστά, κιθάρες, ακόμα και πνευστά για ένα τραγούδι, ξεγυμνώνουν τα τραγούδια των Shinedown και εκεί αφήνουν την καθαρότητα του ήχου να αναδείξει την ομορφιά στις μελωδίες τους και να αποδείξει ότι είναι εξαιρετικά ταλαντούχοι μουσικοί. Είναι η δύναμη της φωνής ενός από τους 3-4 καλύτερους τραγουδιστές στη rock μουσική σήμερα, είναι τα vocal harmonies που προσφέρουν όλοι, είναι ο Eric Bass που αναλαμβάνει και το πιάνο όπου χρειαστεί, δείχνοντας ότι είναι πολυτάλαντος μουσικός, είναι η αίσθηση ικανοποίησης που αντανακλούν τα πρόσωπά τους από την ανταπόκριση. Ανάμεσα σε κάθε τραγούδι -σε μια λογική της σειράς «Storytellers»- ο Smith λέει και μια ιστορία, δίνοντας επιπλέον ενδιαφέρον στην παρακολούθηση. Εκτός από Foo Fighters, αποδίδουν εντυπωσιακά το "With A Little Help From My Friends" των Beatles, με τον Brent να σκίζει στην ερμηνεία με τα σπασίματα της φωνής, και το σχεδόν δικό τους πλέον "Simple Man" των Lynyrd Skynyrd. Το ύφος της συναυλίας ευνοεί την απόδοση σε τραγούδια όπως το "If You Only Knew" ή το "The Crow And The Butterfly", όμως μια από τις καλύτερες στιγμές είναι όταν ο Smith και ο Eric μένουν να αποδώσουν σε πιάνο - φωνή το "Call Me" με το συναίσθημα να ξεφεύγει. Το κλείσιμο έρχεται και εδώ με το breakthrough hit τους, "Second Chance", και οι τροποποιημένες μελωδικές του γραμμές πιστοποιούν ότι οι Shinedown έχουν ανέβει επίπεδο. Οι Shinedown ντυμένοι σε μαύρα κουστούμια, όπως επιτάσσει το «σαβουάρ βίβρ» τέτοιων εμφανίσεων, απευθύνονται σε εραστές της rock μουσικής, αυτούς που ταξιδεύουν με τις μελωδίες, τα μεγάλα ρεφραίν και μαγεύονται από τα εμπνευσμένα και σωστά αποδιδόμενα vocal harmonies (δεν είναι τυχαία η τόσο συχνή αναφορά τους).

Το τέταρτο άλμπουμ των Shinedown -που ετοιμάζεται αυτή την εποχή- είναι κρίσιμο για την επιπλέον εξέλιξή τους, αν και δε θα έπρεπε, αφού το "Sound Of Madness" θα έπρεπε να τους έχει καθιερώσει ψηλά στις συνειδήσεις των οπαδών της rock μουσικής. Μπορεί στη χώρα μας να μην έχουν καν διανομή, αλλά αυτά είναι δικαιολογίες στην εποχή που όλα είναι ένα κλικ μακριά και εν τέλει είναι υπόθεση του καθενός να ρωτήσει, να μάθει και να ανακαλύψει. Ποτέ δεν είναι αργά όμως και το "Somewhere In The Stratosphere" είναι ικανό να κάνει κόσμο να ασχοληθεί μαζί τους αν το αναζητήσει. Σίγουρα όμως θα κάνει αυτούς που τους αγαπάνε ήδη να τους αγαπήσουν ακόμα περισσότερο και αυτό τα λέει όλα από μόνο του για την αξία αυτής της κυκλοφορίας.
  • SHARE
  • TWEET