A Forest Of Stars

Ομορφιά. Αυτή είναι η λέξη που μου ερχόταν στο μυαλό κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τις πρώτες ακροάσεις του "A Shadowplay For Yesterdays", τρίτου άλμπουμ των Άγγλων A Forest Of Stars. Η αλήθεια είναι ότι έχω μια ιδιαίτερη εκτίμηση για μπάντες οι οποίες δεν βάζουν όρια και περιορισμούς στις μουσικές τους αναζητήσεις. Οι Άγγλοι κινούνται με γνώμονα αυτή τη λογική.

Σε αυτό το άλμπουμ δεν υπάρχει η έκπληξη που αισθανθήκαμε με την μετάβαση από τις post αναζητήσεις του ντεμπούτου στους πειραματισμούς του "Opportunistic Thieves Of Spring". Ίσως βέβαια αυτό δεν έχει τόση σημασία από τη στιγμή που το αποτέλεσμα είναι παραπάνω από ικανοποιητικό.

Αυτό που χαρακτηρίζει το άλμπουμ σε όλη του τη διάρκεια είναι η παρουσία μιας έντονης θεατρικότητας (σε πολλά σημεία φέρνει σε ηχητική παράσταση), ενώ πολλές μαγευτικές στιγμές κάνουν την ακρόαση του "A Shadowplay For Yesterdays" τουλάχιστον ευχάριστη. Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ψυχεδελική, post και θεατρική προσέγγιση που συναντάμε στο άλμπουμ. Το black metal δίνει «παρών» σε πολλά σημεία με αρκετά πειστικό τρόπο, προσφέροντας τη βάση πάνω στην οποία ξεδιπλώνονται οι πειραματισμοί της μπάντας.

Κορυφαία στιγμή είναι το δεκάλεπτο "A Prophet For A Pound Of Flesh", το οποίο αρχίζει με ένα μεθυστικό riff, για να συνεχίσει μέσα σε μια παραμυθένια ατμόσφαιρα και να ολοκληρωθεί με μια γυναικεία παρουσία στη φωνή, η οποία ναι μεν δεν εντυπωσιάζει αλλά αρκεί για να φτιάξει μια αιθέρια ατμόσφαιρα.

Η παρουσία ηλεκτρονικών παρεμβολών, βιολιού, διάφορων κρουστών, ακορντεόν και πάνω από όλα η συνθετική προσέγγιση της μπάντας δημιουργεί ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, αλλά θα έλεγα ότι λείπει το κάτι παραπάνω που θα έκανε το συγκεκριμένο άλμπουμ να κολλήσει για καιρό στο CD player και -γιατί όχι- να συμπεριληφθεί στη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς. Καλό, ενδιαφέρον, προσεγμένο, αλλά μέχρι εκεί.