1000mods

Youth Of Dissent

Ouga Booga And The Mighty Oug (2020)
Από τον Παντελή Κουρέλη, 16/04/2020
Τέταρτος δίσκος από την τετράδα, τέσσερα χρόνια μετά τον προηγούμενο και καρέ αξιολογότατων κυκλοφοριών πλέον
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ωραία περίπτωση αυτοί οι 1000mods, τους πάω πολύ. Μου αρέσει που έχουν χτίσει βήμα-βήμα αυτό που έχουν χτίσει, παίζοντας με τους όρους τους. Ο διάδοχος του "Repeated Exposure To…" έρχεται μετά από ένα διάστημα κατά το οποίο οι Χιλιομόδηδες θα έλεγε κανείς ότι έφτασαν σε κάθε γωνιά της Γης περιοδεύοντας, αφού έφτασαν μέχρι και την Αυστραλία.

Τούτος εδώ ο τέταρτος full length δίσκος τους είναι εξέλιξη γι' αυτούς, τους προχωράει ένα βήμα παραπέρα και θα τους βοηθήσει να μεγαλώσουν λίγο ακόμα. Με βολική διάρκεια για συνεχόμενο άκουσμα και με εξαιρετικό ήχο, για τον οποίο θα τα πούμε και πιο κάτω, έχει έναν πιο ευθύ rock προσανατολισμό σε σχέση με το παρελθόν, με το stoner να ξεθωριάζει σιγά-σιγά όσο περνάνε τα χρόνια. Τα περισσότερα τραγούδια εδώ είναι πιο riff-oriented. Περισσότερο απ' ότι στον προηγούμενο δίσκο ή στο "Vultures".

Ο δίσκος έχει έναν πιο ευθύ rock προσανατολισμό σε σχέση με το παρελθόν, με το stoner να ξεθωριάζει σιγά-σιγά όσο περνάνε τα χρόνια

Με το ξεκίνημα του δίσκου και το "Lucid" αυτό μπορεί να γίνει εμφανές, ενώ και το πρώτο single "Pearl" είχε ήδη προϊδεάσει. Στον δίσκο βέβαια το "Pearl" σερβίρεται αμέσως μετά από ένα ψιλοπωρωτικό δίλεπτο ατμοσφαιρικό ιντερλούδιο, που το κάνει ακόμα καλύτερο. Τα "Warped" και "Blister" κινούνται επίσης σε αυτό το μοτίβο και θα φέρουν ίσως στον νου και τους Nirvana. Η ένταση πάντως δεν είναι αυτοσκοπός. Μπορεί τα riffs να πρωταγωνιστούν, όμως όλα τα όργανα έχουν τον χώρο τους να αναπνεύσουν και ο ήχος είναι πολύ ισορροπημένος και προσεγμένος.

Το "Less Is More" είναι '90ς στα φωνητικά και τη μελωδία, αλλά με σύγχρονο περιτύλιγμα. Το "So Many Days" ήταν το δεύτερο single και ηχητικά είναι κάτι σαν συνδετικός κρίκος μεταξύ των πιο rock και των πιο ατμοσφαιρικών κομματιών. Το "Young", στο οποίο μπάσο και μελωδίες βρίσκονται σε πολύ ωραία ισορροπία, είναι το αγαπημένο μου κομμάτι στον δίσκο και πιστεύω ότι έχει τα φόντα να γίνει το επόμενο hit στις συναυλίες τους. Ξεκινάει αργόσυρτα και υπνωτιστικά, για να καταλήξει σε ένα πυκνό και αδιαπέραστο riffing με κιθαριστικά leads να ξεπηδάνε πότε απ’ το ένα και πότε απ’ το άλλο κανάλι.

Το πολύ ωραίο, βαρύ "Mirrors" που κλείνει τον δίσκο, με τα επαναλαμβανόμενα riffs του και την ατμόσφαιρα που χτίζει σταδιακά από τη μέση προς το τέλος θα φέρει στο μυαλό σίγουρα τους παλιότερους 1000mods. Ίσως και τους Sleep. Παρόμοια θα μπορούσε να περιγράψει κάποιος και το "Dear Herculin", το οποίο είναι όσο βαρύ και δυνατό χρειάζεται, σε ακόμα ένα εξαιρετικό ηχητικό αποτέλεσμα.

Με τα νέα τους κομμάτια οι 1000mods δείχνουν ότι ανοίγονται και προς πιο rock-oriented ακροατήρια. Δεν εννοώ ότι κάνουν τον ήχο τους πιο εμπορικό, αλλά ότι τον αλλάζουν λίγο ακόμα σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους. Όλα τα τραγούδια έχουν «ψωμί», αλλά θα ξεχώριζα το "Dead Herculin", το "Young" και το δίδυμο "21st Space Century" / "Pearl".

Επίσης, φαίνεται ότι η γεωγραφική τους μετακίνηση στο Seattle για την ηχογράφηση του "Youth Of Dissent" επηρέασε και τον ηχητικό τους προσανατολισμό, αφού τα πνεύματα κυρίως των Nirvana αλλά και των Soundgarden έκαναν κάποια στιγμή την εμφάνισή τους στα studios. Ίσως να τους έκαναν επίκληση και οι ίδιοι, αφού βρέθηκαν στα ιερά αυτά χώματα!

Πήραν αυτά που είχαν στο κεφάλι τους, επεδίωξαν και κατάφεραν να συνεργαστούν με τους κατάλληλους ανθρώπους και το αποτέλεσμα που ακούμε είναι απολαυστικό από ηχητικής άποψης

Όσον αφορά τον ήχο, χαλάλι το ταξίδι τους στην Αμερική και η διαμονή τους εκεί επί έναν μήνα. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει πλήρως και για την επιλογή του σπουδαίου Matt Bayles για την παραγωγή του δίσκου. Ύστερα από αλλεπάλληλες ακροάσεις, το συμπέρασμα είναι ότι για μια ακόμη φορά οι 1000mods έδωσαν πολύ μεγάλη προσοχή και στην τελευταία ηχητική λεπτομέρεια, σεβόμενοι και τη δουλειά τους αλλά και τον επίδοξο ακροατή. Πήραν αυτά που είχαν στο κεφάλι τους, επεδίωξαν και κατάφεραν να συνεργαστούν με τους κατάλληλους ανθρώπους και το αποτέλεσμα που ακούμε είναι απολαυστικό από ηχητικής άποψης.

Από το "Super Van Vacation" μέχρι φέτος έχει κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι. Το "Youth Of Dissent" δίνει την αίσθηση ότι δεν είναι επιτηδευμένο, αλλά ότι οι 1000mods ακολούθησαν και πάλι ένα ένστικτο που τους σπρώχνει προς τη μουσική κατεύθυνση που ακολουθούν. Είναι αυτό που θέλουν οι ίδιοι να ακούσουν τους εαυτούς τους να παίζουν σήμερα, τώρα και όχι αυτό που θα ήθελε κάποιος άλλος να τους ακούσει να παίζουν, δείχνοντας ότι δεν επαναπαύονται στο κοινό που έχουν ήδη αποκτήσει. Το λες και τίμιο.

  • SHARE
  • TWEET