Ένα παράδειγμα προς μίμηση

Γιατί χρειαζόμαστε περισσότερους ανθρώπους σαν τον Nick Van Dyk

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 15/03/2016 @ 10:47

Πιθανολογώ ότι οι περισσότεροι από όσους διαβάζετε αυτό εδώ το άρθρο δεν μπήκατε καν στον κόπο να διαβάσετε τη συνέντευξη που δημοσιεύσαμε πριν λίγες ημέρες με τον Nick Van Dyk. Ίσως, διότι οι Redemption αφορούν ένα μικρό κομμάτι του αναγνωστικού μας κοινού, που αρέσκεται στο progressive metal ιδίωμα. Ίσως όχι μόνο γι' αυτό.

Τι κι αν πω (για μια ακόμα φορά) ότι οι Redemption είναι εκ των πιο ποιοτικών συγκροτημάτων στον χώρο εδώ και δεκαπέντε χρόνια; Δεν νομίζω πως θα τραβήξει το ενδιαφέρον κανενός, ούτε θα συγκινήσει και κανέναν το ότι «μοιράζονται» εδώ και μια δεκαετία Ray Alder με τους Fates Warning στα φωνητικά. Ας πούμε ότι εν τέλει όλα αυτά έχουν μια δόση υποκειμενικότητας, ένα θέμα γούστου και προτιμήσεων.

Παρόλα αυτά, θα ήθελα να γράψω δυο λόγια γι' αυτόν τον σπουδαίο τύπο με τον οποίο είχα την ευχαρίστηση και την τιμή να επικοινωνήσουμε για τη συνέντευξη, καθώς νομίζω ότι αξίζει τον κόπο.

Ο Nick Van Dyk δεν αποτελεί συνηθισμένη περίπτωση μουσικού. Είναι απόφοιτος του πανεπιστημίου του Harvard, διαθέτοντας μεταπτυχιακό τίτλο MBA, ενώ η θέση που κατέχει στον επαγγελματικό χώρο είναι αυτή του Προέδρου του κινηματογραφικού και τηλεοπτικού τομέα της μεγαλύτερης εταιρείας ηλεκτρονικών παιχνιδιών στον κόσμο, της Activision | Blizzard. Όσοι έχουν μα αντίληψη για το μέγεθος της εν λόγω εταιρείας (και περί επιχειρηματικότητας γενικότερα) θα πρέπει να εντυπωσιαστούν από την θέση που κατέχει ο Van Dyk.

Προσωπικά, δίνω πολύ μεγάλη αξία σε μουσικούς με σημαντική επαγγελματική πορεία και δραστηριότητα έξω από τον χώρο της μουσικής. Καλλιτέχνες σαν τον Nick Van Dyk, τον Alan Morse (των Spock’s Beard), τον Μανώλη Τσίγκο (των InnerWish) ή φυσικά τον Bruce Dickinson καταρρίπτουν στερεότυπα γύρω από το προφίλ των ανθρώπων που ασχολούνται με την rock/metal μουσική.

Όμως, υπάρχει κάτι ακόμα σημαντικότερο και με πιο ανθρώπινη διάσταση στην ιστορία του Van Dyk...

Τον Νοέμβριο του 2008 ο Nick διαγνώστηκε με πολλαπλούν μυέλωμα, μια όχι και τόσο συνήθη μορφή καρκίνου, την οποία αντιμετωπίζει με απίστευτο σθένος. Μοιράζεται εμπειρίες, σκέψεις, συναισθήματα και γνώση μέσα από το nvdmyeloma.blogspot.gr, ένα blog αφιερωμένο σε αυτή την περιπέτεια που του επεφύλασσε η ζωή. Ευτυχώς, όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά...

Αλλά, ο αγώνας του δεν σταματάει εκεί...

Η μικρή κόρη του Nick, η Parker, πάσχει από μια γενετική πάθηση στα μάτια που λέγεται Cone Dystrophy (δυστροφία των κωνίων), για την οποία ο Nick μίλησε δημόσια μέσω των liner notes του άλμπουμ "Snowfall On Judgment Day", προσπαθώντας να δώσει κίνητρο σε κόσμο να ενισχύει οικονομικά ιατρικούς φορείς που εστιάζουν στην έρευνα ώστε να αντιμετωπιστούν παθήσεις, όπως αυτή της κόρης του.

Προσπαθώ να συνυπολογίσω όλα τα παραπάνω και νιώθω έναν θαυμασμό για το ότι ο Van Dyk δεν έχει λυγίσει το ελάχιστο απ' όλα αυτά, καθώς επίσης την υποχρέωση να καταθέσω τον απόλυτο σεβασμό μου σε αυτόν τον άνθρωπο.

Για τα όσα έχει επιτύχει και συνεχίζει να επιτυγχάνει σε υψηλότατο επαγγελματικό επίπεδο.

Για το πώς αντιμετωπίζει τη διάγνωση του καρκίνου. Δεν θα ήθελα καν να ξέρω πως είναι να πρέπει να διαχειριστεί κάποιος κάτι τέτοιο.

Για την ωριμότητα που επιδεικνύει στο να μοιράζεται γνώση και συναισθήματα γύρω από τα όσα βιώνει.

Για το ότι όλα αυτά δεν τον σταμάτησαν από το να ασχολείται με τη μουσική, να εκφράζεται μέσα από αυτήν και να παραμένει οπαδός της. Ναι, της metal μουσικής.

Ίσως, εν τη γνώση όλων αυτών να (ξανά) διαβάσετε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε. Ή ακόμα καλύτερα ίσως ακούσετε τη μουσική των Redemption και διαβάσετε τους στίχους του Nick.

Ακούστε, ενδεικτικά, το "Keep Breathing" που είναι αφιερωμένο στη μικρή Parker ή το "That Golden Light" από το νέο άλμπουμ και αναλογιστείτε το νόημα της ελπίδας μέσα από τους στίχους του.

Αντιλαμβάνομαι ότι είναι ενδεχομένως λιγότερο διασκεδαστική ασχολία από το να βρίσουμε χυδαία κάποιον άλλον επειδή υποστήριξε μια διαφορετική άποψη από τη δική μας γύρω από τη μουσική. Ίσως είναι λιγότερο διασκεδαστικό από το να αναπαράγονται φήμες για το ποια μπάντα θα έρθει στην Ελλάδα για συναυλία το καλοκαίρι ή θεωρίες συνομωσίας που κρατάνε τους αγαπημένους μουσικούς του καθένα από εμάς μακριά από τη χώρα μας.

Αλλά ίσως -λέω ίσως- η μουσική μερικές φορές να κρύβει μεγαλύτερη αξία από το να αποτελεί μια απλή μορφή διασκέδασης που εκτονώνει...

Διότι, εκεί έξω υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν αντίστοιχες δυσκολίες με τον Nick Van Dyk. Και το να βλέπουν έναν άνθρωπο να μην τα βάζει κάτω, αλλά να διαπρέπει μέσα από αυτές τις συνθήκες, ίσως αποτελέσει πηγή δύναμης γι' αυτούς. Ακόμα και το να διαβάσουν μερικούς στίχους του, ενδεχομένως να αποδειχθεί πολύ πιο σημαντικό και να έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από ότι φαίνεται.

Χρειαζόμαστε περισσότερους ανθρώπους σαν τον Nick Van Dyk. Και στη μουσική μας και γενικότερα.

 

  • SHARE
  • TWEET