Up The Hammers Festival - Day 2: Heavy Load, Saracen, Emerald, Glacier κ.ά. @ Gagarin 205, 26/05/18

Με δύο εμφανίσεις ορόσημο και συνολικά καλύτερο ήχο, η δεύτερη φεστιβαλική ημέρα είχε να επιδείξει πολλές αξιοπρόσεκτες επί μέρους στιγμές

Με περισσότερο έμπειρα συγκροτήματα σε σχέση με την πρώτη ημέρα, η δεύτερη και τελευταία του φετινού Up The Hammers αναμενόταν με περίσσιο ενδιαφέρον. Μεγάλη ατραξιόν ήταν φυσικά οι Heavy Load στην δεύτερη συναυλία τους μετά από τρεις δεκαετίες και βάλε, παρά τις αντιφατικές εντυπώσεις που μεταφέρθηκαν από το Keep It True, αλλά και οι σπουδαίοι Saracen στην πρώτη τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους.

Στο οργανωτικό κομμάτι δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να πούμε, καθώς τα πάντα κύλησαν για μία ακόμη φορά ομαλά. Με πολύ μικρές παρεκκλίσεις, το πρόγραμμα τηρήθηκε σύμφωνα με τα όσα είχαν ανακοινωθεί, ενώ ο ήχος στα περισσότερα συγκροτήματα ήταν από αρκετά καλός έως εξαιρετικός. Γενικότερα, η παρουσία του κόσμου στο peak σήμαινε ένα σχεδόν γεμάτο Gagarin, και ως εκ τούτου η κίνηση εντός του χώρου προς όλες τις κατευθύνσεις ήταν άμεση και εύκολη.

Το χορό έσυραν οι φερέλπιδες Speed Queen από το Βέλγιο, με rock 'n' roll θεματολογία μεταξύ των Tankard και παλιών Fu Manchu και μουσικά κατευθυνόμενοι περισσότερο προς το speed και λιγότερο προς heavy metal. Κάπως έτσι το νερό έμπαινε στο αυλάκι ή καλύτερα η μπύρα έτρεξε στα λαρύγγια μας πριν προλάβουμε να τελειώσουμε τον πρωινό καφέ και να συνέλθουμε από τον μαραθώνιο της Παρασκευής.

Speed Queen

Αρκετά καλοί παικτικά και με ικανοποιητικό δέσιμο, βάσισαν το σετ τους στο περσινό ντεμπούτο EP "King Of The Road", ενώ παρουσίασαν και μια ταιριαστή στο ύφος τους εκδοχή του "Nice Boys", κομμάτι των Αυστραλών Rose Tattoo που είχε διασκευαστεί και από τους  Guns N' Roses στο ντεμπούτο EP τους "Live ?!*@ Like a Suicide". Αν και όταν ευχαρίστως του ξαναδούμε, καλά θα περάσουμε.

Θ.Ξ.

Σε σειρά εμφάνισης ακολούθησαν οι Ουαλοί Traitors Gate (με ήδη αρκετό κόσμο ήδη από κάτω), αποτελώντας μια ευχάριστη και απροσδόκητη έκπληξη στα περίπου τρία τέταρτα της ώρας που είχαν στη διάθεση τους.

Traitors Gate

Βλέπετε, λίγο οι μπύρες, λίγο η καλή παρέα και πολύ περισσότερο η διάθεση που έδειχνε η μπάντα επί σκηνής, όντας σοβαρότατη εκτελεστικά και με έναν ικανό τραγουδιστή να καταβάλλει προσπάθειες να φανεί επικοινωνιακός, τα όσα μας παρουσίασαν εν τέλει δεν ήταν τόσο απογοητευτικά όσο το ντεμπούτο της που κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες. Παραδόξως, μάλιστα, και με τα κομμάτια του προ τριακονταετίας "Devil Takes The High Road" EP τους να ενισχύουν την ποιότητα του set, ακόμη και οι νέες τους συνθέσεις φάνηκαν να στέκονται λίγο καλύτερα σε συναυλιακό απ’ ότι σε στουντιακό επίπεδο, χαρίζοντας μας μια συνολικά τίμια εμφάνιση παλιακού βρετανικού metal.

Σ.Κ.

Για τους Πολωνούς Crystal Viper και την μικρή το δέμας, μα θαυματουργή Marta Gabriel που ηγείται της εικόνας τους, τα λόγια περριτεύουν. Με μια εμφάνιση που εύκολα συγκαταλέγεται στις κορυφαίες της ημέρας, αν όχι συνολικά του διημέρου, ένα setlist φωτιά και με τις ατσάλινες τσιρίδες της Gabriel να προκαλούν ρήγματα στο χώρο, οι κεντροευρωπαίοι αναβιωτές του παλιού, καλού speed/heavy metal ισοπέδωσαν τα πάντα στο διάβα τους, δίχως να πάρουν μαζί τους αιχμαλώτους.

Crystal Viper

Έχοντας ένα set που, αναμενόμενα, χάριζε τη μερίδα του λέοντος στο περσινό τους "Queen Of The Witches" άλμπουμ αλλά εκπροσωπούσε σχεδόν όλους τους δίσκους τους (με εξαίρεση το “Legends”), οι Crystal Viper υπήρξαν αδιαμφισβήτητα το πρώτο σχήμα που ξεσήκωσε πραγματικά το κοινό της δεύτερης μέρας του Up The Hammers. Αεικίνητοι, σαματατζίδες, με σκηνική παρουσία που ξεσήκωνε κάθε κλασσική heavy metal πόζα και την Gabriel σε ένα total black leather outfit, μας αποτελείωσαν με μια ψυχωμένη διασκευή στην κομματάρα "Agents Of Steel" των speed metal ημίθεων Agent Steel, ολοκληρώνοντας την παρουσία τους παραδειγματικά και θέτοντας ψηλά τον πήχη για τη συνέχεια.

Σ.Κ.

SETLIST

The Witch Is Back
Metal Nation
When The Sun Goes Down
Witch's Mark
Flames And Blood
Julia Is Possessed
It's Your Omen
Night Prowler
Agents Of Steel (διασκευή Agent Steel) 

Με δραστηριότητα την χρυσή δεκαετία του '80 αλλά περιορισμένη δισκογραφία, οι Glacier έχουν επιστρέψει με διάθεση να διεκδικήσουν, τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών σήμερα, όσα δεν μπόρεσαν στην νιότη τους. Κάτι αντίστοιχο με τους Traitors Gate που προηγήθηκαν δηλαδή, με την διαφορά ότι μοναδικός σύνδεσμος της μπάντας με το παρελθόν είναι ο Michael Podrybau.

Glacier

Ο frontman από το Oregon σύστησε το 2016 με μουσικούς από το Σικάγο τους Devil In Disguise ως φόρο τιμής στους Glacier και πλέον συνεχίζει με το παλιό όνομα, καταφέρνοντας όπως είδαμε και στην σκηνή του Gagarin να παρουσιάσει ένα πολύ καλό και σφιχτοδεμένο US metal αποτέλεσμα, με παίκτες επιπέδου και έναν ντράμερ που κοπάναγε καλά και κοπανιότανε ασύστολα. Στα 45λεπτο σετ τους χώρεσαν δέκα τραγούδια, ήτοι τα πέντε του ομώνυμου EP, δύο από το demo του '88 και προφανώς τρία καινούρια.

Ο κόσμος που φάνηκε να γνωρίζει το παλιό υλικό στήριξε σθεναρά και προς το τέλος γέμισε σχεδόν το Gagarin, τα καλύτερα τραγούδια ή οι καλύτερες εκτελέσεις κρατήθηκαν για το δεύτερο μισό με αποκορύφωμα και μεγάλο highlight τον ύμνο "Vendetta", ενώ ξεχώρισα και το σπονδυλωτό "Eastern Guns" που έσταζε γερμανίλα. Εν τέλει οι Glacier πήραν πολύ καλό βαθμό  δικαιολόγησαν την θέση τους στο φεστιβάλ, αφήνοντας ορθάνοικτο το ενδεχόμενο της επιστροφής τους.

Θ.Ξ.

SETLIST

Ready For Battle
Devil In Disguise
Eldest And Truest
Silence Is Golden
Live For The Whip
Eastern Guns
When Heaven's At Hand
Into The Night
Vendetta
Speak No Evil

Θυμάμαι ενόψει του τέταρτου Up The Hammers με τους Titan Force να ανακαλύπτω το ντεμπούτο των Emerald και να μου αρέσει αρκετά το κυριολεκτικά παλιακό ευρωπαϊκό metal τους, αλλά απ' το live να μην κρατάω και πολλά πράγματα, πιθανότατα λόγω του κακού ήχου. Άλλες εποχές τότε όμως και άλλες τώρα, καθώς ακόμη και στο κάγκελο ο ήχος βοηθούσε να απολαύσεις την εμφάνιση των Ολλανδών και να εκτιμήσεις σωστά τα τραγούδια και τις ερμηνευτικές αρετές έμπειρων μουσικών.

Emerald

Όπως και οι Glacier, χώρεσαν δέκα τραγούδια σε λιγότερο από 50 λεπτά, πέντε από ντεμπούτο τους "Down Town" (ή "Iron On Iron" όπως ονομάστηκε αργότερα) και πέντε από το περσινό και αρκετά ενδιαφέρον "Voice For The Silent", κρίνοντας για να είμαι ειλικρινής από τα δείγματα που ακούσαμε. Από ένα ενθουσιώδες γενικότερα κοινό, κακός χαμός έγινε αναμενόμενα στο "Shadows Of Almighty", ενώ απλά συγκλονιστική ήταν η ερμηνεία του Bert Kivits στο συγκλονιστικό "Suicide".

Emerald

Με την εμφάνισή τους οι Emerald μας υπενθύμισαν την αξία των φεστιβάλ και του να παρακολουθείς συγκροτήματα που μπορεί να τα ήξερες ως ονόματα αλλά ουσιαστικά δεν τα γνώριζες. Μπορεί οι καλές εντυπώσεις που αφήνουν καλλιτέχνες όπως οι Ολλανδοί να μην αλλάζουν την θεώρησή μου για την μουσική, ο κόσμος όμως μου φαίνεται δικαιότερος όταν ακόμη και ένα άτομο έχει να θυμάται από την βραδιά τραγούδια όπως τα δύο προαναφερθέντα.

Θ.Ξ.

SETLIST

Iron Οn Iron
Johnny's On The Run
Behind My Wall
New Gods
Rhymes Of Robin Hood
Sword Brothers
Shadows Of Almighty
Suicide
The Passion Remained
D-Day

Και ξαφνικά, εκεί που όλα κυλούσαν ομαλά και «προβλεπόμενα», κάποιος κύριος Steve Bettney, ακούγεται να τραγουδά: "Every day and every night, we travelled on towards the light... Through the realm of time and space, until we came to this hell of a place..."

Saracen

Κάπως έτσι λοιπόν, ξεκίνησε μία συγκλονιστική εμφάνιση. Κατά κοινή ομολογία, η σχεδόν ωριαία συναυλία των Saracen της 26ης Μαΐου 2018, η πρώτη τους στη χώρα μας, θα γραφτεί στις χρυσές σελίδες του Up The Hammers Festival. Μια εμφάνιση που υπερκέρασε την προσμονή ενός αφιονισμένου κοινού για τους αγαπημένους του Heavy Load, μια εμφάνιση ασυμβίβαστα ποιοτική και αυθεντική, από ένα συγκρότημα που με χαρακτηριστική άνεση, λιτή σκηνική παρουσία και ένα κάρο κομματάρες στις αποσκευές του, χάρισε απλόχερα ρίγη συγκίνησης στους πιο παλιούς και έκπληξη στους νεώτερους.

Saracen

Η μουσική των Saracen είναι μεν λυρική και ρομαντική (κατά τις Uriah Heep και Styx διδαχές), αλλά προχτές αποδείχτηκε ότι επί σκηνής οι συγκεκριμένοι πάλιουρες δεν αστειεύονται καθόλου, παίζουν με πάθος, παίζουν τεχνικά και είναι αρκούντως heavy (της πουτάνας στο "Crusader", έκσταση στο "Heroes, Saints And Fools", πανέμορφο sing along στο "Ready To Fly"...) για να κερδίσουν ακόμα και τον πιο απαιτητικό και ξεροκέφαλο επικομεταλλά. Δεν υπάρχουν, πραγματικά, λόγια για να περιγράψουν την εκπληκτική φωνή του Bettney, ο οποίος πραγματικά θα αδικείτο αν έμπανε καν σε οποιαδήποτε σύγκριση με οποιονδήποτε τραγουδιστή πάτησε το σανίδι σε ολόκληρο το διήμερο. Απλά τέλειος, επικοινωνιακός, αεράτος... με μια λέξη: εντυπωσιακός. Ακόμα πιο εντυπωσιακό όμως είναι το πώς αυτό το υπέροχο συγκρότημα έχει μείνει σε μια -σχετική- αφάνεια επί τόσα χρόνια που παραμένει ενεργό. Ο ορισμός του underrated, κυρία μου.

Saracen

Σε τεχνικές λεπτομέρειες, οι Saracen επίσης είχαν χαλαρά τον δυνατότερο, καθαρότερο και απολαυστικότερο ήχο, το πιο ακριβές παίξιμο και ένα τόσο down to earth attitude, που κέρδισαν τους πάντες, οπαδούς και μη. Κατά τη γνώμη του γράφοντος, αποτέλεσαν τους αδιαφιλονίκητους νικητές του δέκατου τρίτου Up The Hammers Festival, που θα έριχνε αυλαία για φέτος, με την πολυαναμενόμενη εμφάνιση των -τυπικά headliners- Σουηδών πιονέρων του επικού metal.

Β.Σ.

SETLIST

We Have Arrived
Rock Of Ages
Horsemen Of The Apocalypse
The Orphan - Whither The Wind Blows
Meet Me At Midnight
Red Sky
Follow The Piper
Heroes, Saints And Fools
No More Lonely Nights
Crusader
Ready To Fly

Η κούραση είχε κάνει δειλά-δειλά την εμφανισή της, με τα 40 λεπτά που χρειάστηκαν να περιμένουμε από την εξαιρετική εμφάνιση των Saracen μέχρι την έναρξη εκείνης των Heavy Load, αν κι αναγκαία, να μοιάζουν μια αιωνιότητα. Με την αγωνία αν όλα θα κυλήσουν καλώς ή θα έχουμε μια επανάληψη των όσων αμφιλεγόμενων παρουσιάστηκαν στο Keep It True να είναι έκδηλη, οι πρώτες νότες του "Heavy Metal Angels (In Metal And Leather)" περισσότερο μας προβλημάτισαν σε πρώτη ανάγνωση, παρά μας λύτρωσαν για την προσμονή τόσων χρόνων, καθώς ο κακός ήχος άφηνε πολλά μουσικά μέρη (ειδικά της κιθάρας του Ragne Wahlquist) μονάχα στη φαντασία.

Heavy Load

Ακόμη κι έτσι, η εμπειρία να βλέπεις ζωντανά ένα συγκρότημα-θρύλο να παίζει μπροστά σου είναι τουλάχιστον συγκινητική, οπότε με την ελπίδα πως το δυσλειτουργικό θέμα του ήχου θα επιλυθεί σύντομα, υποδεχθήκαμε τα "Run With The Devil" και "Heavy Metal Heaven" όπως τους αρμόζαν, με διαρκές sing-along κι επεφυμίες στους εμφανώς αγχωμένους Σουηδούς.

Ευτυχώς, πάντως, αυτή η διαρκής υποστήριξη του κοινού στα όσα συνέβαιναν επί σκηνής, συγχρόνως με την εμφανή ηχητική βελτίωση από τον ύμνο "The King" κι έπειτα (στον οποίο έκανε την πρώτη του εμφάνιση και ο Eddy Malm στο σανίδι), επέδρασε ευεργετικά στην μπάντα, αφού, εκ των πραγμάτων, ακόμη και οι λιγότερο αισιόδοξοι εξ ημών παρασύρθηκαν από την ιστορικότητα των στιγμών και τη θριαμβευτική περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Heavy Load

Η συνέχεια με τα κολλητά "The Guitar Is My Sword" και "Might For Right" υπήρξε ακόμη εντονότερη, με τους Heavy Load να ζεσταίνονται και να αποδίδουν ολοένα και καλύτερα όσο περνούσε η ώρα, ο κόσμος το ζούσε με τη ψυχή του ακόμη και στα, ας μου επιτραπεί ο όρος, δευτερευούσης βαρύτητας τραγούδια του set, ενώ το καινούργιο "Walhalla Warriors", που πιθανότατα θα κοσμεί τον πολυαναμενόμενο νέο δίσκο τους όταν αυτός μας έρθει, έδενε άψογα με τα υπόλοιπα και δημιούργησε προσδοκίες για το ποιόν των νέων συνθετικών τους εμπνεύσεων.

Γενικά, αν έπρεπε να χαρακτηρίσουμε σύντομα και περιεκτικά τα όσα είδαμε από τους μύθους του σουηδικού metal σε αυτήν τους την εμφάνιση, δεν θα στεκόμασταν μονάχα στο κοσμοϊστορικό του γεγονότος καθεαυτού (μιας και μιλάμε για τη δεύτερη συνολικά ζωντανή παρουσία τους από το 1985 κι έπειτα), αλλά και στην υπεράνω προσδοκιών απόδοση των συμμετεχόντων μουσικών (με τα αδέρφια Wahlquist να μοιράζονται τα φωνητικά καθήκοντα και να έχουν τα περισσότερα φώτα στραμμένα πάνω τους, τους Torbjorn Ragnesjo και Niclas Sunnerberg σε πιο υποστηρικτικό ρόλο, αλλά και τον Eddy Malm και τον Θοδωρή Βογιατζή των Strikelight και Heathens From The North σε ρόλο guest σε ορισμένα τραγούδια), η οποία χάρισε στο έτσι κι αλλιώς θεόπνευστο υλικό τη δυνατότητα να λάμψει. Άλλωστε, συνθέσεις όπως τα "Heathens From The North", "Bleeding Streets" και το επικό ομότιτλο από το "Stronger Than Evil" δεν χρειάζονται πολλά παραπάνω από το να γίνουν απλώς τα βασικά με το σωστό τρόπο και σε αυτό η μπάντα δεν λάθεψε, δείχνοντας με σε κάθε ευκαιρία την ευγνωμοσύνη της στο κοινό με τον πιο ειλικρινή κι ανεπιτήδευτο τρόπο.

Heavy Load

Έτσι, φθάνοντας προς το τέλος, κι αφού στο «προβλεπόμενο» encore των "Singing Swords" και "Heavy Metal Angels (In Metal And Leather)" έγινε ο κακός χαμός, ακολούθησε (έπειτα από σύντομες διαπραγματεύσεις του Ragne Wahlquist με το απαιτητικό κοινό, όπου τίμια και ειλικρινέστατα ξεκαθάρισε πως δεν είχαν προβάρει επαρκώς άλλα τραγούδια) ακόμη ένα, με τα "Stronger Than Evil" και "Bleeding Streets" να ξαναπαρουσιάζονται και να αποθεώνονται και πάλι από το ακούραστο πλήθος. Με αυτά και με αυτά, ακόμη ένα Up The Hammers έφθασε στο τέλος του, με άλλη μια εμφάνιση ορόσημο (σε ό,τι αφορά τη σημασία της) για την ιστορία και τα πεπραγμένα του φεστιβάλ κι τους περισσότερους από εμάς να ανυπομονούμε για το επόμενο ετήσιο ραντεβού μας σε αυτό, σε λιγότερο από ένα χρόνο από τώρα. Μέχρι τότε όμως...

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography

Σ.Κ.

SETLIST


Heavy Metal Angels (In Metal and Leather)
Run With The Devil
Heavy Metal Heaven
The King
The Guitar Is My Sword
Might For Right
Dark Nights
Walhalla Warriors
Lionheart
Bleeding Streets
Heathens From The North
Trespasser
Roar Of The North
I'm Alive
Drum Solo
Saturday Night
Caroline / Stronger Than Evil
Daybreak Ecstasy

Encore:

Singing Swords
Heavy Metal Angels (In Metal And Leather)

Encore 2:

Stronger Than Evil
Bleeding Streets

  • SHARE
  • TWEET