Theodore @ Fuzz Club, 02/01/18

Μια οπτικοακουστική πανδαισία

Από τον Νίκο Καταπίδη, 05/11/2018 @ 10:40

O Theodore έχει ξεχωρίσει για το πειραματικό, εσωστρεφές στυλ του, και είναι γεγονός πως είναι ένας άνθρωπος που μαζί με την μπάντα του προσπαθούν συνεχώς να ανεβάζουν τον πήχη, τόσο σε μουσικό όσο και σε οπτικό επίπεδο στις εμφανίσεις τους.

Το βράδυ της Παρασκευής, βρεθήκαμε στο Fuzz στα πλαίσια της παρουσίασης του νέου του δίσκου "Inner Dynamics", που έμελλε να είναι και μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του που έχουμε παρακολουθήσει στην Αθήνα. Με μια καθυστέρηση περίπου μισής ώρας, τόσο ώστε να μαζευτεί τελικά κόσμος, η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή, ξεκινώντας με το πολύ groovy "Towards" και τον πρωταγωνιστικά εντυπωσιακό φωτισμό να κλέβει την παράσταση. Αξιέπαινος και ο ήχος που ήταν υποδειγματικός σε όλη τη διάρκεια του live, με καθαρότητα αλλά και δυναμικές που επέτρεπαν σε όλα τα όργανα να αναπνεύσουν και να αναδειχθούν.

Theodore

Το υλικό αναμενόμενα βασίστηκε στο "Inner Dynamics", όπου προσωπικά ξεχώρισα το "Disorientation" με τη φοβερή ενορχήστρωση, τις ενδιαφέρουσες εναλλαγές αλλά και τα πνευστά που έντυσαν με τον ήχο τους αυτό το μουσικό ταξίδι. Θα πρέπει να πω πως η μπάντα που πλαισιώνει τον Theodore έδωσε τον καλύτερο εαυτό της, με τον Ashley Hallinan στα τύμπανα να είναι όσο groov-άτος αλλά και τεχνοκρατικός πρέπει και να κλέβει την παράσταση. Οι Alessandro Giovanetto και Μάνος Κουρκούλης στις κιθάρες και τα πλήκτρα έντυναν με ποικίλα ηχοχρώματα τα κομμάτια, ενώ και ο Νικόλας Παπαχρονόπουλος (Man) στο μπάσο ήταν στιβαρός και επιβλητικός.

Σε πολλά κομμάτια το πάντρεμα των πιάνων, με τα τύμπανα και τις αέρινες κιθάρες δημιούργησαν μια σχεδόν μυστικιστική ατμόσφαιρα, όπως στο "Floating" με το χαρακτηριστικό ξέσπασμα προς το τέλος. Για άλλη μια φορά πρέπει να πω πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε ο φωτισμός, που ήταν εντυπωσιακός και απόλυτα ταιριαστός με το εκάστοτε κομμάτι.

Theodore

Όσο για τον Theodore, όσοι τον έχουν ξαναδεί γνωρίζουν ότι πάντα είναι παθιασμένος και αεικίνητος σαν performer, αλλάζοντας ρόλο και αλωνίζοντας τη σκηνή, μοιάζοντας χαμένος μέσα στις δημιουργίες του. Προσωπικά δεν είμαι οπαδός της φωνής και ιδίως της άρθρωσής του, ωστόσο μπορώ να πω πως τη χρησιμοποιεί περισσότερο σαν ένα ακόμη όργανο και λιγότερο σαν τον βασικό πρωταγωνιστή στα κομμάτια του, και παίζοντας με εφέ και λούπες καταφέρνει να εμπλουτίσει τον ήχο του.

Σίγουρα ιδιαίτερο και το κλείσιμο με το "Eclipse", ένα progressive, ψυχεδελικό κομμάτι, που έφτιαξε ένα σκοτεινό, σχεδόν απειλητικό τοπίο και είχε ένταση και μπόλικη ενέργεια. Ένα κομμάτι που κατά τη γνώμη μου δείχνει πολύπλευρες επιρροές αλλά και την ικανότητα του Theodore να παντρέψει ένα ευρύ φάσμα του προοδευτικού ήχου με τη δική του ταυτότητα.

Theodore

Σίγουρα ο κόσμος φάνηκε να περνάει όσο καλά έδειχνε να περνάει και η μπάντα επί σκηνής. Ο Theodore και οι μουσικοί που τον πλαισιώνουν δείχνουν πως έχουν τα φόντα να πρωταγωνιστήσουν στην εναλλακτική σκηνή, δοκιμάζοντας νέα πράγματα και φτιάχνοντας προκλητικούς ήχους. Σε συνδυασμό με την εντυπωσιακή σκηνική παρουσία, ήταν ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει ο κύκλος του "Inner Dynamics".

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST

Towards
Disorientation
Floating
Are We There
  • SHARE
  • TWEET