Rockwave Nights: Placebo @ Τεχνόπολη, 21/07/22

Οι φίλοι στην ανάγκη φαίνονται

Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 22/07/2022 @ 17:08

Συναυλιακού καλοκαιριού συνέχεια με ένα από τα πιο αξιόλογα και αναγνωρισμένα βρετανικά γκρουπ των τελευταίων δεκαετιών. Οι Placebo δεν χρειάζονται συστάσεις. Πέντε χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στα μέρη μας στα πλαίσια του Rockwave Festival, επέστρεψαν, αυτήν τη φορά στην Τεχνόπολη, για τη 12η (αν δεν κάνω λάθος) εμφάνιση τους στην Ελλάδα. 

Είχε προηγηθεί η ακύρωση της Θεσσαλονίκης, αφού το συγκρότημα επικαλέστηκε λόγους υγείας. Το χειρότερο σε αυτό φυσικά, δεν ήταν μόνο η ακύρωση αλλά το γεγονός πως αυτή έγινε γνωστή λίγες ώρες πριν τη συναυλία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση φίλου (φαντάζομαι θα είναι και αρκετοί άλλοι με παρόμοιες εμπειρίες) που είχε κατέβει στην Αθήνα για άλλη συναυλία και την ώρα που επέστρεφε Θεσσαλονίκη για να δει τους Placebo έμαθε πως τελικά δεν θα γίνουν. Αν αυτό είχε γίνει γνωστό λίγο νωρίτερα, θα μπορούσε π.χ. να είχε μείνει μια μέρα ακόμη στην Αθήνα. Όπως να έχει, κατανοούμε πως συμβαίνουν και απρόοπτα, και, φυσικά, αναμένουμε και την σχετική ανακοίνωση της διοργάνωσης για να καταλάβουμε τι ακριβώς έχει συμβεί.

Placebo

Πάμε στα δικά μας τώρα. Με τον κόσμο να έχει σχηματίσει ουρές από νωρίς, όταν το συγκρότημα ανέβηκε στη σκηνή γύρω στις 21:40 με το "Forever Chemicals" από τον τελευταίο τους δίσκο, ο συναυλιακός χώρος είχε πλέον γεμίσει ασφυχτικά. Το "Never Let Me Go" είχε την τιμητική του καθώς το συγκρότημα έπαιξε 8 τραγούδια από εκεί, κάτι που, από τη μία, ήταν αναζωογονητικό λόγω της ανανέωσης του set τους αλλά, από την άλλη, μας στέρησε πολλά και αγαπημένα κομμάτια της πλούσιας δισκογραφίας τους. Σε αυτό βέβαια, έπαιξε ρόλο και το ότι οι Placebo έπαιξαν κάποια "outsiders" από παλιότερες δουλειές τους όπως π.χ. το "Bionic", του οποίου βέβαια η κιθαριστική μελωδία αποτέλεσε ένα από τα highlights της βραδιάς, ή το "One of a Kind" που, μάλλον δικαίως, δεν το λες και από τα hits του "Meds". 

Placebo

Ο κόσμος βέβαια ανταποκρίθηκε στα νέα τραγούδια και ειδικά στα "Beautiful James", "Happy Birthday in the Sky" και "Surrounded by Spies". Κάπου στα μισά της συναυλίας, ο Brian Molko αρπάχτηκε με έναν από το κοινό καθώς του ζήτησε να σταματήσει να μαλώνει με τους ανθρώπους του security ενώ ακολούθησε η αποστομωτική ατάκα: "shut the fuck up or leave". Όπως εξήγησε στη συνέχεια ο frontman του συγκροτήματος, τον βασάνιζε μια λαρυγγίτιδα με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να τραγουδήσει και οι συνεχείς φωνές του συγκεκριμένου ατόμου έκαναν ακόμη πιο δύσκολη τη δουλειά του. Μάλιστα ζήτησε από το κοινό να σταματήσει να τραβάει με τα κινητά καθώς δεν θα ήθελε να καταλήξει στο youtube με αυτή τη φωνή, κάτι που, όπως ήταν φυσικό, πέρασε και δεν ακούμπησε αφού ο περισσότερος κόσμος, στη μεγάλη διάρκεια του live, βινεοσκοπούσε ή τραβούσε φωτογραφίες. 

Με αυτά και με αυτά λοιπόν, έπρεπε να φτάσουμε στο "For What It's Worth" για να αποκτήσει λίγο παλμό η συναυλία (καπνογόνα βέβαια εδώ δεν είχαμε) καθώς, παρόλο που οι εκτελέσεις ήταν καλές, οι επιλογές των τραγουδιών δεν βοήθησαν στο να υπάρξει μεγαλύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ μουσικών και κοινού. Και δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά όταν ένα κομμάτι όπως το "For What It's Worth", που δεν το λες και πρωτοκλασάτο hit, προκαλεί χαμό, κάτι δείχνει για τη συναυλία. 

Placebo

Το φινάλε βέβαια ήταν, χωρίς αμφιβολία, εκρηκτικό με το "Slave to the Wage" (στου οποίου το ρεφρέν ο Molko φάνηκε να ζορίζεται φωνητικά), το "The Bitter End" (με τα κινητά να έχουν την τιμητική τους) και το, πάντα καλοδεχούμενο, "Infra-red". Μας στέρησαν βέβαια το "Special K" το οποίο παίζουν κανονικά στις περισσότερες συναυλίες της φετινής περιοδείας τους, αλλά κανείς δεν φάνηκε να νοιάζεται ιδιαίτερα καθώς το "Running Up That Hill", ειδικά μετά τη δεύτερη νιότη που περνάει λόγω "Stranger Things", αποτέλεσε το ιδανικό τέλος μιας καλής, αλλά όχι κάτι παραπάνω, εμφάνισης. Και μην ακούτε τις βλακείες περί τραγουδιού- έκπληξη στο setlist των Placebo ή τις εξυπνάδες που γράφονται πως τάχα λόγω της μεγάλης επιτυχίας του κομματιού, το πρόσθεσαν ξαφνικά στα live τους. Οι Placebo το είχαν διασκευάσει και το έπαιζαν ζωντανά "before it was so cool" ενώ, και το 2017, με αυτό είχαν κλείσει τη συναυλία τους στο TerraVibe. Πάντως, μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν ο Stefan Olsdal ο οποίος είχε κέφια και ανέλαβε να σηκώσει στους ώμους του μεγάλο μέρος της βραδιάς καθώς και οι υπόλοιπου μουσικοί που τους συνόδευσαν, οι οποίοι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό.

Placebo

Ο ήχος είχε σκαμπανεβάσματα με το μπάσο ανά φάσεις να μπουκώνει και να καλύπτει τα υπόλοιπα όργανα ενώ οι κιθάρες θα έλεγα πως ήταν χαμηλότερα απ’ ότι έπρεπε ή τουλάχιστον απ’ ότι θα ήθελα εγώ. Πάντως, σε γενικές γραμμές, από ένα σημείο και μετά ακούγαμε τα πάντα καλά. Ευτυχώς, στα τραγούδια, η φωνή ήταν καθαρή και οι μόνες φορές που δυσκολευτήκαμε να ακούσουμε ήταν στις λίγες στιγμές που μας μίλησε ο Molko. Επίσης, νομίζω πως όσο και να βολεύει η Τεχνόπολη, δεν μπορεί να φιλοξενήσει τόσο μεγάλες συναυλίες, ειδικά όταν μιλάμε για συγκροτήματα που έχουν ένα τόσο μεγάλο εύρος ηλικιών στο κοινό τους. Και με αυτό εννοώ πως πολλοί από τους άνω των 30-40, που δεν είχαν πάει να στηθούν από νωρίς και δεν ήθελαν να στριμωχτούν τραγικά, και όσοι έφτασαν μετά τις 21:00 στο χώρο, δεν πρέπει να είχαν καλή (ή έστω μέτρια) οπτική επαφή με όσα συνέβαιναν πάνω στη σκηνή.

Όπως και να έχει, με δεδομένο πως μας έχουν επισκεφτεί αρκετές φορές, μπορεί να μην μιλάμε για μια κορυφαία εμφάνιση όμως περάσαμε καλά και το ευχαριστηθήκαμε. Ειδικά με δεδομένη την ακύρωση της προηγούμενης ημέρας αλλά και την λαρυγγίτιδα του Molko, μάλλον είμαστε τυχεροί και που έγινε η συναυλία και μάλιστα χωρίς να υπάρξουν ιδιαίτερα προβλήματα. Αν με ρωτούσατε με βάση τη χθεσινή τους εμφάνιση αν θα τους ξαναέβλεπα η απάντηση θα ήταν καταφατική. Και νομίζω πως αυτό ισχύει και για τη μεγάλη πλειοψηφία όσων παραβρέθηκαν. Και στο τέλος της ημέρας, αυτό μάλλον είναι και το μόνο που μετράει.

Φωτογραφίες: Μαρίζα Καψαμπέλη

SETLIST

Forever Chemicals
Beautiful James
Scene of the Crime
Hugz
Happy Birthday in the Sky
Bionic
Surrounded by Spies
One of a Kind
Sad White Reggae
Try Better Next Time
Too Many Friends
Went Missing
For What It's Worth
Slave to the Wage
The Bitter End
Infra-red

Encore:

Running Up That Hill (A Deal With God) (Kate Bush cover)

  • SHARE
  • TWEET