Riot V, Tanith, Strikelight @ Κύτταρο, 03/11/19

«Έχεις δει Riot; Ξέρεις πώς είναι;»

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 05/11/2019 @ 18:05

Στην τέταρτη επίσκεψη των Riot στη χώρα μας μετά την τεράστια απώλεια του ηγέτη τους, Mark Reale, όλες οι συνθήκες φάνταζαν ιδανικές για ένα ακόμη heavy metal ολοκαύτωμα. Πλέον, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι οι προσδοκίες μας, τουλάχιστον για την εμφάνιση των Riot V όπως είναι τα τελευταία χρόνια η επίσημη ονομασία του συγκροτήματος, εκπληρώθηκαν εις το ακέραιο, ενώ η παρουσία των Tanith με ένα τρομερό ντεμπούτο στις αποσκευές τους υπήρξε τουλάχιστον αξιοσημείωτη.

Οι Strikelight άνοιξαν τη βραδιά με μισάωρη περίπου καθυστέρηση, προφανώς λόγω συνολικής καθυστέρησης κατά τη διαδικασία του soundcheck. Με συνοπτικές διαδικασίες, οι περισσότεροι από όσους είχαν κατακλύσει νωρίτερα το πεζοδρόμιο της Ηπείρου μπροστά από την κλειστή πόρτα του Κυττάρου πέρασαν εντός γεμίζοντας σχεδόν εξαρχής το venue, και οι ανανεωμένοι Αθηναίοι heavy metallers φρόντισαν να τους αποζημιώσουν με μία πρώτης τάξεως εμφάνιση.

Strikelight

Παρά τις χωροταξικές τουλάχιστον δυσκολίες, διαθέτοντας νέο τραγουδιστή και δεύτερο κιθαρίστα, αξιοζήλευτη διάθεση, πειστική απόδοση, καλό τηρουμένων των αναλογιών ήχο και ρεπερτόριο που κάνει εύκολα γκελ στους οπαδούς των παλιών Maiden και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων, οι Strikelight πιστοποίησαν πως ανήκουν στην εμπροσθοφυλακή του εγχώριου παραδοσιακού μεταλλικού μετώπου. 

Στο παρ' ολίγο πενηντάλεπτο που τους αναλογούσε, προεξάρχοντος του Νίκου Παπακώστα σε διττό ρόλο χώρεσαν δέκα τραγούδια από το σύνολο της δισκογραφίας τους, με το αξομνημόνευτο "Revolution", το καλπαστό "Dead For You" και το ροκενρολάδικο "Overdose" από το αξιόλογο προπέρσινο "Beyond The Afterglow" να ξεχωρίζουν. Εν τέλει, με εμφανίσεις όπως αυτή της Κυριακής και συνεπή παρουσία στα πράγματα, οι Αθηναίοι μόνο κέρδη μπορούν να αποκομίσουν.

SETLIST

 

Taste My Attack
Revolution
Ghostly Figures
Stormers Οf Τhe Night
My Living Hell
Overdose
Dead For You
Youthful Fire
Inner Voice
Angel In Exile

Μεγάλες ήταν οι προσδοκίες για την εμφάνιση των Tanith μετά το εξαιρετικό πρώτο τους άλμπουμ "In Another Time", το οποίο ήρθε φέτος για μας υπενθυμίσει τη σύνδεση του folk με το επικό metal, διαγράφοντας επιτυχώς τον πλήρη κύκλο που περιλαμβάνει ακόμη το '70s hard rock και το παραδοσιακό heavy. Οι προσδοκίες μας καλύφθηκαν σε αρκετά μεγάλο βαθμό, με το σπουδαίο υλικό να μιλάει και από σκηνής στην καρδιά μας.

Tanith

Ο περίφημος Russ Tippins και η νεοϋορκέζικη παρέα του έλαβαν τις θέσεις τους στη σκηνή και στο πενηντάλεπτο σετ τους παρουσίασαν και τα εννέα τραγούδια του δίσκου, με διαφοροποιημένη σειρά. Χωρίς να είναι κακός, ο «τσιτωμένος» ήχος που ταίριαζε περισσότερο στις δύο άλλες μπάντες της βραδιάς δεν ήταν ο ιδανικός για να αναδειχθεί πλήρως ο μουσικός πλούτος των Tanith, ενώ για μια μπάντα που τώρα ψήνεται στα live οι συνθέσεις με τις ιδιαιτερότητές τους αποδείχθηκαν απαιτητικές.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η απόδοση της τετράδας ήταν από πολύ καλή έως εξαιρετική, με ίσως μοναδικό υστερήσαντα τον βιδωμένο και ανέκφραστο Charles Newton στη δεύτερη, ηλεκτρική μόνο κιθάρα, καθώς η ακουστική δεν δούλεψε ποτέ. Ο Tippins κουβαλώντας δεκαετίες εμπειρίας ήταν εξαιρετικός στον διπλό του ρόλο, όπως και η Cindy Maynard με τρομερά παιξίματα στο μπάσο. Οι δύο τους, εναλλασσόμενοι στα φωνητικά πρόσφεραν μοναδικές στιγμές, ενώ εξαιρετικής ωραιότητας ήταν τα lead και τα σόλο με αποκορύφωμα το "Dionysus".

Tanith

Εξαιρώντας τη reprise, ακουστική εκδοχή του "Under The Stars" που έριξε για λίγο τους τόνους και προσέφερε ανάσες στην τετράδα, στα υπόλοιπα οκτώ τραγούδια έλαμψε η συνθετική ικανότητα του συγκροτήματος, με τελευταίο και καλύτερο παράδειγμα το εκπληκτικό "Citadel". Αρκετοί από όσους βρεθήκαμε στο Κύτταρο θα πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που βιώσαμε έναν τόσο σπουδαίο και φρέσκο δίσκο στην ολότητά του, σε μια σπάνια ευκαιρία, ενώ γενικότερα οφείλουμε να περιμένουμε ακόμη περισσότερα από ένα ικανότατο σχήμα που βρίσκεται ακόμη στο ξεκίνημά του.

SETLIST

 

Cassini's Deadly Plunge
Book of Changes
Wing Of the Owl 
Eleven Years 
Under The Stars
Under the Stars (Reprise)
Mountain
Dionysus
Citadel

Περίπου ένα τέταρτο πριν από τις έντεκα, οι Riot βρέθηκαν για μία ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια στη σκηνή του Κυττάρου με προοπτική για ένα ακόμη καταπληκτικό live. Η ετυμηγορία για το τελικό αποτέλεσμα βγήκε εξαρχής, καθώς στο εναρκτήριο και σαρωτικό "Victory" από το τελευταίο άλμπουμ "Armor Of Light" είχαμε ήδη το πρώτο stage diving, ενώ στο επόμενο "Flight Of The Warrior" ήρθε το πρώτο μεγάλο sing along.

Riot V

H εξωπραγματική απόδοση της πεντάδας που θαρρείς πως δεν έχασε νότα για τις επόμενες δύο ώρες παρά το ιδιαίτερα απαιτητικό υλικό είχε σαν αποτέλεσμα λέξεις όπως όλεθρος, ολοκαύτωμα και πανζουρλισμός να μην φαντάζουν υπερβολικές για την περιγραφή της βραδιάς Το μοναδικό ερωτηματικό αφορά τον ήχο, ο οποίος ναι μεν ήταν συμπαγέστατος και πεντακάθαρος, εξαιρώντας ως συνήθως το συνεχές δίκασο, δυστυχώς όμως, σε πολλά σημεία χάναμε το αηδόνι Todd Michael Hall και μαζί αρκετή από τη μαγεία που μπορεί να προσφέρει ο τρομερός αυτός τραγουδιστής.

Riot V

Με τραγουδάρες και απαράμιλλης ωραιότητας δισολίες να διαδέχονται η μία την άλλη -σταμάτησα να τις μετράω στο τρομερό "Storming The Gates Of Hell"- κανείς δεν μπορεί να έχει παράπονο και αρκετοί από το γεμάτο πάνω και κάτω Κύτταρο φαίνεται να είναι εκστασιασμένοι, ενώ το setlist συνολικά, με αρκετές εκπλήξεις και πολλές σταθερές, δύσκολα θα μπορούσε να είναι καλύτερο, παρά τις αναπόφευκτες ελλείψεις. Το σερί δε από το "Johnny's Back" μέχρι το ήδη θρυλικό "Take Me Back" δύσκολα περιγράφεται.

Riot V

Στο main set o επίλογος γράφτηκε με τον καλύτερο τρόπο από το "Swords And Tequila" και στο πρώτο από τα δύο encore, το "Warrior" άναψε φωτιές με μια τρομερή κραυγή στο τέλος και το "Thundersteel" ήρθε να μας ισοπεδώσει. Και επειδή οι Riot αποδεικνύουν τα λόγια τους με πράξεις και ανταποδίδουν την αγάπη του ελληνικού κοινού, συνεχίζουν μέχρι να συμπληρώσουν δίωρο, με τρία ακόμη κλασικά τραγούδια στο δεύτερο encore.

Riot V

Το φινάλε βρήκε τους Riot V ακόμη μεγαλύτερους στα μάτια μας και εμάς καταπονημένους σε προχωρημένη ώρα. Όσον αφορά το συγκρότημα, οι σπουδαίοι παλιοί Van Stavern και Flyntz μαζί με τους ικανότατους καινούριους Hall και Lee, συν τον επανακάμψαντα γίγαντα Frank Gilchriest καταφέρνουν να τιμήσουν με τον καλύτερο τρόπο την τεράστια κληρονομιά του Mark Reale, διατηρώντας παράλληλα το μουσικό τους όχημα σε αξιοσημείωτα σταθερή και ανοδική πορεία, οπότε δικαίως παίρνουν τα εύσημα και απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους.

Όσον αφορά το κοινό, παρά τη συνολική καθυστέρηση σε μια δύσκολη στο τελείωμά της ημέρα, που λογικά οφείλεται στο βεβαρημένο πρόγραμμα των συγκροτημάτων, ήδη αναπολούμε τις πρώτης τάξεως εμφανίσεις που βιώσαμε το βράδυ της Κυριακής, και μπορούν να ξεπεραστούν μόνο (ότ)αν οι πρωταγωνιστές επιστρέψουν στον τόπο του εγκλήματος. Shine on μέχρι να βγει ο ήλιος απ' τη δύση.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography

SETLIST

 

Victory
Flight Of The Warrior
Bring The Hammer Down
On Your Knees
Metal Soldiers
Fall From The Sky
49er
Destiny
Johnny's Back
Storming The Gates Of Hell
Heart Of A Lion
Bloodstreets
Take Me Back
Altar Of The King
Angel's Thunder, Devil's Reign
Magic Maker
Gunfighter
Swords And Tequila

Encore:

Warrior
Thundersteel

2o Encore:

Outlaw
Sign Of The Crimson Storm
Road Racin'

  • SHARE
  • TWEET