Godspeed You! Black Emperor, KGD @ Gazi Music Hall, 29/04/18

Βραδιές σαν την Κυριακάτικη στο Gazi Music Hall δημιουργούν μια περίεργη αίσθηση. Μια τύποις επιβεβαίωση ότι είμαστε στο σωστό δρόμο όταν αφιερώνουμε τόσο χρόνο και ενέργεια να ακολουθάμε αυτές τις μυστήριες μουσικές, όποιες κι αν είναι αυτές, και την πορεία τους. 25 χρόνια μετά την ίδρυσή τους στο μακρινό Quebec, οι Godspeed You! Black Emperor είναι από τις απειροελάχιστες μπάντες της γενιάς τους (τέλη '90s - αρχές '00s) που μπορούν να υπερηφανευτούν πως έχουν επηρεάσει τόσο ουσιαστικά την κατεύθυνση της μουσικής μας ιστορίας. Αν και δεν θεωρούνται οι ιδρυτές του post-rock, θεωρούνται σίγουρα οι πατριάρχες του. Ηγούνται μιας τεράστιας συνομοταξίας συγκροτημάτων και ταυτόχρονα καταφέρνουν να είναι τόσο διαφορετικοί απ’ όλους αυτούς. Οι Godspeed You! Black Emperor παίζουν κάτι πέραν (post-) του rock στην ουσία και όχι στο περιτύλιγμα αυτού, ως συνηθίζεται.

Ωστόσο, αυτή η αίσθηση ενός θετικά ενοούμενου ελιτισμού προέρχεται από τα παρελκόμενα. Προέρχεται από το ότι αυτή η αξία αναγνωρίζεται από το κοινό της χώρας μας που ανάγκασε τους διοργανωτές ήδη από τον Φλεβάρη να αλλάξουν τον χώρο σε έναν πιο μεγάλο, τον οποίο γέμισε επίσης. Προέρχεται από το ότι αυτή η αξία επιβεβαιώθηκε στο σανίδι, όχι τόσο επειδή ήταν μόνιμα κοσμογονικό αυτό που είδαμε, όσο επειδή ήταν ουσιαστικά διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο μας επισκέπτεται. Προέρχεται και από το ότι αυτή η στριφνάδα που έχουν σε ορισμένες στιγμές είναι δύσκολο να ξεκλειδωθεί. Όταν την ξεκλειδώνεις και ταξιδεύεις σε άλλες πραγματικότητες και συγκυρίες, αισθάνεσαι σαν να απευθύνονται απευθείας σε σένα, τον εκλεκτό. Και πολλούς ακόμα σαν εσένα, σαφώς.

Τη συναυλία άνοιξε ο Kevin Doria, μπασίστας των Growing, μπάντα με μεγάλη δισκογραφική παρουσία στα drone/ambient μονοπάτια. Εμφανίστηκε μόνος του στη σκηνή για να παρουσιάσει στο κοινό τις μουσικές που έχει συνθέσει υπό το όνομα KGD. Πρόλαβα το set του στα μισά, ωστόσο δεν είναι πάνω από δυο-τρεις οι νότες, ή μάλλον ήχοι, που ακούστηκαν από εκείνη τη στιγμή μέχρι το τέλος. Από τη φύση της, η μουσική του δεν δύναται να κριθεί με κριτήρια των συνηθισμένων live που παρουσιάζουμε σε τούτο εδώ το διαδικτυακό περιοδικό. Για να ανοίγει για κοτζάμ Godspeed κάτι θα κρύβεται από πίσω - και κάπου εκεί τελειώνει όποιος σχολιασμός μπορούμε να κάνουμε για την εμφάνισή του.

Οι Godspeed You! Black Emperor ανέβηκαν στη σκηνή στην ώρα τους γεμίζοντάς την. Αν και μετά δυσκολίας μπορούσα να διακρίνω τα καθιστά άτομα από τη θέση μου, μετρούσαμε συνήθως οχτώ μουσικούς στη σκηνή, συνεπικουρώντας σε ένα αποτέλεσμα τόσο εντυπωσιακό και μεγαλειώδες όσο θα περίμενε κανείς από ένα τόσο ασυνήθιστα μεγάλο νούμερο. Η αρχή έγινε με τη λέξη hope να αποτυπώνεται στο video wall για αρκετή ώρα κατά τη διάρκεια του εναρκτήριου "Hope Drone", την ακυκλοφόρητη και μόνιμα ρευστή εισαγωγή των συναυλιών τους. Η αντίθεση του hope με το βαρύ συναίσθημα τραγικότητας και σκοταδιού που φορτώθηκε στο μέσα μας για αρκετή διάρκεια του κατοπινού set, έκανε ακόμα πιο έντονο τον κόμπο.

Για πάνω από δύο ώρες, τα πάνω από τρεις χιλιάδες άτομα που πέρασαν την πόρτα (με φαρδιά πλατιά την φάτσα της Μποφίλιου) του Gazi Music Hall έζησαν την εμπειρία του χτισίματος επί σκηνής των επικών συνθέσεων της μπάντας. Χτίσιμο τόσο σεμιναριακό που δεν καταλάβαινες το πώς έφτανες από noise/ambient αργόσυρτα, πένθιμα περάσματα σε ξεσπάσματα του βιολιού. Το βιολί σχεδόν σε όλες τις συνθέσεις είχε τον πιο εξέχοντα ρόλο στην επικοινωνία με το κοινό, από την άποψη ότι αυτό αναλάμβανε τις πιο προσιτές μελωδίες. Η επικοινωνία, ούτως ή άλλως, περιοριζόταν στα της μουσικής. Κανένα από τα μέλη δεν μας απήυθυνε το λόγο. Οι Godspeed You! Black Emperor είναι η πιο πολιτικοποιημένη instrumental μπάντα, τι να τις κάνουμε τις χαιρετούρες όταν έχουν ήδη πετύχει αυτό χωρίς λόγια;

Από το 2010, όταν και επαναδραστηριοποιήθηκαν (και μας επισκέφθηκαν στο Gagarin) έχουν περάσει ήδη οχτώ χρόνια και έχουν κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ που δεν πλησίασαν τις κορυφές τους, αλλά δεν μίκρυναν το τεράστιο όνομά τους ούτε στο ελάχιστο. Στη σκηνή, είναι κάτι παραπάνω από σαφές πως παραμένουν το ίδιο συγκρότημα που κάποτε ύψωσε τις καχεκτικές μας γροθιές στον αέρα. Τα νέα κομμάτια, όπως το "Undoing A Luciferian Towers" με την προσθήκη σαξοφωνίστριας, αποδεικνύονται στοιχειωτικά, ενώ ανυπέρβλητες συνθέσεις του παρελθόντος (βλέπε "The Sad Mafioso") δεν θα μπορούσαν παρά να αποτελούν κορυφές της βραδιάς.

Ορισμένες φορές οι Godspeed You! Black Emperor γίνονταν ιδιαίτερα δύστροποι, με διαπεραστικούς ήχους εγχόρδων για αρκετή ώρα που ίσως ορισμένοι να θεωρήσουν υπερβολικό. Όλα αυτά είναι, όμως, απαραίτητα για την μετάβαση που θα προκύψει. Όταν έρχεται το σημείο που αντιλαμβάνεσαι καλύτερα με τη συμβατική αίσθηση περί μουσικής, το έχεις πια ανάγκη, το επιζητείς και το εκτιμάς περισσότερο. Αν έπρεπε να περιγράψουμε με εικόνες την εμφάνισή τους, θα εμπνεόμασταν από κάποιες στιγμές από το video wall. Ένα αεροπλάνο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που πέφτει για μισή ώρα προς το έδαφος με μαύρο καπνό στην ουρά του. Ή μια πόλη που φλέγεται από απόσταση, αργά και σταθερά.

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος