Fading Echoes: «Το φαινόμενο Savatage απλώνεται παντού»

Ο ιθύνων νους των Ελλήνων progsters, Δημήτρης Στρατίκης, μιλάει στο Rocking

Από τον Σπύρο Κούκα, 30/01/2025 @ 14:44

Είναι πάντοτε ιδιαίτερα ευτυχές να αναδεικνύονται νέες, ταλαντούχες μπάντες μέσα από την καρδιά της ελληνικής σκηνής, με τους Fading Echoes να αποτελούν μια χαρακτηριστική περίπτωση επ’ αυτού. Έτσι, αφού απολαύσαμε το υπέροχο ντεμπούτο τους και ζωντανά, επικοινωνήσαμε με τον ιθύνοντα νου της μπάντας, Δημήτρη Στρατίκη, για μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.

Fading Echoes

Πώς ήταν η διαδικασία της σύνθεσης και της παραγωγής για το ντεμπούτο σας; Αντιμετωπίσατε ιδιαίτερες προκλήσεις μέχρι να φτάσετε τελικά στην κυκλοφορία του;

Η διαδικασία σύνθεσης και παραγωγής ξεκίνησε χωρίς να γνωρίζουμε εξ αρχής που θα καταλήξει. Και σαν διαδικασία ήταν όλο καινούριο για εμάς, σύνθεση, ενορχήστρωση και ηχογράφηση ήταν όλα αχαρτογράφητα ύδατα για εμάς. Οι προκλήσεις ήταν πολλές. Αμέτρητες ώρες παρακολούθησης tutorials για τις ηχογραφήσεις (οι οποίες έγιναν όλες DIY σε home studio). Η αδυναμία εύρεσης σταθερών μελών για χρόνια έκανε τόσο την παραγωγή όσο και την εύρεση κινήτρου πολύ δύσκολη. Φυσικά και όλα αυτά χρειάζονται και χρήματα και στις εποχές που ζούμε, το να τροφοδοτήσεις το χόμπι σου ουσιαστικά με χρήματα για κάτι που δεν έχεις ιδέα που θα καταλήξει, είναι ιδιαίτερα δύσκολο.

Ποιος ήταν ο ρόλος κάθε μέλους της μπάντας στη δημιουργία του δίσκου; Γνωρίζουμε ότι είσαι ο mainman αυτής της προσπάθειας, οπότε αναρωτιέμαι για τη συνθετική συνεισφορά των υπολοίπων μελών.

Η αλήθεια είναι ότι έκανα το περισσότερο συνθετικό και ενορχηστρωτικό heavy-lifting. Με τον Βασίλη (πιάνο), με τον οποίο ξεκινήσαμε και τη μπάντα, έχουμε δουλέψει περισσότερο μαζί τα "Denial" και "Acceptance" που βασίστηκαν σε δικές τους ιδέες κατά βάση. Το υπόλοιπο υλικό είναι γραμμένο από εμένα, όπως και όλοι οι στίχοι. Όλα τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν σε πολύ καλές demo εκδόσεις από τον Πέτρο και με αυτή τη μορφή κυνηγούσαμε συνεργασίες, μέλη και δισκογραφική. Στο πως διαμορφώθηκε ο δίσκος εν τέλει συνέβαλαν σημαντικά και οι δύο session συμμετοχές, αυτές του Δημήτρη Πολίτη και Νίκου Βελέτζα. Το υλικό ταίριαξε γάντι στα ακούσματα και ενδιαφέροντα των δύο αυτών καταπληκτικών μουσικών και κατάφεραν να δώσουν στις συνθέσεις τη δική τους χροιά, σεβόμενη το υλικό όπως ήταν ήδη προσεκτικά δομημένο. Και όλα αυτά έδεσαν αρμονικά μέσω του Γιώργου Κράτσα που ανέλαβε τη μίξη και το mastering, καταλήγοντας σε ένα αποτέλεσμα με το οποίο είμαστε πάρα πολύ ικανοποιημένοι. 

Ποιες είναι οι βασικές μουσικές επιρροές που διαμόρφωσαν τον ήχο σας και σας ενέπνευσαν στη σύνθεση και δημιουργία δικής σας μουσικής; Υπάρχουν συγκεκριμένα άλμπουμ που σας ενέπνευσαν περισσότερο; Προσωπικά, πέραν των Dream Theater, μου ήρθε η θύμηση των Redemption ακούγοντας σας, οι οποίοι έχουν κυκλοφορήσει κι ένα από τα αγαπημένα μου prog metal άλμπουμ (βλ. "Snowfall On Judgement Day")…

Μου έχουν πει πάρα πολλοί για Redemption και οφείλω να παραδεχτώ πως δεν είχα ακούσει ποτέ μέχρι που άρχισαν να μου λένε αυτό που λες και εσύ. Φυσικά, είναι τρομερή μπάντα μπορώ να πω πλέον και μας τιμά ιδιαίτερα. Πολλά κοινά με Dream Theater δε θα έλεγα ότι έχουμε, καθώς αυτό που παίζουμε δεν είναι "progressive" με την έννοια του πολύ τεχνικού παιξίματος, αλλά περισσότερο συνθετικά. Είναι η δομή των κομματιών που κατ' εμέ το εντάσσει σε αυτή την κατηγορία, καθώς και οι στίχοι, που ακολουθώντας τη συνθετική δομή, δεν έχουν το κλασσικό μοτίβο του κουπλέ - ρεφρέν κτλ, αλλά είναι ιστορίες που δεν επαναλαμβάνονται στίχοι και λόγια, πέρα εξαιρετικά λίγων περιπτώσεων και σε σημεία όπου έχει νόημα να συμβεί αυτό. Επιρροές θα ήταν μπάντες σαν τους Savatage, Evergrey και Pain of Salvation.

Fading Echoes

Σίγουρα η συνεργασία σας με τον Zak Stevens αποτέλεσε ένα highlight του δίσκου, αλλά θεωρώ και σε προσωπικό επίπεδο, αφού δεν έχετε κρύψει ότι είστε μεγάλοι οπαδοί των Savatage. Θα ήθελα μερικές σκέψεις πάνω σε αυτό, αλλά και στο γεγονός της επίσκεψης των Αμερικάνων στην Ελλάδα, στα πλαίσια του Rockwave, έστω και χωρίς τον Jon Oliva…

Η συμμετοχή του Zak είναι σίγουρα ένα highlight για εμάς και για το δίσκο. Ειδικά το γεγονός ότι θέλησε με μεγάλο ενθουσιασμό να συμμετέχει σε κομμάτι άγνωστης μπάντας μας γέμισε και εμάς με πολύ ενθουσιασμό. Το αποτέλεσμα είναι τρομερό και πλέον δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν το "Acceptance" χωρίς αυτόν. Η επιστροφή τους είναι κάτι που ήλπιζα πάρα πολύ γιατί δεν είχα την ευκαιρία να τους δω ποτέ. Έρχονται οι Savatage. Δεν έρχεται tribute band, δεν έρχονται οι Savatage από τα Lidl και άλλα τέτοια. Όποιος έχει παρακολουθήσει την πορεία, όχι μόνο των Savatage, αλλά και των υπολοίπων project, TSO, Doctor Butcher, Circle II Circle, Jon Oliva's Pain θα καταλάβει ότι το φαινόμενο "Savatage" απλώνεται παντού. Και ακόμα ο Jon να μην είναι με φυσική παρουσία, όλο αυτό γίνεται με τις ευλογίες του. Και από μέλη της μπάντας, όχι από μια τυχαία ορχήστρα που απλά παίζει Savatage. Φυσικά και θα είμαστε εκεί να τιμήσουμε το έργο της τεράστιας αυτής μπάντας, που έχει περάσει τα πάνδεινα όλα τα χρόνια, και αυτή και ο Jon ακόμα περισσότερα σα μονάδα. 

Όλος ο δίσκος είναι καθαρά βιωματικός

Υπάρχουν δημιουργοί που σας επηρέασαν πέρα από το πεδίο της μουσικής, για την στιχουργική σας προσέγγιση και την επιλογή να καταπιαστείτε με ένα concept ήδη από την αρχή της δισκογραφικής σας πορείας;

Δίνω ιδιαίτερη βαρύτητα στο στίχο, σε οτιδήποτε ακούω. Περισσότερο από τη μουσική θα έλεγα κιόλας. Στιχουργικά λατρεύω story-driven δίσκους από μπάντες που μπορούν να το υποστηρίξουν καλά. My Dying Bride, Soen, Savatage, Evergrey, Anathema, Enchant, Shadow Gallery, Katatonia και άλλα συναφή, με πιο "grounded" θεματολογία να μπορείς να ταυτιστείς.

Η μουσική σας μπορεί να χαρακτηριστεί ως progressive rock/metal. Ωστόσο, θεωρείς ότι υπάρχουν κι άλλα ήδη που διαφαίνονται μέσα από τη μουσική σας πρόταση;

Αλήθεια δεν ξέρω. Ακόμα και με το progressive έχω αντιρρήσεις, αλλά κάπου μας χαρακτήρισαν έτσι και κόλλησε! Ειδικά πλέον που το progressive είναι ένας πολύ ευρύς όρος, που τον ακούς και δεν είσαι σίγουρος τι να περιμένεις. Μελωδικό θα έλεγα σίγουρα, σκοτεινό θα έλεγα σίγουρα και όπως είπα πριν, prog ως προς τις συνθέσεις και το στιχουργικό κομμάτι.

Τι σας ώθησε να επιλέξετε τα στάδια του πένθους ως κεντρικό concept για το άλμπουμ σας; Το concept φέρει κεκαλυμμένα προσωπικά στοιχεία ή το προσεγγίσατε πιο διαισθητικά;

Η ιδέα ήταν του πρώτου μας κιθαρίστα πριν πολλά χρόνια, του Μιχάλη Γκουντή. Δυστυχώς όμως στην πορεία κατέληξα να γράφω για την προσωπική μου εμπειρία με την απώλεια και τα στάδια του δικού μου πένθους. Καθαρά βιωματικός όλος ο δίσκος, είναι σαν να διαβάζεις κρυφά το ημερολόγιό μου.

Fading Echoes

Πώς προσπαθήσατε να αποδώσετε μουσικά το συναίσθημα και την ένταση κάθε σταδίου του πένθους;

Η αγαπημένη μου ερώτηση! Θα μπορούσα να μιλάω ώρες γι' αυτό. Όσο πιο συνοπτικά γίνεται όμως, θα πω οτι η απόδοση των σταδίων πέρασε από πολλές μορφές. Υπήρξε ακόμη και περίοδος που τα στάδια ήταν και διαφορετικό genre (πχ το "Anger ήταν πιο thrash-y, ή το "Depression" ήταν ξεκάθαρα doom). Αλλά αυτό εν τέλει χαλούσε την ομοιογένεια του συναισθήματος, παρόλο που αυτοτελή τα κομμάτια ήταν πιο κοντά σε αυτό που θα περίμενε κανείς. Αντ' αυτού, η τελική μορφή που πήραν τα στάδια είναι κάτι πιο ομαλό. Κρατήσαμε το vibe που έπρεπε να έχει το κάθε στάδιο, τηρώντας όμως πάντα τη μελωδικότητα και ταυτόχρονα το ένα στάδιο έμπαινε μέσα στο άλλο. Γιατί έτσι είναι και στην πραγματική ζωή. Η άρνηση έχει λίγο από θυμό, όπως και η διαπραγμάτευση, η κατάθλιψη λίγο από άρνηση και ο θυμός λίγο από διαπραγμάτευση. Τα συναισθήματα είναι αδύνατον να είναι αυτούσια! Οπότε, το "Denial" δίνει την εικόνα του σαστισμένου, που δεν έχει λόγια -γι' αυτό είναι και instrumental. Το "Anger" είναι μια κραυγή αγωνίας προς το Θεό, το "Bargaining" πάλι είναι ουσιαστικά μια προσευχή με ένα μικρό ξέσπασμα θυμού στο τέλος. Το "Depression" δεν είναι τόσο «καταθλιπτικό» όσο θα περίμενε κανείς, αλλά η ουσία του κρύβεται στην αρμονία και τους στίχους! Και φυσικά το "Acceptance", το τελικό στάδιο της κάθαρσης και αποδοχής που έχει σαφώς ένα πιο επικό feeling στο σύνολό του!

Πώς βλέπετε τον εαυτό σας συγκριτικά με τη σύγχρονη progressive rock και metal σκηνή; Σας επηρεάζουν οι όποιες τάσεις εμφανίζονται στο προσκήνιο από καιρό σε καιρό, ή ως ακροατές/δημιουργοί είστε κατασταλαγμένοι σε ένα συγκεκριμένο ύφος;

Προσωπικά δεν προσπαθώ να συγκριθώ με κανέναν ούτε να μοιάσω σε κάποιον. Ένα από τα σχόλια που έχουμε δεχτεί και με κάνουν πολύ περήφανο για το έργο αυτό είναι πως "δε θυμίζει κάτι ιδιαίτερα". Ο ήχος μας είναι πολύ μακριά από την σύγχρονη τάση του πιο djent-y, χαμηλοκουρδισμένου και κοφτού και progressive. Υπάρχουν πολλά τέτοια διαμάντια που ακούω όμως οπότε δεν ξέρεις αύριο-μεθαύριο που μπορεί να κινηθούμε ηχητικά στο μέλλον.

Προφανώς υπάρχουν σχέδια για νέα μουσική στον ορίζοντα, αφού μας παρουσιάσατε κι ένα νέο, ατιτλοφόρητο τραγούδι ζωντανά στην πρόσφατη εμφάνιση σας στην Αθήνα. Θα βιαστείτε για μια κυκλοφορία μέσα στα επόμενα 1-2 χρόνια; 

Θα φροντίσουμε να μπούμε στην παραγωγή άμεσα, αλλά δε θα βιαστούμε! Αν έμαθα κάτι από την πολύ μικρή εμπειρία μου στο χώρο, είναι ότι καλύτερα να καθυστερήσεις κάτι, παρά να βιαστείς για να προλάβεις κάποιο ιδεατό deadline! Μόλις τελειώσαμε με 3 εμφανίσεις που κάναμε στο Βόλο, την Αθήνα και τη Λάρισα, οι οποίες άφησαν τις καλύτερες των εντυπώσεων! Είναι ιδιαίτερα δύσκολο για νέα, άγνωστη μπάντα να καταφέρει να κλείσει live ή θέση σε festival, παρόλ' αυτά, είμαστε έτοιμοι όποτε χρειαστεί να ανεβούμε στο σανίδι. Θέλουμε πάρα πολύ να παίξουμε Θεσσαλονίκη σύντομα και να κάνουμε και εκεί μια παρουσίαση δίσκου, μιας και ο Βασίλης κατάγεται από εκεί, έχουμε αρκετό κόσμο που περιμένει πως και πως! Μέχρι την επόμενη εμφάνιση, προσωπικά έχω στήσει πάλι το home studio για σκοπούς παραγωγής! Υπάρχει ήδη υλικό, ιδέες και σίγουρα όρεξη και με την προσθήκη των σταθερών μελών, του Γιώργου και του Θεοχάρη σε κιθάρες και ντραμς, μπορούν οι διαδικασίες και γίνουν πιο σωστά και γρήγορα!

  • SHARE
  • TWEET