ZZ Top, The Skelters @ Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου (Ταε Κβο Ντο), 24/10/09

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 26/10/2009 @ 13:28
Υπόθεση εργασίας: αθροίστε τους τακτικούς θαμώνες του Blues, τους ανθρώπους που είχαν πάει στο Blues Festival στο θέατρο Βράχων κάποια χρόνια πριν και τα άτομα που στηρίζουν τις blues σκηνές στην Αθήνα. Είναι 10.000; Πολύ αμφιβάλλω... Άρα κάτι πολύ... boogie συνέβη το βράδυ του Σαββάτου στο Φάληρο...

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η συναυλία, «μύριζε» sold out, καθώς όλοι οι διαδικτυακοί τόποι και οι συνάδελφοι στις δουλειές μιλούσαν για ένα σχήμα που το ελληνικό κοινό δεν είχε ξαναδεί και σαφέστατα δεν ήθελε να χάσει. Έτσι, αν και ξεκινήσαμε νωρίς για το Κλειστό του Φαλήρου, η κίνηση που συναντήσαμε στην Ποσειδώνος και η -μικρή, παρ' όλες τις προσπάθειες των παρκαδόρων της εταιρίας- ταλαιπωρία που υπέστημεν μας έκαναν να χάσουμε το μεγαλύτερο μέρος των Skelters - οι οποίοι, απ' ότι ρώτησα και έμαθα, άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις.



Το Κλειστό του Φαλήρου είναι ένας καλός κλειστός συναυλιακός χώρος, με τεράστιο parking, άνετη αρένα και πολλές θέσεις στις κερκίδες. Όταν πρωτοφτάσαμε στο χώρο και ατενίσαμε από ψηλά τα 10.000 άτομα που είχαν γεμίσει το χώρο, καταλάβαμε πως αυτή θα ήταν μια ξεχωριστή βραδιά. Ευτυχώς όμως κινηθήκαμε προς την αρένα, στην οποία μάλιστα καταφέραμε να βρεθούμε κοντά στη σκηνή, γιατί ο ήχος στην κορυφή των κερκίδων (και εικάζω και σε πολλά σημεία αυτών) ήταν «μπουκωμένος» λόγω της αντανάκλασής του στους τοίχους του Κλειστού. Ας είναι. Με το Rocking team ήμασταν λίγα μέτρα από τη σκηνή, όταν έσβησαν τα φώτα...



Στη σκηνή ανεβαίνουν τρεις bluesmen με όλη τη μεγαλοπρέπεια που τους προσδίδει ο μύθος τους αλλά και η ηλικία τους. Τη θέση πίσω από τα drums παίρνει ο Frank Beard, ο Dusty Hill φοράει ένα καουμπόικο καπέλο -υπενθυμίζοντάς μας τις Νότιες καταβολές του συγκροτήματος- και ο «πολύς» Billy Gibbons φοράει ένα σκουφί. Ο κόσμος τους υποδέχεται με θέρμη και το party αρχίζει: "Got Me Under Pressure" και το Φάληρο αρχίζει να σηκώνει κύμα...

Blues, boogie, rock n' roll; Οι τρεις «παππούδες» του Νότου είχαν απ' όλα στις αποσκευές τους και μας τα χάρισαν απλόχερα. Χώρισαν έξυπνα το set τους σε δύο μέρη και, ενώ άρχισαν με τις πιο blues στιγμές τους, τελείωσαν -και μας αποτελείωσαν- με τις πιο boogie, rock n' roll και έκαναν άπαντες να χορέψουν και να τραγουδήσουν. Ειλικρινά δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να γράψει κανένας για τους ZZ Top - το συγκρότημα είναι τόσα πολλά χρόνια μαζί, που έχει δέσει σαν τσιμέντο. Για να κόψει κάποιος τους Hill - Gibbons χρειάζεται τρυπάνι, καθώς οι δύο τους κατάφεραν να γεμίσουν μια τεράστια σκηνή, με μεγάλη ευκολία. Κάθε τους τραγούδι ήταν χορογραφημένο, οι πόζες για φωτογραφίες έδιναν και έπαιρναν και οι φωνές τους, αχ αυτές οι φωνές! Από το γρέζο του Gibbons μέχρι τις ψηλές νότες του Hill (που τις έπιανε και άνετα), ό,τι τραγούδησαν οι δύο μουσάτοι ένιωθες να σε αρπάζει και να σε πετάει στην άλλη άκρη του γηπέδου - καθαρός, ογκώδης, full blues ήχος, με τις κιθάρες να κλαίνε πότε για «τις γυναίκες που μας παράτησαν και μας ταλαιπωρούν» και πότε για τις «γυναίκες που αναζητούμε», σε εναλλαγές με τη γνωστή θεματολογία που περιλαμβάνει το Chicago, το ποτάμι του Mississippi και το Mexico.



Γύρω στο έκτο τραγούδι ο Gibbons μας προλόγισε το «crew» του, για να καλωσορίσει στη σκηνή δύο τσαχπίνες blues-groupies που του παρέδωσαν και αυτού ένα πλατύγυρο καπέλο, με το αίτημα να μας παίξει και αυτός «λίγο παραπάνω blues»... Και δεν ήθελε και πολύ ο Gibbons, ανέβασε στροφές "ολισθαίνοντας" πάνω στις χορδές της κιθάρας του και περνώντας στο set list τραγούδια από τις επιρροές-μεγαθήρια του, όπως ο Muddy Waters και ο Jimmy Hendrix (το "Foxy Lady" υπήρξε μια από τις πιο sexy στιγμές του set), απογείωσε την εμφάνιση των Αμερικανών...



Τα τραγούδια διαδέχονταν το ένα το άλλο και ο κόσμος ανέβαινε σε ψυχολογία καθώς δε μπορούσε να αντισταθεί στα θέλγητρα των δύο μουσάτων, που παρέδιδαν στη σκηνή blues performance χωρίς αναστολές και πολλή σοβαρότητα, σεμιναριακού επιπέδου. Όσο προχωρούσε η βραδιά το blues feeling μας καταλάμβανε όλο και περισσότερο, προετοιμάζοντας μας για την τελική απογείωση στο τελευταίο μέρος του set, όπου ακούστηκαν στη σειρά τα κομμάτια  δυναμίτες "Sharp Dressed Man", "Legs" (με τις απαραίτητες poodle κιθάρες), "Tush" και "La Grange" (καταλάβατε για τι sexy όργιο μιλάμε!). Οι γυναίκες χόρεψαν, οι άντρες τραγούδησαν ενώ τις κοιτούσαν και στο σύνολο του το κοινό παραδόθηκε αμαχητί σε ένα τεράστιο συγκρότημα και μια μεγάλη πραγματικά συναυλία-εμπειρία.



Μετά από 19 κομμάτια και 2 encore τα φώτα άνοιξαν και αρχίσαμε σιγά - σιγά να φεύγουμε, αναλογιζόμενοι τι κάνει πραγματικά μεγάλη μια μπάντα. Μήπως είναι η δισκογραφία; Όχι απόλυτα, ο Κώστας Σακκαλής έγραψε στο αφιέρωμα του πως και οι ZZ Top είχαν αρκετές μέτριες στιγμές στη κατά τα άλλα αξιόλογη και πλούσια δισκογραφία τους. Μήπως είναι το hype; Σε καμία περίπτωση. Οι ZZ Top κατάφεραν σε μια χώρα που θεωρεί τα blues το πληθυντικό του blue (βλέπε "Οι ατσίδες με τα μπλε") ή ακόμα χειρότερα τις μπαλάντες που χορεύαμε στα παιδικά πάρτι, να ξεπεράσουν τον ίδιο τον ήχο τους και να μαζέψουν περισσότερο κόσμο από τους καταμετρημένους hardcore οπαδούς του ήχου. Μήπως είναι η μόδα; Πόσο συχνά ακούτε στο ραδιόφωνο ZZ Top ή έστω κάτι άλλο σε blues (δεν το συζητάμε για την τηλεόραση...); Όχι φίλοι μου...



Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις! Και όταν οι ZZ Top μας έδωσαν μια τόσο μεγάλη συναυλιακή στιγμή για τα ελληνικά rock δεδομένα, ποτισμένη με blues, sexy feeling, χορό και κέφι, οφείλουμε να τους βγάλουμε το καουμπόικό μας καπέλο και ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σύντομα κοντά μας, Coz every girl crazy bout these sharp dressed men...

Setlist:
01.    Got Me Under Pressure
02.    Waitin' for the Bus
03.    Jesus Just Left Chicago
04.    Pincushion
05.    I'm Bad, I'm Nationwide
06.    Future Blues (Willie Brown)
07.    Cheap Sunglasses
08.    Mexican Blackbird
09.    My Head's in Mississippi (intro) / I Need You Tonight
10.    Catfish Blues (Muddy Waters)
11.    Party on the Patio
12.    Foxy Lady (Jimi Hendrix)
13.    Just Got Paid
14.    Gimme All Your Lovin’
15.    Sharp Dressed Man
16.    Legs
----------------------------
17.    La Grange/ Sloppy Drunk/ Bar-B-Q
18.    Tush
----------------------------
19.    Tube Snake Boogie

Λουκιανός Κοροβέσης, Αντώνης Μουστάκας
  • SHARE
  • TWEET