The Haunted, Martyr A.D., Dead To Fall @ The MeanFiddler
25/02/2005 @ 07:04
24/02/05, The MeanFiddler, Λονδίνο
Όταν αγαπάς ένα συγκρότημα, όσες φορές και να έρθει στην πόλη σου θα πας να το δεις. Δεν υπάρχει το επιχείρημα "τους έχω δει" σε μερικές μπάντες. Όταν μάλιστα η εν λόγω μπάντα έχει πρόσφατα βγάλει έναν τρομερό δίσκο, τότε πας με τα χίλια. Έτσι και εγώ, σαν τρελός οπαδός των The Haunted, βρέθηκα στις 5μιση έξω από το αγαπητό MeanFiddler του Λονδίνου για να τους παρακολουθήσω για πέμπτη φορά.
Το ρολόι έδειχνε 7 και 3 πρώτα λεπτά όταν επιτέλους άνοιξε η πόρτα του χώρου και έχοντας σκέψεις του εαυτού μου με τσαγάκι και αντιπυρετικά το βράδυ λόγω χιονιού, εγκαταστάθηκα στο κάγκελο. Μισή ώρα μετά ξεκίνησε το πρώτο από τα δύο παντελώς αδιάφορα support της βραδιάς. Δε θα ασχοληθώ πολύ με τα δύο αυτά συγκροτήματα. Θα αρκεστώ να αναφέρω ότι και τα δύο προέρχονται από τις 50 πολιτείες, είναι συγκροτήματα της μικρής εταιρίας Victory η οποία έχει μαζέψει όλα τα πανομοιότυπα metalcore (ανύπαρκτο είδος βέβαια) group από το Chicago και τα βγάζει στο δρόμο. ΟΚ, παραμένω ασυγκίνητος παρά ταύτα. Για τα τύπικα, τα συγκροτήματα που εμφανιστήκαν ήταν αρχικά οι Dead To Fall και εν συνεχεία οι σαφώς και δυστυχώς χειρότεροι Martyr A.D., ο ήχος τους ήταν ανύπαρκτος, όπως ήταν και η μουσική τους καθώς κάθε τραγούδι είχε ένα βασικό riff, μια διακοπή για ένα εκνευριστικό beat-down και ένα κλείσιμο. Ψίχουλα. Το μόνο που με ανησυχεί τελευταία είναι η αποδοχή τέτοιων συγκροτημάτων από τους The Haunted, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που περιοδεύουν με ανάρμοστα σχήματα. Anyway...
Ή ώρα αισίως πήγε 9 και τέταρτο όταν σιγά-σιγά μαζέυτηκαν οι Σουηδοί (και ο Δανός) στη σκηνή. Έχοντας παρακολουθήσει πολλές φορές το συγκρότημα, μπορώ με σιγουρία να πώ ότι την επόμενη μια ώρα και 45 λεπτά δε τη φανταζόμουν. Ας αρχίσω όμως από τα αρνητικά για να τα βγάλω από τη μέση. Αρχικά, ο ήχος του χώρου φημίζεται για τη μετριότητα του και οι προσπάθειες του ηχολήπτη για να δούμε άσπρη μέρα δεν έφταναν για να μας ικανοποιήσουν, με αποτέλεσμα τα 3 πρώτα τραγούδια να τα ακούσουμε έχοντας τα στο υποσυνειδητό μας για να τα ακολουθούμε. Το υπόλοιπο μέρος εκτελέστηκε με μέτριο ήχο το οποίο αναγκαστήκαμε να συνηθίσουμε. Δεύτερον, η σημερινή εμφάνιση ήταν η πρώτη της περιοδείας του νέου δίσκου με αποτέλεσμα το συγκρότημα να μη ξέρει πώς ακούγεται το setlist, να είναι ελαφρώς αγχωμένο για το αποτέλεσμα και χαμηλών τόνων. Λογικό βέβαια, αλλα αλλιώς τους έχουμε συνηθίσει. Προχωράμε λοιπόν στο ζουμί...
Το show είχε δύο βασικές εκπλήξεις. Πρώτη και καλύτερη, τα τραγούδια που εκτελέστηκαν ήταν στην πλειοψηφία τους ενωμένα μαζί, πράγμα που δε μας άφησε σε πολύ ησυχία. Οι μόνες παύσεις που έγιναν ήταν στη μέση για να πάρουν ανάσα όπως δήλωσαν και στα 3 intros που ακούστηκαν. Ούτε καλωσορίσματα, ούτε τίποτα παρόμοιο. Η δε σκηνική παρουσία ολονών ήταν κλασσική, με τον Jensen να χτυπιέται ανελέητα, τους αδερφούς Bjorler να κάθονται δίπλα-δίπλα έχοντας λιγότερη αγριάδα, τον Per Jensen να πυροβολεί ακατάπαυστα πίσω από τα τύμπανα και τον Dolving να χοροπηδάει, να ζαλίζει το κοινό, να ουρλιάζει, να σέρνεται στο πάτωμα και να τα δίνει όλα κυριολεκτικά. Μπράβο!
Δεύτερη έκπληξη, το περιεχόμενο του setlist και η σειρά των κομματιών. Για να μη πολυλογώ, σας το παραθέτω αυτούσιο μιας και έπεσε στα χέρια μου μετά το τέλος.
"Hate Song" (Πρώτο πρώτο! Αρχίζουμε ανάποδα λοιπόν), "Shadow World", "Trespass", "Nothing Right", "Forensick -> D.O.A."
---Intro 1---
"Dark Intensions", "Bury Your Dead", "99", "Abysmal", "Bullethole", "Burnt To A Shell", "Undead"
---Intro 2---
"No Compromise", "Liquid Burns -> In Vein", "All Against All"
---Intro 3---
"Privation Of Faith Inc.", "God Puppet", "Hollow Ground", "My Shadow"
Υπέροχο! Όπως ελπίζω να αντιλαμβάνεστε οι γνώστες και μη, δε λείπει τίποτα από αυτό το setlist. Αρκεί επίσης να φανταστείτε ότι στο τέλος κάθε τραγουδιού ξεκινούσε αμέσως το επόμενο, και μπορείτε επαρκώς να αναλογιστείτε το μέγεθος της ευχαρίστησης κατά τη διάρκεια και μετά τη συναυλία. Σίγουρα κανείς πάντως δεν έφυγε δυσαρεστημένος. Μια καλή συγκομιδή αναμνήσεων και σουβενίρ όπως βλέπετε, και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Εύγε...
Όταν αγαπάς ένα συγκρότημα, όσες φορές και να έρθει στην πόλη σου θα πας να το δεις. Δεν υπάρχει το επιχείρημα "τους έχω δει" σε μερικές μπάντες. Όταν μάλιστα η εν λόγω μπάντα έχει πρόσφατα βγάλει έναν τρομερό δίσκο, τότε πας με τα χίλια. Έτσι και εγώ, σαν τρελός οπαδός των The Haunted, βρέθηκα στις 5μιση έξω από το αγαπητό MeanFiddler του Λονδίνου για να τους παρακολουθήσω για πέμπτη φορά.
Το ρολόι έδειχνε 7 και 3 πρώτα λεπτά όταν επιτέλους άνοιξε η πόρτα του χώρου και έχοντας σκέψεις του εαυτού μου με τσαγάκι και αντιπυρετικά το βράδυ λόγω χιονιού, εγκαταστάθηκα στο κάγκελο. Μισή ώρα μετά ξεκίνησε το πρώτο από τα δύο παντελώς αδιάφορα support της βραδιάς. Δε θα ασχοληθώ πολύ με τα δύο αυτά συγκροτήματα. Θα αρκεστώ να αναφέρω ότι και τα δύο προέρχονται από τις 50 πολιτείες, είναι συγκροτήματα της μικρής εταιρίας Victory η οποία έχει μαζέψει όλα τα πανομοιότυπα metalcore (ανύπαρκτο είδος βέβαια) group από το Chicago και τα βγάζει στο δρόμο. ΟΚ, παραμένω ασυγκίνητος παρά ταύτα. Για τα τύπικα, τα συγκροτήματα που εμφανιστήκαν ήταν αρχικά οι Dead To Fall και εν συνεχεία οι σαφώς και δυστυχώς χειρότεροι Martyr A.D., ο ήχος τους ήταν ανύπαρκτος, όπως ήταν και η μουσική τους καθώς κάθε τραγούδι είχε ένα βασικό riff, μια διακοπή για ένα εκνευριστικό beat-down και ένα κλείσιμο. Ψίχουλα. Το μόνο που με ανησυχεί τελευταία είναι η αποδοχή τέτοιων συγκροτημάτων από τους The Haunted, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που περιοδεύουν με ανάρμοστα σχήματα. Anyway...
Ή ώρα αισίως πήγε 9 και τέταρτο όταν σιγά-σιγά μαζέυτηκαν οι Σουηδοί (και ο Δανός) στη σκηνή. Έχοντας παρακολουθήσει πολλές φορές το συγκρότημα, μπορώ με σιγουρία να πώ ότι την επόμενη μια ώρα και 45 λεπτά δε τη φανταζόμουν. Ας αρχίσω όμως από τα αρνητικά για να τα βγάλω από τη μέση. Αρχικά, ο ήχος του χώρου φημίζεται για τη μετριότητα του και οι προσπάθειες του ηχολήπτη για να δούμε άσπρη μέρα δεν έφταναν για να μας ικανοποιήσουν, με αποτέλεσμα τα 3 πρώτα τραγούδια να τα ακούσουμε έχοντας τα στο υποσυνειδητό μας για να τα ακολουθούμε. Το υπόλοιπο μέρος εκτελέστηκε με μέτριο ήχο το οποίο αναγκαστήκαμε να συνηθίσουμε. Δεύτερον, η σημερινή εμφάνιση ήταν η πρώτη της περιοδείας του νέου δίσκου με αποτέλεσμα το συγκρότημα να μη ξέρει πώς ακούγεται το setlist, να είναι ελαφρώς αγχωμένο για το αποτέλεσμα και χαμηλών τόνων. Λογικό βέβαια, αλλα αλλιώς τους έχουμε συνηθίσει. Προχωράμε λοιπόν στο ζουμί...
Το show είχε δύο βασικές εκπλήξεις. Πρώτη και καλύτερη, τα τραγούδια που εκτελέστηκαν ήταν στην πλειοψηφία τους ενωμένα μαζί, πράγμα που δε μας άφησε σε πολύ ησυχία. Οι μόνες παύσεις που έγιναν ήταν στη μέση για να πάρουν ανάσα όπως δήλωσαν και στα 3 intros που ακούστηκαν. Ούτε καλωσορίσματα, ούτε τίποτα παρόμοιο. Η δε σκηνική παρουσία ολονών ήταν κλασσική, με τον Jensen να χτυπιέται ανελέητα, τους αδερφούς Bjorler να κάθονται δίπλα-δίπλα έχοντας λιγότερη αγριάδα, τον Per Jensen να πυροβολεί ακατάπαυστα πίσω από τα τύμπανα και τον Dolving να χοροπηδάει, να ζαλίζει το κοινό, να ουρλιάζει, να σέρνεται στο πάτωμα και να τα δίνει όλα κυριολεκτικά. Μπράβο!
Δεύτερη έκπληξη, το περιεχόμενο του setlist και η σειρά των κομματιών. Για να μη πολυλογώ, σας το παραθέτω αυτούσιο μιας και έπεσε στα χέρια μου μετά το τέλος.
"Hate Song" (Πρώτο πρώτο! Αρχίζουμε ανάποδα λοιπόν), "Shadow World", "Trespass", "Nothing Right", "Forensick -> D.O.A."
---Intro 1---
"Dark Intensions", "Bury Your Dead", "99", "Abysmal", "Bullethole", "Burnt To A Shell", "Undead"
---Intro 2---
"No Compromise", "Liquid Burns -> In Vein", "All Against All"
---Intro 3---
"Privation Of Faith Inc.", "God Puppet", "Hollow Ground", "My Shadow"
Υπέροχο! Όπως ελπίζω να αντιλαμβάνεστε οι γνώστες και μη, δε λείπει τίποτα από αυτό το setlist. Αρκεί επίσης να φανταστείτε ότι στο τέλος κάθε τραγουδιού ξεκινούσε αμέσως το επόμενο, και μπορείτε επαρκώς να αναλογιστείτε το μέγεθος της ευχαρίστησης κατά τη διάρκεια και μετά τη συναυλία. Σίγουρα κανείς πάντως δεν έφυγε δυσαρεστημένος. Μια καλή συγκομιδή αναμνήσεων και σουβενίρ όπως βλέπετε, και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Εύγε...
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
