Imperium Dekadenz: «Δεν θέλουμε να γίνουμε επαγγελματίες μουσικοί»

  Οι Imperium Dekadenz ίσως να εκφράζουν μελαγχολία, θλίψη και θυμό, αλλά ο Horaz είναι ένας προσιτός, προσγειωμένος και γνήσιος καλλιτέχνης, δίχως στάλα επιδεικτικότητας και ντεμεκ συμπεριφοράς, που δείχνει πραγματικά κολακευμένος από το γεγονός ότι το "Into Sorrow Evermore" είναι δίσκος που εκτιμήθηκε από το Rocking. O Horaz μας μίλησε για μια βιντεοκασέτα, για ένα εισιτήριο για το Wacken και μας είπε ότι ο Vespasian είναι ένας κομπάρσος που του αρέσει το μαγείρεμα. 

Καλησπέρα! Κατά πρώτον συγχαρητήρια για το νέο δίσκο, πραγματικά το διασκέδασα. Το περίεργο είναι ότι παρόλο που ακολουθώ την μπάντα τα τελευταία 6-7 χρόνια δεν είχα κάνει ποτέ μου σοβαρή έρευνα. Είδα λοιπόν στην Wikipedia αυτή την ιστορία σχετικά με την δημιουργία της μπάντας κατά την διάρκεια μιας τυχαίας διαδρομής τύπου οτοστόπ προς το ένδοξο φεστιβάλ του Wacken. Την βρίσκω τουλάχιστον ενδιαφέρουσα, αλλά ανταποκρίνεται καθόλου στην αλήθεια;

Ναι, είναι αλήθεια! Γνωριζόμασταν (σ.σ. με τον Vespasian) από τις τοπικές συναυλίες στην πόλη μας, αλλά δεν είχαμε πραγματική επαφή μέχρι που το είπα ότι έχω το λογοκριμένο βίντεο κλιπ του "Mother North" των Satyricon σε βιντεοκασέτα. Κάπως έτσι ήρθε σπίτι μου να την δανειστεί και μου έδωσε το demo του solo project του. Εγώ το έδωσα το δικό μου demo και έτσι συνειδητοποιήσαμε ότι και οι δύο γράφουμε μουσική. Μερικές εβδομάδες μετά τον συνάντησα σε ένα πάρτι και του είπα ότι έχω εισιτήριο για το Wacken 2004, αλλά δεν έχω παρέα να πάω. Δεν είχε αμάξι, οπότε πήγαμε μαζί και κάπως έτσι γνωριστήκαμε καλυτέρα. Στο Summerbreeze μερικές εβδομάδες πιο μετά αποφασίσαμε να τζαμάρουμε και το αποτέλεσμα αυτού του τζαμαρίσματος του βλέπετε ακόμα σήμερα, χαχαχα!

Η τέχνη μας είναι για ελεύθερα πνεύματα που θέλουν να εισέλθουν στον σκοτεινό μας κόσμο και έχουν την δικιά τους άποψη

Και όλα αυτά τα περίεργα πράγματα με την παλιά σας δισκογραφική είναι κατιτίς ενδιαφέροντα. Μπορείς να μπεις σε λεπτομέρειες; Είναι λίγο πολιτικό από ότι καταλαβαίνω.

Στείλαμε δυο τραγούδια σε μορφή MP3, σε μερικές underground δισκογραφικές για πλάκα. Προς έκπληξή μας μερικές απάντησαν, συμπεριλαμβανομένου και της Perverted Taste, η οποία είχε τεράστιο mail order κατάλογο τότε. Σε κάποια φάση καταλάβαμε ότι μας έχουν βάλει διάφοροι την ταμπέλα NSBM (σ.σ. Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal, φασιστικής ιδεολογίας ντε) επειδή η Perverted Taste είχε αρκετές περίεργα πολιτικοποιημένες μπάντες στο mail order της. Καθώς εμείς δεν θέλαμε καμία σχέση με πολιτικές τοποθετήσεις, τραβήξαμε μια γραμμή εκεί. Δεν στεκόμαστε κοντά στην δεξιά, ούτε στην αριστερά. Η τέχνη μας είναι για ελεύθερα πνεύματα που θέλουν να εισέλθουν στον σκοτεινό μας κόσμο και έχουν την δικιά τους άποψη.

Δεν θα έπρεπε κάποιος να κρίνει την μουσική από το είδος της, αλλά από αυτό που σε κάνει να νιώθεις

Έγραψα την κριτική για άλμπουμ τις προάλλες και κατά κάποιο τρόπο το περιέγραψα ως black metal με ορισμένα συμφωνικά λίγο majestic στοιχεία και με μια πινελιά death metal, η οποία παραπέμπει στην σουηδική σχολή. Αν και εγώ δεν δίνω βάση στις άκαμπτες ταμπέλες, εσύ πως θα περιέγραφες την μουσική σας;

Οι ρίζες μας βρίσκονται σίγουρα στο σκανδιναβικό black metal των 90s. Σίγουρα όμως δεν κλείνουμε τα αυτιά μας σε νέες επιρροές και ακούμε αρκετή μουσική εκτός του metal. Οι Imperium Dekadenz είναι απλά το σύνολο των επιρροών μας. Δεν θα έπρεπε βέβαια κάποιος να κρίνει την μουσική από το είδος της, αλλά από αυτό που σε κάνει να νιώθεις ή από το πως σε αγγίζει όταν την ακούς και νομίζω ότι αυτό το γράφεις και στην κριτική σου, χαχαχα!!

Παρόλο που παίζετε live με κάποια μέλη, η μπάντα στα αλήθεια είναι duo. Αυτή είναι μια συνειδητή επιλογή που σχετίζεται με την καλλιτεχνική σας ακεραιότητα ή απλά κάνουμε λάθος όλοι;

Είμαστε οι δυο μας που γράφουμε και ερμηνεύουμε τα τραγούδια στις ηχογραφήσεις και κάνουμε την παραγωγή στους δίσκους και διαχειριζόμαστε το εμπορικό κομμάτι της μπάντας. Τα άλλα τρία μέλη που παίζουμε τα live έχουν την δική τους μπάντα, τους Vargsheim. Στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, όπως κάνουν όλοι οι φίλοι, αλλά όσον αφορά στο live κομμάτι της μπάντας, έχουμε όλοι την ίδια ψήφο και είμαστε όλοι ίσοι σαν μια πλήρης κανονική μπάντα και είναι έτσι εδώ και 15 χρόνια περίπου.

Όλοι μας δουλεύουμε σε κανονικές δουλειές και δεν έχουμε φόβο για τα προς το ζην, αλλά το live είναι η πιο σημαντική επαφή μας το κοινό μας και κάθε ακυρωμένη συναυλία είναι μια περιπέτεια λιγότερη δυστυχώς

Μια και ανέφερες τις συναυλίες τώρα, πώς είναι η φάση μετά τους περιορισμούς του COVID και το νέο πεδίο στην μουσική βιομηχανία; Ποια είναι τα εμπόδια πλέον κατά την γνώμη σου;

Πέρυσι έγινε ξεκάθαρο ότι λιγότεροι άνθρωποι πάνε στα live πλέον και έγινε εξαιρετικά δύσκολο να κάνεις προπώληση. Για πολλούς promoters όλο αυτό εμπεριείχε πολύ μεγάλο ρίσκο και πολλά τουρ ακυρώθηκαν. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο πληθωρισμός σίγουρα ανέβασαν και τις τιμές των εισιτηρίων και η αμφιβολία για το άμεσο μέλλον δεν κάνει τίποτα πιο εύκολο. Στην μπάντα όλοι μας δουλεύουμε σε κανονικές δουλειές και δεν έχουμε φόβο για τα προς το ζην, αλλά το live είναι η πιο σημαντική επαφή μας το κοινό μας και κάθε ακυρωμένη συναυλία είναι μια περιπέτεια λιγότερη δυστυχώς.

Δεν θέλουμε να γίνουμε επαγγελματίες μουσικοί

Πού βλέπετε τους εαυτούς σας ως καλλιτέχνες και ως μπάντα σε πέντε ή δέκα χρόνια;
Θέλουμε να συνεχίσουμε να περνάμε καλά και να είμαστε δημιουργικοί και να βλέπουμε ότι υπάρχει εξέλιξη. Ίσως να υπάρχουν περιορισμοί ως προς το μέγεθος του πόσο διάσημοι μπορεί να γίνουμε, αλλά δεν θέλουμε να γίνουμε επαγγελματίες μουσικοί. Η δημιουργικότητα είναι αυτό που μας απασχολεί και που μας κάνει να συνεχίζουμε.

Έχετε άλλες διόδους για να εκφράζετε την δημιουργικότητά σας;

Λατρεύω την φωτογραφία και το video design. Ως νέος μου άρεσε να ζωγραφίζω, αλλά τώρα είναι κυρίως η μουσική που με διεγείρει περισσότερο. O Vespasian λατρεύει την μαγειρική και ιδιαίτερα την μεσογειακή κουζίνα. Συχνά ασχολείται και με την υποκριτική ως κομπάρσος σε μερικές γερμανικές τηλεοπτικές παραγωγές.

Παρακολουθείς καθόλου την τρέχουσα metal σκηνή; Υπάρχει τίποτα που σου τραβάει την προσοχή;

Παρακολουθώ πολλά κανάλια στο YouTube και τα τελευταία δυο χρόνια έχω μεγάλο έρωτα με μερικές μπάντες όπως οι Këkht Aräkh, NONE, Faidra, Fuath και οι Yith.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πράγμα που θες να πετύχεις με την μπάντα ρεαλιστικά ή μη;
Συναυλίες έξω από την Ευρώπη και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης που δεν έχουμε παίξει ακόμα. Η Ελλάδα είναι ένα καλό παράδειγμα εδώ, χαχαχα

Μπορείς να αναφέρεις τα τελευταία άλμπουμ που πραγματικά σου άρεσαν;

Αυτή την στιγμή θα έλεγα το Noah Angel - "Éloge Funèbre", αλλά προτείνω ανεπιφύλακτα το "All That Died Was My Innocence" των Sorry… Θα ήθελα να ευχαριστήσω για την υποστήριξη, αλλά και τα καλά σου λόγια στην αρχή της συνέντευξης.