Shadow Gallery, Maplerun, The Silent Rage @ Κύτταρο, 10/10/10

Από τους Πάνο Παπάζογλου, Θοδωρή Μηνιάτη, 12/10/2010 @ 10:35
Αυτή η συναυλία σίγουρα αποτελούσε κρυφό πόθο αρκετών για πολλά χρόνια και οι Shadow Gallery στην πρώτη τους περιοδεία ήταν αναπόφευκτο να επισκεφτούν τη χώρα μας. Έτσι λοιπόν, το Κύτταρο υπήρξε ο τόπος που έλαβε χώρα η ιστορική εμφάνιση μιας μπάντας, η οποία είχε να αποδείξει πολλά. Και τελικά, όχι μόνο κατάφερε να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες των οπαδών, που σχεδόν κατέκλυσαν το συναυλιακό χώρο, αλλά δημιούργησαν και νέες σχέσεις πάθους με ένα κοινό, το οποίο απολάμβανε κάθε «προοδευτική έξαρση» των Shadow Gallery. Μιας μπάντας, της οποίας το χαρακτηριστικό γνώρισμα, οι μοναδικές μελωδίες, δημιούργησαν μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα σε ένα άκρως φθινοπωρινό ντεκόρ.

Ευτυχώς με μόνο δεκάλεπτη καθυστέρηση τη συναυλία άνοιξαν οι The Silent Rage, ένα συγκρότημα που έχει αφήσει ήδη πολύ καλές εντυπώσεις όπου και αν έχει εμφανιστεί. Η περίπου τριαντάλεπτη παρουσία τους επί σκηνής επιβεβαίωσε τα ήδη καλά σχόλια. Με τα 4/5 να είναι καινούργια μέλη, απέδωσαν ζωντανά τις heavy/euro power συνθέσεις τους με περίσσια ικανότητα. Ίσως η αλλαγή μελών να τους έδωσε την φρεσκάδα που χρειάζονταν, γιατί η εμφάνιση τους ήταν η μέχρι στιγμής καλύτερη που έχω παρακολουθήσει. Δυστυχώς, λόγω έλλειψης χώρου, η σκηνική τους παρουσία ήταν ανύπαρκτη. Παρ' όλα αυτά, και με σύμμαχο τον καλό ήχο, κατάφεραν να ζεστάνουν τον κόσμο με τις παλιές συνθέσεις τους, με το καινούργιο κομμάτι αλλά και τις διασκευές που έπαιξαν, η μια εκ των οποίων, το "Roll The Fire" των Conception, δεν ακούγεται συχνά από μπάντες. Οι The Silent Rage δείχνουν ότι έχουν μέλλον στο ελληνικό heavy metal και μπορούν να προσφέρουν. Εννοείται ότι θέλουν ακόμα δουλειά, αλλά τουλάχιστον η εμφάνιση τους έδειξε ότι είναι σε καλό δρόμο. Απόδειξη ήταν το πολύ ζεστό χειροκρότημα του κόσμου και κατά τη διάρκεια που έπαιζαν αλλά και όταν τελείωσαν. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι, γιατί χρειαζόμαστε καλά groups - αντιπροσώπους.

Το πλήρες set list τους ήταν:   
Perished In Flames  / Leading The Legions  / Wings Of Tragedy  / Accident Of Birth (Bruce Dickinson διασκευή) / Harvester Of Souls  / Roll The Fire (Conception διασκευή) / Litany Of Imprisoned Souls

Λίγα λεπτά αργότερα στη σκηνή ανέβηκαν οι Maplerun, ένα συγκρότημα που, παρόλο που έπαιξε καλά, ήταν ατυχέστατη επιλογή support στην εν λόγω συναυλία. Το γιατί ήταν εμφανές σε όσους παρακολουθήσαν την εμφάνιση τους. Το νέο ροκ στυλ τους «οι Metallica συναντούν τους Green Day, τους Nickelback, τους Tool και τους System Of The Down» ναι μεν ήταν καλό, αλλά όχι για να «ζεστάνεις» κοινό που ακούει progressive metal. Τα μέλη του συγκροτήματος έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ικανοποιήσουν τον κόσμο (είχαν συνεχώς κίνηση επί σκηνής αλλά και δυναμικές ξεσηκωτικές συνθέσεις), αλλά οι περισσότεροι ήταν κάπως παγωμένοι βλέποντας τους. Οι Maplerun ακολουθούν τους Shadow Gallery σχεδόν σε όλη την περιοδεία τους στην Ευρώπη. Έτσι η εμφάνιση τους θύμιζε περισσότερο ευρωπαϊκό support, παρά ελληνικό. Είχαν «τον αέρα» group που έχει περάσει τα σύνορα μας. Παρόλο που από ό,τι φάνηκε οι περισσότεροι δεν τους ήξεραν, δυστυχώς δεν προλόγιζαν τα κομμάτια τους, παρά μόνο τα "So Sad", "Bombs" (που ήταν νέο κομμάτι) και "For You", το οποίο αφιέρωσαν στο κοινό. Αρνητικό της εμφάνισης τους για μένα θεωρώ το γεγονός ότι επέλεξαν να αποδώσουν ζωντανά ένα τραγούδι στο οποίο δεν έχουν δώσει ακόμα τίτλο, κίνηση που τουλάχιστον κατ' εμέ δεν είναι καθόλου σωστή και επαγγελματική. Οι Maplerun δέχτηκαν το χειροκρότημα του κοινού στο τέλος, αλλά μάλλον θα ήθελαν άλλου ύφους κόσμο από κάτω. Ίσως σε ένα αναλόγου στυλ headline group να είχαν καλύτερη απήχηση.

Θοδωρής Μηνιάτης

Και να λοιπόν που ο έφτασε ο καιρός να απολαύσουμε επιτέλους τους μεγάλους Shadow Gallery και επί σκηνής. Γιατί πόσες φορές ακούγατε τους δίσκους τους, για παράδειγμα το "Tyranny", και δεν σκεφτόσασταν πώς θα ακούγεται αυτή η μπάντα ζωντανά. Θα μπορούσαν να αποδώσουν το εκπληκτικό υλικό τους με το ίδιο πάθος και την ίδια ένταση που δημιουργούσαν με κάθε ακρόαση; Θα ήταν ικανοί να ξεσηκώσουν με κομμάτια σαν το "War For Sale" ή να συγκινήσουν με το "Crystalline Dream" μια μερίδα κόσμου, που θεωρούσε τους Shadow Gallery από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά του progressive metal; Οι απαντήσεις δόθηκαν επί σκηνής, στην πρώτη ιστορική περιοδεία της μπάντας, και τελικά μεταξύ των λίγων ευρωπαϊκών συναυλιών που έδωσαν, η Ελλάδα βρέθηκε να εκπροσωπείται με τρείς εμφανίσεις, μιας και οι Shadow Gallery φαίνεται να έχουν ισχυρό πυρήνα οπαδών στη χώρα μας. Όχι άδικα, όπως φάνηκε, και η μπάντα ανέλαβε να ευχαριστήσει και να ανταποδώσει με τον καλύτερο τρόπο.



Μετά την εμφάνιση λοιπόν των Maplerun έφτασε η ώρα για να δοθούν οριστικές απαντήσεις από τους Shadow Gallery. Και αυτό έγινε με τόσο ηχηρό τρόπο, που οποιεσδήποτε αμφιβολίες μπήκαν στην άκρη και ο καθένας ξεχωριστά απόλαυσε μερικούς τύπους παθιασμένους με τη μουσική τους, να ανταποκρίνονται με τον καλύτερο τρόπο στο αγκάλιασμα ενός εξίσου παθιασμένου κοινού.



Υπό τους ήχους του "Bohemian Rhapsody", οι μεγάλοι Shadow Gallery έκαναν  την εμφάνισή τους ενώπιον μας και απέδωσαν χωρίς σταματημό τρία συνεχόμενα κομμάτια του "Tyranny", με τις refrain-άρες τους και τα μελωδικά σημεία τους να δονούν την ατμόσφαιρα. Με αυτό τον τρόπο έγινε και η επίσημη παρουσίαση του νέου τραγουδιστή της μπάντας, Brian Ashland, ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία και με την απόδοσή του διέψευσε κάθε αμφιβολία. Εξαιρετικός, με σταθερά καλή απόδοση, σε ένα πολύ απαιτητικό set κομματιών, καταφέρνει και αφήνει το στίγμα του σε κλασικές κομματάρες, θυμίζοντας αρκετά και από Geoff Tate των μεγάλων στιγμών των 'Ryche. Φυσικά, στα κομμάτια του τελευταίου δίσκου των Shadow Gallery ("Digital Ghosts") είχε την άνεση να εκφραστεί και να αποδώσει χωρίς άγχος υλικό το οποίο ανήκει και στον ίδιο.



Όσον αφορά στη μπάντα, η απόδοσή της, η όρεξη, οι αλάνθαστες εκτελέσεις και το πάθος που εκλάμβανε και ανταπέδιδε έδωσαν την εικόνα μιας μπάντας άνετης επί σκηνής και όχι μιας μπάντας, η οποία 20 χρόνια μετά αποφάσισε να ξεκινήσει περιοδεία. Και όταν έχεις μπροστά σου μουσικούς σαν τον Gary Wehrkamp, τον Brendt Allman ή τον Carl-Cadden James, ξέρεις ότι εκτελεστικά θα κάνουν θαύματα και μάλιστα με σχετική άνεση. Με την προσθήκη και του Eric Diegert η εξαμελής πλέον μπάντα καταφέρνει και ακούγεται συμπαγής, βγάζει τον ήχο, το μοναδικά πολυφωνικά μέρη και τις ενορχηστρώσεις με εξαιρετικό τρόπο και εν ολίγοις μπορεί και μεταδίδει μια ατμόσφαιρα progressive metal οργασμού στα πιο απαιτητικά σημεία της δισκογραφικής της πορείας. Με τα αψεγάδιαστα solos, το αλάνθαστο rhythm section και τις εναλλαγές πλήκτρων-κιθάρας, οι Shadow Gallery παρουσιάζονται ως μια καλοκουρδισμένη μηχανή και οδηγούν σε σκέψεις για το πού θα είχαν φτάσει αυτοί οι τύποι αν περιόδευαν ας πούμε την εποχή του "Carved In Stone".



Εξαρχής, όσον αφορά τις επιλογές κομματιών, ό,τι και να έπαιζαν θα κέρδιζαν το κοινό και με τα κλασικά και τα πιο πρόσφατα κομμάτια τους, οπότε λογικά οι περισσότεροι δεν απογοητεύτηκαν από τις επιλογές της μπάντας. Ναι, ένα "Cliffhanger" ή ας πούμε ένα "The Archer Of Ben Salem" θα χώραγαν, αλλά δε θα μπορούσαν να τα παίξουν όλα. Εξάλλου, έχουν και ένα (πολύ καλό) νέο δίσκο να προωθήσουν. Ε, από κει και πέρα με τα "Andromeda Strain", "Deeper Than Life" ή "Room V", λογικό ήταν να προκαλέσουν ενθουσιασμό και πρόσωπα ικανοποίησης. Στο δε "Crystalline Dream" υπήρξε πολύ μεγάλη συμμετοχή και γενικώς είναι από τις συναυλιακές στιγμές που δεν περιγράφονται εύκολα. Μεταξύ των κομματιών, άξιο αναφοράς φυσικά και το καταπληκτικό drum solo του Joe Nevolo ή τα κιθαριστικά σολο του Brian, ο οποίος έδειξε εκτός, από πολύ καλός τραγουδιστής, και ικανότατος κιθαρίστας, αφήνοντας τον κόσμο έκπληκτο. Ο Gary Wehrkamp, από την άλλη, μια στην κιθάρα, μια στα πλήκτα, ενώ έκανε και το πέρασμά του από το drumkit. Φοβερός μουσικός και μετέδιδε με την όρεξή του και το παίξιμό του μεγάλο ενθουσιασμό και στον κόσμο.



Νομίζω ότι όσοι βρέθηκαν το Κυριακάτικο βράδυ στο Κύτταρο θα έχουν να θυμούνται μια εξαιρετική εμφάνιση, μερικά ασύλληπτα κομμάτια από ολόκληρη την πορεία των Shadow Gallery και έναν νέο τραγουδιστή με προδιαγραφές και ικανότητες να αναπληρώσει το κενό που άφησε ο Mike Baker. Σίγουρα μια εμφάνιση με τον μεγάλο ερμηνευτή θα ήταν κάπως διαφορετική και στην ουσία όλοι έμαθαν τους Gallery με τον Baker, αλλά από κει και πέρα ο Ashland έδειξε έτοιμος και ικανός να ανταπεξέλθει.



Συνολικά, μια πολύ μεγάλη στιγμή της συναυλιακής σεζόν, η οποία αφενός ικανοποίησε πολύ κόσμο και αφετέρου δημιούργησε προσδοκίες και για ανάλογες εμφανίσεις, όπως ας πούμε των Symphony X! Ή, γιατί όχι, και ακόμα μια μελλοντική επίσκεψη των Shadow Gallery.

Setlist:

1. Stiletto In The Sand
2. War For Sale
3. Mystery
4. Deeper Than Life
5. Pain
6. Destination Unknown
7. Questions At Hand
8. Ghost of a Chance
9. Digital Ghost (intro - guitar solo)
10. Strong  
11. Drum solo
12. Strong pt.II
13. Andromeda Strain
14. Crystalline Dream
15. Haunted
------------------------------------
16. Room V  
17. Gold Dust

Πάνος Παπάζογλου
  • SHARE
  • TWEET