Saint Vitus, Universe 217 @ An Club, 02/02/10

Από τον Φίλιππο Αλέκου, 05/02/2010 @ 16:57
Το βράδυ της Τρίτης που μας πέρασε, ένας καθεδρικός ναός υψώθηκε μέσα στην καρδιά της Αθήνας και, παρά το άκυρο της ημέρας, ένας μεγάλος αριθμός πιστών προσήλθε για να προσκυνήσει το λείψανο του Αγίου Βίτου και να δεχτεί την ευλογία του. Μπορεί το Αn Club να μην γέμισε ασφυκτικά, αλλά όταν λίγο πριν το ρολόι δείξει δέκα πάτησαν την σκηνή του οι Universe 217, είχε ήδη μαζευτεί αρκετός κόσμος για να παρακολουθήσει ένα εξαιρετικό performance.

Δεν μπορώ να κρύψω το γεγονός ότι μουσικά δεν με αγγίζουν ιδιαίτερα και αν και τους έχω δει ξανά live παλαιότερα χωρίς ενθουσιασμό, η εμφάνιση τους σαν support στους θρυλικούς Αμερικανούς κατάφερε να με εντυπωσιάσει. Το γκρουπ παρουσιάστηκε εξαιρετικά δεμένο, με δυνατή απόδοση και μεγάλο ατού την κρυστάλλινη φωνή της Τάνιας και την πολύ καλή σκηνική της παρουσία, που δένει γάντι με τους doom ήχους της μουσικής τους. Αφού μας ζέσταναν για 40 περίπου λεπτά και εισέπραξαν απόλυτα δίκαια το χειροκρότημα του κοινού, εγκατέλειψαν το σανίδι για να πάρουν την θέση τους οι πρωτομάστορες του ιδιώματος.



Πράγματι, Chandler, Wino και oι υπόλοιποι της παρέας δεν άργησαν να ανέβουν στη σκηνή, έτοιμοι να μας κάνουν να προσκυνήσουμε με τους μονολιθικούς, heavy ύμνους τους. Δεν κατάφεραν να ξεκινήσουν απερίσπαστοι όμως, μιας και τεχνικά προβλήματα έκαναν την εμφάνισή τους και δυστυχώς τους ακολούθησαν και στην συνέχεια μιας πραγματικά επεισοδιακής συναυλίας. «…story of my life...» όπως σχολίασε χαρακτηριστικά ο Chandler, που μαζί με τον μπασίστα Mark Adams αποτελούν τα μόνα ιδρυτικά μέλη των Saint Vitus στο τωρινό line up της μπάντας. 



Το live άνοιξε δυνατά με το "Living Backwords" και κατευθείαν ο χώρος πλημμύρισε μαυρίλα, καπνό και κατάνυξη. Στην μέση της σκηνής ξεχώριζε η ψιλόλιγνη μορφή του Scott Weinrich. Επιβλητικός στην εμφάνιση, σαν πραγματικός αρχιερέας που κηρύττει το χαμό, την οδύνη και την απελπισία. Έδειξε ότι όσα χρόνια και να περάσουν το χάρισμα δεν χάνεται ποτέ και μας τραγούδησε με τον τόσο μοναδικό του τρόπο τα "I Bleed Black", "Look Behind You" και μία επιλογή από τα δυνατότερα τραγούδια της μπάντας, βυθίζοντας μας σε μια doom άβυσσο με τα "Saint Vitus" και "The War Starter".



Αντίστοιχα, ο Dave Chandler βάλθηκε να βάλει φωτιά στις χορδές της Gibson του και μας απέδειξε ότι δεν είναι πάντα απαραίτητη η χρήση των δακτύλων για να την κάνεις να ακουστεί. Αρκεί να έχεις καλή οδοντοστοιχία. Και παρά το γεγονός ότι παραπονέθηκε αρκετές φορές για τον ελλιπή φωτισμό της σκηνής -«...I’ m an old man, I can' see shit...»- αυτό δεν τον εμπόδισε να παρατηρήσει και να επαινέσει το κάλλος των δεσποινίδων που παραβρέθηκαν στην συναυλία.



Στο τέλος του κανονικού set list ο εξοπλισμός, φανερά εξουθενωμένος από τους βαρείς και ασήκωτους ήχους των Vitus, δεν άντεξε και ο ενισχυτής του μπάσου έκαψε φλάντζα, με αποτέλεσμα το encore να αργήσει ελαφρώς. Τι encore ήταν αυτό που ακολούθησε όμως! "Burial At Sea", "Dying Inside" και το γνωστότερο ίσως κομμάτι τους, "Born Too Late" μας έφεραν τον ουρανό στο κεφάλι και προκάλεσαν ρωγμές στις κολώνες του An club. Απορίας άξιο πως δεν κάηκε και τίποτα άλλο, γιατί στο κοινό σίγουρα έβαλαν φωτιά.



Ένα κοινό ιδιαίτερα εκδηλωτικό, που δεν παρέλειψε να μας αποδείξει ότι stage diving μπορείς να κάνεις παντού, ενώ ένας εκ τους θαμώνες προσπάθησε να μας δείξει τις ικανότητες του στην φωνητική χαρίζοντας μας μερικούς στίχους (από ποιο τραγούδι δεν θυμάμαι). Μία κίνηση που δεν έδειξε να εκτιμά ιδιαίτερα ο Wino και κανένας άλλος από το κοινό φαντάζομαι. Παρά την ασέβεια προς την ιερή αυτή μορφή του doom ιδιώματος, το κερασάκι στην τούρτα έσκασε ακριβώς μετά το πέρας της εμφάνισης της μπάντας.



Οι διοργανωτές μας είχαν προειδοποιήσει, αλλά πολλοί δεν άκουσαν. Έτσι, ενώ οι Αμερικανοί εγκατέλειπαν την σκηνή το ίδιο πήγαν να κάνουν και αρκετοί από τους παραβρισκόμενους και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο του μαγαζιού. Κάπου εκεί όμως, ανεβαίνουν στην σκηνή οι ακυρωθέντες Violet Vortex και με τον Wino στο μικρόφωνο μας φιλοδώρησαν με δύο αναπάντεχες διασκευές στα "Hiding Μask" των Τhe Obsessed και "Forever My Queen" των Pentagram. Δέος από το κοινό και μεγάλη τιμή για την Ελληνική μπάντα, που δεν κατάφερε να παίξει κανονικό support set όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί.

Συνολικά, μιλάμε για τον ορισμό του τίμιου live, από ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της σκηνής, που μας απέδειξε ότι δεν χρειάζονται πλήκτρα και βιολιά για να δημιουργήσεις ατμόσφαιρα και να βάλεις το κοινό σε doomy mood. Στιβαρά τραγούδια και η ευλογία των πατέρων Sabbath αρκούν. Πάμε τώρα δυνατά, τραγουδώντας «They say my songs are much too slowwww...» για να απολαύσουμε ζωντανά και την επόμενη γενιά με τους Count Raven.

Setlist:

Living Backwards
I Bleed Black
Clear Windowpane
The War Starter
Look Behind You
The Troll
White Stallions
Mystic Lady
Saint Vitus
------------------------
Burial at Sea
Dying Inside
Born Too Late

Violet Vortex with Scott "Wino" Weinrich:
Hiding Μask (Τhe Obsessed)
Forever My Queen (Pentagram)


Φίλιππος Αλέκου
  • SHARE
  • TWEET