Murder By Death, Dustbowl @ AN Club, 01/09/09

Ανέλπιστη η προσέλευση, αναμενόμενες οι εντυπώσεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να σκεφτεί κανείς για την πρώτη εμφάνιση των Murder By Death στην Ελλάδα, η οποία παρά το «καθημερινό» χαρακτήρα της βραδιάς, επιφύλασσε θερμό κλίμα σε ένα (σχεδόν) κατάμεστο club! Ποιός να το περίμενε άλλωστε, τη στιγμή που ιδιαίτερα σεβαστά ονόματα δεν έχουν καταφέρει να μαζέψουν ούτε καν το μισό απ' το εν λόγω κοινό.

Εναρκτήριο σχήμα της βραδιάς έμελλε να είναι οι Dustbowl, όνομα που έδενε άψογα στον όλο χαρακτήρα, βάσει του alternative - country ύφους που τους εκφράζει. Προσωπικά θα τους τοποθετούσα ανάμεσα στα πλέον αξιοπρεπή support acts, με παρουσία αρκούντως ικανοποιητική, κομμάτια αρκετά ενδιαφέροντα, ανταπόκριση σε γενικές γραμμές θετική και, το σημαντικότερο, διάρκεια ιδανική για να ζεστάνουν το δρόμο για το κυρίως πιάτο. Από την πλευρά μας κερδίζουν τα εύσημα κι ευελπιστούμε να τους ξαναδούμε κάποια στιγμή στο μέλλον, όποτε είναι αυτό δυνατόν.

Φτάνοντας στο μέρος των Murder By Death, σε πρώτη φάση οφείλουμε να αναφέρουμε πως η live παρουσία τους είναι όπως ακριβώς τη φαντάζεται κανείς ακούγοντας το studio υλικό τους. Ζεστή κι έντονη, δίχως εκρήξεις αδρεναλίνης. Βλέπετε, παρόλο που ο σκελετός των κομματιών θα επέτρεπε κάτι τέτοιο, οι Murder By Death δεν τονίζουν τόσο το βάρος, όσο τη μελωδία, με αυτήν ακριβώς την πτυχή να τους φέρει ως ένα άρτια καταρτισμένο και σοβαρό εμπορικό γκρουπ - επειδή ναι, υπάρχουν και τέτοια. Με μελωδίες που μένουν στο νου χωρίς να καταντούν pop τσιχλόφουσκες, κάτι που ο κόσμος φάνηκε να γνωρίζει καλά, παρόλο που οι αντιδράσεις σε σύνολο δεν ήταν ιδιαίτερα ηχηρές. Εξαίρεση, βέβαια, αποτέλεσε η εκτέλεση του "Comin' Home", το αναμφισβήτητο highlight της βραδιάς, που αφιερώθηκε σε μια θερμή οπαδό τους, η οποία το είχε παραγγείλει μέσω email.

Από εκεί και πέρα, η μπάντα κράτησε την ίδια φιλική στάση που προδιαθέτει ο εύφορος χαρακτήρας των alternative - country στιγμών της (έχουν κι άλλα στοιχεία βέβαια, τα οποία δε θα μπούμε στον κόπο να αναφέρουμε). Η απόδοση -όπως μαντεύετε πιθανώς- άγγιξε τα υψηλότερα δυνατά επίπεδα, σε σημείο που μόλις κοιτάξαμε το δείκτη του ρολογιού, δεν είχαμε αντιληφθεί πως είχαν περάσει 70 ολόκληρα λεπτά... και πως να το καταλάβουμε άλλωστε, όταν βλέπαμε ένα σχήμα να το απολαμβάνει τόσο, με τον drummer και την τσελίστρια να κάνουν τη μεγαλύτερη εντύπωση, προσωπικά μιλώντας, ιδιαίτερα στις στιγμές που το τσέλο αναλάμβανε πρωταγωνιστικό ρόλο. Μιλάμε για μια απίστευτη εμφάνιση, εν κατακλείδι, ενώ αξιομνημόμευτη μένει ακόμα η θαλπωρή που νιώσαμε κατά τη λήξη. Και την επόμενη μέρα να έπαιζαν, δηλαδή, πιστεύω πως άξιζε μια δεύτερη επίσκεψη στο χώρο...

Τέλος, κάπου εδώ φαντάζομαι πως είναι το σημείο που αναφέρουμε το σχετικό set list της εμφάνισης. Για να είμαι όμως ειλικρινής, η πρώτη μου επαφή με το σχήμα έλαβε χώρα δύο μόλις εβδομάδες πριν πραγματοποιηθεί η εμφάνιση αυτή στην Αθήνα. Λίγο η χαμηλή τιμή του εισιτηρίου, λίγο ο υπολογίσιμου μεγέθους ντόρος που γίνεται για το πρόσωπό τους σε χώρες του εξωτερικού, αποτέλεσαν κίνητρο ικανό για να ασχοληθώ με την περίπτωση, την οποία έμελλε τελικά να παρουσιάσω και γραπτώς. Κατά αυτό τον τρόπο, μάλιστα, ενδέχεται να έπραξαν κι αρκετοί εκ των αναφερθέντων παρευρισκόμενων, καθώς το εισιτήριο στην προπώληση κόστιζε 16 ευρώ, ενώ αν προτιμούσε κανείς την επιλογή του μαγικού «confirmation e-mail», ή αν προτιμάτε, προπώλησης μέσω internet, το αντίτιμο κατέβαινε στα 12 ευρώ. Τιμή ξεφτίλα, για να μιλήσουμε στη γλώσσα της λαϊκής. Χώρια που η εν λόγω τακτική (check & tell) μας έχει χαρίσει ουκ ολίγες φορές ανεπανάληπτες εμπειρίες, επειδή καμιά φορά τα καλύτερα live δίνονται σε κάτι τέτοια υπόγεια, από μπάντες που η ψυχή τους ακόμα το τραβά. Κι επειδή τις αξιότιμες προσπάθειες αξίζει να τις προωθούμε, το σκηνικό του «δωδεκάευρου» θα επαναληφθεί - και που μάλιστα; Στους φοβερούς Dozer.

Έχετε λοιπόν το νου σας κύριοι. Θα πάρουμε απουσίες.

Υ.Γ.: Αν εξαιρέσουμε την εκθαμπωτική παρουσία της τσελίστριας, η απόλυτη μορφή του live βρισκόταν στην αριστερή κολώνα και τα «έσπαγε» μόνη της, τραγουδώντας όλους τους στίχους. Μπράβο, γιατί τέτοια άτομα τα χαίρεται η ψυχή μου. Ειλικρινά.