Από τον Αντώνη Παπαδόπουλο, 27/10/2017 @ 09:47
Οι Dustbowl είναι μία από τις καλύτερες και συνεπέστερες μπάντες της εγχώριας σκηνής και το Σάββατο 4 Νοεμβρίου θα ανοίξουν τη συναυλία των The Dream Syndicate στο Fuzz Live Music Club.
Οι Dustbowl δημιουργήθηκαν το 2006 και μέσα από τις δεκάδες εμφανίσεις τους σε μικρά και μεγάλα venues, φεστιβάλ, ακόμα και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (η πρώτη μπάντα που έπαιξε εκεί σε μια αξέχαστη sold out εμφάνιση!), τους δίσκους τους και τις παροιμιώδεις πλέον «μεταμορφώσεις» τους δημιούργησαν τον ιδιότυπο κιθαριστικό Americana Rock ήχο που είναι και το trademark της μπάντας.
Ο τελευταίος δίσκος τους, "The Great Fandango" σηματοδοτεί τη νέα προσέγγιση της μουσικής τους, αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν: "Mother - Earth Rock" και ο Νίκος Φυσάκης επιλέγει δέκα δίσκους που καθόρισαν τον ήχο τους και παράλληλα αποτελούν το δικό τους "soundtrack της πόλης"!
Dream Syndicate
"Medicine Show"
«Ο δίσκος που θα ακολουθούσε το "Days Of Wine & Roses" θα έπρεπε να ήταν μόνο αυτός. Το songwriting του Steve Wynn ήδη διαφαίνεται και σε αυτό το άλμπουμ μας χαρίζει οκτώ αριστουργηματικά κομμάτια. Το "Medicine Show" είναι ένα καλό Rock άλμπουμ σε μία εποχή που είχαμε ξεχάσει αυτό τον όρο. Τελικά δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από ένα καλό Rock άλμπουμ»
Green On Red
"Gas, Food & Lodging"
«Από τις πρώτες νότες έδειχνε ότι κάτι άλλο «παιζόταν» εδώ. Η κιθάρα του Chuck Prophet να αναπαραγάγει όλα τα country σχήματα (που έπρεπε να είχαμε ακούσει αλλά δυστυχώς δεν είχαμε κάνει τότε) και η γεμάτη απόγνωση φωνή του Dan Stuart να ψελλίζει μικρές «αδέξιες» λογοτεχνικές ιστορίες έφτιαξαν ένα διαχρονικό άλμπουμ. Τότε δεν υπήρχε ο όρος "Americana" και ευτυχώς δηλαδή!»
Neil Young
"Harvest"
«Ο ορισμός του "μοναχικού" δίσκου και αυτού που λέμε διαχρονικό αριστούργημα... ακούγεται κάθε φορά και διαφορετικά»
Rolling Stones
"Let It Bleed"
«Από το "Beggars Banquet" την προηγούμενη χρονιά (1968)ξεκίνησε κάτι που ολοκληρώθηκε με τα "Sticky Fingers" (1971) και "Exile On Main Street" (1972). Για εμάς αυτοί ήταν οι Stones και το "Let It Bleed" (1969) είναι ένας απολαυστικά «επικίνδυνος» δίσκος»
Gene Clark
"No Other"
«Ο ex-byrd φτάνοντας αισίως στα μέσα της δεκαετίας του '70 κυκλοφορεί αυτό το τόσο παραγνωρισμένο δίσκο... από τα διαμάντια των '70s»
Gram Parsons
"G.P."
«Άλλος ένας ex-byrd! Αυτή τη φορά έχουμε το Bakersfield country sound (με James Burton στην κιθάρα μάλιστα) ποτισμένο με την μελαγχολία και το ταλέντο του Gram Parsons».
Byrds
"Firth Dimension"
«Και να και οι Byrds (χωρίς τους δύο προαναφερθέντες) σε ένα acid-rock μεγαλειώδες δίσκο. Από άλμπουμ σαν αυτό διδαχτήκαμε ότι κάθε άλμπουμ πρέπει να είναι και διαφορετικό. Το "Lay Me Down Easy" είναι η δική μας αναφορά στο psychedelic rock και σε κάποιο επίπεδο δείχνει αυτές τις επιρροές...»
Grateful Dead
"Workingman's Dead"
«Το "Workingman's Dead" ξεπερνάει ότι ανάλογο έπαιζε εκείνη την εποχή και λίστα χωρίς Grateful Dead δεν υπάρχει. Εδώ για πρώτη φορά κάνουν στροφή σε ένα διαφορετικό Country Rock ήχο. Θα θέλαμε πολύ να βλέπαμε τις φάτσες αυτών που άλλα περίμεναν και άλλα άκουσαν όταν το έβαλαν στο πλατώ».
Greg Sage
"Straight Ahead"
«Εδώ θα μπορούσε να μπει το "Youth Of America" ή οποιοδήποτε άλμπουμ των Wipers, αλλά το "Straight Ahead" έχει αυτό το cool και αυτή την «καθαρότητα» που επιδιώκουμε όταν γράφουμε καθώς και την αποτελεσματική περιγραφική ανάλυση της αστικής και προσωπικής αποξένωσης (alienation) που υπάρχει στους στίχους του "Sage"».
Clash
"London Calling"
«Το καλύτερο άλμπουμ που έχει ηχογραφηθεί ποτέ... δεν χρειάστηκε να επηρεαστούμε από αυτό, αρκεί που υπάρχει»
