Locomondo @ Gagarin 205, 11/05/13

Ένα βράδυ Μαΐου του 2003 μπήκαν για πρώτη φορά οι γνωστοί και αγαπημένοι πλέον Locomondo στα studio για το πρώτο τους demo. Μια «Οδύσσεια» ξεκίναγε για τους Locomondo. Ένα ταξίδι που τους έφερε αντιμέτωπους με μουσικές από όλο τον κόσμο, μουσικές που τους μάγεψαν όπως η Κίρκη τους συντρόφους του Οδυσσέα. Παρόλες τις «Σειρήνες», την «Σκύλλα» και την «Χάρυβδις» που πιθανόν συνάντησαν σε όλο αυτό το ταξίδι που έκαναν, έμειναν πιστοί στην «Πηνελόπη» τους, σε όλους εμάς που τους αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή και μας προσέφεραν ένα γενέθλιο πάρτυ. Το περασμένο Σάββατο αυτού του Μάη, στις 11 του μήνα, τους βρήκαμε στο Gagarin να γιορτάζουμε μαζί τους την δεκαετή αυτή μουσική πορεία.

Πλησιάζοντας το Gagarin, η Λιοσίων είναι γεμάτη με νεαρά άτομα. Κάτι μου λέει ότι σε αυτό το πάρτυ θα είναι πολλοί φίλοι του συγκροτήματος. Περάσαμε τον έλεγχο της πόρτας, που μας υπενθυμίζει ότι δεν βρισκόμαστε σε μια παραλία μπαίνουμε μέσα. Ο κόσμος συνέχιζε να έρχεται μέχρι και τις δέκα και μισή, όπου και βγήκαν στην σκηνή οι Locomondo. Περιττό να πω ότι η σκηνή του Gagarin γέμισε πάνω-κάτω.

Παρά τα δέκα τους χρόνια, επι σκηνής ήταν σαν εικοσάχρονοι. Τρεις ώρες χωρίς διάλειμμα, έπαιξαν, τραγούδησαν, χόρεψαν και... άλλα πολλά. Άλλωστε πως θα μπορούσαν να μας αφηγηθούν όλη αυτή την δεκαετή περιπέτεια. Δεν περιορίστηκαν στον νέο τους δίσκο, την "Οδύσσεια", απ' όπου ξεχώρισε το ομώνυμο "Οδύσσεια", η "Τρύπα" και το "100 Αφρό". Μας μετέφεραν σε άλλους χρόνους αλλά και σε άλλες χώρες, ικανοποιώντας μας όλα τα χατίρια. Από το κλασικό πλέον "Πίνω Μπάφους Και Παίζω Pro"- μια περιγραφή και όχι προτροπή- μέχρι τα "Δεν Κάνει Κρύο", "Το Γαμήλιο Πάρτι", "Δεν Προλαβαίνω", "Βερονίκη", "Mala Onda", "Καραπιπερίμ", "Γλάρο", "Ουρανό", "Χέρια" και άλλα πολλά.



Το κοινό ήταν ένθερμο κι αυτό-πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι. Το κοινό ξεσηκώθηκε στα ακούσματα αγαπημένων πλέον διασκευών τους τόσο από το ρεμπέτικο και παραδοσιακό χώρο όπως η "Φραγκοσυριανή", το "Ικαριώτικο" και το "Πλατανιώτικο Νερό", όσο και των "Mala Vida", "King Of Bongo", "L' Ombelico Del Mondo" και "Gimme Hope Joanna". Φυσικά δεν θα μπορούσαν να ξεχάσουν και τον Bob Marley ("Redemption Song"), έναν μουσικό που τους έχει εμπνέυσει και που μια μέρα σαν κι αυτή, μια ενδεκάτη του Μαγιού μας άφησε. Επίσης «άφησαν τα rasta μαλλάκια τους ανακατεμένα» και χόρεψαν μαζί με μια τύχερη από το κοινό. Δεν έχασε την ευκαιρία ο Νίκος ο τατού με τα πολλά ατού (όπως χαρακτηριστικά αστειεύτηκε ο Μάρκος που δεν έχανε ευκαιρία να πειράζει το συγκρότημα). Ξεχώρησε για άλλη μια φορά ο βιολιστής Δημήτρης Γάσιας τόσο για το υπέροχο βιολί του όσο και την- όχι και τόσο απαρατήρητη προσωπικότητα του. Έκαστος στο είδος του και αυτός ...το βιολί του! Και ο σύντεκνος Μιχάλης ...καλός κουζουλός κι αυτός. Μαζί τους ήταν κι ένας μουσικός από το Περού ο Pedro Fabbiano που τους συνόδεψε παίζοντας διάφορα παραδοσιακά όργανα.



Φυσικά όπως χαρακτηριστικά είπε και ο Μάρκος (Κούμαρης)... έχουμε κι άλλα ενδιαφέροντα ...την μπαλίτσα! Αυτήν την φορά όμως δεν ήταν μπαλίτσα αλλά ...γιγάντιες φουσκωτές μπάλες τις οποίες εκτόξευσαν στο κοινό και άρχισε το ματς. Goal, goal, goal! Και να θέλες να μείνεις ασυγκίνητος σε αυτήν την συναυλία δεν γινόταν. Ακόμα κι ο πιο κακόκεφος δεν θα μπορούσε να μην έχει παρασυρθεί. Κι αυτό είναι ένα ταλέντο που έχουν οι Locomondo.



Πολύ ορεξάτοι και ευδιάθετοι καθ΄όλη την διάρκεια της συναύλιας. Ήρθαν κάτω μαζί μας, χόρεψαν μαζί μας και φυσικά δεν έλλειπαν τα γνωστά πειράγματα μεταξύ τους. Ήταν όλοι εκεί. Ο Μάρκος (Κούμαρης – φωνή, κιθάρα), ο Γιάννης (Βαρνάβας – φωνή, κιθάρα), ο Μιχάλης (Μουρτζής – κρουστά), ο Δημήτρης (Γάσιας, βιολί), ο Νίκος (Βλάχος, τρομπέτα), ο Βασίλης (Παναγιωτόπουλος, τρομπόνι), ο Σπύρος (Μπεσδέκης- μπάσο), ο Σταμάτης (Γούλας – πλήκτρα) και ο Στρατής-Άγγελος (Σούντρης-τύμπανα).



Και επειδή ξέρουν ότι ...«τα φράγκα που έχω στο χέρι δεν φτάνουν και θέλω σκόντο, CD να αγοράσω, εκείνο των Locomondo» μας έδωσαν 100 afro, που εκδίδει η Lose Bank. Έχω μια βάσιμη υποψία ότι το χαρονόμισμα που μας έδωσαν δεν είναι έγκυρο, αλλά μιας και δεν πρόκειται να βρω στο άμεσο μέλλον ένα χαρτονόμισμα των 100 euro, θα το κρατήσω και θα ζητήσω να το ανταλλάξω με ένα CD τους. Θα μου το δώσουν λέτε;



Στο τέλος, μικρές-μεγάλες πήραν το δρόμο για τα backstage. Άλλες πιο ντροπαλά, χέρι-χέρι, άλλες πιο αποφασιστικά. Για όλες υπάρχει ένας Νίκος Βλάχος! Μιλάω για τον τρομπετίστα των Locomondo, γνωστός πλέον καρδιοκατακτητής που έγινε και τραγούδι λόγω αυτής του της ιδιότητας από το συγκρότημα.



Για όσους χάσατε αυτό το πάρτι... κάπου, κάπως θα τους συνατήσουμε ξανά... Αθήνα, Ηράκλειο μέχρι πάνω Κατερίνη, Πάρο και Αντίπαρο, στην Ικαρία και στην Σαντορίνη, Πάτρα, Ρόδο και Θεσσαλονίκη κ.ο.κ. Rap, ska, reggae, και hip hop, one drop... Πού είναι απόψε παιδιά; ...αυτό είναι Οδύσσεια, δεν είναι περιοδεία, όπως λένε και οι ίδιοι.

Κείμενο / φωτογραφίες: Σαβίνα Ακουμιανάκη