Nightstalker, Shock Absorber, Iron Horn @ Eightball Club (Θεσσαλονίκη), 05/04/13

Μερικοί μήνες πέρασαν από την τελευταία εμφάνιση των Nightstalker στην Θεσσαλονίκη και είναι πολύ πιθανό να έχετε βαρεθεί να διαβάζετε το ίδιο πρόσωπο να εκθειάζει τους Αθηναίους γερόλυκους. Τα πράγματα όμως είναι πάρα πολύ απλά. Οι 'stalker πλέον έχουν δεθεί με την Θεσσαλονίκη, το rock/metal κοινό της πόλης μας τους αγαπά και τους στηρίζει ολοένα και περισσότερο και εφόσον μετά από κάθε εμφάνισή τους, κανείς δεν φεύγει παραπονεμένος, είναι  λογικό να τους τιμήσει σε κάθε επίσκεψή τους. Για άλλη μια φορά στο Eightball Club αλλά για πρώτη φορά βράδυ Παρασκευής κατευθυνθήκαμε απο νωρίς (σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος του κοινού) στον χώρο.

Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα υψηλές προσδοκίες για την προσέλευση του κόσμου. Πίστευα ότι οι συνεχείς επισκέψεις των Αθηναίων σε συνδυασμό με την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση θα δυσκόλευαν αρκετούς και θα τους απέτρεπαν να βάλουν το χέρι στην ταλαιπωρημένη τσέπη τους εστώ και με αυτή την χαμηλή τιμή εισόδου.



Η αγωνία μου επεκτάθηκε όταν οι Θεσσαλονικείς Iron Horn άνοιξαν τη βραδιά στο μισογεμάτο Eightball. Νεοσύστατη μπάντα με τον τραγουδιστή των Drunkard στα φωνητικά και πιο κοντά στο metal παρά στο stoner rock, ξεκίνησαν δυναμικά και κατάφεραν να κερδίσουν τις πρώτες εντυπώσεις παρά τον κακό ήχο που δεν μας επέτρεψε να ακούσουμε τον τραγουδιστή σε πολλά σημεία του σύντομου αλλά περιεκτικού set τους.

Η συνέχεια ήταν εξίσου ενδιαφέρουσα με τους Shock Absorber τους οποίους είχα παρακολουθήσει αρκετές φορές στο παρελθόν αλλά με τελείως διαφορετικό line-up. Παλιά και νεότερα μέλη δείχνουν όμως να έχουν δημιουργήσει ένα σφιχτοδεμένο σύνολο με πολύ δυνατή σκηνική παρουσία.



Με πολλές επιρροές από Down, Black Label Society, Black Sabbath και γενικότερα από τις metal μπάντες που οι fans του stoner rock λατρεύουν, έχουν συνθέσει ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα κομμάτια που κατάφεραν να ζεστάνουν κατάλληλα τον κόσμο για την συνέχεια.

Λίγο πριν την έναρξη της εμφάνισης των 'stalker ο φόβος μου είχε εξαφανιστεί και οι υποψίες μου είχαν διαψευστεί πανηγυρικά αφού το club ήταν για άλλη μια φορά ασφυκτικά γεμάτο κυρίως με νεότερους οπαδούς που οι Αθηναίοι απέκτησαν με τα δυο τελευταία άλμπουμ τους. Ανάμεσα τους φυσικά δεν έλειπαν και οι παλιότεροι πιστοί, οι οποίοι, από ότι αποδείχτηκε αργότερα, έπραξαν πολύ σωστά που  ήρθαν να παρακολουθήσαν την αγαπημένη τους μπάντα για μία ακόμα φορά.



Χαλαροί, απλοί και άνετοι όπως πάντα ανέβηκαν στην σκηνή οι Τόλης, Ανδρέας και Ντίνος για να ακολουθήσει μέσα σε επευφημίες ο Argy. Έναρξη με τρία κομμάτια από το πρόσφατο "Dead Rock Commandos" και οι αντιδράσεις δείχνουν ξεκάθαρα ότι το κοινό έχει μάθει τον καινούργιο δίσκο απ'έξω και ανακατωτά καθώς και ότι το album στέκεται επάξια μέσα στην υπόλοιπη δισκογραφία του συγκροτήματος. Αργή και σταθερή πορεία προς των παρελθόν με τις κλασικές, αγαπημένες επιλογές από τα "Superfreak" και "Just A Burn", καμία έκπληξη αλλά και κανένα παράπονο. Οι νεότεροι σε έκσταση, οι παλιότεροι απολαμβάνουν, καμαρώνουν το συγκρότημα που εδώ και τόσα χρόνια έχει δώσει την δική του μάχη και κατάφερε όχι μόνο να παραμείνει στο προσκήνιο αλλά και να ανεβάζει την δημοτικότητά του.



Στο σημείο αυτό όμως, κάτι άλλαξε. Εκεί που το πλέον φυσιολογικό ήταν το setlist να στηριχθεί στον νεότερο δίσκο τους, οι 'stalker έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Επιστροφή στο "Ritual" με τα "Galactic Revolution" και "Never Know (Supersonic)" με το πρώτο να αποτελεί την πρώτη μιας σειράς εκπλήξεων που έδωσαν μια ιδιαίτερη, διαφορετική ομορφιά στην συγκεκριμένη βραδιά. Αφού ο πανικός επανήλθε στον χώρο, και λίγο πριν το "The Underdog" κλείσει την κανονική διάρκεια της βραδιάς, η ψυχεδέλεια του τρελού προφήτη επέστρεψε μετά από πολλά πολλά χρόνια πετώντας στο καλάθι των αχρήστων την «καραμέλα» «γιατί δεν παίζουν τίποτα από το "Side FX";». Οι πληροφορίες μας λένε ότι τα παλιότερα κομμάτια (μαζί με το Keep Knockin'), θα παραμείνουν στο setlist των Nightstalker και οι εκπλήξεις που το συγκρότημα μας επιφυλάσσει δεν θα σταματήσουν εδώ.



Όσον αφορά την απόδοση του κάθε μέλους ξεχωριστά, τα πράγματα είναι πλέον λίγο πολύ γνωστά. Ο Αργύρης συνεχίζει να είναι ένας από τους καλύτερους frontmen του χώρου (και δεν αναφερόμαστε μόνο στην ελληνική σκηνή) με τις ατάκες του να εκσφενδονίζονται σαν βέλη στο κοινό, τα riff του Τόλη είναι τα πιο ξεσηκωτικά που υπάρχουν σε heavy rock δίσκο και συγκρίνονται μόνο με τα διαμάντια του παρελθόντος ενώ οι μπασογραμμές του Ανδρέα είναι τόσο μελωδικές και ενδιαφέρουσες που στέκουν και μόνες τους, ακριβώς όπως τα riff της κιθάρας. Σε αυτό το σημείο όμως θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα στον Ντίνο, την προσπάθεια του οποίου παρακολουθήσαμε από τα πρώτα βήματα πίσω από το drum kit των Nightstalker για να φτάσουμε σήμερα να μιλάμε για έναν απόλυτα ικανό και απολαυστικό drummer επί σκηνής.

Οι Nightstalker συνεχίζουν να «οργώνουν» την Ελλάδα ενώ η ευρωπαϊκή περιοδεία επιτέλους ακολουθεί. Αυτό το οποίο εμείς μπορούμε να δηλώσουμε με απόλυτη σιγουριά είναι ότι δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος για να απουσιάζει κάποιος από μια ζωντανή εμφάνιση της καλύτερης rock μπάντας της χώρας μας.

Υ.Γ.: Και ο Σκαρμούτσος στους Nightstalker;!

Κείμενο / φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας