John Mayall @ Duisburg, Germany, 09/06/10

How about some blues?



Η επιθυμία μου να παρακολουθήσω τον άγγλο "καθηγητή" των blues ήταν μεγάλη μιας και δεν τα είχα καταφέρει την τελευταία φορά που επισκέφτηκε τη χώρα μας (Λυκαβηττός - 1998) λόγω της στρατιωτικής θητείας μου. Παρακολουθώντας τα λιγοστά πρόσφατα ιντερνετικά reports διαπίστωσα ότι η βάση του προγράμματος του Mayall αποτελείται από τραγούδια του θρυλικού "Bluesbreakers With Eric Clapton" ή αλλιώς "Beano record" (λόγω του ότι ο Clapton κρατά στο εξώφυλλο το περιοδικό Beano) ενώ και το υπόλοιπο πρόγραμμα βασίζεται στην χρυσή δεκαετία του 60.

Για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί John Mayall και διαβάζουν περί καθηγητών και Eric Clapton με περιέργεια, θα δώσω μερικά γρήγορα στοιχεία για το ποιόν του 77χρονου θρύλου των blues. Πρόκειται για πνευματικό παιδί του πρωτοπόρου του blues κινήματος Alexis Korner οποίος τον βοήθησε να μετακομίσει στο Λονδίνο αλλά και τον στήριξε στις πρώτες του επαγγελματικές εμφανίσεις στα μέσα του 60.



Η επιτυχία δεν άργησε να έρθει όταν το 1965 o Mayall συναντά τον ανερχόμενο Eric Clapton και τον καλεί να γίνει ο κιθαρίστας των Bluesbreakers. Οι επόμενες live εμφανίσεις απογειώνουν και τους δύο στις συνειδήσεις του κοινού και ο Clapton αποκτά για πρώτη φορά τον χαρακτηρισμό "Θεός". Μετά από ένα σύντομο χωρισμό και μια βόλτα του Clapton στην Ελλάδα για διακοπές επιστρέφει και ηχογραφούν το προαναφερθέν (και κλασσικό πλέον) άλμπουμ "Bluesbreakers With Eric Clapton".

Μετά τον δεύτερο και οριστικό χωρισμό ο Clapton θα δημιουργήσει τους Cream και ο Mayall θα συνεχίσει με τους Bluesbreakers στους οποίους τα επόμενα χρόνια θα "φοιτήσουν" μερικοί μετέπειτα θρύλοι της κιθάρας όπως οι Peter Green, Mick Taylor, Coco Montoya & ο Walter Trout.

Μετά από χρόνια σταθερής δισκογραφικής ποιότητας και ασταμάτητης live παρουσίας o John Mayall (χωρίς τους Bluesbreakers) περιοδεύει με τα μπαγκάζια του γεμάτα με εκπληκτικές δουλειές του παρελθόντος αλλά και το τελευταίο του ενδιαφέρον άλμπουμ “Tough” το οποίο κυκλοφόρησε πέρυσι.

Φτάνοντας στο σήμερα και έξω από την πόλη του Duisburg στις 9 Ιουνίου του 2010 το πρώτο πράγμα που παρατηρώ είναι ο εκπληκτικός πολυχώρος  (εστιατόριο, discothèque, live stage)  Pulp στον οποίο θα πραγματοποιηθεί το show και που θυμίζει παλιό κάστρο, ξεχωρίζοντας σαν μύγα μέσα στο γάλα στο κατά τα άλλα βιομηχανικό τοπίο. Κερασάκι στην τούρτα το σιδερένιο σπαθί που βρίσκεται καρφωμένο στην οροφή.



Μπαίνοντας στο χώρο οι εκπλήξεις συνεχίζονται με την εκπληκτική διακόσμηση του εσωτερικού χώρου με τα τεράστια ξύλινα έπιπλα, τις πανοπλίες, τους σταλακτίτες στην οροφή και το χαμηλό φωτισμό να εντυπωσιάζουν. Μετά από κατανάλωση μερικών pils, τις σχετικές μπριζόλες και τα λουκάνικα μπαίνουμε στον κυρίως χώρο. Ψάχνοντας το γνωστό πάγκο με το merchandise έρχεται το πρώτο σοκ: Ο John Mayall ζωντανός στα δύο μέτρα μπροστά μου να υπογράφει το νέο του cd. O πάντα προνοητικός Αντώνης βγάζει αυτόματα τα εξώφυλλα των cd που έχει φροντίσει να κουβαλήσει από Ελλάδα και τα τοποθετεί μπροστά στον μεγάλο bluesman. Ευγενέστατος ο τελευταίος τα υπογράφει όλα και δέχεται να φωτογραφηθεί μαζί με την ποταπή και ταπεινή αφεντιά μου. Σκεπτόμενος έπειτα τη σκηνή με τον Mayall να πουλά ο ίδιος τα cd του αναρωτιέμαι πόσο πιο σωστή θα ήταν μια εικόνα με τον Βρετανό "καθηγητή" πάνω σε ένα θρόνο να δίνει εντολές στους απόφοιτους Bluesbreakers Clapton, Green και σια οι οποίοι κάνουν τη δουλειά για αυτόν.



Μετά από τις τελευταίες σκέψεις και μερικά τηλέφωνα στην Ελλάδα για να μοιραστώ τη χαρά με φίλους και μουσικούς συνοδοιπόρους φτάνω στο εμπρός μέρος του σχεδόν γεμάτου Pulp όπου ο χαρακτηρισμός καταπληκτικός μετατρέπεται άμεσα σε απόλυτος αφού για πρώτη φορά αντικρίζω μπάρα για ποτά στην πρώτη σειρά συναυλιακού χώρου. Τα διάσπαρτα ψηλά τραπέζια και σκαμπό ενισχύουν την cool εικόνα. Στις 20:30 τα φώτα χαμηλώνουν και o announcer μας ενημερώνει για την επικείμενη εμφάνιση του θρυλικού John Mayall.

Μέσα σε επευφημίες ο  Άγγλος bluesman ξεκινά με το "Another Man" το οποίο αφιερώνει στον Sony Boy Williamson. Το υπόλοιπο συγκρότημα δεν έχει εμφανιστεί ακόμη και τον λόγο έχουν κυρίως η φωνή και η φυσαρμόνικα. Μετά από μια παθιασμένη ερμηνεία και κάποια μικροπροβλήματα με το μικρόφωνο η υπόλοιπη μπάντα εμφανίζεται και ξεκινούν όλοι μαζί τα πρώτα μέτρα του "Hideaway" του Freddie King από το "Beano". H συνέχεια το ίδιο δυνατή με το "Oh Pretty Woman" που έγινε γνωστό αρχικά από τον Albert King & έπειτα από τον Mayall ("Crusade" - 1967) και τον Gary Moore.



Η μπάντα αποδίδει υπέροχα με τον κιθαρίστα Rocky Athas να δείχνει λίγο συγκρατημένος αφού τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά πάντα ο Mayall ο οποίος εκτός από φυσαρμόνικά παίζει και πλήκτρα. Η πρώτη έκπληξη μου σε σχέση με το set list έρχεται με ένα τραγούδι από την εποχή των Bluesbreakers με κιθαρίστα τον Coco Montoya. To "Congo Square" αφιερώνεται στους ανθρώπους της Νέας Ορλεάνης και η μικροσκοπική φυσαρμόνικα που κρέμεται από το λαιμό του Mayall αποδεικνύεται διόλου διακοσμητική.

Μετά και το πρόσφατο "Nothing To Do With Love" και το "All My Life" του Jimmy Lee Robinson ξεκινά η κορύφωση της συναυλίας.Αρχή με το εκπληκτικό "California" ("Turning Point" - 1969)  που μας απογειώνει. Το solo μπάσο του Greg Rzab (μουσικός με μακρά θητεία δίπλα σε Otis Rush, Buddy Guy και άλλους θρύλους) είναι υπέροχο και μας προσφέρει την πρώτη jam στιγμή της βραδιάς.



Μετά το "Have You Heard" από το "Beano" φτάνουμε στο υπερ-κλασικό και σύνηθες encore της μπάντας "Room To Move". Λαμβάνοντας υπόψη  ότι οι Louis Armstrong, Cab Calloway & Ella Fitzgerald δεν βρίσκονται εν ζωή το scat singing του Mayall φαντάζει το απόλυτο next best thing.

O κόσμος ενθουσιάζεται με τα παιχνιδίσματα της φωνής και της φυσαρμόνικας και απογειώνεται όταν έρχεται η κλιμάκωση με τη συμμετοχή του rhythm section που ολοκληρώνεται με ένα εντυπωσιακότατο drum solo. Πρόκειται σίγουρα για μια από τις εντονότερες live στιγμές που έχω παρακολουθήσει.

Η μπάντα αποχωρεί λίγο μετά τις 22:00 και επιστρέφει για το προκαθορισμένο encore. Το "All Your Love" του Otis Rush τιμάται όπως του αξίζει και o Athas παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο όπως ακριβώς και ο Clapton στην εκτέλεση του 1966.

Η μπάντα αποχωρεί ξανά  και ενώ η ώρα έχει περάσει, ο κόσμος έχει αρχίσει να αποχωρεί και τα φώτα έχουν δυναμώσει, 50 περίπου τρελοί επιμένουμε να ζητάμε κι άλλο φωνάζοντας και χτυπώντας τα χέρια μας στα τραπέζια. Γύρω στις 22:20 η μπάντα ανέλπιστα επιστρέφει σε ένα κατά τη γνώμη μου σπάνιο πραγματικό encore. Ο κόσμος επιστρέφει στις θέσεις του και απολαμβάνουμε την non-greatest hits επιλογή "Someone' s Acting Like A Child".



Δύο ώρες μετά, με το χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη αποχωρούμε από τη συναυλία αφού ευχαριστούμε τον tour manager για την εξυπηρέτηση και αφού ο Rocky Athas μας εξηγεί την ιστορία πίσω από την επιλογή του από τον Mayall για τη θέση του κιθαρίστα ενώ μας υπογράφει μια κόπια του "Tough".

Κάνοντας έναν απολογισμό της βραδιάς μερικές μέρες μετά ψάχνω να βρω ψεγάδια για να μη φανώ γραφικός φανμπόης στα μάτια σας αλλά τίποτα δεν μοιάζει ικανό να μειώσει την ψυχαγωγία και ευχαρίστηση που απόλαυσα στο Pulp. Ο Mayall κατέθεσε ψυχή και τραγούδησε σωστά κερδίζοντας τα λεφτά του με τον πιο τίμιο τρόπο. Μας παρουσίασε μια δουλεμένη μπάντα που της αρέσει να τζαμάρει και ένα πολύ δυνατό ρεπερτόριο. Ο ίδιος έδειξε να χαίρεται την κάθε στιγμή μη αφήνοντας στιγμή τη σκηνή και βγάζοντας επιφωνήματα ευχαρίστησης σε κάθε σόλο μέλους της μπάντας του ενθαρρύνοντας τους.

Τέλος για όσους έχετε αμφιβολίες για τo "πραγματικό" encore, οι τελευταίες θα διαλυθούν με την παρακάτω φωτογραφία την οποία έβγαλε ο φίλος μου ο Νίκος ανεβαίνοντας σαν κομάντο πάνω στη σκηνή όταν η μπάντα είχε αποχωρήσει για πρώτη φορά: Το set list δεν αναγράφει παρά ένα μόνο encore ενώ γενικότερα φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν τηρήθηκε η προσυμφωνημένη σειρά αλλά και η αρχική επιλογή των κομματιών. (Το μπλοκάκι μου καθάρισε και πάλι!)



Total respect to Mr. John Mayall!

Setlist:

Another Man
Hideaway (incl. Peter Gunn Theme)
Oh Pretty Woman
Congo Square
Nothing To Do With Love
All My Life
California (inc. bass solo)
Have You Heard
Room To Move (inc. drum solo)
--------------------------------------------
All Your Love
--------------------------------------------
Someone' s Acting Like A Child