Ian Brown @ Club 22

22/10/05, Club 22, Αθήνα

H συναυλία του Ian Brown θεωρείτο ως ένα από τα συναυλιακά γεγονότα του χειμώνα, αρχικά λόγω του ονόματος των Stone Roses, το ομώνυμο ντεμπούτο των οποίων είναι ένα από τα καλύτερα album των '80s και για τους υπερβολικούς μερικές φόρες Άγγλους κριτικούς ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών (!) -για παράδειγμα το New Musical Express το έχει κατατάξει ως το καλύτερο album των '80s και 5ο καλύτερο όλων των εποχών-, ενώ και η προσωπική καριέρα του Brown με 4 studio album, 1 remixes album και την πρόσφατη συλλογή του έχει διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα, παρά τις διάφορες περιπέτειες που έχει αντιμετωπίσει.

Το δελτίο τύπου ανέφερε ότι εκτός από την προσωπική του δισκογραφία, επρόκειτο να παίξει και τραγούδια των Stone Roses, προκαλώντας έτσι παραπάνω ανυπομονησία στους οπαδούς.

Ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί στο νέο συναυλιακό χώρο της Αθήνας ήταν ανάλογα ενδεδυμένος με μπλουζάκια Oasis, Blur, Radiohead, Stone Roses και σημαίες της Αγγλίας, ενώ και ο dj έπαιζε ανάλογη μουσική και ζέσταινε τον κόσμο που είχε σχεδόν γεμίσει το club.

Αν και Εγγλέζος, ο Brown δεν ήταν συνεπής στην ώρα έναρξης που έλεγε το εισιτήριο (21:30) και λίγα μόλις λεπτά μετά τις 22:00 η εξαμελής μπάντα έκανε την εμφάνιση της, με το χαρακτηριστικό μπάσο από το "I Wanna Be Adored" να ακούγεται. Ολόκληρο το club άρχισε να χορεύει στους ρυθμούς του κομματιού και να «υπακούει» σε αυτά που μας έλεγε να κάνουμε ο Brown. H συνέχεια ακόμα καλύτερη με τα "Made Of Stone" και "Waterfall" και για πολλούς η συναυλία είχε τελειώσει στα πρώτα κομμάτια, αφού ακούστηκαν αυτά που περίμεναν.

Έξυπνα σκεπτόμενη η μπάντα έκανε μια βουτιά στο παρελθόν από την αρχή του live και πατώντας σταθερά στα κομμάτια των Stone Roses κέρδισε με τη μία το κοινό. Από εκεί και πέρα, έχοντας τον κόσμο μαζί τους, πήραν τη σκυτάλη κομμάτια από τη solo καριέρα του Brown, με τον μπασίστα σε μερικά κομμάτια ("Time is Everything", "Lovebug") να αφήνει το μπάσο και να τα συνοδεύει με τρομπέτα, ενώ πολλά χειροκροτήματα έλαβε και ο μουσικός που βρισκόταν στα percussion.


Το καινούριο τραγούδι "All Ablaze" άρεσε αρκετά στο κοινό και το κανονικό set έκλεισε με το "F.E.A.R" σε μία πολύ καλή εκτέλεση. Μετά από λίγη ώρα o Brown ξαναγύρισε στη σκηνή, μας ρώτησε αν μας αρέσουν οι Sex Pistols (!) και οι πρώτες νότες του "Submission" ήχησαν. Για το τέλος είχαν κρατήσει έναν ακόμα ύμνο από την εποχή των Stone Roses, "She Bangs The Drums" (το οποίο "ψιλοσκοτώθηκε"), κλείνοντας έτσι τη συναυλία.

Σε σχέση με το live της Θεσσαλονίκης έλειπε το "Sally Cinnamon" που πολύς κόσμος περίμενε, ενώ στη συμπρωτεύουσα έπαιξε και λίγο παραπάνω από τα 70 καθαρά λεπτά της συναυλίας της Αθήνας. Καλώς ή κακώς ο χώρος χρησιμοποιείται και για άλλους σκοπούς μετά τις 23:30 και χρειάζεται ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να ετοιμαστεί, οπότε πρέπει να δεχτούμε ότι ιδιαίτερα το Σάββατο οι συναυλίες θα τελειώνουν περίπου στις 23:15.

Όσο για τον Brown, εμφανίστηκε πολύ καλύτερος συγκριτικά με την προηγούμενη επίσκεψη του στην Ελλάδα, ήταν ευδιάθετος παίζοντας σε αρκετά σημεία με το κοινό, η μπάντα που τον συνόδευε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και γενικά ήταν μια συναυλία την οποία ευχαριστήθηκε τόσο το κοινό, όσο και το group.

Το set list:
“Ι Wanna Be Adored”, “Made Of Stone”, “Waterfall”, “Love Like A Fountain”, “Dolphins Were Monkeys”, “Golden Gaze”, “Forever And A Day”, “This Sweet Fantastic”, “Time Is My Everything”, “Lovebug”, “Longsight m13”, “All Ablaze”, “Keep What Ya Got”, “My Star", “Fear”, “Submission”, “She Bangs The Drums”.