«A Buyer's Guide»: Tim "Ripper" Owens
Μια ματιά στην άνιση δισκογραφία του ικανότατου Αμερικάνου τραγουδιστή
Παραγνωρισμένος ή υπερτιμημένος; Αδικημένος ή μισθοφόρος; Σπουδαία φωνή ή τυπικός screamer; Όποια και να είναι η άποψη του καθενός για τον Tim "Ripper" Owens, αποτελεί γεγονός ότι ο Αμερικάνος ερμηνευτής έχει συμμετάσχει σε μια πληθώρα σχημάτων και άλμπουμ, έχοντας ένα back catalogue που κρύβει από κορυφές μέχρι δισκογραφικές μετριότητες. Ενστερνιζόμενοι την πρώτη από τις εκάστοτε αναφερόμενες επιλογές και θεωρώντας τον Ripper μια τεράστια φωνή που έχει χαραμιστεί, ως επί το πλείστον, σε αδιάφορες, χαμηλού ποιοτικού επιπέδου δουλειές, ο εν λόγω οδηγός δισκογραφίας έρχεται να συνοδεύσει την παρουσίαση της νεότερης αμφιλεγόμενης συνεργασίας του. Έτσι, σταχυολογήσαμε τα άλμπουμ στα οποία έχει εκτεταμένη συμμετοχή, επιλέγοντας τελικά εκείνα, μεταξύ διαμαντιών και σκουριάς, που στέκονται πιο ενδεικτικά για την μέχρι τώρα πορεία του.
Winters Bane - Heart Of A Killer
(Massacre, 1993)
Ακόμη κι αν ο Ripper είχε κυκλοφορήσει μονάχα τα δύο άλμπουμ που αναφέρονται στην εν λόγω κατηγορία, και πάλι θα είχε εξασφαλίσει μια θέση στα πολύ σπουδαία metal λαρύγγια που έχουμε ακούσει διαχρονικά. Για το συγκεκριμένο δίσκο, ωστόσο, θα πρέπει να νιώθει υπερήφανος, καθώς το ντεμπούτο των Winters Bane αποτελεί ένα πανέμορφο, ξεχωριστό δείγμα US power metal της εποχής του. Κορυφαίες συνθέσεις, ατμόσφαιρα, εναλλαγές που κόβουν την ανάσα και, πάνω απ' όλα, ένας κυριαρχικός τραγουδιστής να καταπίνει πλανήτες και να μας καθηλώνει με τη δύναμη και το εύρος των ερμηνειών του, το "Heart Of A Killer" τα είχε όλα εκτός από σωστό timing. Η καλύτερη δισκογραφική εκκίνηση μιας καριέρας με μόνιμα κακό συγχρονισμό και κυρίως λάθος επιλογές συνεργασιών, η οποία και μας χάρισε ένα σπουδαίο δίσκο, που ελάχιστα εκτιμήθηκε στην εποχή του.
Judas Priest - Jugulator
(Steamhammer, 1997)
Οι Priest ανέκαθεν προσπαθούσαν να είναι δημιουργικά συνεπείς με την μουσική επικαιρότητα της εκάστοτε εποχής, γεγονός που κατά καιρούς έδινε διάφορα δείγματα, άλλοτε απόλυτα και άλλοτε λιγότερο επιτυχή. Από το "Sad Wings…" στο "British Steel", το Screaming For Vengeance" και το "Turbo", μέχρι και το ολοκληρωτικό "Painkiller", οι Βρετανοί προσπαθούσαν να αφουγκραστούν δημιουργικά τα όσα συνέβαιναν στη μεταλλική σκηνή, και το ίδιο προσπάθησαν και στο "Jugulator", σε μια εποχή που οι Pantera και το ανερχόμενο nu metal είχαν αναπροσαρμόσει τις επικρατούσες συνθήκες. Συν τοις άλλοις, η αντικατάσταση του - αναντικατάστατου - Metal God βάραινε τα εναπομείναντα μέλη, καθώς πιθανότατα η οποιαδήποτε επιλογή ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Υπό αυτό το πρίσμα, ο νέος Tim "Ripper" Owens υπήρξε μια επιλογή που, με καθαρά μουσικά κριτήρια, ήταν απόλυτα στοχευμένη και δικαίωσε την μπάντα ερμηνευτικά, στο βαρύτερο, διαφορετικό αλλά συγχρόνως εντελώς Priest-ικό "Jugulator". Στο προτελευταίο άλμπουμ τους που πραγματικά ακόμη φαίνονται δημιουργικά ανήσυχοι (με τελευταίο το συζητήσιμο "Nostradamus"), οι Priest προσφέρουν ακόμη μια χούφτα κλασικά τραγούδια - με προεξέχον το "Cathedral Spires" - και ο Ripper γεμίζει το δυνατόν περισσότερο - έστω και μόνο ερμηνευτικά - τα παπούτσια του Rob Halford.
Iced Earth - The Glorious Burden
(Steamhammer, 2004)
Η αλλαγή για τους, εδραιωμένους τότε, Iced Earth υπήρξε μεγάλη λόγω της φυγής της κλασικής τους φωνής, του Matt Barlow. Παρόλα αυτά, η μεταγραφή του Tim "Ripper" Owens φαινόταν στα χαρτιά η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς ο τελευταίος μόλις είχε αποχωρήσει από τον μεταλλικό κολοσσό των Judas Priest. Στην πράξη, όμως, το "Glorious Burden" δίχασε το κοινό των Iced Earth, αφού και το ίδιο στεκόταν μετέωρο, ως ένας δυνατός μα άνισος δίσκος. Το χαρακτηριστικό galloping riffing υπήρχε, οι στιγμές συνθετικής έμπνευσης επίσης δεν έλλειπαν, ενώ ο Ripper υπήρξε καθηλωτικός, ένας κορυφαίος τραγουδιστής που, ωστόσο, ποτέ δεν έδειξε να δένει απόλυτα με την μπάντα. Μπορεί το πατριωτικό/αμερικανικό θέμα του άλμπουμ να προοικονομεί κάποια μεταγενέστερα γεγονότα (βλ. εισβολή στο Καπιτώλιο) με πρωταγωνιστή τον Jon Schaffer και συνολικά να μην βρίσκεται στις καλύτερες στιγμές της μπάντας, αλλά το εν λόγω άλμπουμ διαθέτει πρωτοκλασάτες στιγμές και σίγουρα ξεχωρίζει στο δισκογραφικό κατάλογο συμμετοχών του Αμερικάνου τραγουδιστή.
Yngwie Malmsteen - Perpetual Flame
(Rising Force, 2008)
Πολλοί θα εκπλαγούν με την παρουσία και την κατάταξη του εν λόγω δίσκου στον παρόντα οδηγό, αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς, και τα δύο τα αξίζει και με το παραπάνω. Όντας το τελευταίο πραγματικά ανταγωνιστικό άλμπουμ του Σουηδού βιρτουόζου - αφού μετά από εδώ έχει μονάχα ποιοτική κατηφόρα - η παρουσία του Ripper συνεχίζει με τρόπο ενδιαφέροντα ένα σερί σπουδαίων συνεργασιών του Malmsteen με πρωτοκλασάτους τραγουδιστές. Το υλικό που παρατίθεται στέκει ως το έσχατο δείγμα συνθετικής αναλαμπής για τον Μαέστρο, δίχως το αμετροεπές και υπερφίαλο βιρτουοζιτέ να «καταπίνει» τα πάντα στο διάβα του. Όσο για τον Owens, προσδίδει μια επιπλέον τραχύτητα στο υλικό με την ερμηνευτική του παρουσία, όντας ανανεωτικός και αρκούντως διαφοροποιημένος από τους εδώ προκατόχους του. Κρίμα που η συνέχεια δεν υπήρξε ανάλογη.
Charred Walls Of The Damned - Creatures Watching Over The Dead
(Metal Blade, 2016)
Στριφνό, πολύπλοκο και απαιτητικό ως προς τις ακροάσεις του, το τρίτο - και καλύτερο - άλμπουμ του project του Richard Christy με τον Tim "Ripper" Owens στα φωνητικά καθήκοντα, αποτελεί κι ένα από τα must listen άλμπουμ της ερμηνευτικής σταδιοδρομίας του τελευταίου. Το πολυσύνθετο power/thrash του σχήματος αποτέλεσε μια όαση μεταξύ των μετριότατων, hired gun συμμετοχών του Ripper σε άλμπουμ και συνεργασίες αμφιβόλου ποιότητας, χάνοντας μονάχα στον παράγοντα του προσβάσιμου κι εύληπτου. Έτσι, το εν λόγω all-star project (με Steve DiGiorgio και Jason Suecof να συμπληρώνουν το καρέ) είναι και ο πιο συνεπής τροφοδότης μας με - τουλάχιστον - αξιοπρεπές υλικό στο οποίο τραγουδάει ο πρώην τραγουδιστής των Judas Priest, αλλά κι ένα σχήμα το υλικό του οποίου χρειάζεται χρόνο για να αφομοιωθεί επαρκώς.
Beyond Fear - Beyond Fear
(Steamhammer, 2006)
Η πρώτη απόπειρα του Ripper να πορευθεί μόνος του αφότου έγινε γνωστός, δίχως τη σκέπη μιας ήδη φτασμένης μπάντας, υπήρξαν οι Beyond Fear. Σε μια όχι ακριβώς ανθηρή εποχή για το κλασικό metal, ο Αμερικάνος τραγουδιστής δημιούργησε μια μπάντα που προοριζόταν να αποτελέσει το επίσημο, σταθερό δισκογραφικό του όχημα. Τηρουμένων, δε, των αναλογιών, οι Beyond Fear υπήρξαν παραπάνω από τίμιοι στο ψευδο-thrash-ίζον heavy metal τους, αφήνοντας υποσχέσεις για μια συνέχεια που ποτέ δεν ήρθε. Χαμένη ευκαιρία ή προοπτική με χαμηλό ταβάνι, ποτέ δεν θα το μάθουμε πραγματικά, αφού, 17 χρόνια αργότερα η μπάντα δεν έχει επισήμως διαλυθεί, αλλά δεν υπάρχουν οποιαδήποτε σχέδια δραστηριοποίησης της στον ορίζοντα.
Tourniquet - Gazing At Medusa
(Pathogenic, 2018)
Οι ιστορικότατοι Καλιφορνέζοι heavy/thrashers τάραξαν τα λιμνάζοντα νερά του χριστιανικού metal χώρου το 2018, κάνοντας όχι μία, αλλά δύο μεταγραφές αεροδρομίου. Έτσι, εκτός από τον Chris Poland, ο Ripper προσέφερε αρκετά lead φωνητικά μέρη στην εν λόγω κυκλοφορία, τόσα ώστε να την αναβαθμίσει αισθητά και να μπορεί να αναφερθεί και στον παρόντα οδηγό. Επίσης, η αναφορά σε ένα πραγματικά αξιόλογο άλμπουμ στο οποίο έχει συμμετάσχει προσφάτως το Αμερικάνος τραγουδιστής έχει διττή φύση εδώ, αποτελώντας και το δικό μας φόρο τιμής σε μια μπάντα που εις τας Ευρώπας κινούνταν μόνιμα κάτω από τα ραντάρ των ακροατών και διαλύθηκε εσχάτως, έπειτα από το θάνατο του mainman της, Ted Kirkpatrick, το 2022.
Judas Priest - Demolition
(Steamhammer, 2001)
Ο Ripper θεωρείται στις συνειδήσεις ως ένα τεράστιο, μα χαραμισμένο σε μετριότητες ταλέντο, μια σπουδαία φωνή που έχει αναλωθεί να τραγουδάει για άνευ ουσίας υλικό. Στην προκειμένη, το "Demolition" σίγουρα δεν είναι τόσο επιλήψιμο άλμπουμ όσο έχει επικρατήσει να θεωρείται στις συνειδήσεις. Σαν συνέχεια του "Jugulator", είναι κι αυτό από τα βαρύτερα πράγματα που έχουν ηχογραφήσει ποτέ οι Βρετανοί, έχει επί μέρους αξιοπρόσεκτο υλικό (βλ. "Hell Is Home", "Bloodsuckers") και έναν κυριαρχικό screamer στην εποχή της ακμής του. Ωστόσο, κρίνεται και αυστηρότερα λόγω του απόλυτα βαρυσήμαντου ονόματος που το κυκλοφόρησε, αποτελώντας ένα από τα πιο αδύναμα άλμπουμ του καταλόγου της μπάντας, η οποία έβλεπε την ίδια εποχή τον Rob Halford να κυκλοφορεί το "Resurrection" και να δηλώνει ξεκάθαρα τις προθέσεις του…
KK's Priest - Sermons Of The Sinner
(EX1, 2021)
Ομολογουμένως, ένας τραγουδιστής που μεγάλωσε με την εικόνα του Rob Halford στο προσκέφαλο του, καταλήγοντας να τον αντικαταστήσει στους Judas Priest, μπορεί και αποδίδει καλύτερα σε συνθήκες Priest-ικού μετάλλου. Τί πιο κοντινό, λοιπόν, από τους KK's Priest, την μπάντα που έφτιαξε ο KK Downing ως «απάντηση» στους πρώην συνοδοιπόρους του και το - εύγλωττα τιτλοφορούμενο - "Sermons Of The Sinner". Πραγματικά, η υπόθεση των KK's Priest είναι αρκετά ιδιαίτερη, αφού, ενώ διαθέτουν έναν θρύλο του κλασικού metal στο γενικό πρόσταγμα, αλλά και μια παγκόσμιας κλάσης φωνή, μεταξύ άλλων, εν τέλει αναλώνονται σε λογικές αναμασήματος και copy/paste του μυθικού Priest παρελθόντος. Έτσι, το ντεμπούτο των KK's Priest πάσχει κυρίως από αυτήν τη βεβιασμένη αυτοαναφορικότητα του KK Downing, μια εμμονή που τον θέλει να υπενθυμίζει συνεχώς - και με τον πλέον ρηχό τρόπο - ότι αποτέλεσε ιδρυτή και κινητήριο μοχλό των Judas Priest.
Judas Priest - '98 Live Meltdown
(Steamhammer, 1998)
Οι αποδείξεις για το αν ο Ripper άξιζε τη θέση του τραγουδιστή στους Judas Priest βρίσκονται εμφατικά στα δύο live albums που κυκλοφόρησε η μπάντα όσο καιρό βρισκόταν στις τάξεις της. Η ωμή δύναμη της φωνής του Owens, οι συντριπτικές ψηλές του και, φυσικά, οι ερμηνείες του σε κομμάτια όπως το "Diamonds & Rust", έδειξαν ότι μονάχα άδικα δεν προτιμήθηκε να αντικαταστήσει τον Metal God. Δυστυχώς για εκείνον, όμως, δεν αρκούσε μονάχα το φωνητικό του χάρισμα για να μακροημερεύσει στη θέση, αφού το ειδικό βάρος του προκατόχου του, η συνθετική καθίζηση του "Demolition" και η «λαϊκή απαίτηση» του πολυπληθούς κοινού της μπάντας, οδήγησαν στην επιστροφή του Rob Halford εκεί που άνηκε.
A Compilation
1. Blink Of An Eye (Winters Bane - "Heart Of A Killer")
2. Heart Of A Killer (Winters Bane - "Heart Of A Killer")
3. Night Shade (Winters Bane - "Heart Of A Killer")
4. Jugulator (Judas Priest - "Jugulator")
5. Bullet Train (Judas Priest - "Jugulator")
6. Cathedral Spires (Judas Priest - "Jugulator")
7. Red Baron/Blue Max (Iced Earth - "The Glorious Burden")
8. Gettysburg (1863) (Iced Earth - "The Glorious Burden")
9. A Charge To Keep (Iced Earth - "Framing Armageddon: Something Wicked Pt I")
10. Death Dealer (Yngwie Malmsteen - "Perpetual Flame")
11. Four Horsemen (Of The Apocalypse) (Ymgwie Malmsteen - "Perpetual Flame")
12. Scream Machine (Beyond Fear - "Beyond Fear")
13. Sinister Scherzo (Tourniquet - "Gazing At Medusa")
14. The Soulless (Charred Walls Of The Damned - "Creatures Watching Over The Dead")
15. Sacerdote Y Diablo (KK's Priest - "Sermons Of The Sinner")
16. Bloodsuckers (Judas Priest - "Demolition")
17. Mr Crowley ("Bat Head Soup: A Tribute to Ozzy")
18. Diamonds & Rust (Judas Priest - "98 Live Meltdown")
