Hawkwind live @ Gagarin 205

05/11/05, Gagarin 205, Αθήνα

O Captain Brock και η εξωγήινη παρέα του πέρασαν για μία ακόμα φόρα από την Αθήνα για να μας χαρίσουν μία βραδιά για την οποία θα μιλάμε για πολύ καιρό ακόμα. Άλλωστε ο μισός μύθος των Hawkwind είναι βασισμένος στις εκρηκτικές εμφανίσεις τους και όσοι βρεθήκαμε το Σάββατο το βράδυ στο Gagarin καταλάβαμε το γιατί.

Τη βραδιά άνοιξε ένα από τα καλύτερα ελληνικά rock σχήματα, οι Lord 13. Αν και στάθηκαν λίγο άτυχοι αφού από το δεύτερο κόμματι έμειναν με μία κιθάρα, η εμπειρία τους δεν τους εμπόδισε να κάνουν ένα καταπληκτικό show και να μας παρασύρουν με τις άγριες μελωδίες τους. Γιατί τι χρειαζόμασταν εκείνη την ώρα; Αγνό βρώμικο stoner rock για να μας βάλει στο παιχνίδι. Και οι Lord 13 όχι μόνο μας έβαλαν αλλά το κέρδισαν κιόλας παρόλες τις αντιξοότητες. Απίθανη μπάντα.

Η συνέχεια έγινε με τους 700 Machines οι οποίοι αν και θέλουν ακόμα δουλειά στο να δέσουν μεταξύ τους αφού κάποιες φορές σου δίνουν την αίσθηση ότι χάνονται, έγω τους γουστάρω γιατί τα παιδιά έχουν έναν αυθορμητισμό και μία ειλικρίνεια ως προς αυτό που κάνουν που εκ των πραγμάτων σε κερδίζουν. Ο ήχος τους πάντως πατάει πιστά πάνω στα χνάρια των MC5 και για να πούμε την αλήθεια οι δύο κιθαρίστες τους έχουν σηκώσει πολλά από τη σκηνική παρουσία των Smith και Krammer.

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα ώστε να ετοιμάσουν τη σκηνή, ήρθε η ώρα ώστε να έρθουμε αντιμέτωποι με την ηχητική καταιγίδα των Hawkwind οι οποίοι μας έδωσαν ένα show που είχε κάτι από την αίγλη των '70s εμφανίσεων τους. Συνοδευόμενοι από δύο χορευτές, μας έδειξαν πως παντομίμα, rock, electro, dub και ψυχεδέλεια μπορούν να συνυπάρξουν και να κάνουν το μυαλό μας κομμάτια. Άλλωστε αυτό κάνουν τόσα χρόνια και αυτός ήταν ο σκοπός τους πάντα.


Πρέπει να ήταν σε μεγάλα κέφια εκείνο το βράδυ οι Hawkwind, με έναν Brock γελαστό, όπως πάντα άλλωστε, να κινείται συνέχεια μεταξύ κιθάρας και ηλεκτρονικών και τον Davey να κεντάει με το μπάσο του, ουσιαστικά σε ρόλο πρώτου "κιθαρίστα".

Το βάρος των κομματιών έπεσε κυρίως προς τη δεκαετία του '70. Και τι δεν έπαιξαν οι αθεόφοβοι. Το "Right Stuff" με το οποίο άνοιξαν και τη συναυλία, το "Sword Of The East" στο οποίο οι χορευτές μας ζωντάνεψαν για λίγο επί σκηνής το μύθο του Elrik δίνοντας μας μια γεύση από το "Chronicles Of The Black Sword"; Το "Seven By Seven", το πρωτο-ambient "Lighthouse", το ηλεκτρονικό "Assasins Of Allah" το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από το πάντρεμα του "Hashan I Sahba" με το "Space Is Their (Palestine)" (μόνο που οι ηλεκτρονικές παρεμβάσεις το έχουν φτάσει πλέον σε άλλα επίπεδα); Και εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι επιτέλους ο Brock απενοχοποίησε το "Hashan I Sahba", λέγοντας ότι είναι ένα κομμάτι για τις επεμβάσεις των Αμερικανών ανά τον κόσμο, άντε μπας και καταλάβουν επιτέλους κάποιοι στενόμυαλοι ότι δεν είναι κομμάτι γραμμένο για το χασίς.

Και το πανηγύρι δε σταματά εδώ. Κορυφαία στιγμή της συναυλίας το "Paradox" με όλο τον κόσμο να τραγουδά. Συνέχισαν με "Psychedelic Warlords", "Spirit Of The Age" και "Brainstorm", ενώ η συναυλία έκλεισε μετά από μία ώρα και σαρανταέξι λεπτά, με ένα encore που περιλάμβανε τα "Ejection" και "Brainbox Pollution".

Τι άλλο να πούμε γι' αυτή τη βραδιά εκτός από το ότι βρεθήκαμε μάρτυρες του μεγαλείου, της θεατρικότητας και της πολυηχητικότητας των Hawkwind. Μια βραδιά που θα μας συντροφεύει για πολύ καιρό ακόμα.