Leprous: «Κάθε νέο άλμπουμ θα πρέπει να είναι ένα σκαλί πάνω από τα προηγούμενα»

Ο κιθαρίστας των Νορβηγών progressive metallers, Tor Oddmund Shurke, μας μιλάει για το "Malina", τις αλλαγές και τη γενικότερη φιλοσοφία της μπάντας

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 23/08/2017 @ 11:50

Οι Leprous συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν με κάθε νέα δουλειά τους και το "Malina" δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Έτσι, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον κιθαρίστα και εκ των βασικών συνθετών της μπάντας Tor Oddmund Shurke γι' αυτό, αλλά και για την γενικότερη φιλοσοφία που διακατέχει την μπάντα κάθε φορά που κυκλοφορεί νέο άλμπουμ.

Leprous

Γεια σου Tor, πώς πάνε τα πράγματα;

Όλα πάνε καλά. Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν... όπως πάντα (γέλια). Υποθέτω πως αυτό είναι καλό σημάδι. Ειδικά, όταν κυκλοφορείς ένα άλμπουμ, υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν σε διάφορους τομείς της ζωής μιας μπάντας. Νομίζω πως αυτό μόνο καλό είναι...

Πριν πάμε στο νέο άλμπουμ θα ήθελα να σε ρωτήσω αναφορικά με τις περίεργες ημέρες που ζούμε στη rock μουσική, λόγω του τραγικού τέλους που είχαν ο Chris Cornell και ο Chester Bennington. Πώς αισθάνεσαι επ’ αυτού;

Είναι δύσκολο να απαντηθεί αυτό. Φυσικά και είναι πολύ στενάχωρο το να ακούς για τέτοιες καταστάσεις. Δεν νομίζω πως έχει να κάνει απαραίτητα με το ότι ήταν μουσικοί, είναι πιο πολύ θέμα της ανθρώπινης φύσης. Αποδεικνύει πως όσο επιτυχημένοι και ταλαντούχοι κι αν είναι πολλοί άνθρωποι, έχουν διάφορα θέματα στο μυαλό τους και έχουν και μια πιο σκοτεινή πλευρά. Είναι πολύ λυπηρό και δεν είμαι σίγουρος τι περισσότερο θα μπορούσα να πω. Απλά, λυπάμαι να βλέπω όλα αυτά να συμβαίνουν...

Έχουμε γράψει πολλά τραγούδια που η θεματολογία τους είναι αρκετά σκοτεινή και καταθλιπτική, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μιλάνε κυριολεκτικά για το τι βιώνουμε

Ο λόγος που ρωτάω κάτι τέτοιο είναι διότι το να γράφει κάποιος έντονα συναισθηματική και σκοτεινή μουσική και το να διοχετεύει τα όσα αισθάνεται μέσω της μουσικής ίσως μερικές φορές να είναι κάτι περισσότερο από αυτό που φαίνεται. Κι εσείς γράφετε τόσο έντονα συναισθηματική αλλά και σκοτεινή μουσική και στίχους...

Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Παρόλο που πολλές φορές κάποιοι άνθρωποι δείχνουν εξωτερικά χαρούμενοι και ευδιάθετοι, δεν μπορείς να ξέρεις τι συμβαίνει μέσα τους...

Γνωρίζω πως όλα αυτά τα χρόνια έχουμε γράψει πολλά τραγούδια που η θεματολογία τους είναι αρκετά σκοτεινή και καταθλιπτική και φυσικά μπορεί να σχετίζονται και με κάτι που έχουμε βιώσει, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μιλάνε κυριολεκτικά για το τι βιώνουμε την δεδομένη χρονική στιγμή.

Κάποιες φορές αφορούν συναισθήματα που φαντάζεσαι να έχεις κι άλλες φορές αφορούν κάτι που αισθάνεσαι και το οποίο βρίσκεις τρόπο να διοχετεύσεις. Όταν είσαι καλλιτέχνης και δημιουργείς κάτι, έχεις τη δυνατότητα να μην λες ντε και καλά την ιστορία της ζωής σου.

Φυσικά, όλοι περνάνε δύσκολες στιγμές κατά καιρούς, ανεξαρτήτως του αν το δείχνουν. Μερικές φορές μπορείς να τις διοχετεύσεις εκφράζοντάς το μέσα από λέξεις κι άλλες φορές γράφοντας ακριβώς αυτό που βίωσες.

Δεν θα ηχογραφούσαμε ένα άλμπουμ που θα νιώθαμε εμείς οι ίδιοι ότι είναι ένα σκαλί κάτω σε σχέση με τα προηγούμενα

Ας πάμε σε πιο θετικά πράγματα, όπως το νέο σας άλμπουμ, που κυκλοφορεί αυτό τον καιρό. Απλά και όμορφα, είναι υποψήφιο για καλύτερο άλμπουμ της καριέρας σας και μεταξύ των καλύτερων άλμπουμ του 2017. Πώς νιώθεις εσύ για αυτό;

Αρχικά, σε ευχαριστώ πολύ που το αναδεικνύεις ως υποψήφιο για καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς!

Κάθε φορά που κυκλοφορούμε ένα νέο άλμπουμ, όλοι συμφωνούμε πως θα πρέπει να είναι ένα σκαλί πάνω σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ. Πρέπει να θυμάσαι ότι όταν φτιάχνεις ένα άλμπουμ αυτό αντανακλά τη φάση στην οποία βρίσκεσαι την δεδομένη χρονική στιγμή. Φυσικά, με την μουσική όλα είναι λίγο θεωρητικά ως προς το αν κάτι είναι καλύτερο από κάτι άλλο, καθώς αυτό εξαρτάται από τον κόσμο που το ακούει για να αποφασίσει τη συναισθήματα του αφήνει...

Δεν θα ηχογραφούσαμε ένα άλμπουμ που θα νιώθαμε εμείς οι ίδιοι ότι είναι ένα σκαλί κάτω σε σχέση με τα προηγούμενα. Έτσι, είναι όμορφο το να βλέπουμε ότι τόσος κόσμος συμφωνεί μαζί μας και ότι αποτελεί μια ακόμα πρόοδο στην καριέρα μας. Έχω υψηλές προσδοκίες για αυτό το άλμπουμ σίγουρα!

Όταν κάποιος με ρωτάει αν το νέο άλμπουμ είναι μια συνέχιση των δυο προηγούμενων, η απάντησή μου είναι «και ναι και όχι», κάτι που αποτελεί μάλλον το μεγαλύτερο επίτευγμά του...

ΟΚ! (γέλια)...

Απομακρυνθήκαμε λίγο από το να προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα να ακουστούν τέλεια. Αντ' αυτού προσπαθήσαμε να κάνουμε τα πάντα να ακούγονται πιο ζωντανά

Θεωρώ πως συνεχίζετε να χτίζετε πάνω στην προσωπικότητα που έχετε αποτυπώσει, αλλά την ίδια στιγμή παρουσιάζετε νέα στοιχεία και μουσικά τοπία. Συμφωνεί;

Συμφωνώ απολύτως και μάλιστα αυτό ακριβώς είναι που προσπαθούμε να κάνουμε. Πάντα θέλουμε να προοδεύουμε προς κάτι νέο και σε πολλούς τομείς αυτό μας βγαίνει φυσικά. Διότι, κάθε φορά που πάμε να φτιάξουμε ένα νέο άλμπουμ δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε έχοντας κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση την οποία θα ακολουθήσουμε πριν γράψουμε τη μουσική. Είναι απλά η μουσική που θα μας βγει να γράψουμε εκείνη τη στιγμή.

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούμε ένα άλμπουμ κάθε δεύτερο έτος και έκτοτε ηχογραφούμε, μετά προβάρουμε πολύ και εν συνεχεία τα παίζουμε τόσες πολλές φορές ζωντανά που εν τέλει έρχεται φυσιολογικά το να θες να εξελιχθείς ως μουσικός. Είναι φυσικό επακόλουθο το ότι η μουσική που γράφουμε θα είναι κάπως διαφορετική σε κάποιο μετέπειτα στάδιο της πορείας μας...

Πήγα να πω πως είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι, αλλά κατά την διάρκεια των χρόνων είχαμε κάποιες αλλαγές στην σύνθεση της μπάντα. Υποθέτω πως κάποια στοιχεία της μουσικής μας έχουν «χρωματιστεί» με βάση την αλλαγή των μουσικών που παίζουν τα εκάστοτε τραγούδια.

Πάντως, αυτήν τη φορά ψαχνόμασταν για το πώς θα φτιάξουμε ένα άλμπουμ που θα είναι πιο οργανικό και πως θα γράψουμε τραγούδια που θα ακούγονται περισσότερο σαν να είναι παιγμένα ζωντανά. Ηχογραφήσαμε πολύ περισσότερο ζωντανά μέσα στο στούντιο και μπορείς να βρεις περισσότερα κανονικά όργανα αντί για συνθετικά πλήκτρα. Χρησιμοποιήσαμε hammond και Rhodes, ενώ επίσης κάναμε reamping στα πλήκτρα και είχαμε και ζωντανά έγχορδα στο στούντιο. Απομακρυνθήκαμε λίγο από το να προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα να ακουστούν τέλεια. Αντ’ αυτού προσπαθήσαμε να κάνουμε τα πάντα να ακούγονται πιο ζωντανά, κατά κάποιο τρόπο. Τουλάχιστον, θεωρώ ότι κάναμε ένα βήμα πιο κοντά σε αυτόν τον στόχο με αυτό το άλμπουμ.

Leprous

Θα ήθελα να επισημάνω κάτι άσχετο, αλλά αστείο. Η λέξη "malina" στα ελληνικά σημαίνει μάλλινα και συνήθως μάλλινα ρούχα. Ειδικά σκεπτόμενος ότι τα «μάλλινα» βγαίνουν τον Αύγουστο μου φαίνεται ακόμα πιο περίεργο... Αλήθεια τι σημαίνει "Malina";

Είναι σαν να λέμε το μαλλί που παίρνεις από τα πρόβατα;

Ναι...

Ενδιαφέρον, δεν το ήξερα αυτό... (γέλια). Βασικά, η λέξη "Malina" (σ.σ.: διαβάζεται μαλίνα) είναι από τη σλάβικη γλώσσα. Πολλές χώρες έχουν την γλώσσα τους βασισμένη στα σλάβικα. Η λέξη σημαίνει βατόμουρο...

Ο λόγος για τον τίτλο είναι προφανώς το τραγούδι "Malina", το οποίο γράφτηκε για μια ηλικιωμένη γυναίκα που είδαμε με τον Einar όταν ήμασταν για διακοπές στη Γεωργία. Ήμασταν μαζί όταν είδε αυτή την ηλικιωμένη γυναίκα που με κάποιο τρόπο του γέννησε σκέψεις και συναισθήματα, γύρω από τα οποία σκέφτηκε πως μπορούσε να γράψει κάτι.

Όταν κάτσαμε και αποφασίζαμε του τίτλους των διάφορων τραγουδιών, για κάποια ο τίτλος ήταν προφανής και για κάποια ήταν πιο δύσκολο να αποφασίσουμε. Το εν λόγω τραγούδι ήταν στην δεύτερη κατηγορία. Τότε θυμήθηκε εκείνη την ηλικιωμένη γυναίκα που είχε δει ο Einar, η οποία κυκλοφορούσε στους δρόμους φωνάζοντας «μαλίνα, μαλίνα». 

Παρόλο που ο τίτλος δεν επεξηγείται όταν ακούσεις το τραγούδι ή διαβάζοντας τους στίχους, θεωρήσαμε πως ήταν ωραία ιδέα να τον χρησιμοποιήσουμε. Επίσης, μου αρέσει το πώς ακούγεται αυτή η λέξη και είναι ενδιαφέρον το ότι δεν είναι ούτε Αγγλικά, ούτε Νορβηγικά, ούτε κάποια άλλη γλώσσα που ξέρουμε. Μου αρέσει πολύ αυτός ο τίτλος.

Πώς σας επηρέασε η αποχώρηση του Oystein και τι νέο έφερε μαζί του ο Robin; Τον Robin τον γνωρίζω από τους Aspera και είναι πολύ καλός παίκτης. Θα σκεφτόσασταν να εκμεταλλευτείτε τις ικανότητές του στο shredding στο μέλλον;

Είμαστε ανοιχτοί στο να χρησιμοποιήσουμε κάθε πτυχή που μπορούμε να έχουμε, φυσικά. Δεν είναι μόνο καλός στα σόλο και στο shredding, αλλά είναι και ιδιαίτερα πολύπλευρος κιθαρίστας, με πολύ ωραίο, cool άγγιγμα στο παίξιμό του. Θα έλεγα πως κι ο Oystein ήταν πολύ καλός στα σόλο και στα συναφή, αλλά είναι διαφορετικοί μεταξύ τους στον ήχο, κάτι που νομίζω ακούγεται εμφανώς στο "Malina"

Για να απαντήσω σχετικά με την αποχώρηση του Oystein, δεν ήταν κάτι που θέλαμε εμείς ή που ήθελε αυτός, αλλά ανακαλύψαμε πως οι προτεραιότητές του δεν έβγαιναν. Εννοώ, δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν με τις απαιτήσεις που έχει το να είσαι πλήρες μέλος των Leprous. Δεν τον ενδιέφερε ούτε να είναι part time μέλος, κάτι που συνέβαινε τα τελευταία χρόνια. Οπότε ήταν μια στενάχωρη απόφαση που έπρεπε να πάρουμε, αλλά στο τέλος συμφωνήσαμε πως ήταν το καλύτερο που είχαμε να κάνουμε.

Είχαμε συνεργαστεί με τον Robin όταν αντικατέστησε τον Oystein στην περιοδεία μας στην Βόρεια Αμερική πέρυσι, το 2016. Οπότε ξέραμε πως ήταν πολύ καλός παίκτης και ξέραμε πως τα πάει καλά με την υπόλοιπη μπάντα, τόσο σε μουσικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Συνεπώς, ήταν η προφανή επιλογή αν θέλαμε να συνεχίσουμε από εκεί που σταμάτησε ο Oystein.

Ο Oystein ήταν μέλος της μπάντας μέχρι το σημείο που σχεδιάζαμε να ηχογραφήσουμε τις κιθάρες του άλμπουμ. Ο Robin κλήθηκε να μπει την τελευταία στιγμή και δεν είχε πολύ χρόνο να προετοιμαστεί, αλλά και πάλι θεωρώ πως έκανε εξαιρετική δουλειά. Και νομίζω πως μπορείς να ακούσεις το ωραίο άγγιγμα που έχει. Προσέφερε πολλά στον συνολικό ήχο που έχουν οι κιθάρες.

Leprous

Επίσης, το παίξιμο του Baard στα τύμπανα είναι όλο και πιο εντυπωσιακό και μοιάζει να γίνεται trademark στον ήχο σας. Η απόδοσή του είναι εξωπραγματική και στη σκηνή και στο στούντιο. Πόσο ενέργεια έχει αυτό το παιδί και πως τον κάνετε καλά; (γέλια)

Αυτό είναι κάτι που αναρωτιόμαστε κι εμείς! Δεν έχω ιδέα που τη βρίσκει τόση ενέργεια... (γέλια). Βασικά, έχει δυο φάσεις. Ή που θα είναι παντού όλη την ώρα ή που δεν θα έχει καθόλου ενέργεια. Το δεύτερο όχι και πολύ συχνά...

Έχει τεράστια ενέργεια και είναι τόσο ταλαντούχος ντράμερ. Είναι φοβερός. Έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό άλμπουμ από την αρχή του και θεωρώ πως έχει πλέον πολλή περισσότερη εμπιστοσύνη ως μέλος της δημιουργικής διαδικασίας, εντός του συγκροτήματος. Ξεκίνησε να περιοδεύει μαζί μας αφότου ηχογραφήσαμε το “Coal”, οπότε αυτό είναι το δεύτερο άλμπουμ του ως ντράμερ της μπάντας. Το να νιώσει πιο ασφαλής εντός της μπάντας και να βρει τον χώρο του, το να έχει την εμπιστοσύνη να χαλαρώσει και να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε να κάνει. Θεωρώ πως φαίνεται ξεκάθαρα το ότι έχει περισσότερη εμπιστοσύνη μέσα στην μπάντα τώρα. Ανυπομονώ να δω πως θα εξελιχθεί περεταίρω.

Αυτήν την εποχή ξεκινάμε να προβάρουμε τα τραγούδια του άλμπουμ - κάποια από αυτά - και είναι πολύ ωραίο όταν ακούς πως βγαίνουν ζωντανά. Είμαστε ενθουσιασμένοι αυτή τη στιγμή...

Αρχικά σχεδιάζαμε να προσλάβουμε μια ορχήστρα για το άλμπουμ

Πάντως, είναι οι ενορχηστρώσεις με τα έγχορδα που βρήκα πραγματικά εντυπωσιακές. Έχουν τοποθετηθεί άψογα στα τραγούδια και δίνουν μια νέα διάσταση στη μουσική σας. Πως χώρεσαν κατά την διαδικασία σύνθεσης των τραγουδιών; Πως κι αποφασίσατε να τα χρησιμοποιήσετε;

Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της συνθετικής διαδικασίας, κάναμε ακριβώς το ίδιο που κάναμε με το "The Congregation", το οποίο είναι ότι φτιάξαμε πολλούς σκελετούς τραγουδιών. Είχαμε αρχικά περίπου τριάντα ιδέες για τραγούδια, τις οποίες μειώσαμε στο μισό, οπότε μείναμε με δεκαπέντε σκελετούς.

Όταν μείναμε με αυτά που είχαμε επιλέξει ως τα δεκαπέντε καλύτερα διακρίναμε ότι μερικά από αυτά ήταν βασισμένα στις ενορχηστρώσεις εγχόρδων. Όπως το "The Last Milestone" για παράδειγμα ή το τελείωμα του "Stuck", καθώς κι αρκετά ακόμα...

Τότε συνειδητοποιούσαμε πως υπήρχαν πολλά σημεία στα οποία θα μπορούσαμε να προσθέσουμε κι άλλα έγχορδα και αρχικά σχεδιάζαμε να δούμε αν θα μπορούσαμε να προσλάβουμε μια ορχήστρα. Δεν ξέραμε αν μπορούσαμε καθώς δεν έχουμε κάνει κάτι συναφές στο παρελθόν.

Είχαμε βιολί στο "Coal", είχαμε τρομπέτα σε ένα τραγούδι, αλλά αυτή τη φορά καταλήξαμε στο τι θα κάνουμε αναφορικά με τα έγχορδα όταν ήμασταν σε περιοδεία στην Βόρεια Αμερική. Όταν παίζαμε στην Ottawa, στον Καναδά, τον Οκτώβριο του 2016, ένα από τα support που είχαμε ήταν μια solo παράσταση από έναν τσελίστα που τον έλεγαν Raphael (σ.σ. : Weinroth-Browne) και μας ξετρέλανε. Είχε τέτοια ενέργεια και στυλ και ακουγόταν τόσο «μεγάλο» αυτό που έπαιζε, παρόλο που ήταν μόνος του κι έπαιζε τσέλο. Μπορούσες άμεσα να διακρίνεις πόσο ταλαντούχος ήταν τόσο σε επίπεδο αυτοσχεδιασμού όσο και σε επίπεδο τεχνικής, αλλά και συνολικά σε επίπεδο δημιουργικότητας. Οπότε του ζητήσαμε με τη μια, όταν είχε τελειώσει το σετ του και πριν ξεκινήσει το δικό μας, αν θα ήθελε να πάρει μέρος στις επερχόμενες ηχογραφήσεις μας.

Κάπως έτσι τον βάλαμε να πετάξει μέχρι το στούντιο και στην πραγματικότητα να γράψει όλα τα έγχορδα. Βέβαια, ο Einar που είναι ο βασικό συνθέτης του άλμπουμ είχε ήδη κάνει όλες τις ενορχηστρώσεις, αλλά τους τις είχε στείλει από πριν ώστε να προβάρει τα μέρη του και να τα κάνει κτήμα του, ώστε να προσθέσει το δικό του άγγιγμα στο τελικό αποτέλεσμα. Θεωρώ πως τελικά ακούγεται πολύ-πολύ καλό και πως προσθέτει και κάτι στον οργανικό ήχο που όπως ανέφερα νωρίτερα προσπαθήσαμε να επιτύχουμε σε αυτό το άλμπουμ. 

Πάντως με συνθέσεις σαν το "The Last Milestone" μου δίνεται η αίσθηση ότι πρέπει να γνωρίζεις ένα-δυο πράγματα γύρω από την κλασσική μουσική ή/και το να γράφεις μουσική για ταινίες. Χρειαστήκατε κάποια εξωτερική βοήθεια για τις ενορχηστρώσεις αυτές;

Για το "The Last Milestone" συμφωνώ απόλυτα μαζί σου στις αναφορές περί κλασσικής μουσικής και τον τρόπο που χρησιμοποιείται σε ταινίες για να καθορίσει την ατμόσφαιρα και το μουσικό τοπίο που προσπαθείς να αποτυπώσεις.

Το τραγούδι αυτό γράφτηκε αποκλειστικά από τον Einar. Μου είπε ότι το έγραψε αφού είχε δει μια ταινία που είχε σπουδαίο soundtrack και εμπνεύστηκε να κάνει κάτι παρόμοιο. Όχι για να αναπαράγει το συγκεκριμένο soundtrack, αλλά για να δημιουργήσει κάτι που θα μπορούσε να λειτουργήσει κατά αντίστοιχο τρόπο. Κάτι που θα δημιουργούσε αντίστοιχα μουσικά τοπία και θα καθόριζε την ατμόσφαιρα.

Αυτό το τραγούδι έχει ένα πολύ στενάχωρο θέμα και μπορείς να το νιώσεις. Ο Einar τραγουδάει με πολύ νεύρο, ενώ έγραψε και τους στίχους σε αυτό το τραγούδι. Είναι ένα τραγούδι με ιδιαίτερο νόημα. Μπορείς να το ακούσεις από τον τρόπο με τον οποίο το τραγουδάει. Είναι ένα από τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα τραγούδια που έχουμε γράψει - βασικά που έχει γράψει - ποτέ. Είναι πολύ καλή σύνθεση και στην πραγματικότητα είναι πιο κοντά σε σύνθεση κλασσικής μουσικής.

Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα όταν άκουσα τον τρόπο με τον οποίο τοποθέτησε φωνητικές γραμμές, καθώς όταν το πρωτοάκουσα ήταν μόνο η μουσική και ενθουσιάστηκα, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα ακουγόταν με στίχους και φωνητικές γραμμές.

Για να απαντήσω στην ερώτησή σου, έκανε τα πάντα μόνος του και δεν χρειάστηκε καμία βοήθεια από όσο γνωρίζω. Ακούει επίσης πολύ κλασσική μουσική και έχει πολύ καλό αυτί και σε αυτό το είδος μουσικής.

Κάποιοι ακροατές μας θεωρούν πολύ σημαντικό να έχουμε τα κλασσικά prog metal στοιχεία, όπως τους περίεργους χρόνους στο μέτρημα

Ποιο τραγούδι θα επέλεγες ως το πιο αντιπροσωπευτικού του ήχου του "Malina"; Προσωπικά μάλλον θα επέλεγα το "Stuck" καθώς αναδεικνύει αμφότερες τις πλευρές του κλασσικού ήχου σας και των νέων στοιχείων που εισάγετε...

Είναι αρκετά δύσκολο να επιλέξω, καθώς το άλμπουμ έχει μεγάλη ποικιλία, όπως έχουμε πάντα. Αλλά, φυσικά, το "Stuck" έχει κάτι το πιασάρικο και πολύ δυνατή γραμμή στο chorus. Έχει ποικιλία στο παίξιμο στις κιθάρας και επίσης το γεγονός ότι τελειώνει με αυτό το μεγάλο μέρος με τα βιολιά κατά κάποιο τρόπο γεφυρώνει τα τραγούδια που δεν έχουν έγχορδα με αυτά που έχουν πολλά έγχορδα...

Το καταλαβαίνω, αν και περιμένω πως θα είναι από τα τραγούδια για τα οποία θα ακουστούν διάφορες απόψεις από τον κόσμο. Κάποιοι ακροατές μας θεωρούν πολύ σημαντικό να έχουμε τα κλασσικά prog metal στοιχεία, όπως τους περίεργους χρόνους στο μέτρημα κλπ, αλλά την ίδια στιγμή αυτό το τραγούδι έχει κι άλλα κλασσικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το prog, όπως την μεγαλύτερη διάρκεια. Αν ακούς πολύ 70s prog rock, ξέρεις πως σε μεγάλο βαθμό ένωνε την rock με την κλασσική μουσική, και αυτή η αίσθηση είναι που έχει και το "Stuck".

Όπου να’ ναι θα κυκλοφορήσουμε το δεύτερο βίντεο και single από το άλμπουμ, το οποίο θα είναι το "Stuck" αλλά σε radio edit, κάτι που σημαίνει πως θα το κυκλοφορήσουμε χωρίς το τελείωμά του (σ.σ.: η συνέντευξη έλαβε χώρα 25/7). Είμαι σίγουρος πως αρκετοί από αυτούς που μας ακολουθούν θα νομίζουν ότι είναι άλλο ένα μικρό σε διάρκεια τραγούδι, που δεν είναι και τόσο metal. Αλλά, όταν ακούσουν ολόκληρο το τραγούδι στο άλμπουμ, τότε θα καταλάβουν γιατί κάναμε το radio edit για το single κα θα εκπλαγούν θετικά ακούγοντας το τελείωμά του, το οποίο στην πραγματικότητα θεωρώ το καλύτερο σημείο του τραγουδιού...

Leprous

Ακόμα και το artwork έχει διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με το παρελθόν. Ξέρω πως προσπαθείτε να υπάρχει μια συνάφεια ακόμα και στο εξώφυλλο με την συνολική προσέγγιση που έχετε κατά νου για το άλμπουμ, οπότε πες μου αν θες κάποια στοιχεία για αυτό και πως συνδέεται με την μουσική...

Νομίζω πως είναι από τα αγαπημένα μου εξώφυλλα. Όπως είπες είναι διαφορετικό από αυτά που είχαμε κατά την διάρκεια των ετών. Μου αρέσουν πολύ και αυτά που σχεδίασε και ζωγράφισε με το χέρι ο Jeff Jordan για το "Bilateral" και το "Coal", όπως και η φωτογραφική προσέγγιση στο εξώφυλλο του "The Congregation".

Αυτήν τη φορά επιλέξαμε έναν τελείως νέο καλλιτέχνη, τον Corey Meyers, που έχει κάνει πολλά από τα artwork για τους Between The Buried And Me. Στην πραγματικότητα μέσω αυτών, κατά τη διάρκεια της κοινής μας περιοδείας, ήταν που ήρθαμε σε επαφή μαζί του. Μας έστειλε τις αρχικές του ιδέες αφού άκουσε το άλμπουμ και μας άρεσε πολύ αυτό που προσπαθούσε να κάνει. Μετά κάναμε κάποιες αλλαγές για να είναι πιο κοντά στην θεματολογία του άλμπουμ.

Αν κοιτάξεις προσεκτικά θα δεις την ηλικιωμένη γυναίκα με το καλάθι της που πηγαίνει προς μια σπηλιά που φαίνεται μακριά. Αυτή είναι η γυναίκαι που φώναζε «μαλίνα», όπως ανέφερα πιο πριν...

Ποτέ δεν έχουμε βγάλει ένα προφανές concept άλμπουμ αλλά αυτή τη φορά είναι ακόμα λιγότερο concept σε σχέση με το "The Congregation"

Όχι πως είναι χαρούμενοι, αλλά για κάποιο λόγο οι στίχοι μου φαίνονται σχετικά λιγότερο βαριοί από αυτούς του προηγούμενου άλμπουμ. Έχω δίκιο; Αντανακλούν την φάση στην οποία είσαστε ως μπάντα αλλά κι ο καθένας προσωπικά; Υπάρχει κάποιο γενικό concept που συνδέει τα τραγούδια μεταξύ τους;

Το "The Congregation" έχει ένα πιο συνολικό θέμα γύρω από κάποια καταθλιπτικά πράγματα που αφορούν στη σημερινή κοινωνία. Αυτό, όπως είναι λογικό, χρωμάτισε το γενικότερο συναίσθημα που έχει το άλμπουμ. Νομίζω πως κάποια τραγούδια του "Malina" είναι ακόμα πιο στενάχωρα, αλλά κάποια όχι και τόσο.

Δεν μπορώ να πω ότι το "Malina" είναι τόσο concept όσο το "The Congregation". Βασικά, ποτέ δεν έχουμε βγάλει ένα προφανές concept άλμπουμ αλλά αυτή τη φορά είναι ακόμα λιγότερο concept σε σχέση με το "The Congregation"...

Όποτε γράφω στίχους, γράφω, γράφω για οτιδήποτε μου έρχεται στο μυαλό και αντανακλά την φάση στην οποία βρίσκομαι εκείνη την στιγμή. Κι εγώ δεν θεωρώ ότι είναι ένα ιδιαίτερα αισιόδοξο ή χαρούμενο άλμπουμ... (γέλια)

Tor, σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου και ελπίζω να γίνεται πλέον τακτικοί επισκέπτες στη χώρα μας για να παίζετε ζωντανά...

Θα επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Ξέρω πως έχουμε μεγάλη βάση οπαδών εκεί και είναι πάντα ευχαρίστησή μας να παίζουμε εκεί. Σίγουρα θα επιστρέψουμε, αν και δεν έχει ανακοινωθεί κάποια ημερομηνία στην τρέχουσα περιοδεία ακόμα. Ανυπομονούμε να έρθουμε.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Malina" από τον Νίκο Καταπίδη.

  • SHARE
  • TWEET