Misþyrming

Όταν πριν δύο εβδομάδες οι Misþyrming ανακοίνωσαν τη δισκογραφική τους επιστροφή, ήταν σαφές πως η χρονιά δεν θα έκλεινε ήρεμα για το black metal. Το προ τριετίας "Algleymi", ένας από τους κορυφαίους δίσκους όχι μόνο του ιδιώματος, αλλά και εν γένει της χρονιάς του, ήταν μια γερή παρακαταθήκη που βρήκε τους Ισλανδούς στην εμπροσθοφυλακή του ιδιώματος. Το τρίτο τους άλμπουμ, ονόματι "Með hamri", παρουσιάζει ένα σχήμα πιο έμπειρο και κυρίως πιο αποφασισμένο, στην πιο ολοκληρωμένη υλοποίηση του καλλιτεχνικού του οράματος.

Από τις πρώτες ακροάσεις, καθίσταται σαφές πως το "Með hamri" παίρνει τον αυθορμητισμό και το πείσμα των Misþyrming και επί 45 λεπτά τα κάνει ολοκληρωμένες συνθέσεις. Όπως διαπιστώσαμε και φέτος για πρώτη φορά ζωντανά στα μέρη μας, η μπάντα διαθέτει επί σκηνής μια ορμή που αναδεικνύει τον χείμαρρο που κρύβουν οι λεπτοδουλεμένες τους συνθέσεις. Στο τρίτο άλμπουμ της μπάντας, αυτός ο χείμαρρος γίνεται παλιρροϊκό κύμα που σκάει στα ηχεία σαν σφυρί σε αμόνι. Αν θεωρείτε την εν λόγω έκφραση γραφική, οφείλει να γίνει αντιληπτό πως η προσήλωση των Misthyrming στις «παραδοσιακές» διδαχές του ήχου και ο διαχρονικός ελιτισμός που χαρακτηρίζει τη μουσική τους, εδώ αποκτούν μαξιμαλιστικές διαστάσεις.

Ο τρίτος δίσκος της μπάντας, είναι επίσης ο πρώτος με νέο ντράμερ, τον M.S. των Svartidauði, έτερων πόλων, αν και δυστυχώς πλέον διαλυμένων, της σύγχρονης ισλανδικής black metal σκηνής. Παράλληλα, η ζωντανή ηχογράφηση του άλμπουμ, έρχεται να συγκρουστεί με την διπλή παραγωγή και πολύχρονη επεξεργασία του προκατόχου. Εδώ, ο αυθορμητισμός, καθοδηγούμενος από τη σιγουριά και τη διαύγεια του νου, διακηρύττει το δόγμα έναντι «όσων είναι μάταιων και ψευδών» στη σύγχρονη black metal σκηνή. Το εναρκτήριο ομότιτλο κομμάτι, που φέρνει τον ήχο των Σουηδών σε ένα σχεδόν Nifelheim-ικό black/thrash παραλλήρημα, είναι η ηχητική διατύπωση της τυφλής εναντίωσης και περιχαράκωσης. Το εξώφυλλο βλέπεις, δημιουργία του ταλαντούχου Manuel Tinnemans, δεν είναι παρά η πρώτη αισθητική αποτύπωση αυτής της στάσης.

Οι Misthyrming παίρνουν θέση μάχης και με τις έξι κομματάρες του άλμπουμ και παρά τη διαφαινόμενη εξωστρέφεια δεν παραλείπουν μια εσωτερική αντανάκλαση. Ιδιαίτερα βίαιο, το "Með hamri" ακόμη και όταν στο δεύτερο (επίσης ομώνυμο) κομμάτι του δίσκου, θυμηθεί τις επικές ονειρικές μελωδίες που δέσμευσαν το φινάλε του "Algleymi", δεν θα παραλείψει να βρει στόχο ανάμεσα στην τυφλή οργή, μετατρέποντας την επίθεσή του σε τακτικά χτυπήματα μεγαλείου. Έτσι, το οκτάλεπτο "Engin Miskunn" κρατάει μες την ψυχή του τo "Mega Therion" το ίδιο σφιχτά με τους Mayhem (ειδικά ο, ομότιτλος διάδοχός του), και βρίσκει την εκτόνωση όχι στον εμβατηριακό ρυθμό ή τα αδιανόητα, για μια ακόμη φορά, φωνητικά του D.G., όσο στα όσα συμβαίνουν κιθαριστικά στο τελευταίο του τρίλεπτο. Ο τρόπος που οι Misthyrming αντλούν επιρροή από το ορθόδοξο black metal όπως ορίστηκε από το label τους στα ‘00s, ηχεί ως μια σύμπραξη που εκκολαπτόταν καιρό.

Τα διάσπαρτα noise/ambient εφέ θα κορυφωθούν στο τελετουργικό, με την αξιοποίηση εκκλησιαστικών ρυθμών, τρίλεπτο "Blóðhefnd". Το σχήμα, παρουσιάζει ένα δίσκο με άψογη ροή, που, δίχως να αφήνει χαραμάδες ελπίδας ή ανάσες ασφάλειας, επιτρέπει την ανανέωση δυναμικών και οργής. Υπό ένα πρίσμα, οι Misthyrming κυκλοφορούν ένα μανιφέστο παραδοσιακού black metal, σε σύγχρονο πλαίσιο, όσο και αν το αποτάσσονται, ειδικά αναλογιζόμενος κανείς την διαστρωμάτωση των μελωδικών leads ή την τοποθέτηση των καίριων εναλλαγών ρυθμών. Πλέον, μπορούν να περηφανεύονται πως διαθέτουν αναγνωρίσιμο ηχόχρωμα, και λακωνικοί, εκμεταλλεύονται στο έπακρο την νιτσεϊκή τους προσέγγιση, λέγοντας ακριβώς όσα έχουν να πουν.

Το "Með hamri" κλείνει με το δεκάλεπτο "Aftaka" (σ.σ. «εκτέλεση»), που δανείζεται στην εισαγωγή του λίγη από την δόξα του "De Mysteriis Dom Sathanas". Στην πορεία, πετάει τον μανδύα του παρελθόντος και με αδιανόητο drumming οικοδομεί μια ασφυκτική ατμόσφαιρα, σε συνδυασμό με τα φρενήρη leads και τις ταχύτητες. Αυτή τη φορά, οι Ισλανδοί δεν κλείνουν το δίσκο τους ελπιδοφόρα και με μεγαλοπρέπεια, αλλά ασφυκτικά, μηδενιστικά και απάνθρωπα. Αντλούν έμπνευση από την παρακμή του ανθρώπου, και τη διοχευτεύουν βιτριολικά στη μουσική τους. Επιλέγουν μια κατάμαυρη δυσαρμονία να στοιχειώσει το άλμπουμ και να τους βυθίσει στη σιωπή, αφού πρώτα διαπραγματευτεί εαυτόν για την κορυφαία της χρονιάς.

Οι Misthyrming επέστρεψαν, με το άλμπουμ που θεωρώ πως κορυφώνει την φιλοσοφία τους. Παραδίδουν ένα ψυχωμένο αριστούργημα, απόμακρο αλλά όχι δυσπρόσιτο, αδιαπέραστο αλλά όχι ομοιογενές, συμπαγές και συνεκτικό αλλά με τις χάρες των επιμέρους να συνδιαμορφώνουν το όλο. Όλα ηχούν εντονότερα, ζωτικότερα, πειστικότερα. Η ένταση και το πάθος είναι παρόντα, ακόμη και ως αντίθεση στον διαρκώς εξελισσόμενο χαρακτήρα του black metal. Εν τέλει, είναι λογικό, σε μια πολυσχιδή σκηνή, όπου το εκφραστικό μέσο έχει ύψιστη σημασία για το δημιουργό, μέρος της να εκφράζεται από τις ρίζες της, ειδικά αν η σύγκρουση με τα δεσμά της οδηγεί στην εξέλιξη. Οι Misthyrming όμως, δεν είναι ένα ρετρό σχήμα που γράφει πιασάρικη μουσική. Το "Með hamri" είναι το ευθύ black metal στην πιο αδέσμευτη εκδοχή του, ένα θηρίο ανήμερο που εγκυμονεί περισσότερους ηχητικούς κινδύνους από όσους αφήνει να εννοηθεί ο απόηχος του ωστικού κύματος που επέφερε η σεισμική του πρόσκρουση στη σκηνή.

Bandcamp
Spotify