Enforcer: «Γράφουμε μουσική και όχι κάποιο συγκεκριμένο είδος»

Ο Olof Wikstrand μας μιλάει για το νέο άλμπουμ και την εξέλιξη των Enforcer, χωρίς να μασάει τα λόγια του

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 22/04/2019 @ 11:01

Έχουν αναρριχηθεί τα τελευταία χρόνια ως ηγετικό συγκρότημα μιας σκηνής που αναβιώνει το παραδοσιακό heavy metal (NWOTHM), αλλά όπως θα διαβάσετε παρακάτω ο ηγέτης/τραγουδιστής/κιθαρίστας της μπάντας Olof Wikstrand όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται για τέτοιους τίτλους, αλλά δείχνει να ενοχλείται από τις ταμπέλες και τους περιορισμούς που αυτές επιβάλλουν. Ειδικά με το νέο άλμπουμ τους, "Zenith", οι Σουηδοί τολμάνε να αλλάξουν κάποια πράγματα και να σπάσουν κάποια στεγανά, γεγονός που νομοτελειακά θα προκαλέσει αρκετές αντιδράσεις από το (μεγάλο σε ποσοστό) συντηρητικό κομμάτι των οπαδών του ήχου που πρεσβεύουν. Αλλά έτσι κυκλοφορούν ένα από τα καλύτερα - αν όχι το καλύτερο - άλμπουμ της καριέρας τους και παρακάτω ο Olof μας εξηγεί πως προέκυψε και δίνει τις απαντήσεις του, χωρίς διάθεση να μασήσει τα λόγια του.

Γεια σου Olof. Πώς είσαι;

Είμαι καλά! Κι εσύ;

Είμαι καλά κι εγώ. Ελπίζω όλα να πηγαίνουν καλά και στο στρατόπεδο των Enforcer, καθώς φαντάζομαι θα επικρατεί ένας αναβρασμός με την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ...

Ω ναι!

Οφείλω να σε συγχαρώ για το "Zenith". Ίσως είναι νωρίς αλλά στα αυτιά μου μοιάζει ως ένα από τα πιο δυνατά άλμπουμ που έχετε και κυκλοφορήσει. Και γιατί όχι ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο...

Αυτό είναι εξαιρετικό! Με χαροποιεί πολύ που το ακούω. Το πιστεύω κι εγώ...

Αν είναι να φτιάξεις ένα άλμπουμ οφείλεις να έχεις μια ιδέα του τι θες να κάνεις με αυτό κι όχι απλά να κάνεις ό,τι σου έρχεται

Έχεις αναφερθεί σε αυτό ως την πιο φιλόδοξη δουλειά σας ως σήμερα και πως αυτός ήταν ο λόγος που χρειάστηκε δυόμιση χρόνια για να ετοιμαστεί. Ποιο ήταν το πιο απαιτητικό κομμάτι της διαδικασίας;

Νομίζω πως το πιο απαιτητικό κομμάτι ήταν από την αρχή το να σκεφτώ μια ιδέα αναφορικά με το τι θέλαμε να κάνουμε με αυτό το άλμπουμ. Αν είναι να φτιάξεις ένα άλμπουμ οφείλεις να έχεις μια ιδέα του τι θες να κάνεις με αυτό κι όχι απλά να κάνεις ό,τι σου έρχεται. Πρέπει να έχεις σπουδαίες ιδέες και σπουδαία τραγούδια. Κι οφείλει να είναι καλύτερο σε σχέση με ό,τι έχεις κάνει πιο πριν, αλλιώς το θεωρώ αχρείαστο να φτιάξεις κάτι καινούργιο. Οπότε, αυτό ήταν που πήρε τον περισσότερο χρόνο, το να βρω μια κεντρική ιδέα αναφορικά με το τι θέλουμε να κάνουμε.

Είχατε και αλλαγές στη σύνθεση, καθώς ο Joseph δεν είναι πλέον μαζί σας...

Ναι...

Enforcer

Τι οδήγησε στην αποχώρησή του και πώς καταλήξατε στον Jonathan? Και ποια ήταν η συμβολή του τελευταίου στο "Zenith";

Ο Joseph θεωρούσε ότι όλο αυτό παίρνει υπερβολικά πολύ χρόνο, καθώς οι Enforcer γενικότερα απαιτούν πολύ χρόνο και δεν ήταν έτοιμος να ξοδέψει όλη του τη ζωή σε αυτό το project, κάτι που φαντάζομαι απαιτεί θυσίες. Οπότε, μας άφησε...

Αλλά, ήδη είχαμε τον Jonathan, ο οποίος ήδη παίζει μαζί μας από το 2015, οπότε ήταν μια εύκολη μετάβαση. Δεν ενεπλάκη στην συνθετική διαδικασία, καθώς είχαμε ήδη το μεγαλύτερο μέρος του υλικού έτοιμο όταν τον προσλάβαμε με πλήρη απασχόληση.

Ανοίγοντας με ένα τραγούδι που δεν είναι safe, ξαφνικά ο κόσμος ακούει πιο προσεκτικά

Σίγουρα, υπάρχει μια αλλαγή στον ήχο σας. Αναμένεις να υπάρξουν οπαδοί σας που θα σοκαριστούν όταν ακούσουν για πρώτη φορά το "Zenith";

Το ελπίζω! (γέλια). Όχι, αλήθεια το ελπίζω! Για αυτό το λόγο άλλωστε τοποθετήσαμε το "Die For The Devil" και το "Zenith Of The Black Sun" ως τα δυο πρώτα τραγούδια στο άλμπουμ, για να σοκάρουμε τον κόσμο. Αλλά, δεν θεωρώ πως στην ολότητά του το άλμπουμ είναι τόσο διαφορετικό. Απλά, προσθέσαμε κάποια νέα στοιχεία στον ήχο μας. Αλλά όχι πάρα πολλά νέα στοιχεία. Είναι ίσως διαφορετικό από το "From Beyond", αλλά αν το συγκρίνεις με το "Diamonds" του 2010 είναι αρκετά παρόμοιο. Έχει έναν ωραίο rocking ήχο, όπως είχαμε και το 2010.

Οπότε, δεν νομίζω πως είναι και τόσο διαφορετικό. Αλλά ίσως είναι λίγο σοκαριστικό λόγω του τρόπου με τον οποίο βάλαμε τα τραγούδια στο άλμπουμ. Αν θέλαμε να παίξουμε περισσότερο εκ του ασφαλούς, πιθανότατα θα ανοίγαμε με κάποιο πιο safe τραγούδι. Αλλά, επιλέξαμε να ανοίξουμε με ένα τραγούδι που δεν είναι καθόλου safe. Διότι θέλαμε ο κόσμος να εκπλαγεί λίγο, να πει «ωπ, τι είναι αυτό;». Με αυτό τον τρόπο, ξαφνικά ακούς πιο προσεκτικά. Θεωρώ πως αν ανοίγαμε με ένα πιο safe τραγούδι, ο κόσμος θα έλεγε «Ωραία!» και τίποτα περισσότερο. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια αντίδραση, κι όχι να πει ο άλλος «Όλα καλά!». Αυτό δεν είναι αντίδραση!

Το καταλαβαίνω και συμφωνώ με την προσέγγιση, αλλά θεωρώ πως υπάρχουν άλλα τραγούδια που θα κάνουν τον κόσμο να εκπλαγεί περισσότερο. Ξέρεις, νιώθω ότι κινείστε πάνω σε μια πολύ λεπτή διαχωριστική γραμμή σε αυτό το άλμπουμ. Από τη μια είστε πιστοί στον 80s ήχο σας, αλλά υπάρχουν και σημεία που μοιάζει αυτός να είναι περισσότερο rock και λιγότερο metal. Μπορεί αυτό να οφείλεται στην παραγωγή;

Βασικά... ναι... Σε κάποια σημεία όντως ακουγόμαστε... Η παραγωγή κι ο ήχος είναι παρόμοια παντού, αλλά αυτό που κάναμε σε κάνα δυο τραγούδια είναι πως παίζω κιθάρα με λιγότερη παραμόρφωση, κάτι που προσδίδει ένα πιο rocking ύφος. Αλλά, γενικότερα, θεωρώ πως είναι ωραίο να έχουμε διαφορετικά επίπεδα ήχου όσον αφορά στις κιθάρες. Δεν χρειάζεται να παίζεις συνέχεια στο δέκα... (γέλια)

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτό...

Αν ξεκινάς πάντα από το δέκα, τότε δεν έχεις κάπου να παραπάνω να πας. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;

Δεν μπορείς να κλιμακώσεις τον ήχο...

Ακριβώς!

Ακούμε την ίδια μουσική που ακούγαμε πάντα, απλά αυτή τη φορά τολμήσαμε περισσότερο

Επίσης, αισθάνομαι πως υπάρχει μια επιρροή από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο άλμπουμ. Θα μπορούσε η διαμονή σας εκεί να έπαιξε κάποιο ρόλο ως προς αυτό;

Όχι, δεν θα το έλεγα. Ακούμε την ίδια μουσική που ακούγαμε πάντα, απλά αυτή τη φορά είχαμε την πρόθεση να τολμήσουμε περισσότερο. Και τολμήσαμε να θέσουμε λιγότερα όρια όσον αφορά στο κομμάτι της σύνθεσης της μουσικής του άλμπουμ.

Γράφουμε μουσική και όχι κάποιο συγκεκριμένο είδος

Πίσω στα '80s ο ήχος του "Zenith" θα χαρακτηριζόταν απλά ως "heavy metal". Σήμερα, ο κόσμος μάλλον θα αναλωθεί σε συζητήσεις περί του αν είναι heavy metal ή hard roc. Θεωρείς ότι στις ημέρες μας έχει γίνει λίγο θολό το τι θεωρεί και ονομάζει ως metal ο κόσμος;

Ναι! Το πιστεύω! Θεωρώ πως ο κόσμος έχει κολλήσει τόσο γαμημένα με το να ανάγει τα πάντα σε είδη (σ.σ.: genre-ification) και πολλές μπάντες φοβούνται πολύ να σπάσουν τους κανόνες ενός είδους. Κάτι που προφανώς οδηγεί στο να είναι τόσες πολλές μπάντες generic και βαρετές. Δεν υπάρχει κανενός είδους δημιουργικότητα αν αποφασίσεις πως «Θα παίξουμε thrash metal; Τότε θα πρέπει να έχουμε αυτού του είδους τα riff, θα πρέπει να φοράμε βερμούδες και να γράφουμε στίχους για πίτσα και χελώνες» (γέλια)... Αυτό είναι generic και βαρετό και μαλακία και σούπερ αντιπαραγωγικό. Για μένα, αυτό δεν είναι μουσική, είναι παρωδία!

Εμείς γράφουμε μουσική και όχι κάποιο συγκεκριμένο είδος. Κι αν ο κόσμος θέλει να το περιγράψει ως heavy metal, hard rock, speed metal ή οτιδήποτε, δεν με αφορά. Διότι, δεν θέλω να περιοριστώ κατά αυτό τον τρόπο…

Θεωρώ πως είναι ωραίο που σκέφτεσαι έτσι... Ένα ακόμα πράγμα που παρατήρησα και μου αρέσει πολύ, είναι πως έχετε δουλέψει αρκετά στις φωνητικές αρμονίες και στα δεύτερα φωνητικά, σε αυτό το άλμπουμ. Είναι εντύπωσή μου ή είναι ένα στοιχείο στο οποίο επικεντρωθήκατε;

Αυτό είναι κάτι πάνω στο οποίο δουλέψαμε ΠΟΛΥ! Διότι, θεωρώ πως μπορείς να υπερθεματίσεις πολλά πράγματα με αυτό τον τρόπο. Επίσης, ο Jonas έχει μεγαλύτερο ρόλο όσον αφορά στα δεύτερα φωνητικά. Μάλιστα, υπάρχουν τραγούδια στα οποία τραγουδάμε εξ’ ίσου.

Θεωρώ ότι δίνει πόντους στη μουσική σας...

Ναι, κι εγώ έτσι νομίζω...

Φοβούνται να γράψουν μεγάλα ρεφρέν στη metal μουσική, μην τους χαρακτηρίσουν ως glam ή hair metal ή κάποια τέτοια μαλακία

Επεσήμανες νωρίτερα πως θεωρείς το "Die For The Devil" ως σοκαριστικό για άνοιγμα του δίσκου, αλλά προσωπικά μου φαίνεται προφανής επιλογή. Θα συμφωνούσες μαζί μου πως τέτοιου είδους μεγάλα ρεφραίν απουσιάζουν από την σημερινή metal μουσική;

Θεωρώ πως φοβούνται να γράψουν τέτοια μεγάλα ρεφρέν στη metal μουσική, γιατί θα τους χαρακτηρίσουν ως glam ή hair metal ή κάποια τέτοια μαλακία. Αλλά προσωπικά δεν με νοιάζει. Πιστεύω απλά ότι είναι ωραία μουσική.

Με τι καταπιάνονται οι στίχοι του εν λόγω τραγουδιού, αλλά και γενικότερα του άλμπουμ;

Όσον αφορά την έμπνευση για τους στίχους του άλμπουμ γενικότερα, μπορώ να πω ότι δεν εμπνεύστηκα από τους στίχους άλλων συγκροτημάτων. Κι αυτό είναι μια τεράστια διαφορά μεταξύ του πριν και του τώρα. Η μόνη μου εισαγωγή στους στίχους προηγουμένως ήταν μέσω των στίχων άλλων συγκροτημάτων. Αυτή τη φορά προσπάθησα να μην εμπνευστώ από άλλες μπάντες, αλλά να αντλήσω έμπνευση από βιβλία, από ποίηση, από ταινίες και οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Κι από πραγματικά γεγονότα της ζωής...

Ήθελα πολύ να αναπτύξω το κομμάτι των στίχων και να μην αναλωθώ σε γενικευμένες βλακείες. Μερικές φορές πετάς ένα κλισέ για να κάνεις τα πράγματα πιο πιασάρικα ή για να παίξεις με τις συνδέσεις που θα κάνει ο ακροατής με κάτι που γνωρίζει και νιώθει άνετα μαζί του. Αλλά, γενικά, προσπάθησα να το αποφύγω αυτό.

Όσον αφορά στην έμπνευση για το συγκεκριμένο τραγούδι... τι να πω; Θα έλεγα πως ο διάολος για τον οποίο τραγουδάω εδώ είναι μια μεταφορά για έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής, όπου έχεις δει διαφορετικούς τρόπους να ζήσεις τη ζωή σου σε σχέση με αυτό που περιμένουν από εσένα. Σαν μια εναλλακτική πραγματικότητα, στην οποία ξέρεις περισσότερα, βλέπεις περισσότερα, έχεις επιφωτιστεί με κάποιο τρόπο...

Πάντως, θέλω να δω τις αντιδράσεις για το "Regrets". Δεν είμαι σίγουρός ότι πολλοί οπαδοί σας θα περιμένουν μια πιάνο, power μπαλάντα από τους Enforcer. Προσωπικά το βρίσκω πολύ ωραίο, τόσο ως μεμονωμένο τραγούδι όσο και στη ροή του άλμπουμ. Έχεις κι εσύ την περιέργεια να δεις αντιδράσεις;

Ναι... Αλλά την ίδια στιγμή, νιώθω πως ξέρω ήδη. Ξέρω πως θα είναι ένα «love it or hate it» τραγούδι. Κι αυτός είναι ο στόχος ενός τέτοιου τραγουδιού. Να δημιουργήσει μια αντίδραση, να σοκάρει τον κόσμο. Ελπίζω να είναι λίγο προβοκατόρικο προς όλους αυτούς που θεωρούν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Αλλά, ξέρεις κάτι; Μπορώ να κάνω οτιδήποτε θέλω! (γέλια)

Enforcer

Βλέπεις να ψάχνεστε περισσότερο σε αυτού του είδους τα τραγούδια στο μέλλον ή είναι κάποιου είδους εξαίρεση για εσάς;

Εξαρτάται! Πραγματικά δεν ξέρω, αλλά μου αρέσει. Η ιδέα προέκυψε από την μπάντα του Tobias, τους Terminal. Είναι ένα side project που είχε πριν καιρό και με τους οποίους κυκλοφόρησε ένα 7ιντσο που περιείχε μόνο power μπαλάντες. Και μου φάνηκε γαμάτη ιδέα! Φοβερή ιδέα! Οπότε σκέφτηκα να το κάνουμε κι εμείς.

Άλλο ένα τραγούδι που θεωρώ ότι θα προκαλέσει την έκπληξη των οπαδών σας είναι το "Sail On". Είναι ένα rock τραγούδι που μου αρέσει πολύ, απλά δεν θυμίζει καθόλου το στυλ που είχατε ως τώρα και για το οποίο γίνατε γνωστοί. Πως προέκυψε, αλήθεια;

Βασικά, θεωρώ ότι έχει παρεμφερές ύφος με το τραγούδι "Walk With Me" από το άλμπουμ "Diamonds". Προσωπικά, λαμβάνω το ίδιο vibe. Οπότε δεν θεωρώ ότι είναι κάτι καινούργιο για εμάς.

Πώς προέκυψε; Τι να σου πω... Είναι από αυτά τα τραγούδια που γράφεις μέσα σε πέντε λεπτά. Τζαμάραμε με τον Jonas στο στούντιο κι άρχισε να παίζει αυτό το riff με το περίεργο μέτρημα. Ήμουν σε φάση «τι στο διάολο είναι αυτό;» και μου απάντησε «απλά κάτι που έπαιζα». Και μετά από πέντε λεπτά είχαμε ένα ολόκληρο τραγούδι. Θέλαμε να το κρατήσουμε σε περίεργο μέτρημα, είναι σε 7/8, και θέλαμε το κρατήσουμε όσο περισσότερο μπορούσαμε μέχρι να γυρίσουμε σε 4/4 που είναι το συνηθισμένο. Έτσι, όταν μπαίνει σε 4/4, νιώθεις ότι επιστρέφεις σε πιο οικεία μέρη και δημιουργείται ένα απελευθερωτικό συναίσθημα.

Μου αρέσει και η αντίθεση που δημιουργεί το outro με την ακουστική κιθάρα στο "Thunder And Hell", αφού μιλάμε για το πιο επιθετικό τραγούδι του δίσκου. Πώς και το τοποθέτησες εκεί;

Είχα αυτό το κλασσικό κομμάτι που είχα γράψει εδώ και πολύ καιρό και ήθελα να το βάλω ως outro σε οποιοδήποτε τραγούδι, αλλά ένιωσα ότι σε αυτό ταιριάζει καλύτερα και δημιουργεί μια ωραία αντίθεση. Ένα τραγούδι σαν το "Thunder And Hell" είναι πολύ τυπικό θα έλεγα και έτσι ένιωσα πως χρειαζόταν λίγο επιπλέον «μπαχαρικό» για να ξεχωρίσει.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια στο άλμπουμ είναι το ανθεμικό "Forever We Worship The Dark", που έχει μια πιο μελωδική/εμπορική προσέγγιση. Έχω την αίσθηση πως θα είναι πολύ ωραίο όταν το παίζετε ζωντανά. Πως προέκυψε;

Πρόκειται για μια από αυτές τις συνθέσεις που υπέστησαν πολλές αλλαγές, καθώς δεν νιώθαμε χαρούμενοι με αυτό. Όταν ήταν ακόμα στο demo αισθανόμασταν πως δεν έχει κάτι το ξεχωριστό. Οπότε, αποφασίσαμε να το πάμε στην τρέλα και να βάλουμε τόνους από αρμονίες φωνητικών και να ξεφύγουμε τελείως.

Στη Λατινική Αμερική οι οπαδοί είναι πολύ αφοσιωμένοι, αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν μιλάνε Αγγλικά

Φαντάζομαι πως η ερώτηση που ακούς πιο συχνά έχει να κάνει με την απόφασή σας να κυκλοφορήσετε και μια Ισπανική εκδοχή του άλμπουμ. Θα μπορούσες να μου την εξηγήσεις κι εμένα;

Έχουμε περιοδεύσει πολύ στη Λατινική Αμερική και έχουμε εντοπίσει ότι οι οπαδοί είναι πολύ αφοσιωμένοι εκεί. Και είναι πολύ σημαντικό για τον κόσμο εκεί να καταλαβαίνει τους στίχους και να συνδέεται με αυτούς, αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν μιλάνε Αγγλικά, οπότε έμοιαζε με τη σωστή κίνηση που έπρεπε να κάνουμε. Επιπλέον, σπουδάζω Ισπανικά εντατικά τα τελευταία δυο χρόνια, οπότε αποφάσισα να κάνω μια προσπάθεια…

Οπότε, φαντάζομαι την επόμενη φορά που θα περιοδεύσετε στην Λατινική Αμερική θα παίξετε τα τραγούδια στα Ισπανικά;

Ναι, μάλλον... Αλλά εξαρτάται τι θα αρέσει περισσότερο στον κόσμο. Το πρώτο single που κυκλοφορήσαμε στα Ισπανικά φάνηκε να αρέσει στον κόσμο περισσότερο από ότι στα Αγγλικά, οπότε πιθανότατα θα παίξουμε όλα τραγούδια στα Ισπανικά όταν επιστρέψουμε στο Μεξικό, στη Χιλή, στην Κολομβία κλπ...

Η Ελλάδα είναι σίγουρα το καλύτερο μέρος σε όλη την Ευρώπη για να παίζουμε

Με δεδομένη την αγάπη που σας έχει το Ελληνικό κοινό, είναι καλύτερα για εσάς όταν παίζετε στην Λατινική Αμερική ή στην Ελλάδα; Ποιο είναι το καλύτερο κοινό για εσάς;

Θεωρώ πως είναι παρόμοια. Η Ελλάδα είναι σίγουρα το καλύτερο μέρος σε όλη την Ευρώπη για να παίζουμε. Στην Λατινική Αμερική είναι εξίσου αφοσιωμένοι και άγριοι, αλλά εκεί είναι περισσότερος ο κόσμος. Μόνο στο Mexico City έχει 30 εκατομμύρια κόσμου, οπότε είναι λογικό να έχεις πάντα μεγάλο κοινό εκεί.

Μιας και βάλαμε την Ελλάδα στην κουβέντα, ας πούμε δυο λόγια και για τη σχέση σας με αυτή. Σίγουρα υπάρχει ένας ιδιαίτερος δεσμός. Που θεωρείς ότι οφείλεται;

Χμ, δεν ξέρω... Προέρχεται από το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μια από τι πρώτες χώρες που πήγαμε να παίξουμε. Παίξαμε στο Up The Hammers Festival το 2010 και νομίζω πως δώσαμε ένα πολύ καλό σόου εκεί, οπότε κερδίσαμε άμεσα και πολλούς οπαδούς. Έπειτα μας κάλεσαν ξανά και κάναμε μια περιοδεία εκεί που είχε πολύ κόσμο. Η Ελλάδα είναι ένα μέρος που στον κόσμο εκεί φαίνεται να αρέσει το είδος της μουσικής μας. Οπότε, είμαστε τυχεροί που είμαστε δημοφιλείς εκεί. Υπάρχει σίγουρα ένας ξεχωριστός δεσμός. Η Ελλάδα θα είναι πάντα το μέρος για εμάς.

Πάντα προσπαθούμε να εξελισσόμαστε ως μπάντα και ως εκ τούτου θεωρώ πως στο live μας θα είναι καλύτερα από κάθε προηγούμενη φορά

Μας επισκέπτεστε ξανά τον Μάιο, οπότε τι νέο και διαφορετικό μπορούμε να περιμένουμε;

Θα παίξουμε σίγουρα πολύ νέο υλικό, αλλά επίσης φέρνουμε μαζί μας πλήρη παραγωγή αυτή τη φορά, οπότε θα έχουμε το πιο μεγάλο σόου και σετ που έχουμε παίξει ποτέ. Έχουμε πολλά διαφορετικά τραγούδια που θα παρουσιάσουμε.

Πάντα προσπαθούμε να εξελισσόμαστε ως μπάντα και ως εκ τούτου θεωρώ πως θα είναι καλύτερα από κάθε προηγούμενη φορά. Επιπλέον, έχουμε προσθέσει κάποια νέα στοιχεία στη μουσική μας και θεωρώ πως θα είναι ενδιαφέρον να χτίσουμε ένα ζωντανό σετ με όλους αυτούς τους διαφορετικούς ήχους που θα έχει.

Προσωπικά μπορώ να πω ότι ανυπομονώ...

Σε ευχαριστώ!

Τώρα, ο αδερφός σου κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ με το AOR side project που έχει, τους Forever. Θα σε ενδιέφερε να κάνεις κι εσύ ένα side project; Κι αν ναι, τι μουσική θα ήθελες να παίξεις;

Καλή ερώτηση... Δεν έχω χρόνο για κάτι τέτοιο. Θέλω να πω πως πέραν του ότι έχω τους Enforcer, έχω κι όλα τα διαχειριστικά θέματα πίσω από αυτούς, κάτι που μου παίρνει πολύ ώρα. Αλλά, δεν ξέρω. Ίσως έκανα κάτι στο AOR στυλ κι εγώ...

Enforcer

Ίδια φάση; Να φτιάξετε κι ένα κοινό side project...

(γέλια) Ναι... Ή ίσως κάτι πιο ακραίο. Είχα κάνα δυο side project που ποτέ δεν βγήκαν, σε φάση black metal και τέτοια...

Black metal; Ενδιαφέρον! Αλήθεια την ταινία Lords Of Chaos την είδες;

Την είδα;

Και ποια είναι η θέση σου; Διότι, έχουν υπάρξει όλων των ειδών οι αντιδράσεις από την metal κοινότητα αναφορικά με αυτή την ταινία...

Βασικά μου αρέσει. Μου φάνηκε πολύ ειλικρινής. Αλλά, οι μεταλλάδες θεωρούν ότι δεν αποτυπώνει τους χαρακτήρες ως αρκετά κακούς, παρά ως μια παρέα από παιδιά. Όμως, κι εγώ αυτό πιστεύω ότι ήταν... μια παρέα από παιδιά…

Οι μεταλλάδες ζουν σε έναν φανταστικό κόσμο, πίστεψέ με

Συμφωνώ μαζί σου. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο ούτε έχω μελετήσει το πώς ήταν η black metal σκηνή εκείνη την εποχή, αλλά κι εμένα ειλικρινές μου φάνηκε. Αλλά, γιατί θεωρείς ότι οι μεταλλάδες τείνουν να έχουν αυτή την αρνητικότητα όταν τα πράγματα δεν είναι όπως τα έχουν αποτυπώσει στο κεφάλι τους και δεν είναι όπως τα θέλουν να είναι;

Γιατί ζουν σε έναν φανταστικό κόσμο, πίστεψέ με! Πολύς κόσμος! (γέλια)

Νομίζω πως θα συμφωνήσω και σε αυτό μαζί σου. Μπορώ να σκεφτώ αρκετούς που ζουν στον μικρόκοσμό τους, τουλάχιστον όσον αφορά στη μουσική...

Ναι, ναι...

Κάποια θέματα στην παραγωγή έχουν αλλάξει προφανώς, αλλά αυτό που έχει αλλάξει περισσότερο είναι η στάση απέναντι στο πώς γίνονται τα πράγματα

Από όσο ξέρω κάνεις παραγωγές για άλμπουμ άλλων συγκροτημάτων. Πρώτα από όλα θα ήθελα να ξέρω αν έχεις ακούσει κάτι στο οποίο δούλεψες και το οποίο θεωρείς ότι ξεχωρίζει. Επίσης, με την σημερινή τεχνολογία πόσο διαφορετικός θεωρείς ότι είναι πλέον ο ρόλος του παραγωγού από αυτόν του μηχανικού ήχου;

Από ότι φαίνεται ελάχιστες μπάντες έχουν διαφορετικό παραγωγό και διαφορετικό μηχανικό ήχου στις μέρες μας. Είναι πιο συνήθως - αν όχι πάντα - να είναι το ίδιο άτομο. Κάποια θέματα στην παραγωγή έχουν αλλάξει προφανώς, αλλά αυτό που έχει αλλάξει περισσότερο είναι η στάση απέναντι στο πώς γίνονται τα πράγματα. Θέλω να πω ότι μπορείς να κάνεις οτιδήποτε να ακουστεί '70s ή '80s ή '60s ή ό,τι θες, αλλά πρέπει να θες να το κάνεις. Και δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις όλα αυτά τα σύγχρονα εργαλεία παραγωγής αν θες δεν το θες.

Όσον αφορά σε νέες μπάντες που έχω δουλέψει πρόσφατα, έκανα την μίξη στο νέο άλμπουμ των Helvetets Port, που θεωρώ ότι είναι φοβερό. Νομίζω κυκλοφορεί τον Μάιο...

Μετά από όλα αυτά τα άλμπουμ και όλα αυτά τα χρόνια, ποια βλέπεις ως τα επόμενα βήματα των Enforcer; Θεωρώ το "Zenith" ως ένα κομβικό άλμπουμ και αν μη τι άλλο θα προκαλέσει συζητήσεις ανάμεσα στους οπαδούς σας, οπότε τι βλέπεις για το μέλλον;

Δεν ξέρω. Πραγματικά εξαρτάται από το πώς θα υποδεχτεί ο κόσμος το νέο υλικό. Ο κόσμος μπορεί και να το μισήσει. Αλλά, εμείς θα συνεχίσουμε να γράφουμε μουσική, τουλάχιστον. Τι θα καταφέρουμε; Δεν μπορώ να ξέρω. Πρώτα θα έχουμε μια ιδέα τι θέλουμε να κάνουμε και μετά θα την κάνουμε. Διότι, δεν θέλω να κάνω τίποτα που να είναι ανέμπνευστο. Ελπίζω να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε τα σόου μας και να δίνουμε καλύτερα σόου. Αυτός είναι ο στόχος μου, το να φέρουμε περισσότερο κόσμο στις συναυλίες μας και να παίξουμε σε μεγαλύτερα μαγαζιά. Ελπίζω σε λίγο μεγαλύτερα. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Δεν εξαρτάται από εμένα αυτό.

Οι metal οπαδοί είναι οι πιο ξεροκέφαλοι άνθρωποι στη γη

Εγώ θα πόνταρα ότι θα τα καταφέρετε με το νέο άλμπουμ!

Το ελπίζω οι metal οπαδοί είναι οι πιο ξεροκέφαλοι άνθρωποι στη γη, οπότε ποτέ δεν ξέρεις... (γέλια)

Φωτογραφίες: Cintia Regueiro​

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Zenith" από τον Κώστα Πολύζο.

  • SHARE
  • TWEET